Sygn. akt VI U 1151/17
Dnia 12 czerwca 2018 r.
Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Ewa Milczarek
Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka
po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2018 r. w Bydgoszczy
na rozprawie
odwołania: M. P.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.
z dnia 12 czerwca 2017 r., znak: (...)
w sprawie: M. P.
przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
1) zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonej M. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 1 czerwca 2017 r. do dnia 31 maja 2020r.,
2) stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.
Na oryginale właściwy podpis.
Sygn. akt VIU 1151/17
Ubezpieczona odwoływała się od decyzji odmawiającej jej prawa do renty od 1 czerwca 2017 roku. Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie tego odwołania powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej, która stwierdziła, że ubezpieczona nie jest częściowo niezdolna do pracy. Sąd ustalił następujący stan faktyczny. Ubezpieczona była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do 31 maja 2017 roku. Wnioskiem z 6 kwietnia 2017 roku M. P. złoży..., poprosiła o przyznanie renty na dalszy okres. Organ rentowy poddał ją badaniu i tak lekarz orzecznik w swoim orzeczeniu z 16 maja dwa tysiące sie..., w swoim orzeczeniu uznał, że ubezpieczona jest częściowo niezdolna do pracy było to właśnie orzeczenie z 16 maja 2017 roku a lekarz orzecznik orzekł, że jest częściowo niezdolna do pracy do 31 maja 2020 roku. Natomiast komisja lekarska w swoim orzeczeniu z 6 czerwca 2017 roku stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy. W związku z tym skoro sporny był stan zdrowia ubezpieczonej Sąd Okręgowy postanowieniem z 1 sierpnia 2017 roku powołał dowód z opinii biegłych, z opinii ortopedy i opinii neurologa. Ortopeda w swojej opinii z 24 listopada 2017 roku w rozpoznaniu stwierdził, że u ubezpieczonej występuje deformacja stóp z ich wydrążeniem, że jest to wrodzona deformacja z niewydolnością statyczno-dynamiczną, nasilającymi się objawami bólowymi i przeciążeniowymi, przewlekły zespół bólowy kręgosłupa lędźwiowego na tle skoliozy i zmian zwyrodnieniowo- wytwórczych bez ostrych objawów korzeniowych, koksartroza obustronna znacznie nasilona po stronie prawej, stan po operacyjnym leczeniu kamicy nerkowej nerki lewej, nadciśnienie tętnicze w wywiadzie. Biegły ortopeda stwierdził, że schorzenia i deformacje narządu ruchu obecnie w istotny sposób opusz..., upośledzają funkcję statyczną i dynamiczną narządu ruchu. Zasięg samodzielnego stania i chodu jest znacznie ograniczony, rokowania są złe, bo te zmiany mają charakter trwały i postępujący. Ubezpieczona zdaniem biegłego wymaga usprawniającego leczenia, poszerzonej diagnostyki w kierunku osteoporozy. W związku na istniejące schorzenia narządu ruchu stopień nasilenia i postępujący charakter zmian biegły orzekł, iż ubezpieczona jest nadal częściowo niezdolna do pracy na okres 3 lat, czyli do końca maja 2020 roku. Biegły zgodził się w tym zakresie z orzeczeniem lekarza orzecznika. Biegły neurolog w swojej opinii z 2 kwietnia 2018 roku stwierdził brak przesłanek do orzeczenia niezdolności w związku ze schorzeniami neurologicznymi, ale podkreślił, że wiodąca tutaj decydująca powinna być decyzja ortopedy. Organ rentowy z opinią biegłego ortopedy się zgodził, wniósł o zmianę decyzji i przyznanie prawa do renty, dlatego Sąd uznał, że ta opinia jak najbardziej właściwie ocenia stan zdrowia ubezpieczonej i może być podstawą wyrokowania, nie znalazł podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego. Dlatego na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie I wyroku. Z uwagi na to, że biegły dysponował taką samą dokumentacją medyczną, jaką dysponował organ rentowy Sąd w punkcie II wyroku na podstawie artykułu 118 ustęp 1a Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, co oznacza, że jak ten wyrok się uprawomocni, to organ spłaci Pani to zaległe świadczenie, ale razem z odsetkami. Ale wyrok.