Sygn. akt XII W 824/17
Małżeństwo A. i W. R. (1) mieszkają w K. przy ul. (...). Z jednej strony, na sąsiedniej posesji mieszkają L. i A. G.. Z drugiej strony mieszkają G. i K. K. (1) wraz z synem M. K. i synową K. K. (2). Przedmiotowe posesje rozdzielają jedynie płoty. Początkowo stosunki sąsiedzkiego układał się bardzo dobrze. Jednakże na przestrzeni czasu, stosunki sąsiedzkie z rodziną G. i K. stopniowo ulegały pogorszeniu.
(Dowody:
- wyjaśnienia A. R. (1) – k.163, nagranie z rozprawy z dnia 20.11.2017r.00:37:37-00:58:28 – k. 249v;
- wyjaśnienia W. R. (2) – k.249v nagranie z rozprawy z dnia 20.11.2017r. 00:58:28-01:05:01;
- zeznania K. K. (2) – k. 2,8,297,299, 312,312v, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 00:06:49-00:19:43;
- zeznania G. K. – k. 12,281,283,305,307, k.312v, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 00:31:04-01:01:40;
- zeznania K. K. (1) – k. 52, k. 312v,313, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 01:02:38-01:19:00;
- zeznania A. G.– k. 142,273,275, k. 313, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 01:21:25-02:05:20;
- zeznania L. G.– k. 57,269,271, k.313,313v, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 02:06:24-02:29:40;
- dokumentacja fotograficzna k. 61 -65,239,340
- szkic posesji k. 45, 224, 238
- dokumentacja filmowa k. 46,238,258,309)
Syn państwa K. – M. K., na terenie posesji rodziców wykonywał część prac związanych z prowadzoną przez niego na terenie całej Polski działalnością gospodarczą tj. montażem systemów magazynowych. Na posesję Państwa K. były przywożone co jakiś czas różnego rodzaju metalowe elementy np. kształtowniki, rury, blachy itp. Były one dowożone, czasami nawet przez duże samochody dostawcze, o różnych porach dnia. Niejednokrotnie na terenie posesji K. elementy te były składowane, cięte, szlifowane, a następnie wywożone. Czynności te powodowały uciążliwy hałas dla państwa R.. Natomiast A. G., na terenie swojej posesji sporadycznie, wykonywał prace stolarskie, których dźwięki przeszkadzały rodzinie R.. Państwo R. zwracali się do różnych organów i instytucji o pomoc. Pomimo tego hałasy dochodzące z sąsiednich posesji nadal trwały i były dla nich uciążliwe. W związku z tym A. i W. R. (1), w okresie od marca 2016 roku do 17 marca 2017 roku, w swoim domu, przez uchylone okno zaczęli puszczać głośne dźwięki z kolumny głośnikowej, aby zakłócić spokój i dokuczyć rodzinie K. i G..
