UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w L. wniósł w dniu 5 grudnia 2016r. do Sądu Rejonowego w Legnicy pozew przeciwko (...) Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej w W. o zapłatę kwoty 10.047,56 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 9.371,06 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, od kwoty 676,50 zł od dnia 1 listopada 2016r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że w wyniku kolizji komunikacyjnej w dniu 30 kwietnia 2016r. został uszkodzony pojazd powoda marki H. o numerze rejestracyjnym (...), stanowiący własność R. B. (1) i H. B. (1). Pozwany jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej sprawcy tej kolizji uznał swoją odpowiedzialność za szkodę w przedmiotowym pojeździe i wypłacił odszkodowanie w wysokości 3.879,43 zł brutto. Przyznane odszkodowanie nie rekompensuje w pełni poniesionej szkody. W dniu 14 września 2016r. powód zawarł z R. B. (1) i H. B. (1) umowę przelewu wierzytelności dochodzenia należności z tytułu szkody rzeczowej w pojeździe marki H.. Podstawą przelewu wierzytelności jest umowa sprzedaży. Powód uzyskał we własnym zakresie opinię techniczną od Krajowego Centrum (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, z której wynika, iż rzeczywisty koszt naprawy przedmiotowego pojazdu kształtuje się na poziomie 12.937,79 zł brutto. Z przedstawionej opinii wynika jednoznacznie, że ustalony przez pozwanego koszt naprawy został znacznie zaniżony. Powód poniósł koszty związane ze sporządzeniem prywatnej ekspertyzy na poziomie 676,50 zł. Na wartość przedmiotu sporu składa się różnica pomiędzy rzeczywistym kosztem naprawy pojazdu określonym w opinii wykonanej dla powoda a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (12.937,79 zł brutto – 3.879,43 zł brutto = 9.058,36 zł, skapitalizowane odsetki w wysokości w wysokości 312,70 zł i koszty uzyskania opinii technicznej. Pojazd H. przed zdarzeniem z dnia 30 kwietnia 2016r. nie był uszkodzony.

Do pozwu załączono umowy przelewu wierzytelności, wezwanie pozwanego do zapłaty, faktura VAT, wycenę wartości szkody z kalkulacją naprawy.

Postanowieniem z dnia 15 grudnia 2016r, Sąd Rejonowy w Legnicy przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Kaliszu.

W dniu 9 lutego 2017r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. W sprzeciwie wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania. W uzasadnieniu wskazano, że początkowo szkoda została zgłoszona do (...) S.A., który w toku postępowania likwidacyjnego stwierdził, że sprawca szkody ubezpieczony jest u pozwanego. Po analizie sprawy pozwany decyzją z dnia 26 lipca 2016r. przyznał na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w wysokości 3.879,43 zł. Na mocy umowy cesji wierzytelności z dnia 14 września 2016r. poszkodowani R. B. (1) oraz H. B. (1) przenieśli na rzecz powoda swoją wierzytelność w związku ze szkodą z dnia 30 kwietnia 2016r. Do sprzeciwu załączono pismo z dnia 26 lipca 2016r., w którym pozwany przyznał R. B. (1) odszkodowanie w wysokości 3.879,43 zł za szkodę powstałą w dniu 30 kwietnia 2016r. oraz pismo z dnia 19 października 2016r. skierowane do powoda, w którym informuje że nie znajduje podstaw do zmiany decyzji.

Pismem procesowym z dnia 14 lutego 2018r. powód poinformował, że z dniem 5 stycznia 2017r. na podstawie art. 551 § 1 oraz art. 563 k.s.h. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa mocą uchwały wspólników została przekształcona w (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, której godnie z art.553 §1 k.s.h. przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej, w związku z tym jest ona legitymowana czynnie do dochodzenia roszczeń w niniejszym procesie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Do zdarzenia doszło w dniu 30 kwietnia 2016r. w O.. R. B. (1) jechał drogą z pierwszeństwem przejazdu. Kierowca wyjeżdzający ze stacji benzynowej wymusił pierwszeństwo i uderzył w bok jego samochodu. Doszło do uszkodzenia prawego, przedniego błotnika, prawych przednich drzwi, prawych tylnych drzwi i prawego tylnego błotnika. Przednie drzwi i błotnik zostały wgniecione. Tylne były porysowane i trzeba było je pomalować. Uszkodzono również listę progową. Obdarta była jeszcze opona i felga prawego przedniego koła ale likwidator szkody nie uznał tego. Samochód był wyprodukowany w 2004r. wezwano policję i w notatce policyjnej wskazano uszkodzenia. R. B. (1) zgłosił szkodę najpierw do swojego ubezpieczyciela tj. (...). Po ustaleniu, że sprawca szkody posiada ubezpieczenie w (...), szkodę przekazano do pozwanego. Oględziny były jeszcze wykonane przez likwidatora (...). Po oględzinach samochód został naprawiany przez poszkodowanego we własnym zakresie. Wszystko naprawiał sam. Kupował potrzebne do naprawy części oryginalne w postaci nadkola, prawego błotnika, całe prawe przednie drzwi. Wszystkie potrzebne materiały kupił sam w sklepie lakierniczym i przez Internet. Kupował oryginalne części H. produkowane przez producenta pojazdu. Wycena (...) nie odpowiadała realiom. Przykładowo wskazano w niej cenę błotnika na 250 zł, a poszkodowany kupił błotnik za 900 zł. Otrzymane odszkodowanie nie wystarczyło na naprawę.

