UZASADNIENIE

W. S. został oskarżony o to, że:

1. w dniu 11.04.2013 r. ok. godz. 08:45 na ul. (...)w P.prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny - samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...)w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 08:57 do stężenia na poziomie 1,26 mg/l, o godz. 09:29 do stężenia na poziomie 1,04 mg/l, o godz. 09:33 do stężenia na poziomie 1,06 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu pomimo prawomocnego zakazu orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego VII Wydział Karny w Piotrkowie Tryb. z dnia 11.03.2010 r. sygn. akt VII K 432/10 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 5 lat czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, tj. o czyn z art. 178a § 4 kk;

2. w dniu 11.04.2013 r. ok. godz. 15:45 na ul. (...)w P.prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny - samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...)w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 15:57 do stężenia na poziomie 1,24 mg/l, o godz. 16:01 do stężenia na poziomie 1,24 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu pomimo prawomocnego zakazu orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego VII Wydział Karny w Piotrkowie Tryb. z dnia 11.03.2010 r. sygn. akt VII K 432/10 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 5 lat czym umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, tj. o czyn z art. 178a § 4 kk.

Wyrokiem z dnia 25 czerwca 2013 r. Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim:

1. oskarżonego W. S. w miejsce zarzucanych mu czynów uznał za winnego tego, że działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy wyrok dopuścił się ciągu przestępstw polegających na tym, że:

-: w dniu 11.04.2013 r. ok. godz. 08:45 na ul. (...)w P.prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny - samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...)w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 08:57 do stężenia na poziomie 1,26 mg/1, o godz. 09:29 do stężenia na poziomie 1,04 mg/l, o godz. 09:33 do stężenia na poziomie 1,06 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego VII Wydział Karny w Piotrkowie Tryb. z dnia 11.03.2010 r. sygn. akt VII K 432/10 i orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 5 lat;
-: w dniu 11.04.2013 r. ok. godz. 15:45 na ul. (...)w P.prowadził po drodze publicznej pojazd mechaniczny - samochód osobowy marki F. (...) nr rej. (...)w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości prowadzącym o godz. 15:57 do stężenia na poziomie 1,24 mg/l, o godz. 16:01 do stężenia na poziomie 1,24 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, będąc wcześniej prawomocnie skazanym za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokiem Sądu Rejonowego VII Wydział Karny w Piotrkowie Tryb. z dnia 11.03.2010 r. sygn. akt VII K 432/10 i orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 5 lat wyczerpując swoim zachowaniem dyspozycję art. 178a § 4 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 178a § 4 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

2. na podstawie art. 69 § 1, 2 i 4 kk oraz art. 70 § 1 pkt 1 kk wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby 3 (trzech) lat;

3. na podstawie art. 71 § 1 kk wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10,00 (dziesięciu) złotych;

4. na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 7 (siedmiu) lat;

5. na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w dniach od 11 kwietnia 2013 roku do 12 kwietnia 2013 roku przyjmując, że jeden dzień pozbawienia wolności jest równoważny dwóm dziennym stawkom grzywny;

6. na podstawie art. 50 kk orzekł podanie wyroku do publicznej wiadomości poprzez zamieszczenie jego wyciągu na tablicy ogłoszeń urzędu miasta bądź gminy właściwego z uwagi na miejsce zamieszkania oskarżonego przez okres 1 (jednego) miesiąca;

7. zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 90,00 (dziewięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu wydatków oraz kwotę 240,00 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem opłaty.

Od powyższego wyroku apelację wniósł oskarżony. Nie ujął w niej w sposób czytelny ani zakresu zaskarżenia, ani zarzutów apelacyjnych. Tym niemniej lektura tego środka odwoławczego nakazuje przyjąć, iż jest on skierowany przeciwko rozstrzygnięciu o winie oraz karze. Skarżący próbuje wykazać, iż Sąd Rejonowy dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia poprzez przyjęcie, iż nie działał w stanie wyłączonej lub ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności z powodu uzależnienia od alkoholu. Podnosił też, iż wymierzona mu kara jest zbyt „ dolegliwa ”. W. S. wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

W toku rozprawy apelacyjnej skarżący poparł wniesioną apelację podnosząc dodatkowo, iż zależy mu w szczególności na obniżeniu okresu zakazu prowadzenia pojazdów oraz na rozłożeniu grzywny na raty.

Prokurator wniósł o nieuwzględnienie apelacji i utrzymanie zaskarżonego wyroku w mocy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się bezzasadna w stopniu oczywistym.

Podnoszone przez skarżącego okoliczności, związane z jego uzależnieniem od alkoholu, nie nasuwają żadnych wątpliwości co do zdolności ponoszenia przez niego odpowiedzialności karnej w związku z treścią art. 31 kk. W orzecznictwie podnosi się konsekwentnie, że sam fakt występowania choroby alkoholowej i uzależnienia od alkoholu, jak i jego nadużywanie, nawet jeśli byłyby połączone z leczeniem odwykowym, nie rodzą jeszcze uzasadnionych wątpliwości co zdolności do rozpoznania znaczenia popełnionych czynów, czy pokierowania przez oskarżonego swoim zachowaniem tempore criminis, chyba, że towarzyszące temu okoliczności nasuwałyby przypuszczenie, że oskarżony jest upośledzony umysłowo lub chory psychicznie albo też, że jego czynności psychiczne z innych powodów uległy zakłóceniu ( por. wyrok SN z dnia 20 maja 2008 r., III KK 17/08, opubl. LEX; postanowienie SN z dnia 19.11.2004 r., III KK 164/04, OSNwSK 2004/1/2138, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 23 lutego 2005 r., II AKz 43/05, KZS 2005/2/43, Prok.i Pr.-wkł. 2005/11/28 ). W toku rozprawy apelacyjnej oskarżony oświadczył, iż z powodu uzależnienia od alkoholu leczył się odwykowo około 20 lat temu. Od tego czasu nie miał ciągów, a jedynie pojedyncze przypadki nadużycia alkoholu ( w tym mające miejsce krytycznego dnia ). W. S. nie wykazał, by był upośledzony umysłowo. Nie leczy się psychiatrycznie, nie podniósł żadnych okoliczności, które wskazywałyby na mankamenty lub deficyty jego zdrowia psychicznego. Pozostaje jedynie pod opieką terapeutki od uzależnień w celu utrzymania abstynencji od alkoholu. Nie można też mówić, iż występują u niego symptomy psychodegradacji alkoholowej. W świetle powyższego nie ma żadnych podstaw, by uznać, iż tempore criminis doszło u niego do wyłączenia, bądź ograniczenia w stopniu znacznym zdolności rozpoznania znaczenia któregokolwiek z czynów lub pokierowania swoim postępowaniem w rozumieniu art. 31 § 1 i 2 kk z innych przyczyn, aniżeli wprowadzenie się przez niego w stan upojenia alkoholowego, którego konsekwencje mógł przewidzieć. Przypomnieć w tej sytuacji już tylko należy, iż przepisów art. 31 § 1 i 2 kk nie stosuje się, gdy sprawca wprawił się w stan nietrzeźwości powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć. Po wtóre, zaburzenia wynikające z uzależnienia od alkoholu, które nie są równoznaczne z upośledzeniem umysłowym, czy chorobą psychiczną, nie obligują sądu nawet do orzeczenia wobec takiego sprawcy kary łagodniejszej ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 kwietnia 2011 r., II KK 58/11, opubl. LEX ).

Przechodząc do drugiego z zarzutów, zmiana kary ( środka karnego ) w instancji odwoławczej nie może nastąpić w każdym wypadku, lecz tylko wtedy, gdy nie daje się ona zaakceptować z powodu różnicy pomiędzy nią, a karą sprawiedliwą ( chodzi o różnice o randze zasadniczej i rażącej – vide wyroki Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 1995 roku – KZS 4/96 poz. 42; z dnia 4 lipca 1972 roku – V KRN 230/72, niepublikowany ). W tym kontekście podniesionego przez oskarżonego zarzutu rażącej niewspółmierności kary Sąd Okręgowy nie mógł podzielić. Sąd I instancji, uwzględniając okoliczności przedmiotowe i podmiotowe przypisanych czynów, prawidłowo zastosował dyrektywy zawarte w art. 53 § 1 i 2 kk. Zdaniem Sądu Odwoławczego, orzeczone kary oraz środki karne są adekwatne do zawinienia oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionych czynów. Przede wszystkim przypomnieć należy, iż oskarżony w ciągu jednego tylko dnia dwukrotnie dopuścił się występków z art. 178a § 4 kk. Po wtóre, miały one miejsce w okresie obowiązywania zakazu. Po trzecie, W. S. był już uprzednio karany za tożsame przestępstwo z art. 178a § 1 kk. Po czwarte, każdorazowo w wydychanym przez oskarżonego powietrzu stwierdzono ponad dwa promile alkoholu. Jakkolwiek siedmioletni zakaz prowadzenia pojazdów zbliżony jest do górnej granicy ustawowego wymiaru, to w ocenie Sądu Odwoławczego powyższe okoliczności przemawiają za słusznością zastosowania tak długiego okresu.

W kwestii rozłożenia grzywny na raty wypowiedzieć się będzie władny Sąd Rejonowy w postępowaniu wykonawczym.

Wobec nieuwzględnienia środka odwoławczego na podstawie art. 636 § 1 kpk oraz art. 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych ( Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 ze zm. ) zasądzono od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 240 zł tytułem opłaty za drugą instancję ( równej opłacie należnej za pierwszą instancję ) oraz 20 zł tytułem zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE