Sygn. akt: I C 621/17
Dnia 9 kwietnia 2018 r.
Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie Wydział I Cywilny w składzie:
Przewodniczący: SSO Kinga Kubuj
Protokolant: Przemysław Baranowski
po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2018 roku w Warszawie
na rozprawie
sprawy z powództwa (...) Bank Spółka Akcyjna w W.
przeciwko S. P.
o zapłatę
1. zasądza od pozwanej – S. P. na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. kwotę 1.475.116,71 (jeden milion czterysta siedemdziesiąt pięć tysięcy sto szesnaście i 71/100) złotych;
2. zasądza od pozwanej – S. P. na rzecz powoda (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. kwotę 18443,92 (osiemnaście tysięcy czterysta czterdzieści trzy złote i 92/100) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.
Sygn. akt I C 621/17
W pozwie, który do Sądu do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie wpłynął w dniu 16 maja 2016 r. powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanej S. P. kwoty 1475116,71 ( milion czterysta siedemdziesiąt pięć tysięcy sto szesnaście i 71/100) złotych na którą to kwotę składały się następujące kwoty;
- 325.828,50 zł – niespłaconego kapitału pożyczki;
- 130.877,79 zł – odsetek umownych za okres korzystania z kapitału;
- 18410,42 zł – odsetek karnych
tytułem zwrotu kwoty wynikającej z umowy kredytu hipotecznego nr (...) z dnia 30 stycznia 2008 roku.
W dniu 30 września 2016 r. Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny w sprawie o sygn akt VI Nc-e 788663/16 wydał nakaz zapłaty uwzględniając powództwo w całości ( k. 7v).
Pismem z dnia 1 października 2016 roku S. P. wniosła sprzeciw od nakazu, który zgodnie z treścią art. 505 36 kpc stracił moc.
Sprawa została skierowana do Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie (k. 11), gdzie sprawę skierowano na rozprawę.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 30 stycznia 2008 roku S. P. zawarła z poprzednikiem prawnym powoda (...) Bank SA w K. umowę kredytu hipotecznego nr (...) ( k. 41- 48).
Pismem z dnia 12 stycznia 2011 roku (...) bank S.A. w W. wypowiedział S. P. umowę umowy kredytu hipotecznego nr (...) z dnia 30 stycznia 2008 r. ( k. 66-68).
W dniu 26 stycznia 2012 roku S. P. zawarła z powodem (...) Bank SA w W. ugodę długoterminową do umowy kredytu hipotecznego nr (...) z dnia 30 stycznia 2008 r (k. 70 -73)
W dniu 30 stycznia 2014 roku S. P. zawarła z powodem (...) Bank SA w W. kolejną ugodę do umowy kredytu hipotecznego nr (...) z dnia 30 stycznia 2008 r. ( k. 49 – 55).
Pismem z dnia 26 stycznia 2016 roku (...) Bank SA w W. wezwał S. P. do zapłaty należności pod rygorem wypowiedzenia ugody, a następnie pismem z dnia 22 lutego 2016 roku wypowiedział ugodę z dnia 30 stycznia 2014 roku ( k. 58 i 62).
Sąd zważył, co następuje:
Sąd dał wiarę znajdującym się w aktach sprawy dokumentom, uznając w ramach swobodnej oceny dowodów, że kopie dokumentów nie budzą wątpliwości, co do ich zgodności z oryginałem, a żadna ze stron nie kwestionował ich autentyczności.
Roszczenie powoda należy oceniać w świetle art. 471 k.c., zgodnie z którym dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z nienależytego wykonania umowy.
W ocenie Sądu roszczenie powoda zostało udowodnione, w całości.
Powód dołączył do akt szereg dokumentów potwierdzających zarówno fakt zaistnienia zobowiązania jak również sposób jego wyliczenia.
Pozwana w sprzeciwie ograniczyła się do lakonicznych zarzutów, nie zgłosiła żadnych wniosków i nie stawiła się na rozprawie.
Wskazać w tym miejscu należy, iż w procesie cywilnym strony mają obowiązek twierdzenia i dowodzenia tych wszystkich okoliczności (faktów), które stosownie do art 227 k.p.c. mogą być przedmiotem dowodu. Kwestia ciężaru dowodu stanowi problematykę prawa materialnego cywilnego. Art. 6 kc. stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. W postępowaniu cywilnym reguła ta została potwierdzona w art. 232 k.p.c. zgodnie, z którym strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Przytoczone regulacje wskazują, iż ciężar udowodnienia faktu spoczywa na twierdzącym a nie na przeczącym. Kontradyktoryjność procesu cywilnego wymaga, aby to strony wskazywały dowody dla wykazania swoich twierdzeń a bierność strony w tym zakresie nie nakłada na Sąd obowiązku przeprowadzenia dowodów z urzędu. Jeżeli zaś strona nie przedstawia dowodów, to uznać należy, iż dany fakt nie został wystarczająco przez stronę udowodniony. Co do zasady więc, obowiązek wskazania dowodów potrzebnych do rozstrzygnięcia sprawy obciąża strony. Sąd został wyposażony w uprawnienie (a nie w obowiązek) dopuszczenia dalszych jeszcze, niewskazanych przez żadną ze stron, dowodów, kierując się przy tym właściwą oceną, czy zebrany w sprawie materiał dowodowy jest – czy też nie jest – dostateczny do jej rozstrzygnięcia (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 października 1996 roku, III CKN 6/96, OSNCP 1997 nr 3 poz 29). Zasadniczo, więc Sąd może dopuścić dowód z urzędu jedynie wyjątkowo, gdy zachodzi potrzeba ochrony szczególnego interesu społecznego.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 kpc, albowiem pozwany jako strona przegrywająca winien pokryć koszty procesu w całości.
Mając powyższe na uwadze Sąd orzekł jak w sentencji.
Z /
(...)