POSTANOWIENIE

Dnia 7 czerwca 2018 r.

Sąd Okręgowy w G. VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Andrzejewska

Sędziowie: SSO Patrycja Bogacińska- Piątek

SSR del Magdalena Kimel (spr)

po rozpoznaniu sprawy w dniu 7 czerwca 2018 w G.

na posiedzeniu niejawnym

w sprawie K. K.

przeciwko Zakładom (...) Spółce Akcyjnej w G.

o ustalenie stosunku pracy lub przywrócenie do pracy

na skutek zażalenia powódki K. K.

od postanowienia Sądu Rejonowego w G.

z dnia 9 lutego 2018 sygn. akt VI P 72/18

w przedmiocie zabezpieczenia powództwa

p o s t a n a w i a:

oddalić zażalenie.

(-) SSO Patrycja Bogacińska- Piątek (-) SSO Małgorzata Andrzejewska (-) SSR del Magdalena Kimel ( spr)

Sędzia Przewodniczący Sędzia

UZASADNIENIE

Powódka K. K. pozwem skierowanym przeciwko Zakładom (...) Spółce Akcyjnej w G. domagała się: ustalenia istnienia stosunku pracy, ewentualnie przywrócenia do pracy na poprzednich warunkach.

Powódka wniosła także o zabezpieczenie powództwa poprzez zobowiązanie pozwanej do dopuszczenia jej do wykonywania pracy i zatrudnienia na dotychczasowym stanowisku Głównej Księgowej oraz zakazanie J. C. i C. G. dokonywania jakichkolwiek czynności z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanej.

Postanowieniem z dnia 9 lutego 2018 r roku Sąd Rejonowy w G. oddalił wniosek o zabezpieczenie roszczeń stwierdzając, że roszczenie ma charakter pieniężny. Na uzasadnienie swojego stanowiska przytoczył między innymi treść art. 747 k.p.c. wskazując, że przepisy kodeksu postępowania cywilnego nie znają takich sposobów zabezpieczenia roszczeń pieniężnych, jakich domaga się powódka.

Powódka wniosła zażalenie na powyższe postanowienie, któremu zarzuciła naruszenie przepisów art. 747 k.p.c poprzez błędne zastosowanie oraz art. 755 §1 pkt. 1 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie.

Zarzuciła również naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 189 k.p.c. i 22 § 1 k.p. poprzez błędną wykładnię polegającą na mylnym przyjęciu, że dochodzone roszczenia mają charakter pieniężny,

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Mimo, że zażalenie zawiera uzasadnioną podstawę należało je oddalić.

Zgodnie z przepisem art. 382 kpc Sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji oraz w postępowaniu apelacyjnym. Sąd odwoławczy jest zobowiązany do oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego. Do postępowania toczącego się na skutek zażalenia stosuje się odpowiednio przepisy o postępowaniu apelacyjnym. ( art. 397 § 2 k.p.c.)

Sąd Okręgowy podziela stanowisko powódki, że roszczenia o ustalenie stosunku pracy i przywrócenie do pracy nie są roszczeniami pieniężnymi. Są to roszczenia majątkowe niepieniężne ( por. postanowienie SN z dnia 20 maja 2003 roku sygn. I PZ 29/03 i uchwała SN z dnia24 lutego 2011 sygn. I PZP 6/11) „roszczenia o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę i o przywrócenie do pracy oraz ustalenie sposobu ustania stosunku pracy z żądaniem nawiązania stosunku pracy- wszystkie te sprawy są sprawami majątkowymi, lecz - w przeciwieństwie do odszkodowania - niepieniężnymi, a ich wspólnym mianownikiem jest to, że dotyczą istnienia, bytu stosunku pracy, podczas gdy roszczenie o odszkodowanie jest zamiennikiem roszczeń skierowanych na zapobieżenie rozwiązaniu stosunku pracy (żądanie uznania wypowiedzenia umowy o pracę za bezskuteczne) lub restytucję już zakończonego stosunku (żądanie przywrócenia do pracy).”

W przypadku powództwa o ustalenie istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, o tym czy chodzi o spór o prawo majątkowe, decyduje interes prawny powoda oraz cel, jaki powództwo to ma realizować. Na podstawie tego kryterium do praw majątkowych zaliczyć należy, między innymi żądanie ustalenia stosunku pracy, czy żądanie przywrócenia do pracy.

W niniejszej sprawie Sąd I instancji oparł swoje rozstrzygnięcie na błędnym założeniu, że roszczenie powódki jest roszczeniem pieniężnym i w związku z tym zastosował niewłaściwe przepisy k.p.c. dotyczące postępowania zabezpieczającego.

Skoro żądania powódki są roszczeniami majątkowymi niepieniężnymi – do rozpoznania wniosku o zabezpieczenie powództwa należy zastosować art. 755 k.p.c. Przepis ten stanowi : § 1. Jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych dla zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. W szczególności sąd może:

1) unormować prawa i obowiązki stron lub uczestników postępowania na czas trwania postępowania;

2) ustanowić zakaz zbywania przedmiotów lub praw objętych postępowaniem;

3) zawiesić postępowanie egzekucyjne lub inne postępowanie zmierzające do wykonania orzeczenia;

4) uregulować sposób roztoczenia pieczy nad małoletnimi dziećmi i kontaktów z dzieckiem;

5) nakazać wpisanie stosownego ostrzeżenia w księdze wieczystej lub we właściwym rejestrze,

§ 2 ¹. Przepisu art. 731 nie stosuje się, jeżeli zabezpieczenie jest konieczne dla odwrócenia grożącej szkody lub innych niekorzystnych dla uprawnionego skutków.

W niniejszej sprawie żądanie zabezpieczenia powództwa poprzez dopuszczenie do pracy na poprzednio zajmowanym stanowisku należałoby rozpoznać na podstawie § 1 pkt 1 powołanego przepisu. Zgodnie z zasadą określoną przepisem art. 731 kpc zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Nakazanie dopuszczenia powódki do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sporu stanowiłoby zaspokojenie roszczenia o przywrócenie do pracy lub ustalenia stosunku pracy.

Reguła, że zabezpieczenie nie może zmierzać do zaspokojenia roszczenia, wynika z funkcji postępowania zabezpieczającego, która polega na udzielaniu ochrony prawnej o tymczasowym charakterze. Odmienność ochrony prawnej udzielanej w postępowaniu zabezpieczającym wyraża się także w tym, że jest to ochrona o innej treści niż w postępowaniu rozpoznawczym, a orzeczony sposób zabezpieczenia różni się od treści obowiązku nałożonego na obowiązanego w merytorycznym orzeczeniu.

Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 12 lipca 1985 roku w sprawie IV PPZ 2/85 stwierdził, że „ nie można zabezpieczyć roszczenia o przywrócenie do pracy przez nakazanie zatrudnienia pracownika na czas trwania sporu o przywrócenie do pracy.”

Z art. 730 § 1 i art. 755 § 1 k.p.c. wynika, że zastosowany przez sąd środek zabezpieczenia powództwa powinien pozostawać w związku z przedmiotem powództwa, czego nie można powiedzieć o żądaniu zakazania wskazanym osobom podejmowania czynności z zakresu prawa pracy w imieniu pozwanej. W tym zakresie żądanie zabezpieczenia powództwa jest nieuzasadnione.

Reasumując, żądanie powódki o zabezpieczenie powództwa poprzez dopuszczenie do pracy jest niedopuszczalne, a w zakresie zakazu podejmowania czynności z zakresu prawa pracy przez J. C. i C. G. niezwiązane z przedmiotem sporu.

Mając na uwadze powyższe zażalenie na podstawie art. 397 § 1 i§ 2 k.p.c. w związku z art. 385 k.p.c. należało oddalić.

(-) SSO Patrycja Bogacińska- Piątek (-) SSO Małgorzata Andrzejewska (-) SSR del Magdalena Kimel ( spr)

Sędzia Przewodniczący Sędzia