(Dowody:
- wyjaśnienia A. R. (1) – k.163, nagranie z rozprawy z dnia 20.11.2017r.00:37:37-00:58:28 – k. 249v;
- wyjaśnienia W. R. (2) – k. 249v, nagranie z rozprawy z dnia 20.11.2017r. 00:58:28-01:05:01;
- zeznania K. K. (2) – k. 2,8,297,299,312,312v, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 00:06:49-00:19:43; 00:26:24 -00:29:50, 01:19:02-01:20:00);
- zeznania G. K. – k. 12,281,283,305,307, k. 312v nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 00:31:04-01:01:40;
- zeznania K. K. (1) – k. 52, k. 312v,313, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 01:02:38-01:19:00;
- zeznania A. G.– k. 142,273,275, k. 313, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 01:21:25-02:05:20;
- zeznania L. G.– k. 57,269,271, k. 313,313v, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 02:06:24-02:29:40;
- dokumentacja fotograficzna k. 61-65,239,340
- dokumentacja filmowa k. 46, 238,258,309,416
- pisma i kopia dokumentów k. 16-42, 66-71,100, 101-105,240-241, 259,260,366,367,376-379,
- zeznania A. R. (2) – k. 137,138, k.313v, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 02:32:36-02:40:20;
- zeznania M. B. (1) – k. 81, k. 313v,314, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 02:41:59-02:54:00;
- zeznania B. K. – k. 148, k. 314, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 02:55:06-03:14:30;
- zeznania I. O. – k. 314,314v nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 03:15:36-03:27:45;
- zeznania E. D. – k. 75, k. 314, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 03:29:14-03:42:05;
- zeznania K. D. – k. 78,315 nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 03:43:09-03:59:05;
- zeznania J. Z. – k. 315, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 04:00:13-04:04:20;
- zeznania K. K. (4) – k.44,315, nagranie z rozprawy z dnia 15.01.2018r. 04:05:37-04:27:00;
- zeznania M. K. – k. 343, nagranie z rozprawy z dnia 26.03.2018r. 00:06:00-00:26:50;
- zeznania E. R. – k. 285,287, 343v, nagranie z rozprawy z dnia 26.03.2018r. 00:35:23-00:44:00;
- zeznania M. R. – k. 343v, nagranie z rozprawy z dnia 26.03.2018r. 00:46:00-00:50: 30;
- zeznania J. B. – k.344, nagranie z rozprawy z dnia 26.03.2018r. 00:58:00-01:03:25;
- zeznania T. C. – k. 344, nagranie z rozprawy z dnia 26.03.2018r. 01:06:55-01:14:30;
- zeznania A. S. – k. 277-279,423, nagranie z rozprawy z dnia 18.06.2018r. 00:07:15-00:13:20;
- zeznania C. M. – k. 301,303,423,423v, nagranie z rozprawy z dnia 18.06.2018r. 00:15:08 -00:17:50;
- zeznania M. F. – k. 293,295,430, nagranie z rozprawy z dnia 04.07.2018r. 00:01:40 -00:13:30;
- zeznania B. R. – k. 359, 423v nagranie z rozprawy z dnia 18.06.2018r.;
- odpisy orzeczeń k. 252,351,352,364,365
- kopia faktur k. 401-415 )
A. i W. R. (1) nie przyznali się do popełnienia zarzucanego im czynu, wyczerpującego znamiona wykroczenia z art. 51§1 kw i art. 107 kw. Zaprzeczyli, aby dopuszczali się zachowań o których mowa w stawianych im zarzutach. W toku swoich wyjaśnień objaśnili, jak położna jest ich nieruchomości w stosunku do nieruchomości sąsiadowi i jak układały się między nimi relacje sąsiedzkie. Podkreślili iż to sąsiedzi hałasują, a prace związane z obróbką metalu i drewna są dla nich bardzo uciążliwe albowiem wykonywane są w odległości kilku metrów od płotów dzielących ich posesję. Wskazali także, iż bezskutecznie zwracali się o pomoc do różnych instytucji i organów.
Analiza wyjaśnień obwinionych w świetle całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, doprowadziły Sąd do przekonania, iż wyjaśnienia obwinionych w zakresie w jakim nie przyznali się do puszczania głośnych dźwięków z kolumny głośnikowej przez uchylone okno, nie zasługiwały na uwzględnienie. W tym zakresie wyjaśnienia obwinionych są sprzeczne z przeprowadzonymi dowodami w postaci zeznań świadków, których Sąd zeznania uznał za wiarygodne ( o czym niżej). Pozostają także w sprzeczności z materiałem zdjęciowym i filmowym przedłożonym przez pokrzywdzonych, które Sąd uznał za wiarygodne i korespondujące z innymi wiarygodnymi dowodami. Zdaniem Sądu wyjaśnienia obwinionych w tym zakresie stanowią przyjętą przez obwinionych linię obrony, mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności za przedmiotowe wykroczenie.
W pozostałym zakresie Sąd uznał wyjaśnienia obwinionych uznał za wiarygodne albowiem korespondują one z materiałem zdjęciowym i filmowym przedłożonym przez nich na rozprawie, jak i pozostałą dokumentacją zebraną w sprawie. Wyjaśnienia obwinionych pokrywają się także z zeznaniami świadków, w tym także z zeznaniami pokrzywdzonych, którzy nie zaprzeczali, iż na ich posesjach wykonywane były różnego rodzaju prace. Kwestia sporna w ocenie Sądu, dotyczyła jedynie tego czy te hałasy były na tyle uciążliwe, iż mogły przeszkadzać obwinionym.
W całości na walor wiarygodności zasługują zeznania pokrzywdzonych : K. K. (2), G. K., K. K. (1), L. G. i A. G., którzy byli bezpośrednimi świadkami popełnienia wykroczenia przez obwinionych polegających na złośliwym puszczaniu przez obwinionych głośnych dźwięków z kolumny głośnikowej. Zeznania w/w świadków, a także zeznania K. K. (4) i M. K. są spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Pozostają one również w zgodzie z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny, w szczególności z dokumentacją filmową i zdjęciową oraz zeznaniami pozostałych świadków (o czym niżej). Świadkowie Ci opisali wzajemne relacje sąsiedzkie i opisali sposób działania obwinionych. Podkreślili, iż zachowanie obwinionych trwało przez dłuższy okres czasu i było dla nich bardzo uciążliwe, niepokojące i jednoczenie zakłócało im spokój. Państwo G. zeznali, iż na ich posesji A. G. wykonywał czasami różnego rodzaju prace stolarskie, jednakże ich zdaniem nie powinny one w żaden sposób przeszkadzać rodzinie R.. Podobnie zeznawali członkowie rodziny K.. Nie zaprzeczali, aby na terenie ich posesji, wykonywane były o różnych porach prace. Potwierdzili także ich były u nich wykonywane prace związane z dowozem, częściową obróbką i składowaniem elementów metalowych, jaką prowadził w innym miejscu ich syn – M. K.. Jednakże ich zdaniem czynności te nie były na tyle częste i głośne, aby stanowił uciążliwość dla rodziny R.. W ocenie Sądu, ocena w/w świadków, co do uciążliwości dla obwinionych, wykonywanych u nich prac ma jednak charakter subiektywny. Dla nich być może hałasy te nie były uciążliwe. Nadto należy zauważyć, iż hałasy wytwarzane na posesji rodziny K. nie były zapewne w takim stopniu słyszalne u państwa G. albowiem dzieliła je posesja rodziny R. i odwrotnie. Tym samym nie były dla nich tak dokuczliwe jak dla rodzinny R., których posesja była położona miedzy posesją K. i G..
Pewne nieścisłości pojawiły się w zeznaniach w/w świadków jak np. co do tego w jakie dni poszczególne osoby były na posesji rodziny K., czy w jakie dni były dostawy. Jednakże nie mogły one podważyć wiarygodności zeznań w/w przesłuchanych świadków albowiem w ocenie Sądu niepamięć ta jest usprawiedliwiona, gdyż przedmiotowe wykroczenie miało miejsce na przestrzeni prawie roku i nie sposób jest zapamiętać szczegóły co do każdego dnia.
W całości na walor wiarygodności zasługują zeznania świadków: M. B. (2), B. K., I. O., A. S., M. F.. Zeznania w/w świadków są spójne, logiczne i wzajemnie się uzupełniają. Pozostają one również w zgodzie z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny. Świadkowi ci zeznali, iż słyszeli jak z posesji obwinionych słychać było uciążliwy hałas pracujących maszyn bądź prac stolarskich. Hałas ten wydobywał się z kolumn głośnikowych stojących w oknie państwa R.. Podkreślili, iż hałasy te było słychać dość często. Nie mieli żadnych wątpliwości, iż hałasy te były puszczane z posesji państwa R.. Świadek B. wskazał, iż widział jak para rąk chowała głośniki. Świadek B. K. i I. O. zeznał także, iż widziały obwinionego, jak siedział przy tych kolumnach głośnikowych. Świadkowie ci nie słyszeli natomiast hałasów dochodzących z posesji pokrzywdzonych. Świadek A. S. zeznał, iż jego sąsiad A. G. nie prowadzi na terenie swojej posesji działalności gospodarczej. Wskazał, iż któregoś dnia był na posesji z A. G., gdzie usłyszeli hałasy maszyn do obróbki drewna, które dobiegały z głośników wystawionych u państwa R.. Czasami na swojej posesji też słyszał podobne hałasy, ale nie często. M. F. zeznała, iż słyszała jak z kolumn głośnikowych o różnych porach dnia i nocy na posesji państwa R. puszczane były nagrania, po to aby było na M. K., że ten coś tnie lub włącza głośne maszyny. Wnioskowała, iż hałasy dochodziły od państwa R., gdyż słyszała je przechodząc obok ich posesji.
W ocenie Sądu, na wiarygodność zasługują także zeznania świadków: E. R., M. R., J. B., T. C., C. M. i J. Z.. Zeznania tych świadków korespondują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym uznanym za wiarygodny. Świadek E. R. wskazała, iż przechodząc obok posesji stron słyszała dźwięki piły tarczowej i wydawało jej się, ze pochodziły one z posesji R., ale jej te hałasy nie przeszkadzały. Świadek M. R. zeznał natomiast, iż nie słyszał hałasów, które by mu przeszkadzały. Jak określił, były to hałasy związane z codziennym życiem. Od żony wie jedynie, że sąsiedzi skarżyli się na innych sąsiadów w związku z hałasami. Nic nie wie też aby ktoś z sąsiadów prowadził działalność gospodarczą. J. B. zeznała natomiast, iż jej zmarła teściowa sąsiadowała z posesją państwa K.. Nigdy jednak nie słyszała żadnych uciążliwych hałasów z posesji sąsiednich. Podobnie zeznała świadek T. C.. O konflikcie miedzy stronami i interwencjach policji wie od innych osób. Podkreśliła, iż syn państwa K. prowadzi działalność gospodarczą na terenie Polski albowiem pożycza od niej samochody. Świadek C. M. zeznał, iż przejeżdżał codziennie obok posesji rodziny K.. Stwierdził, iż nigdy nie słyszał, aby z tej posesji dobiegały uciążliwe hałasy związane z produkcją elementów metalowych. Również nigdy nie słyszał żadnych hałasów z żadnej z przedmiotowych posesji. Zaznaczył jednak, iż w domu bywał jedynie w weekendy, zaś w pracy przebywa od godz. 7,00 czasami do godz. 20,00. Świadek J. Z. zeznał, iż hałasy dochodził z posesji G. jedynie w okolicach września 2012 roku. Jednakże od tego czasu nie słyszał hałasów ani z posesji rodziny G. czy K. ani z posesji R..
W ocenie Sądu relacje świadków są wiarygodne, gdyż jak wynika z zebranego materiału dowodowego hałasy dochodzące z przedmiotowych posesji nie miały miejsc codziennie i non stop. Dlatego też, szczególnie osoby pracujące zawodowo poza domem, mogły tych hałasów w ogóle nie słyszeć bądź słyszeć je sporadycznie lub nie zwracać na nie uwagi.
Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania świadków: E. D. i K. D.. Zeznaniach tych świadków korelują z wyjaśnieniami obwinionych w części uznanej za wiarygodną, jak i pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie, a w szczególności z dokumentacją filmową. Świadkowi Ci zeznali, iż będąc u państwa R. niekiedy słyszeli hałasy dobiegające z posesji państwa K. w postaci maszyn do obróbki metalu. Czasami te hałasy były chwilowe, a czasami trwały dłużej. Świadkowie Ci podkreślili, że te hałasy było nawet słychać przy zamkniętych oknach. Fakt, iż ci świadkowie nie słyszeli hałasów puszczanych z głośników u państwa R., nie dziwi Sądu. Zgodnie z doświadczeniem życiowym, nikt specjalnie przy świadkach nie popełnia wykroczenia czy przestępstwa.
Walorem wiarygodności Sąd obdarzył również zeznania świadka funkcjonariusza policji A. R. (2). Są one złożone przez bezstronnego świadka, który nie miał żadnego interesu w pomawianiu któregokolwiek z uczestników zdarzenia, a którego zeznania są, logiczne oraz zgodne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny. Świadek A. R. (2) nie był naocznym świadkiem zdarzenia, a zeznawał jedynie na okoliczność czynności podejmowanych w toku czynności wyjaśniających.
Za wiarygodny Sąd uznał materiał dowodowy w postaci dołączonych do akt dokumentów na k. 16-42, 45,46, 61-72, 82, 100-105, 111,114-117, 206, 211-212, 220-223, 224, 239 ,238, 240-241, 252, 258, 267, 309, 340, 345, 351, 352, 353. 364, 365, 366,367, 372-375, 376,379. 401-415, 416 tj. pism pokrzywdzonych, szkiców, kopii dokumentów z Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony (...) i Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T., Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w T., Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w T., kopii decyzji Wójta Gminy L., protokołów kontroli, protokołów oględzin, notatek urzędowych, dokumentacji medycznej, odpisów orzeczeń oraz dokumentacji fotograficznie i filmowej. Wartość dowodowa tych dokumentów ujawnionych i zaliczonych w poczet materiału dowodowego zdaniem Sądu nie budzi wątpliwości, a żadna ze stron nie podważyła ich wiarygodności.
Sąd dał wiarę sporządzonym przez biegłego opinii sądowo-psychiatrycznych dotyczącej obwinionych A. i W. R. (1). Zostały one bowiem sporządzone przez osobę kompetentną, dysponująca niezbędną wiedzą fachową, po przeprowadzeniu stosownych badań, zgodnie ze wskazaniami wiedzy i nie budzi ona wątpliwości Sądu.
Z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie, w sposób nie budzący wątpliwości wynika, iż A. R. (1) i W. R. (1) w okresie do marca 2016 roku do 17 stycznia 2017 roku w K. na ul. (...) w swoim domu przez uchylone okno, w celu dokuczenia żałośliwie puszczali głośne dźwięki z kolumny głośnikowej czym zakłócili spokój K. K. (2), G. K., K. K. (1), L. G. i A. G.. Tym samym jednym czynem wyczerpali znamiona wykroczeń z art. 51§1 kw i art. 107 kw.
Sąd zmienił opis czynu w stosunku do zarzutów stawianych obwinionym, eliminujących z nich pokazywanie przez obwinionych obraźliwych gestów i ciągłe mówienie, iż „mafia przyjechała tylko kominiarek brak”. Zdaniem Sądu, zebrany w sprawie w tym zakresie materiał dowodowy był niewystarczający aby przypisać obwinionym takie zachowania. Poza bowiem twierdzeniami pokrzywdzonych, które są bardzo skonfliktowane nie było żadnych innych wiarygodnych i nie budzących wątpliwości dowodów na sprawstwo i winę obwinionych w tym zakresie.
Spenalizowane w art. 51 § 1 kw wykroczenie polega m.in. na zakłóceniu spokoju poprzez krzyk, hałas, alarm lub inny wybryk. Należy podkreślić, że użycie przez ustawodawcę określenia "zakłócenie" wskazuje, że chodzi o wywołanie gdzieś niepokoju, zamieszania naruszającego ustalony porządek, normy współżycia społecznego czy też naturalny bieg spraw, co w efekcie powoduje oburzenie, podenerwowanie lub zgorszenie. W rozumieniu art. 51 kw zakłócenie spokoju oznacza takie zachowanie, które narusza stan równowagi psychicznej przynajmniej w stosunku do jednej osoby. Inaczej rzecz ujmując, działanie sprawcy ma polegać na uniemożliwieniu lub utrudnieniu innym ludziom normalnego zachowania się przyjętego w danym miejscu, czasie i okolicznościach, przy czym skutek nie musi obejmować wszystkich, ale musi wystąpić przynajmniej w stosunku do jednej osoby. ( Grzegorczyk Tomasz, Jankowski Wojciech, Zbrojewska Monika komentarz LEX 2010 Komentarz do art. 51 kodeksu wykroczeń (Dz.U.10.46.275), [w:] T. Grzegorczyk, W. Jankowski, M. Zbrojewska, Kodeks wykroczeń. Komentarz, LEX, 2010.)
Zgodnie zaś z art. 107 kw karze podlega ten, kto w celu dokuczenia innej osobie złośliwie wprowadza ją w błąd lub w inny sposób złośliwie niepokoi. Strona podmiotowa tego wykroczenia zakłada złośliwe wprowadzenie w błąd lub inne złośliwe niepokojenie w celu dokuczenia osobie. Znamię złośliwości oznacza szczególne nastawienie podmiotowe sprawcy przejawiające się w chęci dokuczenia, zrobienia przykrości, wyprowadzenia z równowagi (J. Bafia, D. Egierska, I. Śmietanka, Kodeks..., s. 250; M. Bojarski, W. Radecki, Kodeks wykroczeń. Komentarz..., 2006, s. 637; M. Mozgawa (w:) Kodeks..., red. M. Mozgawa, s. 366). W niniejszej sprawie w grę wejść mogło nie wprowadzenie w błąd, a jedynie inne złośliwe niepokojenie. Należy je uznać za wzbudzanie niepokoju, obawy, lęku. Niepokojenie może polegać na zakłóceniu spokoju lub innych zachowaniach wyprowadzających pokrzywdzonego z równowagi psychicznej, np. pukaniu do drzwi i uciekaniu. Istotne w zachowaniu sprawcy jest to, że kieruje się on chęcią dokuczenia innej osobie, sprawienia jej przykrości, przysporzenia trosk i zmartwień, a więc omawiane wykroczenie można popełnić tylko umyślnie i tylko z zamiarze bezpośrednim kierunkowym. Pobudką działania sprawcy jest nieżyczliwość, bowiem chodzi o „dotknięcie” ofiary, wyprowadzenie jej z równowagi, spowodowanie zdenerwowania.
Zdaniem Sądu, nie ulega wątpliwości, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwalał na wydanie wyroku skazującego wobec obwinionych, którzy swoim zachowaniem wyczerpali znamiona dwóch wykroczeń. W ocenie Sądu, obie strony tego konfliktu wykazały, iż po obu stronach dochodziło do czynności i zachowań, które mogły w obiektywny sposób przeszkadzać drugiej stronie. Zapewne na posesji rodziny K. i G. nie była prowadzona „regularna” działalność gospodarcza. Nie ulega jednak wątpliwości, iż pewne prace związane szczególnie z działalnością syna państwa K.- M., były prowadzone na posesji. Nie ulega wątpliwości, iż odgłosy dochodzące z posesji pokrzywdzonych, w trakcie wykonywania różnych pracy np. cięcia metalu, (szczególnie z posesji rodziny K.), co potwierdza zebrany w sprawie materiał dowodowy, szczególnie filmowy, były uciążliwe dla obwinionych. Być może, że innym sąsiadom odgłosy dochodzące z posesji pokrzywdzonych nie przeszkadzały, o czym mówiła część świadków przesłuchanych w sprawie. Wszystko bowiem zależy od wrażliwości ludzkiej. Nadto większość świadkowie, nie bywała na posesji czy to obwinionych czy pokrzywdzonych cały czas. Należy mieć też na uwadze fakt, iż pewne pojedyncze hałasy nawet jeżeli są głośne to nie przeszkadzają, ale jeżeli hałasy te powtarzają się na przestrzeni dłuższego czasu bądź nasilają się, to wzbudzają już w człowieku rozdrażnienie i irytację. Tak jak to miało miejsce w niniejszej sprawie. Obwinieni zirytowani całą sytuacją postanowili, iż będą złośliwie w celu dokuczenia, celowo puszczać z głośników takie same hałasy rodzinie G. i K., zakłócając tym samym ich spokój. Bardzo dobrze sytuację tę obrazuje przysłowie „Jak K. B. tak B. K.”. Obwinieni robili to poprzez wystawianie kolumny głośnikowej przy uchylonym oknie i puszczaniem z niej nagrań rożnego rodzaju hałasów. Zdaniem Sądu, nie ulega wątpliwości, iż obwinieni dopuścili się tych zachowań. Potwierdza to zebrany w sprawie materiał filmowy i zdjęciowy przedłożony przez pokrzywdzonych, jak i zeznania nie tylko pokrzywionych, ale i wielu przesłuchanych w sprawie świadków. Szczególnie wymowne są nagarnia na którym widać otwarte okno u państwa R., w którym wisi pomarańczowy materiał i słychać bardzo głośne hałasy. Nie ulega wątpliwości, w ocenie Sądu, iż ów materiał miał przykryć kolumnę głośnikową z której puszczane były hałasy. Jeżeli nie robili wówczas tego, jak twierdzą obwinieni, to zastanawiające jest po co otwiera się okno, wiesza materiał skoro słychać na nagraniu głośne hałasy. Naturalną przecież rzeczą jest, iż w takich sytuacjach zamyka się okno, a jeżeli nawet chce się przewietrzyć pokój to znowu nie wiesza się w nim jakiegoś materiału. Faktem jest, co podnosił obrońca, iż na materiale filmowym nie widać, kto konkretnie puszczał te nagrania, ale nie ulega wątpliwości, iż robili to obwinieni za obopólną, wzajemną zgodą albowiem sami tylko oni zamieszkiwali w przedmiotowej nieruchomości. Jeżeli hałasy puszczał obwiniony, to małżonka musiała o tym wiedzieć i wyrazić przyzwolenie na takie zachowanie i odwrotnie.
Sąd postanowił wymierzyć obwinionym karę nagany albowiem kara aresztu czy grzywny lub ograniczenia wolności byłaby karą zbyt surową. Zdaniem Sądu, kara ta jest adekwatna do stopnia ich winy oraz stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez nich czynu. Z poczynionych przez Sąd ustaleń wynika, że nie zachodziły żadne okoliczności, które mogłyby wyłączyć odpowiedzialność obwinionych w momencie czynu. Nie ulega wątpliwości, iż czyn obwinionych był naganny i obwinieni czynu tego dopuścili się z winy umyślnej, a ich działanie był celowe i złośliwe. Jednakże Sąd miał na uwadze fakt, iż obwinieni zareagowali w ten sposób na skutek hałasów dochodzących z posesji pokrzywdzonych. Po drugie obwinieni bezskutecznie zwracali się do innych organów i instytucji o pomoc. Po trzecie, od momentu kiedy przedmiotowa sprawa trafiła do Sądu, obie strony oświadczyły, iż obecnie panuje między stronami spokój. Sąd ma nadzieję, że taka sytuacja będzie trwała nadal i stosunku sąsiedzkie ulegną poprawie. Po czwarte obwinieni nie byli dotychczas karani za wykroczenia ani za przestępstwa, co stwarza pozytywną prognozę na przyszłość. Mając powyższe na uwadze Sąd zastosował wobec obwinionych instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary o którym mowa w art. 39 kw. Nadto wymierzając karę nagany, Sąd miał także na uwadze sytuację materialną i rodzinną obwinionych. Sąd uznał również, iż kara nagany jest wystarczająca do osiągnięcia wobec obwinionych celów zapobiegawczych i wychowawczych, a także realizuje w pełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
W wyroku Sąd w podstawie skazania zastosował art. 9§1 kw albowiem czyn obwinionych wyczerpał znamiona wykroczeń określonych w dwóch przepisach ustawy tj. art. 51§1 kw i art. 107 kw. Sąd również w wyroku, w podstawie wymiaru kary zastosował art. 9§1 kw. W myśl bowiem art. 9 § 1 kw jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych w dwóch lub więcej przepisach ustawy, stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę (…), czyli w przedmiotowej sprawie art. 51§1 kw.
O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionym z urzędu orzeczono zgodnie rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. poz.1715). Sąd zasądził na rzecz obrońcy radcy prawnego M. M. (2) kwotę łączną 1212,76 złotych tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej obwinionym z urzędu. Za obronę obwinionych adwokat wskazał wynagrodzenie w łącznej kwocie 1252,61 złotych, w tym wynagrodzenie zasadnicze za obronę każdego z obwinionych w wysokości 279 złotych oraz wynagrodzenie za cztery terminy rozpraw w wysokości 223,20 złotych. Wniósł jednoczenie o zasądzenie podatku Vat w wysokości 231,02 zł oraz kosztów korespondencji w wysokości 5,20 zł i kosztów zakupu płyt CD w wysokości 12 zł. Sąd w wyroku zasądził jedynie kwotę 1212,76 złotych a nie żądaną 1252,61 złotych. Jak bowiem wynika z § 4 ust. 2 cytowanego wyżej rozporządzenia podstawą zasądzenie opłaty stanowią stawki minimalne a Sąd może przyznać opłatę wyższą od stawki minimalnej ale nie wyższą niż 150%, jeżeli uzasadniają to wymienione w tymże przepisie przesłanki. W myśl §17 ust 2 pkt 2 przed sądem rejonowym stawka minimalna w sprawie o wykroczenia wynosi 180 zł. Wobec powyższego kwota 279 zł jaką zażądał adwokat biorąc pod uwagę rodzaj, stopień zawiłości sprawy i nakład pracy przekracza 150 % stawki minimalnej. Stawka maksymalna w tymże wypadku wynosi bowiem 270 zł i taką też Sąd zasądził. Zgodnie zaś z § 20 cyt. rozporządzenia w sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień, stawka minimalna ulega podwyższeniu za każdy następny dzień o 20 %. W związku z powyższym koszt wynagrodzenia adwokata za cztery dni kolejnych rozprawy, wyniósł 216 złotych. Łącznie więc z wynagrodzeniem za prowadzenie rozprawy, podatkiem Vat, kosztami korespondencji i zakupu płyt CD daje to kwotę łączną za obu obwinionych 1212,76 złotych.
Sąd zasądził od obu obwinionych na rzecz oskarżycielki posiłkowej G. K., K. K. (2) i K. K. (1) po 648 złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia zastępstwa procesowego. W przedmiotowej sprawie w/w osoby będąc oskarżycielami posiłkowymi ustanowiły pełnomocnika w osobie radcy prawnego M. S.. Za reprezentowanie oskarżycieli posiłkowych pełnomocnik wniósł o zasądzenie na ich rzecz kosztów zastępstwa procesowego wg. norm rozporządzenia. Sąd w wyroku zasądził kwotę po 648 złotych na rzecz każdego z oskarżycieli posiłkowych. Jak bowiem wynika z Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz.U. z 2016r, poz.1667) podstawą zasądzenie opłaty stanowią stawki minimalne. W myśl §11 ust 2 pkt 2 przed sądem rejonowym stawka minimalna w sprawie o wykroczenia wynosi 360 zł. Zgodnie zaś z § 17 ust. 1 cyt. rozporządzenia w sprawach, w których rozprawa trwa dłużej niż jeden dzień, stawka minimalna ulega podwyższeniu za każdy następny dzień o 20 %. Należy wskazać więc, że koszt wynagrodzenia za każdy następny dzień rozprawy stanowi 20% ale od stawki minimalnej czyli od kwoty 360 złotych, co daje kwotę 72 złotych za każdy kolejny dzień rozprawy. W związku z powyższym koszt wynagrodzenia za cztery dni kolejnych rozprawy, wyniósł 288 złotych. Łącznie więc z wynagrodzeniem za prowadzenie rozprawy daje to kwotę 648 złotych na rzecz każdego oskarżyciela posiłkowego.
Z uwagi na sytuację materialną Sąd w myśl art.17 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r o opłatach w sprawach karnych ( Dz.U. z 1983r,Nr.49,poz. 223 z późniejszymi zmianami) i art 624§ 1 kpk w zw. z art.119 kpw zwolnił obwinionych od ponoszenia opłaty sądowej zaś wydatkami poniesionymi w toku postępowania , obciążył Skarb Państwa.
Zarządzenia:
1. (...)
2. (...)
3. (...)