Dowód: zeznania świadka R. B. (1) (00:07:53 – 00:25:29 minuta

rozprawy z dnia 24 lipca 2017r.

W dniu 10 maja 2016r. (...) S.A. sporządził kosztorys, którym ustalił odszkodowanie w wysokości 3.879,43 zł.

Dowód: kosztorys (...) z 10.05.2016r. (k. 41 – 43 akt)

W dniu 26 lipca 2016r. powód potwierdził wobec R. B. (1) przyznanie odszkodowania w wysokości 3.879,43 zł.

Dowód: pismo powoda do R. B. (1) (k. 68 akt)

R. B. (2) i H. B. (1) zawarli w dniu 14 września 2016r. z powodem umowę przelewu wierzytelności nr (...), której przedmiotem była cesja wierzytelności przysługującej zbywcom w stosunku do sprawcy zdarzenia z dnia 30 kwietnia 2016r., korzystającego z ochrony ubezpieczeniowej u pozwanego, wynikającej z dochodzenia należności z tytułu uszkodzenia pojazdu marki H. o numerze rejestracyjnym (...).

Dowód: umowa przelewu wierzytelności z 14.09.2016r. (k. 19 - 20 akt)

W dniu 16 września 2016r. (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. wykonał Kalkulację naprawy nr (...), w której wyliczono koszty naprawy na kwotę 12.937,79 zł (10.518,53 zł netto). Za wykonanie kalkulacji szkody ustalono wynagrodzenie w kwocie 676,50 zł, które objęto fakturą VAT (...) z 19 września 2016r.

Dowód: kalkulacja z 16.09.2016r. (k. 30 – 40 akt), faktura VAT nr (...)/

(...) (k. 29 akt)

Powód w dniu 23 września 2016r. wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 9.734,86 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności roszczenia do dnia zapłaty. Do wezwania załączono zawiadomienie o przelewie wierzytelności.

Dowód: wezwanie do zapłaty z 23.09.2016r. (k. 26 - 27 akt), zawiadomienie

o dokonaniu przelewu wierzytelności (k. 28 akt)

Pismem z dnia 19 października 2016r. poinformował powoda, że nie znajduje podstaw do zmiany decyzji. Wartość odszkodowania została ustalona na podstawie kalkulacji sporządzonej w oparciu o kwalifikację uszkodzeń określoną przez rzeczoznawcę w wyniku przeprowadzonych oględzin pojazdu. Koszt naprawy ustalono przy pomocy systemu (...), który posiada aktualną bazę danych. Wobec faktu, że wiek pojazdu przekracza trzy lata, a część zakwalifikowana do wymiany ma prosta konstrukcję i jest powszechnie dostępna na rynku jako część alternatywna. Naprawa przy użyciu ww. części jest w pełni uzasadniona i możliwa. W przedłożonej przez powoda kalkulacji ujęto do wymiany felgę przednia prawą, gdy tymczasem przywrócenie stanu poprzedniego jest możliwe poprzez naprawę. Nadto kalkulacja uwzględnia bezzasadne prace, których zakres uszkodzeń nie wymaga, tj regulacji osi tylnej i formowanie prawego boku.

Dowód: pismo pozwanego do powoda z 19.10.2016r. (k. 83 – 84 akt)

Po dokonaniu oględzin biegły sądowy ustalił, że naprawa z zastosowaniem części o jakości typu Q przywróci samochód, którego dotyczy szkoda komunikacyjna do stanu sprzed zaistniałej szkody i da pełną gwarancję odpowiedniej jakości. Formowanie prawego boku oraz wymiana tarczy koła ze stopu lekkiego przedniej prawej nie jest zasadna, natomiast sprawdzenie i ewentualne ustawienie geometrii układu jezdnego (zarówno osi przedniej jak i tylnej) jest jak najbardziej elementem koniecznym. Naprawa polegająca na lakierowaniu naprawczym poprzedzona sprawdzeniem na stanowisku pomiarowym jest technologią naprawy, która powinna być zastosowana w tym przypadku. Sumaryczny koszt naprawy samochodu, związany z zaistniałą szkodą w dniu 30 kwietnia 2016r. wynosi 8.760,31 zł brutto z 23 % podatku VAT

Dowód: opinia biegłego sądowego mgr. inż. P. L. (k. 123–

142 i 179 - 191 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka R. B. (1) oraz opinii biegłego sądowego P. L..

Sąd oddalił wniosek pozwanego o przesłuchanie świadka H. B. (2) albowiem świadek ten jest jedynie współwłaścicielem uszkodzonego pojazdu, nie użytkuje go i nic nie wiedział o zdarzeniu z 30 kwietnia 2016r.

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę powstałą w dniu 30 kwietnia 2016r. była umowa ubezpieczenia OC, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika zaś z przepisu art.436 § 1 w zw. z 435 § 1 k.c., zgodnie z którymi samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność jak prowadzący na własny rachunek przedsiębiorstwo lub zakład wprawiany w ruch za pomocą sił przyrody (pary, gazu elektryczności, paliw płynnych itp.) Ponosi on odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 §1 zd.1 k.c.).

„Zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi” (uchwała składu 7 sędziów SN z 12 kwietnia 2012r., III CZP 80/11, OSNC 2012, nr 10, poz. 112)

W niniejszej sprawie poszkodowany dokonał naprawy pojazdu. W toku postępowania dowodowego ustalono wysokość odszkodowania z uwzględnieniem ustalonego przez biegłego zakresu napraw i po ustaleniu wartości nowych części podlegających wymianie i kosztów robocizny z uwzględnieniem przyjętych w miejscu zamieszkania poszkodowanego stawek robocizny za tego rodzaju usługi.

Sąd przyjął, w oparciu o opinię biegłego, że wysokość szkody wynosi 8.760,31 zł brutto. Z wyliczeń powoda wynikały koszty naprawy na kwotę 12.937,79 zł.

Powód stał się wierzycielem pozwanego na skutek umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie bowiem z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Pozwany wypłacił odszkodowanie poszkodowanemu zaniżając wartość kosztów naprawy, co zostało potwierdzone opinią biegłego sądowego.

Różnica pomiędzy ustalonym przez Sąd odszkodowaniem (8.760,31 zł), a odszkodowaniem wypłaconym przez pozwanego (3.879,43 zł) podlegała uwzględnieniu przez Sąd w wysokości 4.880,88 zł. Od tak ustalonej wysokości odszkodowania Sąd wyliczył, podobnie jak powód w pozwie odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 31 maja 2016r. do dnia 26 listopada 2016r. (180 dni) na kwotę 168,49 zł i doliczył je do zasądzonego roszczenia. Uwzględnieniu podlegało również częściowo tj. co do kwoty 550 zł stanowiącej kwotę netto żądanie zasądzenia zwrotu poniesionych przez powoda kosztów uzyskania kalkulacji naprawy przez podmiot zewnętrzny, jako niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Sąd nie uwzględnił podlegającej odliczeniu pomiędzy tymi podmiotami kwoty podatku VAT.

W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 §1 k.c.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd.1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając.

Powód wygrał sprawę w 55,73 %. Na koszty postępowania złożyły się opłata sądowa w kwocie 503 zł, wynagrodzenie biegłego w łącznej kwocie 1.726,72 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w kwocie po 3.600 zł w oparciu o § 2 pkt 5 rozporządzeń Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie i w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 5 listopada 2015r. poz. 1800 i 1804 ) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw. Łącznie koszty postępowania wyniosły 9.463,72 zł, co oznacza, że powód powinien ponieść kwotę 4.189,59 zł kosztów, a pozwany powinien ponieść 5.274,13 zł kosztów. Powód poniósł 4.120 zł (opłata sądowa od pozwu i wynagrodzenie pełnomocnika), a pozwany poniósł 4.617 zł (zaliczka na biegłego sądowego i wynagrodzenie pełnomocnika). Brakująca część kosztów poniósł tymczasowo Skarb Państwa, stąd Sąd nakazał ściągnąć od każdej ze stron ich brakującą część, zgodnie z ciążącym na nich proporcjonalnie obowiązkiem.

/-/ SSR Magdalena Berczyńska-Bruś

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE