UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział
w Ł. przeliczył od dnia 1 listopada 2016 roku tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, emeryturę K. S. przyznaną na podstawie art. 24 i art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że emerytura została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej, jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 132504,69 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 367991,42 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 250,60 miesięcy;

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1997,19 zł,

- okresowa emerytura kapitałowa wynosi 275,05 zł,

Łącznie 2272,24 zł

Organ rentowy wskazał także, że wynagrodzenia za lata 1977-78 pozostają bez wpływu na wartość kapitału początkowego, a tym samym wysokość emerytury, wobec czego świadczenie będzie wypłacane w dotychczasowej wysokości.

/decyzja - k. 33-34 akt ZUS/

W dniu 23 stycznia 2017 roku K. S. złożyła odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc zastrzeżenia do obliczenia przez organ rentowy wysokości świadczenia emerytalnego. Wskazała, że organ nie uwzględnił jej zarobków z lat 1973-1976, za który to okres nie posiada żadnej dokumentacji, ale pracowała wówczas jako optyk i miała duże zarobki, co mogą potwierdzić świadkowie, których wskazała.

/odwołanie - k. 2 – 2 odwrót/

W odpowiedzi na odwołanie z dnia 14 lutego 2017 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalenie, podtrzymując argumentację wskazaną w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie - k. 3-3 odwrót/

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 20 lipca 2017 roku Sąd dopuścił dowód z zeznań świadków wskazywanych przez odwołującą i postanowił o jego przeprowadzeniu w trybie pomocy sądowej przez sąd wezwany

/postanowienie e-protokół rozprawy z dnia 20.07.2017r. od 00:03:42 do 00:09:00 k 37 i k 36v/.

Na rozprawie w dniu 30 listopada 2017 roku wnioskodawczyni sprecyzowała odwołanie i wniosła o uwzględnienie do lat 1973-1976 jej zarobków z roku 1977 oraz wniosła o ustalenie jej wskaźnika z lat 2016 i wstecz, kiedy zarobki były wyższe. Pełnomocnik organu rentowego wnosił o oddalenie odwołania.

/ stanowisko wnioskodawcy i pełnomocnika ZUS: e-protokół z 30.11.2017 r., czas nagrania: 00:08:01, 00:22:30 – płyta CD k. 53 i k 51v/

W piśmie procesowym z dnia 7 grudnia 2017 roku pełnomocnik wnioskodawczyni sprecyzował roszczenie w ten sposób, iż wniósł o przyjęcie do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego okres kolejnych 10 lat od 1 stycznia 2003 roku do 31 grudnia 2013 roku oraz wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, na okoliczność wyliczenia wysokości emerytury.

/pismo procesowe k 55/

Pismem procesowym z dnia 9 stycznia 2018 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł ostatecznie sprecyzowane roszczenie w ten sposób, iż wniósł o przyjęcie do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego okres kolejnych 10 lat od 1 stycznia 2003 roku do 31 grudnia 2013 roku oraz wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości, na okoliczność wyliczenia wysokości emerytury. Jednocześnie pełnomocnik cofnął wniosek o przesłuchanie świadków.

/pismo procesowe k 61-62/

Na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2018 roku pełnomocnik wnioskodawczyni poparł odwołanie w sprecyzowanym wcześniej zakresie i złożony wniosek dowodowy.

/ stanowisko peł. wnioskodawcy e-protokół z 26.04.2018 r., czas nagrania: 00:01:20, 00:03:25 – płyta CD k. 96 i k 94-95/

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni K. S. urodziła się w dniu (...). pobierała rentę z tytułu niezdolności do pracy.

/okoliczność bezsporna/

W okresie od dnia 1 września 1973 roku do dnia 30 września 1977 roku wnioskodawczyni była zatrudniona na stanowisku optyka w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Handlu (...) w P. Rejon T., w pełnym wymiarze czasu pracy

/świadectwo pracy k 5 akt ZUS; zaświadczenie k 30 akt ZUS/.

Z tego okresu zatrudnienia za lata 1973-1976 nie zachowała się żadna dokumentacja płacowa, pracodawca nie wystawił odwołującej również zaświadczenia (...). Zachowała się jedynie lista płac za okres od lipca do grudnia 1976 roku oraz za okres 1977 roku z tego zatrudnienia. Wynagrodzenia z zachowanych kart wynagrodzeń zostały przyjęte przez organ rentowy, dodatkowo za okres od 1 września 1973 roku do 30 czerwca 1976 roku ZUS przyjął kwoty minimalnego wynagrodzenia.

/bezsporne; karta wynagrodzeń k 25 akt ZUS/.

Decyzją z dnia 20 kwietnia 2006 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Ł. ustalił kapitał początkowy K. S. na dzień 1 stycznia 1999 roku. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy w wysokości 78,38 %, który został pomnożony przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 956,93 zł. Przyjęto łącznie 21 lat, 4 miesiące i 23 dni, tj. 256 miesięcy okresów składkowych oraz okresy nieskładkowe wynoszące 8 miesięcy 14 dni tj. 8 miesięcy. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 81,55 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 106.341,29 zł.

/decyzja – k. 34-36 akt ZUS /

Decyzją z dnia 27 września 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ponownie ustalił kapitał początkowy skarżącej na dzień 1 stycznia 1999 roku. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął wskaźnik wysokości podstawy wymiaru renty z tytułu niezdolności do pracy w wysokości 78,38 %, który został pomnożony przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 956,93 zł. Przyjęto łącznie 19 lat, 5 miesięcy i 14 dni, tj. 233 miesiące okresów składkowych, okresy nieskładkowe wynoszące 8 miesięcy 14 dni tj. 8 miesięcy oraz okres sprawowania przez ubezpieczoną opieki nad dziećmi wynoszący łącznie 1 rok, 11 miesięcy i 10 dni tj. 23 miesiące, przy czym okres opieki został przeliczony przy zastosowaniu wskaźnika 1,3 za każdy rok. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 81,75 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 106.464,60 zł.

/decyzja – k. 45 akt ZUS /

Decyzją z dnia 26 października 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ponownie ustalił kapitał początkowy skarżącej na dzień 1 stycznia 1999 roku. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. z lat 1989-1998. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 78,75 % i został pomnożony przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 961,45 zł. Przyjęto łącznie 19 lat, 5 miesięcy i 14 dni, tj. 233 miesiące okresów składkowych, okresy nieskładkowe wynoszące 8 miesięcy 14 dni tj. 8 miesięcy oraz okres sprawowania przez ubezpieczoną opieki nad dziećmi wynoszący łącznie 1 rok, 11 miesięcy i 10 dni tj. 23 miesiące, przy czym okres opieki został przeliczony przy zastosowaniu wskaźnika 1,3 za każdy rok. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 81,75 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 106.730,03 zł.

/decyzja – k. 51 akt ZUS /

Decyzją z dnia 18 października 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, na podstawie art. 24 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, z urzędu, przyznał odwołującej zaliczkę na poczet przysługującej emerytury od dnia 4 października 2016 r., tj. od daty osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 24 ust. 1b ustawy emerytalnej, która dla ubezpieczonej wynosi 61 lat. Wysokość emerytury została przez organ rentowy obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ust. 1 ustawy emerytalnej, jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji (132.504,69zł), kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego (367.076,33 zł) oraz średnie dalsze trwanie życia ubezpieczonej (250,6 miesięcy). Wyliczona w ten sposób kwota emerytury wyniosła 1.993,54 zł brutto.

/decyzja - k. 14-15 akt ZUS/

Decyzją z dnia 18 października 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych z urzędu ustalił wnioskodawczyni okresową emeryturę kapitałową od dnia 4 października 2016 r., tj. od dnia nabycia prawa do emerytury z FUS w wysokości 275,05 zł.

/decyzja - k. 12-13 akt ZUS/

W dniu 19 października 2016 roku K. S. złożyła wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury

/wniosek k 16-18 akt ZUS/

Decyzją z dnia 28 października 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych, przeliczył odwołującej emeryturę od dnia 4 października 2016 r., tj. od daty osiągnięcia wieku, o którym mowa w art. 24 ust. 1b ustawy emerytalnej, która dla ubezpieczonej wynosi 61 lat. Wysokość emerytury została przez organ rentowy obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ust. 1 ustawy emerytalnej, jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego. Do ustalenia podstawy wymiaru emerytury przyjęto kwotę składek zaewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego z uwzględnieniem waloryzacji (132.504,69zł), kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego (367.991,42 zł) oraz średnie dalsze trwanie życia ubezpieczonej (250,6 miesięcy). Wyliczona w ten sposób kwota emerytury wyniosła 1.997,19 zł brutto.

/decyzja - k. 21-22 akt ZUS/

Decyzją z dnia 28 października 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych z urzędu ustalił wnioskodawczyni okresową emeryturę kapitałową od dnia 4 października 2016 r., tj. od dnia nabycia prawa do emerytury z FUS w wysokości 275,05 zł.

