UZASADNIENIE

wyroku zaocznego z dnia 11 lipca 2018 r.

W pozwie z dnia 18 maja 2018 r. powód (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. wniósł o zasądzenie na swoją rzecz od pozwanej K. G. kwoty 956,77 złotych, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu wskazał, że dochodzona wierzytelność wynika z umowy pożyczki zawartej przez pozwaną z W..pl spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Pozwana nie zwróciła pobranych środków pieniężnych, a pożyczkodawca w dniu 1 grudnia 2017 r. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności. Na dochodzoną kwotę składają się 744,19 złotych tytułem kapitału, 146,19 złotych tytułem kosztów, oraz 42,70 złotych i 23,69 złotych tytułem odsetek.

Pozwana nie zajęła stanowiska ustnie ani na piśmie, nie stawiła się na rozprawie i nie wnosiła o jej przeprowadzenie pod swoją nieobecność.

Stan faktyczny ze wskazaniem dowodów:

W dniu 1 grudnia 2017 roku pomiędzy W..pl spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. a (...) Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym w W. została zawarta umowa przelewu wierzytelności. Jak wynika z ust. 1 tej umowy, jej przedmiotem miały być niesporne i wymagalne wierzytelności, określone w wykazie wierzytelności stanowiącym załączniki nr 1 i 2 do umowy. W ust. 3 pkt 10 strony zastrzegły, że wierzytelności, za wyjątkiem tych, które do dnia zawarcia umowy zostały całkowicie zaspokojone, miały przejść na nabywcę z dniem zawarcia umowy pod warunkiem zapłaty ceny.

(dowód: umowa przelewu z dnia 1 grudnia 2017 r., k. 17-25)

W dniu 1 grudnia 2017 r. J. M., Kierownik Zespołu (...) Korespondencji W..pl spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W., sporządziła zawiadomienie o zmianie wierzyciela skierowane do pozwanej. Z kolei w dniu 14 grudnia 2017 r. powód wezwał K. G. do zapłaty kwoty 1.085,79 złotych, wskazując na zawarcie przez nią z W..pl spółką z ograniczoną odpowiedzialnością umowy z dnia 27 września 2016 roku.

(dowód: zawiadomienie o przelewie, k. 42, wezwanie do zapłaty, k. 43)

W dniu 19 grudnia 2017 r. wonga.pl spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oświadczyła, że cena ustalona zgodnie z punktem 3.9 umowy przelewu została uiszczona przez nabywcę w całości w dniu 4 grudnia 2017 r., i z tym dniem wierzytelności zostały przeniesione na nabywcę.

(dowód: oświadczenie z dnia 19 grudnia 2017 r., k. 26)

Wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd oparł się na wskazanych wyżej dokumentach prywatnych, których autentyczność nie budziła wątpliwości. Kwestia ta nie była przedmiotem zarzutów strony pozwanej, która nie zajęła stanowiska w sprawie. Także z urzędu Sąd nie dostrzega jakichkolwiek okoliczności, które mogłyby podważyć pochodzenie tych dokumentów od wymienionych w nich osób.

Treść art. 339 § 2 k.p.c. upoważnia Sąd do przyjęcia za prawdziwe twierdzenie powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W niniejszej sprawie Sąd powziął wątpliwości dotyczące związania się przez pozwaną umową pożyczki z pierwotnym wierzycielem, oraz kwestii objęcia ewentualnej wierzytelności wobec pozwanej późniejszą umową przelewu.

Powód twierdził, że pozwana zawarła umowę z podmiotem udzielającym pożyczek za pośrednictwem sieci Internet, jednakże nie opisał sposobu, w jaki miało dojść do zweryfikowania danych pożyczkodawcy oraz do samego zawarcia umowy. W tej sytuacji Sąd przyjął, że w skład twierdzeń powoda wchodzą także złożone do pozwu dokumenty, jednakże ich treść pogłębia jedynie wątpliwości co do tego, czy pozwana złożyła jakiekolwiek oświadczenie woli mogące być podstawą zobowiązania. Należało zatem przeprowadzić postępowanie dowodowe, które nie usunęło jednak wątpliwości Sądu w tym przedmiocie.

Sąd nie oparł się na złożonych wraz z pozwem niepodpisanych wydrukach (k. 44-52). Jakkolwiek nie budzi wątpliwości dopuszczalność posłużenia się w procesie takim dowodem (art. 243[1] k.p.c.), Sąd uznał te dokumenty za niewystarczające do przyjęcia, że pozwana zawarła umowę z pierwotnym wierzycielem, zgodnie z twierdzeniami powoda. W tym zakresie wskazanym dokumentom należało odmówić wiarygodności.

Zgodnie z art. 720 § 2 k.c. (w brzmieniu na dzień 27 września 2016 r., w którym zgodnie z twierdzeniami powoda umowa miała być zawarta) umowa pożyczki, której wartość przenosi 500 zł, wymaga zachowania formy dokumentowej. Z kolei stosownie do art. 77² k.c., do zachowania dokumentowej formy czynności prawnej wystarcza złożenie oświadczenia woli w postaci dokumentu, w sposób umożliwiający ustalenie osoby składającej oświadczenie. Ze złożonych wydruków nie wynika jednak złożenie oświadczenia woli przez pozwaną.

Niezachowanie wymaganej przez art. 720 § 2 k.c. formy zawarcia umowy pożyczki ma ten skutek, że sama ta czynność prawna jest ważna, a ustawodawca nakazuje stosować tylko ograniczenia dowodowe określone w art. 74 § 1 k.c. Niewykluczone było więc udowodnienie przez powoda faktu zawarcia pożyczki przez pozwaną z pierwotnym wierzycielem, jednakże w tym zakresie nie sprostał on regułom ciężaru dowodu określonym w art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że złożone wraz z pozwem wydruki pochodzą wyłącznie od pożyczkodawcy, mimo że z ich treści miałoby wynikać, że także pozwana jest ich wystawcą (zob. k. 45). Zwraca przy tym uwagę brak podpisu strony pozwanej na umowie ramowej pożyczki, oraz brak daty na tej umowie, pomimo pozostawienia pod umową pustych pól „za pożyczkobiorcę”, „podpis”, „data”, co sugeruje że miały one zostać wypełnione.

Zgodnie z § 3 wydruku umowy, w celu jej zawarcia niezbędne jest posiadanie aktywnego konta utworzonego na stronie internetowej pożyczkodawcy, a po jego utworzeniu pożyczkodawca składa wniosek o zawarcie umowy za pośrednictwem strony internetowej lub w inny sposób udostępniony przez pożyczkodawcę. Wniosek o zawarcie umowy ramowej jest jednocześnie wnioskiem o udzielenie pierwszej pożyczki.

Żaden ze złożonych przez powoda dowodów nie potwierdza, że pozwana dokonała rejestracji na stronie internetowej pożyczkodawcy i złożył wniosek na interaktywnym formularzu, co skutkowałoby przyjęciem akceptacji przez pozwaną warunków wynikających z treści złożonej ramowej umowy pożyczki.

Powód nie dołączył do pozwu potwierdzenia doręczenia pozwanej umowy na trwałym nośniku. Brak także jakiegokolwiek dowodu przekazania do dyspozycji pozwanej kwoty pożyczki. Dowodu takiego nie może stanowić „potwierdzenie wypłaty” (k. 50, ), będące wydrukiem pochodzącym od pożyczkodawcy, niespełniającym wymogów określonych w art. 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe.

Ostatecznie stwierdzić należy, że choć powód wykazał, że pożyczkodawca dysponował danymi osobowymi pozwanej, sama ta okoliczność nie pozwala na ustalenie, że pozwana złożyła jakiekolwiek oświadczenie woli, na skutek którego zawarła umowę pożyczki.

Nie budzi wątpliwości, że zawieranie umów za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość jest dozwolone w obrocie prawnym. Nie jest ono wyłączone przez art. 29 ustawy o kredycie konsumenckim i art. 10 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki). Jednakże strona będąca profesjonalistą, obowiązanym do podwyższonej staranności w obrocie prawnym, powinna być świadoma ograniczeń dowodowych wiążących się z taką formą zawarcia umowy i uzyskać, a następnie przedstawić dowody złożenia oświadczenia woli przez pożyczkobiorcę. Powód, który powołuje się na nabycie wierzytelności w wyniku cesji powinien bowiem wykazać wszelkie okoliczności, które obciążałyby pierwotnego wierzyciela, gdyby to on wytaczał powództwo.

Należy też zwrócić uwagę, że powód nie złożył załącznika nr 1 lub 2 do umowy przelewu, które zgodnie z jej treścią miały stanowić wykaz wierzytelności. Okoliczność zawarcia umowy cesji, w której treści nie zostały wymienione indywidualnie oznaczone wierzytelności, nie jest wystarczająca do uznania, że powód nabył legitymację czynną w zakresie hipotetycznego roszczenia przeciwko pozwanej.

Mając powyższe na uwadze, powództwo należało oddalić w całości.

Ubocznie należy wskazać, że Sąd nie badał kwestii w niniejszej sprawie kwestii przedawnienia, mając na uwadze, że przedawnieniu mogą podlegać jedynie wierzytelności istniejące. Powód nie wykazał istnienia wierzytelności.

Sygn. akt I C 874/18 upr.

Przewodniczący:	ASR Marcin Borodziuk
Protokolant:	sekretarz Hubert Tomaszewski

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE