UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2017 r. po rozpoznaniu sprawy przeciwko oskarżonym N. C., Ł. K., C. K. (1) i R. P. orzekł:

1.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 1. (pierwszym) i oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 24. (dwudziestym czwartym) uznał za winnych tego, że w dniu 5 listopada 2002 r. w Z. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą oraz P. S. (1) wtargnęli do domu M. G. i S. G. i dokonali rozboju na pokrzywdzonych stosując wobec nich przemoc polegającą na przewróceniu na podłoże, przyciskaniu do podłoża oraz wykręcaniu rąk a następnie zabrali w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki S. oraz ręczny miotacz gazu (...) D. o łącznej wartości około 400,00 zł, przy czym N. C. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, to jest: w przypadku N. C. występku z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; w przypadku Ł. K. występku z art. 280 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał każdego z nich i:

a)na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) k.k. wymierzył N. C. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

b)na podstawie art. 280 § 1 kk wymierzył Ł. K. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

2.oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 25. (dwudziestym piątym) uznał za winnego tego, że nocą 24/25 listopada 2002r. w N. działając wspólnie i w porozumieniu z N. C., po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń garażu znajdującego się przy ul. (...) poprzez otwarcie kłódki i wyważenie zasuwy zabrali w celu przywłaszczenia pojazd marki O. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 10.000 zł na szkodę K. W. (1), co stanowi występek z art. 279 § 1 kk, za który na podstawie tego przepisu skazał go i wymierzył karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

3.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconemu w punkcie 2. (drugim) i oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 26. (dwudziestym szóstym) uznał za winnych tego, że nocą 24/25 listopada 2002 r. w N. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 1.500 zł dokonali jego zaboru w celu przywłaszczenia działając na szkodę T. B., przy czym N. C. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, to jest w przypadku N. C. występku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, a w przypadku Ł. K. występku z art. 279 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał każdego z nich i:

a) na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył N. C. karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie,

b)na podstawie art. 279 § 1 kk wymierzył Ł. K. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4. oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 27. (dwudziestym siódmym) uznał za winnego tego, że nocą 7/8 lipca 2004r. w N. działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń pojazdu marki P. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 9.000 zł zaparkowanego przy ul. (...) dokonał jego zaboru w celu przywłaszczenia na szkodę E. J., co stanowi występek z art. 279 § 1 kk, za który na podstawie powołanego przepisu skazał go, a na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

5. oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 3. (trzecim) uznał za winnego tego, że nocą 16/17 grudnia 2004 r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, po uprzednim wyłamaniu drzwi wejściowych budynku mieszkalnego dostali się do jego wnętrza, skąd po odkuciu metalowych kotew mocujących zabrał w celu przywłaszczenia okno o wartości nie mniejszej niż 2.000 zł na szkodę M. K., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności wymierzonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

6.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 4. (czwartym) uznał za winnego tego, że w dniu 11 stycznia 2005r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń pojazdu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 8.000 dokonał jego zaboru w celu przywłaszczenia na szkodę H. D., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

7.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 5. (piątym) uznał za winnego tego, że w dniu 14 stycznia 2005r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 8.600 zł zaparkowanego przy ul. (...) dokonał jego zaboru w celu przywłaszczenia na szkodę P. S. (2), przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

8.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 6. (szóstym) uznał za winnego tego, że w dniu 15 stycznia 2005r. w C., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami dokonał rozboju w ten sposób, że po uprzednim użyciu przemocy w stosunku do pracownika stacji gazowej J. T. (1) poprzez przewrócenie go na ziemię i groźby pozbawienia życia dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie nie mniejszej niż 300,00 złotych oraz komputera o wartości nie mniejszej niż 700,00 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. w W., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

9.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 7. (siódmym) uznał za winnego tego, że w dniu 17 stycznia 2005r. w N. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami wtargnął do znajdującego się przy ul. (...) sklepu z telefonami i akcesoriami telefonicznymi i po uprzednim użyciu przemocy w stosunku do pracownika T. R. polegającej na uderzeniu pięścią w twarz, przewróceniu na podłogę i skrępowaniu taśmą samoprzylepną dokonał zaboru w celu przywłaszczenia stanowiących jego własność kurtki, portfela z zawartością dokumentów, kart kredytowych oraz pieniędzy w kwocie 50,00 złotych - rzeczy o łącznej wartości nie mniejszej niż 400,00 złotych, jak też ośmiu telefonów komórkowych marki M., N. i S. o łącznej wartości 1.980,00 zł na szkodę K. R., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

10.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 8. (ósmym) uznał za winnego tego, że w dniu 27 stycznia 2005 r. w P. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami wtargnęli do mieszkania nr (...) przy ul. (...) i po uprzednim użyciu przemocy w stosunku do J. S. poprzez przewrócenie go na podłogę oraz skrępowanie paskiem i taśmą klejącą dokonał zaboru w celu przywłaszczenia: kamery video marki P. o wartości nie mniejszej niż 1.500,00 zł, aparatu fotograficznego marki O. (...) o wartości nie mniejszej niż 1.500,00 zł, odzieży, klasera ze starymi monetami i złotej biżuterii o nieustalonej wartości oraz pieniędzy w łącznej kwocie 3.000,00 zł, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

11.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 9. (dziewiątym) uznał za winnego tego, że nie wcześniej niż dnia 2 lutego 2005r. i nie później niż dnia 4 lutego 2005r. w W. przyjął od innych ustalonych osób samochód marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 13.000 zł celem jego przemieszczenia do A. wiedząc, że pojazd ten pochodzi z czynu zabronionego - kradzieży z włamaniem dokonanej przez inne osoby dnia 2 lutego 2005r. lub dnia 3 lutego 2005r. w W. przy ul. (...) na szkodę B. K., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 291 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 291 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 4) kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

12.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 10. (dziesiątym) uznał za winnego tego, że w dniu 5 lutego 2005r. w C. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami ze sklepu należącego do C. K. (2) znajdującego się przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia kasy fiskalnej marki S. (...)- (...) o numerze seryjnym (...) i wartości 2.500,00 zł zawierającej pieniądze w łącznej kwocie 2.000,00 zł, czym działał na szkodę wyżej wymienionej, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 4) kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

13.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 11. (jedenastym) uznał za winnego tego, że w dniu 12 lutego 2005r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń pojazdu marki A. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 20.000 zł zaparkowanego przy ul. (...) dokonał jego zaboru w celu przywłaszczenia, czym działał na szkodę S. Ł., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

14.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 12. (dwunastym) uznał za winnego tego, że w dniu 23 lutego 2005r. w Ł. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń pojazdu marki N. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 15.000 zł zaparkowanego przy ul. (...) dokonał jego zaboru w celu przywłaszczenia na szkodę A. P., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

15. oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 13. (trzynastym) uznał za winnego tego, że w dniu 4 marca 2005r. w Ł. przy ul. (...) dokonał rozboju na osobie K. P. (2) w ten sposób, że po uprzednim użyciu przemocy poprzez przewrócenie jej na ziemię i szarpanie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia torebki z zawartością skórzanego portfela z pieniędzmi w kwocie 350,00 złotych - mienia o łącznej wartości 500,00 zł, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