/decyzja - k. 19-20 akt ZUS/

W dniu 23 listopada 2016 roku organ rentowy wydał dwie kolejne decyzje dotyczące wysokości emerytury oraz emerytury kapitałowej o identycznej treści jak powyższe

/decyzje k 23-24 i k 25-26 akt ZUS/.

W dniu 29 listopada 2016 roku K. S. złożyła wniosek o ponowne ustalenie wysokości emerytury załączając zaświadczenie o zatrudnieniu i informację z archiwum o braku dokumentacji płacowej za lata 1973-1975

/wniosek i dokumenty k 27-30 akt ZUS/

Decyzją z dnia 9 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. ponownie ustalił kapitał początkowy skarżącej na dzień 1 stycznia 1999 roku. Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. z lat 1989-1998. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 78,75 % i został pomnożony przez kwotę bazową w wysokości 1.220,89 zł, w związku z czym podstawa wymiaru kapitału początkowego wyniosła 961,45 zł. Przyjęto łącznie 19 lat, 5 miesięcy i 14 dni, tj. 233 miesiące okresów składkowych, okresy nieskładkowe wynoszące 8 miesięcy 14 dni tj. 8 miesięcy oraz okres sprawowania przez ubezpieczoną opieki nad dziećmi wynoszący łącznie 1 rok, 11 miesięcy i 10 dni tj. 23 miesiące, przy czym okres opieki został przeliczony przy zastosowaniu wskaźnika 1,3 za każdy rok. Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 81,75 %. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 106.730,03 zł.

/decyzja – k. 51 akt ZUS /

Decyzją z dnia 12 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych z urzędu ustalił wnioskodawczyni okresową emeryturę kapitałową od dnia 4 października 2016 r., tj. od dnia nabycia prawa do emerytury z FUS w wysokości 275,05 zł.

/decyzja - k. 31-32 akt ZUS/

Sporną decyzją z dnia 12 grudnia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przeliczył od dnia 1 listopada 2016 roku tj. od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek, emeryturę K. S. przyznaną na podstawie art. 24 i art. 26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że emerytura została obliczona zgodnie z art. 26 ustawy emerytalnej, jako równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę. Przy ustaleniu wysokości emerytury uwzględniono:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 132504,69 zł;

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 367991,42 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 250,60 miesięcy;

- wyliczona kwota emerytury wynosi 1997,19 zł,

- okresowa emerytura kapitałowa wynosi 275,05 zł,

Łącznie 2272,24 zł

/decyzja - k. 9 akt ZUS/

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika wnioskodawczyni o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego księgowego, który dokonałby wyliczenia emerytury skarżącej, w najkorzystniejszym wariancie przy przyjęciu do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego okresu kolejnych 10 lat od 1 stycznia 2003 roku do 31 grudnia 2013 roku. Zgodnie bowiem z obowiązującymi przepisami nie jest możliwym przyjęcie dochodzonych lat przy wyliczeniu kapitału początkowego, który jest obliczany na dzień 1 stycznia 1999 roku z lat wcześniejszych. Tym samym dopuszczenie dowodu z opinii biegłego na wskazane okoliczności prowadziłoby jedynie do przedłużenia postępowania.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowego ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, a mianowicie o powołane wyżej dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz załączone do akt organu rentowego. Zgromadzone dokumenty nie budzą wątpliwości, co do ich wiarygodności. Wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie stan faktyczny jest pomiędzy stronami w całości niesporny, zaś spór ma charakter sporu prawnego i sprowadza się w istocie do oceny prawidłowości zastosowania obowiązujących przepisów.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego odwołanie wnioskodawczyni nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, że skarżącej, jako ubezpieczonej urodzonej po dniu 31 grudnia 1948 r., przysługuje emerytura na podstawie zasad sprecyzowanych w art. 26 i art. 25 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 887 z późn. zm.). W myśl art. 26 ust. 1 ww. ustawy emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183. Przepis art. 25 ust. 1 ww. ustawy stanowi zaś, że podstawę obliczenia emerytury stanowi kwota składek na ubezpieczenia emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury, zwaloryzowanego kapitału początkowego określonego w art. 173-175 oraz kwot środków zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1b oraz art. 185.

Na mocy art. 26 ust 1 ustawy emerytalnej emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia ustalonej w sposób określony w art. 25 przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183.

Ponadto stosownie do ust. 2 i 3 w/w przepisu wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach, a średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach.

Z kolei ust. 4 i ust. 5 tego samego przepisu stanowi, iż Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2. Tablice, o których mowa w ust. 4, są podstawą przyznawania emerytur na wnioski zgłoszone od dnia 1 kwietnia do dnia 31 marca następnego roku kalendarzowego.

Zgodnie z treścią art. 174 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.), kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Natomiast zgodnie z ust. 2 tego przepisu przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy :

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6,

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5,

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-3 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2.

W myśl ust. 3 w/w przepisu podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r.

W toku postępowania pełnomocnik skarżącej ostatecznie sprecyzował roszczenie i wskazał, że wnosi o przyjęcie do wyliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego okresu kolejnych 10 lat od 1 stycznia 2003 roku do 31 grudnia 2013 roku. Jak wynika wprost z powołanych wyżej przepisów nie jest możliwym przyjęcie wskazanych lat z uwagi na to, że kapitał początkowy jest naliczany na datę 1 stycznia 1999 roku, a zatem nie można przyjąć do jego obliczenia wskaźnika z lat późniejszych. Tym samym żądanie skarżącej nie mogło być uwzględnione.

Sąd miał również na względzie wcześniej precyzowane przez samą odwołującą się stanowisko, która na rozprawie w dniu 30 listopada 2017 roku wnosiła o uwzględnienie do lat 1973-1976 jej zarobków z roku 1977 r. Należy podkreślić, że w tym zakresie bezspornym jest, że za ten okres nie zachowała się dokumentacja płacowa skarżącej, a pracodawca nie wystawił odwołującej zaświadczenia (...). Zachowała się jedynie lista płac za okres od lipca do grudnia 1976 roku oraz za 1977 roku z tego zatrudnienia. Wynagrodzenia z tych kart zostały przyjęte przez organ rentowy, dodatkowo za okres od 1 września 1973 roku do 30 czerwca 1976 roku ZUS przyjął kwoty minimalnego wynagrodzenia.

Z mocy art. 15 ust. 2a ustawy jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Na pierwszej rozprawie, w której odwołująca uczestniczyła jeszcze bez pełnomocnika wskazała, że chciałby, aby za wymienione lata przyjąć wynagrodzenia jakie otrzymywała w 1977 roku. Taka konstrukcja nie jest możliwa do zastosowania zgodnie z obowiązującymi przepisami. Skarżąca ma bowiem obowiązek udowodnienia wysokości swoich zarobków (w każdy możliwy sposób), jednakże muszą to być zarobki pewne, czyli takie, które rzeczywiście otrzymywała w konkretnych miesiącach poszczególnych lat. Ustawodawca nie przewidział możliwości przyjęcia wynagrodzenia z konkretnego roku do ustalenia wynagrodzeń za inne lata. W takiej sytuacji możliwym jest jedynie przyjęcie minimalnego wynagrodzenia, tak jak to uczynił organ rentowy w spornej decyzji. Dodatkowo należy zauważyć, że pełnomocnik skarżącej cofnął wniosek o przesłuchanie świadków na okoliczność wysokości zarobków odwołującej w tym okresie. Jak wskazywała odwołująca mieli oni potwierdzić jej okres zatrudnienia, ale ta okoliczność była bezsporna oraz fakt otrzymywania wysokich zarobków. Sąd doszedł do przekonania, że w tym stanie faktycznym, kiedy nawet sama wnioskodawczyni w swoich wyjaśnieniach wskazała, że nie pamięta jakie konkretnie były jej zarobki w tym okresie, niezasadnym byłoby dopuszczanie z urzędu dowodu z zeznań wymienionych świadków. Nie było kwestionowane, że skarżąca otrzymywała wyższe zarobki niż minimalne wynagrodzenie w tym czasie, jednakże okazało się niemożliwym ustalenie ich dokładnej wysokości. Dodatkowo świadkowie okazali się być osobami bardzo chorymi i wiekowymi i nie stawili się na wezwanie nawet do sądu w Radomiu tj. w okolicach ich miejsca zamieszkania, uzasadniając powyższe złym stanem zdrowia.

Reasumując, organ rentowy w sposób prawidłowy obliczył wysokość emerytury wnioskodawczyni.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uznał, że zaskarżona decyzja odpowiada wyżej przytoczonym przepisom prawa i w konsekwencji orzekł, jak w sentencji wyroku na podstawie art. 477¹⁴ § 1 k.p.c., oddalając odwołanie wnioskodawczyni.

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE