UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 12 maja 2014 roku Sąd Rejonowy w Bydgoszczy umorzył postępowanie wywołane wniesieniem przez dłużnika skargi na postanowienie komornika sądowego przy Sądzie Rejonowym w Bydgoszczy J. G. z dnia 27.01.2014 roku w przedmiocie obciążenia dłużnika opłatami stosunkowymi z art. 49 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. Sąd jednocześnie odstąpił od obciążania wierzycieli kosztami postępowania skargowego.

W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd wskazał, że komornik postanowieniem z dnia 09.05.2014 roku uchylił zaskarżone postanowienie z dnia 27.01.2014 roku i ustalił jedną opłatę z art. 49 ust. 1 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji zgodnie we wszystkich połączonych sprawach. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Rejonowy uznał, że rozstrzyganie w przedmiocie skargi na uchylone postanowienie komornika stało się bezprzedmiotowe.

Dlatego też na mocy art. 355 kpc w zw. z art. 13 § 2 kpc umorzył postępowanie skargowe.

Zażalenie na to postanowienie wniósł dłużnik wnosząc o jego uchylenie kwestionując nadal zaskarżone postanowienie a także twierdząc, iż ponownie ustalona opłata nie jest prawidłowa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie dłużnika należało uznać za bezzasadne.

Zaskarżone postanowienie Sądu Rejonowego jest prawidłowe. Zgodnie z art. 767 § 4 kpc komornik może uwzględnić skargę w całości. Tak właśnie było w niniejszej sprawie, bowiem komornik po zapoznaniu się z treścią skargi dłużnika na wydane przez siebie w dniu 27.01.2014 roku postanowienie uchylił je przyznając iż oparł je na błędnej podstawie prawnej i ponownie orzekł o należnej od dłużnika opłacie i ustalił częściowe koszty postępowania.

Skorzystanie przez komornika z tego w/o uprawnienia powoduje, iż zaskarżona czynność przestała istnieć na skutek uchylenia postanowienia z dnia 27.01.2014 roku. W tej sytuacji rację miał Sąd Rejonowy wskazując, iż rozpoznanie wniesionej przez dłużnika skargi stało się bezprzedmiotowe i co za tym idzie prawidłowo na podstawie wskazanych w uzasadnieniu przepisów umorzył postępowanie skargowe. Sąd nie mógł, bowiem oceniać prawidłowości podjętej w dniu 27.01.2014 roku przez komornika czynności skoro już została ona uchylona.

Komornik ponownie w odmienny sposób orzekł o częściowych kosztach postępowania egzekucyjnego wydając w dniu 09.05.2014 roku stosowne postanowienie. Jest to, wobec czego kolejna czynność komornika, na którą przysługuje skarga, o czym jak wynika z karty 316 akt sprawy komornik pouczył również dłużnika. Oznacza to, iż o prawidłowości czynności komornika wskazanej w postanowieniu z dnia 09.05.2014 roku Sąd Rejonowy mógłby orzekać jedynie w przypadku prawidłowego wniesienia na tą czynność skargi. Oznacza to również, iż przedmiotem rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu zażaleniowym nie może być ocena prawidłowości postanowienia z dnia 09.05.2014 roku, które nie było objęte wniesioną przez dłużnika skargą i zaskarżonym przez dłużnika postanowieniem Sądu Rejonowego.

Dlatego też na mocy art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 1 i 2 kpc i art. 13 § 2 kpc zażalenie dłużnika jako bezzasadne należało oddalić.