16.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 14. (czternastym) uznał za winnego tego, że w dniu 4 marca 2005r. w Ł. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami po uprzednim doprowadzeniu J. R. do stanu bezbronności poprzez użycie gazu łzawiącego oraz używając przemocy przez bicie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia telefonu komórkowego marki N. (...) oraz złotej obrączki na jego szkodę, a także pojazdu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 39.000,00 zł oraz drukarki marki N. and o numerze fabrycznym (...) o wartości 3.000,00 zł, regałów o wartości 2.000,00 zł, pieniędzy w kwocie 4.154,44 zł, papierosów różnych marek, kart telefonicznych, artykułów spożywczych i przemysłowych, biletów i zapalniczek o łącznej wartości 40.447,49 zł na szkodę Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego (...) Sp. z o.o. w Z., jak też pozbawił J. R. wolności poprzez umieszczenie w pojeździe marki A., a później w jego bagażniku, po czym wywiózł go do W., a następnie do lasu w C., gdzie zostawił go skrępowanego taśmą samoprzylepną, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 280 § 1 kk w zb. z art. 189 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

17.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 15. (piętnastym) uznał za winnego tego, że w dniu 9 marca 2005r. w N. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami po uprzednim pokonaniu zabezpieczeń pojazdu marki M. o numerze rejestracyjnym (...) i wartości 15.000 zł zaparkowanego przy ul. 29 listopada, usiłował dokonać jego zaboru w celu przywłaszczenia na szkodę D. Z., lecz zamierzonego celu nie osiągnął z powodu zamontowanych w pojeździe zabezpieczeń, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 9 (dziewięciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

18. oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 16. (szesnastym) uznał za winnego tego, że w okresie od sierpnia 2010 roku do lutego 2011 roku w Zakładzie Karnym w P. wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w warunkach przestępstwa ciągłego - w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wbrew przepisom Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znaczną ilością środków odurzających w postaci co najmniej 2 kilogramów ziela konopi innych niż włókniste (marihuany) oraz znaczną ilością substancji psychotropowej w postaci co najmniej 2 kilogramów amfetaminy w ten sposób, że brał udział w porcjowaniu i rozważaniu tych substancji o łącznej wartości nie mniejszej niż 100.000,00 zł, przeznaczonych do sprzedaży na terenie zakładu karnego, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 56 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 9 grudnia 2011 r.) w zw. z art. 4 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 9 grudnia 2011 r.) w zw. z art. 4 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 4) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie oraz karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10,00 (dziesięciu 00/100) złotych;

19.na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł przepadek równowartości części korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego N. C. z przestępstwa przypisanego mu w punkcie 18. (osiemnastym) w kwocie 25.000,00 (dwadzieścia pięć tysięcy 00/ 100) złotych;

20. oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 17. (siedemnastym) uznał za winnego tego, że w okresie od lipca 2010 roku do lutego 2011 roku w Zakładzie Karnym w P. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w warunkach przestępstwa ciągłego - w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wbrew przepisom Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii udzielał odpłatnie mężczyznom o nazwiskach M. i Turkowski substancji psychotropowej w postaci nie mniej niż 20 g amfetaminy o łącznej wartości nie mniejszej niż 1.000,00 zł, przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 3 (trzech) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

21.na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego N. C. z przestępstwa przypisanego mu w punkcie 20. (dwudziestym) w kwocie 1.000,00 (jeden tysiąc 00/100) złotych;

22.oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 18. (osiemnastym) uznał za winnego tego, że w okresie od listopada 2012 roku do kwietnia 2013 roku między innymi w S., W. i O. działając wspólnie i w porozumieniu z innymi ustalonymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w warunkach przestępstwa ciągłego - w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru wbrew przepisom Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste (marihuany) oraz substancji psychotropowych w postaci amfetaminy, a w szczególności:

-w okresie od stycznia 2013 roku do marca 2013 roku w S. brał udział w obrocie nie mniej niż 350 g marihuany, za kwotę nie mniejszą niż 5.250,00 zł,

-w styczniu 2013 roku w W. brał udział w obrocie nie mniej niż 1 kg marihuany, za kwotę nie mniejszą niż 18.000,00 zł,

-w okresie od stycznia 2013 roku do marca 2013 roku w W. brał udział w obrocie nie mniej niż 1 kg amfetaminy, za kwotę nie mniejszą niż 30.000,00 zł.

-w okresie od listopada 2012 do marca 2013 roku w miejscowości Ł. brał udział w obrocie nie mniej niż 0,5 kg marihuany, o wartości nie mniejszej niż 9.000 złotych, w zamian za nieustaloną ilość nasion marihuany,

przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia kary co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 56 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 12 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 56 ust. 3 Ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie oraz karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10,00 (dziesięciu 00/100) złotych;

23.na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł przepadek równowartości części korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego N. C. z przestępstwa przypisanego mu w punkcie 22. (dwudziestym drugim) w kwocie 8.800,00 (osiem tysięcy osiemset 00/100) złotych;

24.oskarżonego Ł. K. uniewinnił od dokonania czynu zarzuconego mu w punkcie 28. (dwudziestym ósmym);

25. oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 29. (dwudziestym dziewiątym) uznał za winnego tego, że w dniu 26 lutego 2010 r. w W. działając wspólnie i w porozumieniu z inna ustaloną osobą, po uprzednim wyłamaniu drzwi domu znajdującego się przy ul. (...) dostali się do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia: pieniądze w łącznej kwocie nie mniejszej niż 9.000,00 zł, złotą biżuterię o łącznej wartości nie mniejszej niż 3.000,00 zł, telefon komórkowy marki H. Magie o wartości nie mniejszej niż 3.000,00 zł, aparat fotograficzny marki O. (...) o wartości nie mniejszej niż 500,00 zł, odtwarzacz MP4 o wartości nie mniejszej niż 500,00 zł i elektroniczny tłumacz językowy o wartości nie mniejszej niż 150,00 zł - mienie o łącznej wartości nie mniejszej niż 17.500,00 zł na szkodę M. J. i A. J., przy czym czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał go, a na podstawie art. 279 § 1 kk w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

26. oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 19. (dziewiętnastym), oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 30. (trzydziestym) i oskarżonego C. K. (1) w ramach czynu zarzuconego w punkcie 37. (trzydziestym siódmym) uznał za winnych tego, że dnia 16 stycznia 2013r. w J. działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą wtargnęli do domu stanowiącego własność G. G. oraz R. G., gdzie dokonali rozboju na ich szkodę w ten sposób, że po uprzednim użyciu przemocy w stosunku do pokrzywdzonych poprzez przewrócenie ich na podłogę i doprowadzenie do stanu bezbronności przez skrępowanie przewodami elektrycznymi dokonali zaboru w celu przywłaszczenia złotej obrączki o wartości nie mniejszej niż 200,00 zł i pieniędzy w kwocie 1.100,00 zł, przy czym: N. C. czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64 § 1 kk za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 282 kk, zaś Ł. K. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, to jest: w przypadku N. C. występku z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk; w przypadku Ł. K. występku z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; w przypadku C. K. (1) występku z art. 280 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał każdego z nich i:

a)na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył N. C. karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

b)na podstawie art. 280 § 1 kk wymierzył Ł. K. karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności,

c)na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 60 § 1 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył C. K. (1) karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz - przy zastosowaniu art. 33 § 2 kk - karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10,00 (dziesięciu 00/100) złotych;

27.na podstawie art. 46 § 1 kk (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk nałożył na oskarżonych N. C., Ł. K. oraz C. K. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym w punkcie 26. (dwudziestym szóstym) poprzez zapłatę solidarnie na rzecz R. G. kwoty 1.300,00 (jeden tysiąc trzysta 00/ 100) złotych;

28. oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 20. (dwudziestym), oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 31. (trzydziestym pierwszym), oskarżonego C. K. (1) w ramach czynu zarzuconego w punkcie 38. (trzydziestym ósmym) i oskarżonego R. P. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 40. (czterdziestym) uznał za winnych tego, że w dniu 14 lutego 2013r. w D. działając wspólnie i w porozumieniu - w ramach dokonanego podziału ról - R. P. i C. K. (1) oczekiwali pod sklepem w zaparkowanym samochodzie, a N. C. i Ł. K. wtargnęli do sklepu (...) znajdującego się przy ul. (...) dokonali rozboju w ten sposób, że posługując się bliżej nieustalonym przedmiotem przypominającym broń palną grozili pracownikowi sklepu (...) użyciem przemocy oraz użyli wobec niego przemocy poprzez przewrócenie na podłogę, a następnie dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w łącznej kwocie 1.500,00 zł na szkodę J. T. (2), przy czym: N. C. czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia co najmniej 1 roku kary pozbawienia wolności będąc uprzednio skazanym w warunkach określonych w art. 64 § 1 kk za czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 282 kk, a Ł. K. i R. P. czynu tego dopuścili się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, to jest: w przypadku N. C. występku z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk; w przypadku Ł. K. i R. P. występku z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; w przypadku C. K. (1) występku z art. 280 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał każdego z nich i:

a)na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył N. C. karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

b)na podstawie art. 280 § 1 kk wymierzył Ł. K. karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

c)na podstawie art. 280 § 1 kk w zw. z art. 60 § 1 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) k.k. wymierzył C. K. (1) karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności oraz - przy zastosowaniu art. 33 § 2 kk - karę 100 (stu) stawek dziennych grzywny z ustaleniem wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 10,00 (dziesięciu 00/100) złotych,

d)podstawie art. 280 § 1 kk wymierzył R. P. karę 3 (trzech) lat pozbawienia wolności;

29.na podstawie art. 46 § 1 kk (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk nałożył na oskarżonych N. C., Ł. K., C. K. (1) i R. P. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym im w punkcie 28. (dwudziestym ósmym) przez zapłatę solidarnie na rzecz J. T. (2) kwoty 1.500,00 (jeden tysiąc pięćset 00/100) złotych;

30.oskarżonego N. C. w ramach czynów zarzuconych w punktach 21. (dwudziestym pierwszym) i 22. (dwudziestym drugim) oraz oskarżonego Ł. K. w ramach czynów zarzuconych w punktach 32. (trzydziestym drugim) i 33. (trzydziestym trzecim) uznał za winnych tego, że w okresie od dnia 27 marca 2013r. do dnia 2 kwietnia 2013r. w bliżej nieustalonym miejscach w okolicach P. i N. działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą i C. K. (1) żądali od przedstawiciela Przedsiębiorstwa Usług (...) Sp. z o.o. w W. korzyści majątkowej w kwocie 15.000 zł w zamian za zwrot urządzenia pomiarowego do badań ultradźwiękowych szczelności rur służących do transportu gazu O. M. o wartości 190.704,12 zł bezprawnie zabranego w dniu 19 marca 2013r. z parkingu przy ul. (...) w P. z samochodu marki M. (...) o numerze rejestracyjnym (...), do którego wnętrza dostali się po wybiciu szyby w tylnych drzwiach, przy czym czynu tego dopuścili się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi występek z art. 286 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał każdego z nich, a:

a) na podstawie art. 286 § 2 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 60 § 3 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył N. C. karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie,

b)na podstawie art. 286 § 2 kk w zw. z art. 286 § 1 kk wymierzył Ł. K. karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

31. oskarżonego N. C. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 23. (dwudziestym trzecim) uznał za winnego tego, że w marcu 2013 roku w W. posiadał bez zezwolenia nieustaloną jednostkę broni palnej gazowej otrzymaną od R. P., którą przekazał Ł. K. celem doprowadzenia do jej przerobienia na broń palną bojową, co stanowi występek z art. 263 § 2 kk, za który na podstawie tego przepisu skazuje go, a na podstawie art. 263 § 2 kk w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk i art. 60 § 6 pkt 4) kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

32.oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 34. (trzydziestym czwartym) uznał za winnego tego, iż w kwietniu 2013 roku w W. zbył G. S. bez wymaganego zezwolenia za kwotę 1.000,00 zł jednostkę broni palnej bojowej przerobioną uprzednio przez ustaloną osobę z bliżej nieustalonej jednostki broni palnej gazowej, co stanowi występek z art. 263 § 1 kk, za który na podstawie powołanego przepisu skazał go, a na podstawie art. 263 § 1 kk w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 3) kk wymierzył mu karę 12 (dwunastu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

33.na podstawie art. 45 § 1 kk orzekł przepadek równowartości korzyści majątkowej osiągniętej przez oskarżonego Ł. K. z przestępstwa przypisanego mu w punkcie 32. (trzydziestym drugim) w kwocie 500,00 (pięćset 00/100) złotych;

34.oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 35. (trzydziestym piątym) i oskarżonego C. K. (1) w ramach czynu zarzuconego w punkcie 39. (trzydziestym dziewiątym) uznał za winnych tego, że nie wcześniej niż dnia 12 kwietnia 2013r. i nie później niż dnia 20 kwietnia 2013r. w N. działając wspólnie i w porozumieniu ze sobą z nieruchomości znajdującej się przy ul. (...) zabrali w celu przywłaszczenia silnik zaburtowy do łodzi kabinowej o wartości 5.000,00 zł demontując go od łodzi poprzez odkręcenie śrub i oderwanie przewodów, który wynieśli z nieruchomości poprzez częściowo zdemontowane ogrodzenie, czym działali na szkodę M. C., przy czym Ł. K. czynu tego dopuścił się przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności orzeczonej za umyślne przestępstwo podobne, co stanowi: w przypadku Ł. K. występek z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; w przypadku C. K. (1) występek z art. 278 § 1 kk, za który na podstawie powołanych przepisów skazał każdego z nich, a:

a) na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 4) kk wymierzył Ł. K. karę 9 (dziewięciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie,

b)na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 60 § 1 kk w zw. z art. 60 § 6 pkt 4) k.k. wymierzył C. K. (1) karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

35.na podstawie art. 46 § 1 kk (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk nałożył na oskarżonych Ł. K. oraz C. K. (1) obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przypisanym w punkcie 34. (trzydziestym czwartym) poprzez zapłatę solidarnie na rzecz M. C. kwoty 5.000,00 (pięć tysięcy 00/100) złotych;

36. oskarżonego Ł. K. w ramach czynu zarzuconego w punkcie 36. (trzydziestym szóstym) uznał za winnego tego, że od dnia 23 maja 2013r. do dnia 30 maja 2013r. w P. przy ul. (...) i w S. ułatwił K. O. (1) ucieczkę z (...) Centrum (...) w P., w którym ten był pozbawiony wolności na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego dla Warszawy Woli w Warszawie z dnia 16 maja 2012r. (sygn. akt III Kp 908/12) i postanowienia Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 marca 2013r. (sygn. akt XII Kp 154/13) w ten sposób, że po przerzuceniu liny umożliwiającej pokonanie ogrodzenia i po opuszczeniu przez K. O. (1) tą drogą tej placówki medycznej przewiózł go swoim samochodem do W., a następnie dostarczał mu niezbędne pożywienie do S., gdzie K. O. (2) przebywał aż do dnia 30 maja 2013r., co stanowi występek z art. 243 kk, za który na podstawie powołanego przepisu skazał go, a na podstawie art. 243 kk w zw. z art. 60 § 2 ab initio kk i art. 60 § 6 pkt 4) kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności polegającej na świadczeniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin miesięcznie;

37.na podstawie art. 568a § 1 pkt 1 kpk w zw. z art. 85 kk, art. 86 §§ 1 i 2 kk i art. 87 kk (przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności i kary jednostkowe ograniczenia wolności wymierzone w punktach l.a), 3.a), 5.-18., 20., 22., 26.a), 28.a), 30.a) i 31. [pierwszym a), trzecim a), piątym do osiemnastego, dwudziestym, dwudziestym drugim, dwudziestym szóstym a), dwudziestym ósmym a), trzydziestym a) i trzydziestym pierwszym] wyroku i kary jednostkowe grzywny wymierzone w punktach 18. i 22. [osiemnastym i dwudziestym drugim] wyroku i wymierzył oskarżonemu N. C. kary łączne:

-3 (trzech) lat pozbawienia wolności,

-120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10,00 (dziesięciu 00/100) złotych;

38.na podstawie art. 63 § 1 kk (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk na poczet wymierzonej w punkcie 37. (trzydziestym siódmym) wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu N. C. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci tymczasowego aresztowania od dnia 5 kwietnia 2013r. do dnia 26 czerwca 2014r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

39. na podstawie art. 568a § 1 pkt 1 kpk w zw. z art. 85 kk, art. 86 § 1 kk i art. 87 kk (przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności i ograniczenia wolności wymierzone w punktach l.b), 2., 3.b), 4., 25., 26.b), 28.b), 30.b), 32., 34.a) i 36 [pierwszym b), drugim, trzecim b), czwartym, dwudziestym piątym, dwudziestym szóstym b), dwudziestym ósmym b), trzydziestym b), trzydziestym drugim, trzydziestym czwartym a) i trzydziestym szóstym] wyroku i wymierzył oskarżonemu Ł. K. karę łączną 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

40.na podstawie art. 63 § 1 kk (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk na poczet wymierzonej w punkcie 39. (trzydziestym dziewiątym) wyroku kary łącznej pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu Ł. K. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci tymczasowego aresztowania od dnia 12 listopada 2013r. do dnia 12 lutego 2014r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

41.na podstawie art. 568a § 1 pkt 1 kpk w zw. z art. 85 kk, art. 86 §§ 1 i 2 kk i art. 87 kk (przepisy kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk połączył kary jednostkowe pozbawienia wolności i karę ograniczenia wolności wymierzone w punktach 26.c), 28.c) i 34.b) [dwudziestym szóstym c), dwudziestym ósmym c) i trzydziestym czwartym b)] wyroku i kary jednostkowe grzywny wymierzone w punktach 26.c) i 28.c) [dwudziestym szóstym c) i dwudziestym ósmym c)] wyroku i wymierzył oskarżonemu C. K. (1) kary łączne:

-2 (dwóch) lat pozbawienia wolności

-i 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10,00 (dziesięciu 00/100) złotych;

42.na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 2 kk (przepisy te w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej względem oskarżonego C. K. (1) kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat;

43.na podstawie art. 73 § 2 kk (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk oddał oskarżonego C. K. (1) pod dozór kuratora w okresie próby;

44. na podstawie art. 63 § 1 kk (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk na poczet wymierzonej w punkcie 41. (czterdziestym pierwszym) wyroku kary łącznej grzywny zaliczył oskarżonemu C. K. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci tymczasowego aresztowania od dnia

1 stycznia 2014r. do dnia 10 lutego 2014r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennych grzywny;

45.na podstawie art. 63 § 1 kk (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 lipca 2015r.) w zw. z art. 4 § 1 kk na poczet wymierzonej w punkcie 28.d) [dwudziestym ósmym d)] wyroku kary pozbawienia wolności zaliczył oskarżonemu R. P. okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w postaci tymczasowego aresztowania od dnia 26 marca 2014r. do dnia 13 sierpnia 2014r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności;

46.na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych w całości, wydatkami obciążając Skarb Państwa;

47.na podstawie art. 632 pkt 2 kpk i art. 630 kpk koszty sądowe w zakresie odnoszącym się do czynu, od którego oskarżony Ł. K. został uniewinniony poniósł Skarb Państwa;

48.przyznał od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Warszawie na rzecz adwokata M. M. (1) kwotę 2.509,20 (dwa tysiące pięćset dziewięć 20/100) złotych tytułem zwrotu nie opłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu N. C. z urzędu, w tym kwotę 469,20 (czterysta sześćdziesiąt dziewięć 20/100) złotych tytułem podatku od towarów i usług;

49.przyznał od Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Warszawie na rzecz adwokata K. P. (1) kwotę 2.066,40 (dwa tysiące sześćdziesiąt sześć 40/ 100) złotych tytułem zwrotu nie opłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu R. P. z urzędu, w tym kwotę 386,40 (trzysta osiemdziesiąt sześć 40/100) złotych tytułem podatku od towarów i usług.

Wyrok powyższy zaskarżyli obrońcy oskarżonych.

Obrońca oskarżonego N. C. zarzucił wyrokowi:

I.rażącą niewspółmierność kary łącznej orzeczonej wobec skazanego w wymiarze 3 lat pozbawienia wolności, wynikającą z zastosowania przez Sąd zasady asperacji, podczas gdy z uwagi na związek podmiotowo - przedmiotowy pomiędzy popełnionymi przestępstwami oraz okoliczność, że oskarżony w toku postępowania ujawnił szereg dotąd nieznanych organom ścigania faktów, uzasadnione było zastosowanie w niniejszej sprawie zasady pełnej absorpcji i wymierzenie oskarżonemu kary roku i sześciu miesięcy pozbawienia wolności,

II.obrazę przepisów prawa materialnego, tj. art. 63 § 1 k.k. poprzez niezaliczanie na poczet wymierzonej kary łącznej okresu rzeczywistego pozbawienia wolności N. C. w sprawie w dniu 20 marca 2013 roku w związku z dokonanym zatrzymaniem.

W oparciu o powyższe zarzuty, na podstawie art. 427 § 1 k.pk. w zw. z art. 437 § 1 i § 2 k.p.k., wniósł o:

I. zmianę pkt 37 zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczonej kary łącznej poprzez wymierzenie oskarżonemu N. C. kary łącznej 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

II. zmianę pkt 38 zaskarżonego wyroku w części poprzez zaliczenie na poczet orzeczonej kary łącznej okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie również w postaci zatrzymania w dniu 20 marca 2013 roku.

Ponadto wniósł o:

III.zwolnienie oskarżonego, w oparciu o art. 624 § 1 k.p.k., od konieczności poniesienia kosztów postępowania przed Sądem II Instancji,

IV.przyznanie obrońcy kosztów udzielonej pomocy prawnej z urzędu w postępowaniu odwoławczym, powiększonych o wartość podatku od towarów i usług, oświadczając jednocześnie, iż nie zostały one dotychczas w całości ani w części uiszczone przez oskarżonego.

Obrońca oskarżonych C. K. (1) i Ł. K. zarzucił wyrokowi:

A. W odniesieniu do C. K. (1):

1/ mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów postępowania: art. 4, 5 § 2, 7, 366 § 1, 424 § 1 pkt 1 i § 2 k.p.k. polegającą na: a/ oparciu zaskarżonego wyroku w zakresie czynu opisanego w pkt 38 a/o (pkt 28 i 29 wyroku) wobec osoby C. K. (1) praktycznie tylko na labilnych, niekonsekwentnych, sprzecznych wewnętrznie, oraz z pozostałym obiektywnym materiałem dowodowym wyjaśnieniach N. C. zabiegającego za wszelką cenę o uzyskanie statusu wynikającego z art. 60 § 3 i 4 k.k., który w sposób oczywisty podał nieprawdę zarówno co udziału C. K. (1) jak i rzekomego posługiwania się przez sprawców bronią palną w trakcie popełnienia przestępstwa, przy czym Sąd meritii na okoliczności posługiwania się bronią palną odmówił wiary depozycjom N. R. C. natomiast co do udziału C. K. (1) - uznał je za wiarygodne, pomimo, że zarówno pozostali oskarżeni jak i cały szereg świadków potwierdzili, iż w dacie czynu C. K. (1) przebywał ze swoją ówczesną narzeczoną w miejscowości oddalonej kilkadziesiąt kilometrów od miejsca zdarzenia i nigdzie się nie oddalał od osoby mu towarzyszącej,

2/wynikający z dokonanej z obrazą dyspozycji art. 5 § 2 i 7 k.p.k. oceny zebranego materiału dowodowego i mający wpływ na treść orzeczenia błąd w ustaleniach faktycznych polegający na uznaniu że:

a/ oskarżony C. K. (1), którego rola - zdaniem Sądu - miała polegać na oczekiwaniu w samochodzie wraz z R. P., brał udział w rozboju na szkodę J. T. (2) czyli dopuścił się popełnienia czynu przypisanego mu w pkt 28 wyroku w sytuacji gdy oskarżony C. K. (1), który w toku śledztwa prowadzonego w niniejszej sprawie przyznał się do popełnienia całego szeregu (wszystkich mu zarzuconych poza przedmiotowym) przestępstw, w tym - o tej samej wadze gatunkowej co inkryminowane, konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia tego jednego wyżej opisanego czynu, żaden z obiektywnych dowodów zebranych w sprawie, w tym - żadne z wyjaśnień pozostałych współoskarżonych nie potwierdził depozycji N. R. C., a ponadto C. K. (1) przedstawił wiarygodne alibi co do braku swego udziału w tym przestępstwie;

B. W odniesieniu do Ł. K.:

3/ mający wpływ na treść rozstrzygnięcia błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i wynikającą stąd rażącą niewspółmierność (surowość) wymierzonych Ł. K. kar jednostkowych za czyny opisane na wstępie oraz kary łącznej pozbawienia wolności wyrażającą się w wymierzeniu jej w wysokości lat 4, polegające na bezzasadnym nie zastosowaniu w stosunku do Ł. K. dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary po myśli art. 60 § 3 kk, co winno nastąpić w odpowiedzi na zaproponowane przez Prokuratora Okręgowego użycie art. 60 § 4 kk w stosunku do N. R. C., w sytuacji gdy to oskarżony Ł. K. jako pierwszy ujawnił w toku śledztwa wszystkie prawdziwe okoliczności i osoby związane z popełnieniem zarówno tych jak i wielu innych ujawnionych przez niego przestępstw, co do których Sąd meriti słusznie zastosował w zaskarżonym wyroku instytucję art. 60 § 3 kk, w konsekwencji czego orzeczone wobec oskarżonego Ł. K. kary jednostkowe pozbawienia wolności i kara łączna pozbawienia wolności są w odniesieniu do przestępstw objętych apelacją rażąco surowe, a nadto - czynią wyrok wewnętrznie sprzecznym w porównaniu do oskarżonego N. R. C., wobec którego wymierzono kary pozbawienia wolności (w tym - łączną) niższe aniżeli te kary orzeczone wobec Ł. K., orzeczono gównie kary ograniczenia wolności i niższą kare łączną pozbawienia wolności, pomimo, że popełnił on kilka razy mniej przestępstw aniżeli przypisano ich N. R. C., a nadto warunki i właściwości osobiste Ł. K., który zawsze miał stałą pracę, pozytywną opinię środowiskową, utrzymywał rodzinę, nie wszedł w konflikt z prawem przez dłuższy okres czasu po odbyciu ostatniej kary, są absolutnie korzystniejsze od tych samych okoliczności dotyczących N. C..

Na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. wniósł o:

1/zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego C. K. (1) od popełnienia zarzuconego mu w pkt 38 a/o czynu, rozwiązanie kar łącznych pozbawienia wolności i grzywny oraz wymierzenie nowej kary łącznej pozbawienia wolności w wysokości odpowiadającej karze wymierzonej za czyn z pkt. 26 wyroku , a nadto uchylenie obowiązku naprawienia szkody z pkt 27,

2/zmianę zaskarżonego wyroku i zastosowanie wobec Ł. K. instytucji z art. 60 § 3 kk, względnie na podstawie art. 60 § 2 pkt 2 k.k. w stosunku do czynów opisanych w apelacji oraz złagodzenie wymierzonych temu oskarżonemu kar jednostkowych pozbawienia wolności i wymierzenie kar o nie izolacyjnym charakterze w rozmiarze odpowiadającym temu jaki zastosowano za te czyny w stosunku do N. R. C.; a nadto - obniżenie wymiaru kary łącznej pozbawienia wolności,

ewentualnie wniósł o:

-uchylenie zaskarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Natomiast obrońca oskarżonego R. P. zarzucił wyrokowi obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia:

a)tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, nie zaś swobodnej oceny dowodów w postaci:

1.wyjaśnień oskarżonego N. C. i uznanie ich za wiarygodne w całości, podczas gdy fakt, że oskarżony ten, jako tzw. mały świadek koronny dostarczył organom ścigania informacji o wielu przestępstwach popełnionych w konfiguracjach wieloosobowych bez wątpienia wpływa na jakość składanych przez niego wyjaśnień- tj. z uwagi na upływ czasu, wielość popełnionych przestępstw i osób w nich uczestniczących błędnie wskazuje on osoby biorące udział w poszczególnych przestępstwach, a co za tym idzie oskarżony N. C. błędnie wskazał R. P. jako osobę uczestniczącą w dniu 14 lutego 2013 roku w napadzie na sklep (...) znajdujący się w D., jak również mógł on celowo niesłusznie obciążyć R. P. swoimi wyjaśnieniami;

2.wyjaśnień oskarżonego Ł. K. i uznanie ich za wiarygodne m.in. w części, w której wskazuje on na współuczestnictwo R. P. w napadzie na sklep (...) znajdujący się w D. w dniu 14 lutego 2013 roku, podczas gdy fakt, że oskarżony ten uczestniczył w wielu przestępstwach popełnionych w konfiguracji wieloosobowej oraz upływ czasu wpływa na fakt, że oskarżony Ł. K., podobnie jak oskarżony N. C. błędnie wskazuje osoby uczestniczące w poszczególnych przestępstwach, a co za tym idzie błędnie wskazał R. P. jako osobę uczestniczącą w dniu 14 lutego 2013 roku w napadzie na sklep (...) znajdujący się w D., jak również mógł on celowo niesłusznie obciążyć R. P. swoimi wyjaśnieniami;

3.wyjaśnień R. P. za niewiarygodne, podczas gdy w niniejszej sprawie nie został zgromadzony żaden materiał dowodowy wskazujący na uczestniczenie przez niego w napadzie na sklep (...) w D., poza wyjaśnieniami współoskarżonych tj. Ł. K. i N. C., które to wyjaśnienia jak wyżej przestawiono nie mogą być uznane za w pełni wiarygodny dowód świadczący o współsprawstwie R. P. w tymże przestępstwie.

b)art. 167 k.p.k. w zw. z art. 366 § 1 k.p.k. poprzez niedoprowadzenie do wyjaśnienia wszystkich istotnych okoliczności sprawy przejawiające się w niedopuszczeniu z urzędu dowodów w postaci zeznań świadków - osób, o których w swoich wyjaśnieniach opowiadał N. C., a które w dniu 14 lutego 2013 roku uczestniczyły w spotkaniu w mieszkaniu mężczyzny o pseudonimie (...), a także kolegi R. P. o pseudonimie (...) u którego R. P. rzekomo spotkał się z pozostałymi sprawcami napadu, około dwa dni po jego popełnieniu.

Na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, poprzez ustalenie w oparciu o wątpliwe wyjaśnienia współoskarżonych N. C. oraz Ł. K., że oskarżony R. P. uczestniczył w dniu 14 lutego 2013 roku w napadzie na sklep (...) znajdujący się w D..

Na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. wniósł aby Sąd Apelacyjny w Warszawie działając na zasadzie art. 437 § 1 i 2 k.p.k., uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacje obrońców nie zasługują na uwzględnienie.

Odnosząc się do zarzutów apelacyjnych podniesionych przez obrońcę N. C. Sąd Apelacyjny stwierdza, iż nie jest zasadny zarzut rażącej niewspółmiernej surowości kary wymierzonej oskarżonemu.

Z treści zarzutu i jego uzasadnienia wynika, iż skarżący zarzuca sądowi I instancji, iż nie uwzględnił przy wymiarze kary łącznej związku podmiotowo - przedmiotowego poszczególnych przestępstw popełnionych przez oskarżonego oraz okoliczności ujawnienia przez niego organom ścigania nie znanych im faktów.

Sąd Apelacyjny stwierdza, iż o istnieniu ścisłego związku podmiotowo – przedmiotowego decydują takie okoliczności w szczególności bliskość czasowa poszczególnych przestępstw, ich jednorodzajowość, sposób działania sprawcy, tożsamość pokrzywdzonego oraz stosunek zależności pomiędzy poszczególnymi przestępstwami tego rodzaju, iż jedno jest główne, zaś pozostałe mają charakter podrzędny i stanowią środek do realizacji przestępstwa głównego.

Z akt sprawy wynika, iż związek ten w niniejszej sprawie w istocie nie istnieje, albowiem poszczególne przestępstwa zostały popełnione przez skazanego w różnym, bardzo odległym czasie, na szkodę różnych osób i w istocie w odmienny sposób. Ponadto nie pozostają one w żadnym stosunku zależności tego rodzaju, że niektóre z nich są główne, zaś pozostałe są podrzędne.

Nie sposób zgodzić się z argumentacją obrońcy, iż okres 11 lat wskazuje na bliskość czasową poszczególnych przestępstw. Trafnie natomiast skonstatował Sąd I instancji, iż związek czasowy pomiędzy poszczególnymi czynami jest luźny, albowiem kształtuje się w latach.

Zgodzić się także należy ze stanowiskiem Sądu Okręgowego, iż poszczególne przestępstwa nie były jednorodzajowe, albowiem skierowane były przeciwko różnym dobrom chronionym prawem.

W świetle powyższych okoliczności, Sąd Okręgowy dokonał trafnych i nie budzących żadnych wątpliwości ustaleń, iż w sprawie brak jest podstaw do zastosowania przy wymiarze kary łącznej N. C. zasady pełnej absorpcji.

Natomiast podniesione w apelacji pozostałe okoliczności w postaci ujawnienia przez oskarżonego organom ścigania faktu i okoliczności popełnienia przestępstw, osób w nich uczestniczących oraz jego pozytywnego zachowania się po ich popełnieniu zostały uwzględnione przez Sąd I instancji przy wymiarze kar jednostkowych za poszczególne przestępstwa.

Wyrazem tego jest zastosowanie wobec N. C. dobrodziejstwa instytucji określonych w art. 60 § 3 k.k. oraz art. 60 k.k., a także argumentacja zawarta w uzasadnieniu wyroku.

W świetle powyższego brak jest jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych do powtórnego łagodzenia kary łącznej pozbawienia wolności wymierzonej oskarżonemu poprzez zastosowanie wobec niego zasady absorpcji, albowiem byłoby to podwójne, nieuzasadnione złagodzenie kary na podstawie tych samych okoliczności.

Niezależnie od powyższego, okoliczności podniesione przez skarżącego nie mają wpływu na wymiar kary łącznej, albowiem o jej ukształtowaniu decyduje wspomniany związek podmiotowo – przedmiotowy, który został prawidłowo ustalony przez sąd I instancji.

Sąd Apelacyjny stwierdza nadto, iż w kontekście sumy jednostkowych kar pozbawienia wolności wymierzonych oskarżonemu (9 lat i 6 miesięcy) przy zastosowaniu nadzwyczajnego złagodzenia kary, wymierzonej kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności nie sposób uznać nawet za surową.

Natomiast obrońca N. C. trafnie wskazał na naruszenie przez sąd I instancji art. 63 § 1 k.k. Uchybienie powyższe zostało konwalidowane w wyroku sadu odwoławczego poprzez zaliczenie na poczet wymierzonej kary łącznej 3 lat pozbawienia jego zatrzymania w dniu 20 marca 2013 r.

Odnosząc się do apelacji obrońcy C. K. (1) stwierdzić należy, iż niezasadne w stopniu oczywistym są podniesione przez niego zarzuty obrazy art. 4 k.p.k., 5 § 2 k.p.k.,art. 7 k.p.k. art. 366 § 1 k.p.k. oraz art. 424 k.p.k

Przypomnieć należy, iż w świetle jednolitego i utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego:

1) przepis art. 4 k.p.k. statuuje zasadę obiektywizmu, która odnosi się do organów prowadzących postępowanie karne, aby badały i uwzględniały w jego toku okoliczności przemawiające zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego. Na tle tej zasady Sąd Najwyższy wielokrotnie wypowiadał pogląd, że przepis ten formułuje jedną z naczelnych zasad procesu o charakterze dyrektywy ogólnej, stąd też jego naruszenie nie może stanowić samodzielnej podstawy środka odwoławczego. Respektowanie zasady bezstronności gwarantowane jest w przepisach szczegółowych i dopiero wskazanie ich obrazy może uzasadniać zarzut (vide m. in.: postanowienie z dnia 16 maja 2003 r., II KK 31/03, LEX nr 78381; wyrok z dnia 1 października 2002 r., V KKN 281/01 teza 1, LEX nr 56826; postanowienie z dnia 13 maja 2002 r., V KKN 90/01, LEX nr 53913; postanowienie z dnia 28 grudnia 2001r., V KKN 329/00, LEX nr 51623);

2) nie można zasadnie stawiać zarzutu obrazy art. 5 § 2 k.p.k. na tej podstawie, że strony zgłaszają wątpliwości, co do ustaleń faktycznych. Dla oceny czy został naruszony zakaz in dubio pro reo nie są miarodajne wątpliwości strony procesowej, ale jedynie to, czy Sąd orzekający wątpliwości takie powziął i rozstrzygnął je na niekorzyść oskarżonego, albo to, czy w świetle realiów konkretnej sprawy wątpliwości takie powinien był powziąć. W wypadku bowiem, gdy ustalenia faktyczne zależne są od dania wiary tej lub innej grupie dowodów, nie można mówić o naruszeniu reguły in dubio pro reo, albowiem jedną z podstawowych prerogatyw Sądu orzekającego jest swobodna ocena dowodów (vide m.in.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2008 r., sygn. V KK 99/08, LEX nr 435313, Prok. i Pr.- wkł. 2008/12/19; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 2003 r., sygn. V KK 72/03, LEX nr 83771; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 lutego 2002 r., sygn. V KK 207/03, OSNwSK 2004/1/238; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 października 2002 r., sygn. V KKN 251/01, Prok. i Pr. 2003/11/5);

3) przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k. , jeśli tylko:

-: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy,
-: stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego,
-: jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (vide m.in.: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., II KK 12/06, LEX nr 193084; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2004 r., sygn. WK 26/03, OSNwSK 2004/1/53; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 stycznia 2004 r., sygn. V KK 60/03, LEX nr 104378; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 23 lipca 2003 r., sygn. V KK 375/02, LEX nr 80278; wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 17 stycznia 2001 r., sygn. II AKa 255/00, Prok. i Pr. 2002/10/22);

Odnosząc się do realiów niniejszej sprawy Sąd Apelacyjny stwierdza, iż w stopniu oczywistym nie jest zasadny zarzut obrazy art. 5 § 2 k.p.k., albowiem Sąd Okręgowy, jak wynika to z uzasadnienia wyroku, nie powziął żadnej niedającej się usunąć wątpliwości w zakresie oceny dowodów.

Z analizy akt sprawy nie wynika też, iż wątpliwości tego rodzaju winien był powziąć. W konsekwencji nie mógł zinterpretować ich na niekorzyść oskarżonego.

Wątpliwości podniesione w uzasadnieniu apelacji powzięte zostały jedynie przez obrońcę, w więc przez przedstawiciela procesowego jednej ze stron, a zatem nie mogą one uzasadniać zarzutu obrazy art. 5 § 2 k.p.k.

Podnosząc zarzut obrazy art. 424 § 1 k.p.k. skarżący zignorował art. 455a k.p.k. oraz fakt, iż uzasadnienie wyroku sporządzone zostało po wydaniu wyroku, a więc nie mogło mieć wpływu na jego treść.

Niezależnie od powyższego Sąd Apelacyjny stwierdza, iż obrońca nie wskazał zarówno w opisie zarzutu, jak i uzasadnieniu apelacji na czym polegało naruszenie powołanych przepisów postępowania oraz jaki miało ono wpływ na treść wyroku. W konsekwencji zarzut w tym zakresie uznać należy za oczywiście gołosłowny i bezpodstawny jako taki nie poddający się kontroli instancyjnej.

Analiza treści zarzutów obrońcy oskarżonego C. K. (1) wskazuje na to, iż skarżący w istocie podnosi zarzut obrazy art. 7 k.p.k. polegający na błędnej ocenie wyjaśnień N. C. i uznanie ich za wiarygodne, podczas, gdy „zarówno pozostali oskarżeni, jak i cały szereg świadków potwierdzili, iż w dacie czynu C. K. (1) przebywał ze swoją ówczesną narzeczoną w miejscowości oddalonej kilkadziesiąt kilometrów od miejsca zdarzenia i nigdzie nie oddalał się od osoby mu towarzyszącej.”

Sąd Apelacyjny stwierdza, iż wyjaśnienia oskarżonych Ł. K. i C. K. (1) w powyższym zakresie, a także zeznania świadków: I. P. (1), K. W. (2), I. P. (2) i A. K. były przedmiotem wnikliwej analizy sądu I instancji, co znalazło odzwierciedlenie w uzasadnieniu wyroku (k 76 – 80 uzasadnienia). Sąd Okręgowy analizując powyższe dowody we wzajemnym powiązaniu wskazał na występujące w nich rażące sprzeczności wewnętrzne i wzajemne.

Sąd Okręgowy trafnie wykazał, iż powyższe wyjaśnienia i zeznania pozostają w rażącej sprzeczności z obiektywnym dowodem z dokumentu w postaci informacji z Wydziału (...) Komendy Stołecznej Policji w W. oraz Starostwa Powiatowego w N.. W świetle tegoż dokumentu, oskarżony C. K. (1) nie mógł pokłócić się z ojcem i wyprowadzić się do mieszkania siostry I. P. (1) przed Walentynkami w dniu 14 lutego 2013 r., z powodu informacji o zatrzymaniu prawa jazdy, albowiem informacja taka została wysłana dopiero w dniu 19 lutego 2013 r.

Zgodzić się także należy z Sądem Okręgowym, iż oskarżeni i świadkowie w sposób wzajemnie sprzeczny opisują poszczególne istotne fakty podkreślając przy tym, że są doskonale wszystko pamiętają. W szczególności rozbieżności dotyczą miejsca zamieszkania I. P. (2), osoby ją odbierającej z mieszkania i ją odwożącej do domu, faktu i czasu jej przebywania w mieszkaniu I. P. (1).

W związku z wykazanymi przez Sąd I instancji rażącymi rozbieżnościami w omawianych wyjaśnieniach i zeznaniach, w sposób szczegółowy opisanymi w uzasadnieniu wyroku, nie sposób uznać oceny tychże dowodów za niewiarygodne, jako sprzecznej z dyrektywami określonymi w art. 7 k.p.k.

W związku z tym, iż powołana przez Sąd Okręgowy w uzasadnieniu wyroku wyczerpująca i logiczna argumentacja uzasadniająca odmowę wiarygodności omawianym dowodom została całkowicie zignorowana przez obrońcę, podniesione przez niego zarzuty w tym zakresie mają dowolny i polemiczny charakter, a w konsekwencji nie zasługują na uwzględnienie.

Wszystkie pozostałe okoliczności podniesione przez obrońcę w apelacji były także przedmiotem analizy i oceny Sądu Okręgowego, co znalazło odzwierciedlenie w obszernym i wyczerpującym uzasadnieniu wyroku, zaś powołaną w nim argumentację podziela Sąd Apelacyjny.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, nie zasługuje na uwzględnienie podniesiony przez obrońcę oskarżonego Ł. K. zarzut rażącej niewspółmiernej surowości wymierzonej mu kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu Apelacyjnego trafnie przyjął Sąd Okręgowy, iż zastosowaniu wobec Ł. K. dobrodziejstwa instytucji z art. 60 § 3 k.k. w zakresie przestępstw opisanych w pkt 4, 25, 32 i 36 wyroku sprzeciwiał się fakt, iż oskarżony nie działał wspólnie i w porozumieniu z co najmniej 2 osobami.

Zauważyć jednak należy, iż sąd zastosował w stosunku do oskarżonego art. 60 § 2 k.k. Natomiast co do pozostałych przestępstw oskarżony Ł. K. podjął współpracę z organami ścigania i złożył wyjaśnienia dopiero po zakończeniu wyjaśnień przez oskarżonego N. C., a zatem nie została spełniona przesłanka „ujawnienia przestępstw” zanim dowiedział się o nich organ ścigania.

Uznaniu kary łącznej 4 lat pozbawienia wolności za rażąco surową sprzeciwia się także fakt, iż oscyluje ona w dolnych granicach zagrożenia, albowiem suma wymierzonych kar jednostkowych pozbawienia wolności (także wymierzonych w dolnych granicach zagrożenia) wynosi 10 lat i 3 miesiące.

Sąd Okręgowy przy wymiarze kar jednostkowych obu oskarżonym w prawidłowy sposób zastosował dyrektywy określone w art. 53 k.k.

Wymierzone oskarżonym kary jednostkowe pozbawienia wolności są adekwatne do stopnia społecznej szkodliwości popełnionych przez nich czynów oraz uwzględniają występujące w sprawie okoliczności obciążające i łagodzące, zaś kary łączne uwzględniają prawidłowo ustalony związek podmiotowo – przedmiotowy występujący pomiędzy poszczególnymi przestępstwami.

Odnosząc się do apelacji obrońcy oskarżonego R. P. Sąd Apelacyjny uznał za niezasadne zarzuty w przedmiocie bezwzględnych przyczyn odwoławczych. Z dokumentu załączonego do akt sprawy wynika bowiem jednoznacznie, iż sędzia Piotr Maksymowicz orzekał w sprawie podstawie udzielonej mu prawidłowo delegacji.

Natomiast analiza akt spraw prowadzi do oczywistego wniosku, iż błędy w nazwisku ławnika zawarte w niektórych protokołach rozpraw mają charakter oczywistej omyłki pisarskiej, która winna być sprostowana przez Sąd I instancji, a nie realnie występującego uchybienia w postaci zmiany członka składu orzekającego.

Sąd Apelacyjny uznał za niezasadne podniesione przez obrońcę zarzuty obrazy art. 7 k.p.k. sprowadzające się do kwestionowania dokonanej przez sąd I instancji oceny wyjaśnień N. C., Ł. K. i R. P..

Uzasadnienia wyroku wynika, iż uznając za wiarygodne wyjaśnienia N. C. Sąd I instancji miał m.in. na uwadze, iż są one bardzo szczegółowe, stanowcze i konsekwentne. Oskarżony nie zmienił wyjaśnień w toku postępowania przygotowawczego i na rozprawie, zaś występujące w nich rozbieżności miały incydentalny i drugorzędny charakter oraz uzasadnione były odległym czasem od zaistnienia poszczególnych zdarzeń.

Wyjaśnienia N. C. pozostawały zbieżne z wyjaśnieniami Ł. K. i wzajemnie uzupełniały się. Obaj oskarżeni nie pomniejszali swojej roli w popełnianiu przestępstw.

Sąd Okręgowy trafnie argumentuje, iż w zakresie napadu rabunkowego w sklepie (...) wyjaśnienia obu oskarżonych są bardzo obszerne i chronologicznie uporządkowane. Obaj oskarżeni w sposób tożsamy opisali przebieg zdarzeń i wskazywali w sposób jednoznaczny, stanowczy i konsekwentny na udział w przestępstwie R. P.. Zgodnie określili jego rolę w przestępstwie (kierowca), co znalazło potwierdzenie w nagraniach z monitoringu wskazującego na udział kierowcy w napadzie.

Sąd Okręgowy słusznie także wskazał, iż żaden z oskarżonych nie miał powodów do fałszywego pomówienia R. P. o popełnienie akurat tegoż przestępstwa.

W kontekście podniesionej przez Sąd Okręgowy logicznej i zgodnej z zasadami prawidłowego rozumowania argumentacji, w ocenie Sądu Apelacyjnego, uznanie przez tenże organ wyjaśnień N. C. i Ł. K. za wiarygodne pozostaje w zgodzie z kryteriami określonymi w art. 7 k.p.k.

Oczywistą logiczną konsekwencją uznania za wiarygodne wyjaśnień powyższych oskarżonych była odmowa wiarygodności wyjaśnieniom R. P..

Powołanej przez Sąd Okręgowy argumentacji uzasadniającej ocenę wyjaśnień wymienionych wyżej oskarżonych nie zakwestionował obrońca, który ograniczył się do przedstawienia własnej oceny dowodów i własnej wersji przebiegu zdarzenia.

Z tego też względu Sąd Apelacyjny uznał apelację skarżącego jako polemikę z prawidłowo dokonaną przez sąd I instancji oceną dowodów i opartymi na nich bezbłędnymi ustaleniami faktycznymi.

Istota naruszenia art. 7 k.p.k. polega bowiem na wykazaniu, iż dokonana przez sąd I instancji ocena dowodów pozostaje w sprzeczności z kryteriami określonymi w tym przepisie, czemu skarżący nie sprostał.

W ocenie Sądu Apelacyjnego nie zasługuje na uwzględnienie podniesiony przez obrońcę zarzut obrazy art. 167 k.p.k. Niewątpliwie sąd I instancji ma obowiązek dążyć do wszechstronnego wyjaśnienia sprawy i przeprowadzenia z urzędu wszystkich dowodów mających istotne znaczenie dla meritum pod warunkiem, że dowody te jest w stanie przeprowadzić. Taka sytuacja nie miała jednak miejsca w niniejszej sprawie, albowiem niemożliwe było ustalenie zarówno danych personalnych świadków, jak i danych adresowych.

Mając powyższe na względzie, Sąd Apelacyjny orzekł o utrzymaniu zaskarżonego wyroku w mocy.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE