UZASADNIENIE

G. J. jest mieszkańcem Ś.. W dniu 27 października 2017r. w godzinach wieczornych spotkał się z Z. W.. (...) o nr rej (...) pojechali oni razem do McDonlads, kierującym był G. J.. Po złożeniu zamówienia z tzw. M. G. J. podjechał do okna, z którego wydaje się zamówienie i w którym pobierana jest opłata. Wydawanie zamówienia obsługiwał wówczas P. G.. G. J. nie mógł znaleźć pieniędzy, szukał ich kilka minut, a kiedy ich nie znalazł odjechał. Na fotelu pasażera siedziała Z. W.. P. G. wycofał zamówienie. Zachowanie G. J. wzbudziło podejrzenie P. G., w jego ocenie G. J. był pod wpływem alkoholu. P. G. z uwagi na ruch oraz trudności z mówieniem, albowiem jąka się, nie zadzwonił po Policję, ale poprosił o to kolejnego stojącego w kolejce za G. J. kierowcę – D. S.. D. S. zawiadomił dyżurnego K. Ś. o tym, że (...) może być nietrzeźwy. W tym czasie G. J. pieszo złożył zamówienie w oknie McDonaldsa i odebrał je tym razem płacąc. Następnie po spożyciu jedzenia G. J. ruszył ażeby przeparkować w inne, bardziej ustronne miejsce auto. Przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze Policji zastali auto na parkingu przy McDonalds, wcześniej widzieli jak auto odjeżdża i jedzie na parking obok sklepu (...). Po podejściu do auta wylegitymowali G. J..

Badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu u G. J. wykazało wynik 0,81 mg/l (godz. 3:11) i 0,82 (godz.3:13). G. J. zatrzymano blankiet prawa jazdy za pokwitowaniem oraz doprowadzono go do K. w Ś. i osadzono w (...) Ś..

Dowód:

- protokół badania alkometrem k. 2 akt,

- protokół zatrzymania osoby k. 4 akt,

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego G. J. k. 11-12, 56-60, 90, 102 akt,

- zeznania świadka A. W. k. 6, 60-62 akt,

- zeznania świadka M. W. k. 77-78,

- zeznania świadka R. R. k. 78-79 akt,

- zeznania świadka D. S. k. 88-91

- zeznania świadka P. G. 100- 102 akt,

- zeznania świadka Z. W. ze szkicem k. 109-113

- nagranie zgłoszenia z dyżurki K. k. 46 akt,

W toku postępowania zarzucono G. J. popełnienie czynu z art. 178a§1 k.k. tj. to, że w dniu 27 października 2017r. na ul. (...) w Ś. kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki B. (...) nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wyrażającym się wskaźnikiem 0,81 mg/dm³ zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

G. J. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, w postępowaniu przygotowawczym odmówił składania wyjaśnień, zaś w postępowaniu sądowym wyjaśnił, że autem przyjechał z Z. W. na parking przy I., że dopiero na parkingu spożywał alkohol, ale, że po tym już jeździła nim tylko Z. W., że chcieli złożyć zamówienie w McDonaldsie, ale, że okienko było zamknięte i, że finalnie zamówienie złożyli wewnątrz budynku. Oskarżony podał, że po zjedzeniu posiłku nabrudziło się w aucie, że wytrzepywał wycieraczki, że potem odjechali w inne miejsce na parkingu, że tam chcieli współżyć, że wtedy w czasie gdy byli częściowo rozebrani podjechał patrol Policji, że on siedział na miejscu kierowcy.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego G. J. k. 11-12, 56-60, 90, 102 akt,

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonego nie są wiarygodne. W pierwszej kolejności wskazać trzeba, że w sprawie ustalono, że McDrive był czynny w czasie gdy G. J. chciał zrobić zakupy, że potwierdza to pracownik McDonaldsa, świadek D. S. oraz wynika to z nagrania zgłoszenia. P. G. obsługiwał oskarżonego, widział jadącą z nim kobietę na miejscu pasażera, auto następnie widział D. S., opisał auto w sposób wystarczająco identyfikujący je, opisał też to, że oskarżony trzepał wycieraczki, co i ten potwierdza. Z zeznań tych świadków wynika, że to mężczyzna kierował autem. Także wyjaśnienia G. J. stoją w sprzeczności z zeznaniami funkcjonariuszy Policji, którzy widzieli auto G. J. jak poruszało się, jeden z funkcjonariuszy nie stracił kontaktu wzrokowego z autem, w czasie jazdy nikt z auta nie wysiadał, a po podejściu do auta za kierownicą siedział G. J.. Zeznania tych świadków opisują jeden logiczny ciąg zdarzenia, a z ich analizy wynika, że cały czas kierowcą auta był G. J.. Wyjaśnienia oskarżonego potwierdza tylko Z. W., która jest w bliskich relacjach z G. J.. Tym zeznaniom Sąd jednak nie dał wiary – o czym później.

W postępowaniu przesłuchano w charakterze świadka A. W. i M. W. (k. 6, 60-62 akt, k. 77-78 akt). W swoich zeznaniach świadkowie opisali jak przebiegała interwencja, że auto widzieli w ruchu, zaś z zeznań A. W. wynika, że nie stracił kontaktu wzrokowego z autem i z auta nikt nie mógł wysiąść, nikt nie mógł się przesiąść. Świadek też wskazał, że Z. W. zaprzeczała ażeby to ona prowadziła samochód. Świadek wskazał, że nie było szans żeby ktoś się przesiadł.

Zdaniem Sądu zeznania tych świadków są wiarygodne. Są one zgodne z dowodami z dokumentów, z zeznaniami świadka R. R.. Nie ujawniły się jakiekolwiek wątpliwości co do wiarygodności zeznań świadków. Zeznania te są spójne, logiczne i stanowią relację z przeprowadzonej kontroli w dniu zdarzenia. Podkreślić trzeba, że świadek A. W. wskazywał kwestie na korzyść i na niekorzyść G. J., podał, że kierowca nie miał bełkotliwej mowy, ale, że czuć było alkohol. Gdy czegoś świadek nie pamiętał to też tak zeznawał. Świadek zaś M. W. w mniejszy stopniu pamiętał interwencję. Pamiętał, że na miejscu kierowcy siedział mężczyzna, zaś nie pamiętał czy widział auto w ruchu nieprzerwanie. Takie „ostrożne” zeznania świadka także świadczą o jego obiektywizmie.

Nadto w sprawie przesłuchano w charakterze świadka R. R. (k. 78-79 akt). Zeznania tego świadka korelują z nagraniem zgłoszenia, a nadto z zeznaniami pozostałych świadków – funkcjonariuszy oraz D. S.. Zdaniem Sądu nie nasunęły się żadne wątpliwości co do wiarygodności zeznań tego świadka. Świadek skorygował podany w piśmie numer telefonu zgłaszającego. Świadek nie jest zainteresowany konkretnym rozstrzygnięciem w sprawie.

Zdaniem Sądu także za wiarygodne należy uznać zeznania świadków D. S. (k. 88-91 akt) i P. G. (k. 100-102 akt). Świadkowie nie znają oskarżonego, nie są zainteresowani wyrokiem w sprawie, ukaraniem oskarżonego. Ich aktywność w zdarzeniu wynikała z poczucia obywatelskiego obowiązku, z poczucia konieczności reagowania na łamanie norm prawnych. Podkreślić trzeba, że świadek P. G. wytłumaczył dlaczego sam nie zatelefonował do K., starał się wiernie odtworzyć przebieg zajścia, zeznawał obiektywnie, podał, że alkoholu nie czuł, ale, że zachowanie G. J. wzbudziło jego wątpliwości. Także P. G. podał co zauważył i z jakiego powodu to on zatelefonował do K.. W ocenie Sądu świadkowie starali się wiernie przekazać relację ze zdarzenia, kiedy czegoś nie wiedzieli, nie pamiętali to tak podawali.

Zdaniem Sądu nie są wiarygodne zeznania świadka Z. W. (k. 111 -114). Pozostały materiał dowodowy, z wyjątkiem wyjaśnień oskarżonego stoi w sprzeczności z tymi zeznaniami. Z. W. jest w zażyłych relacjach z oskarżonym, zależy jej na tym, ażeby nie poniósł on konsekwencji prawnych. Podkreślić też trzeba, że na miejscu zdarzenia Z. W. nie interweniowała, nie wskazywała, że to ona prowadziła pojazd, a z okazanego sms a wynika, że nie zgadza się ona z tym, że G. J. został zatrzymany, mimo, że planowali, że to ona miała zabrać kluczyki, a on nie miał jechać. Sms ten dotyczy sytuacji przyszłej.

W sprawie zgromadzono dokumenty i nagarnie zgłoszenia : protokół badania alkometrem k. 2 akt, protokół zatrzymania osoby k. 4 akt, nagranie zgłoszenia z dyżurki K. k. 46 akt.

Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie należało dać wiarę tym dowodom albowiem nie nasuwały się z urzędu żadne wątpliwości co do ich wiarygodności, ani też strony tegoż zarzutu nie podnosiły. Należało zatem uznać, że zostały one sporządzone przez uprawniony organ i w sposób przewidziany prawem.

Oskarżony G. J. mieszka w Ś.. Posiada podstawowe wykształcenie. Jest żonaty, ma troje dorosłych dzieci. Z zawodu jest spawaczem. Oskarżony pracuje w firmie (...) osiąga dochody w wysokości 7.000 zł – 8.000 zł. Oskarżony nie posiada nieruchomości ani wartościowych ruchomości. Oskarżony był karany pięciokrotnie, nie był leczony odwykowo ani psychiatrycznie.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego G. J. k. 11-12, 56-60 akt,

- dane osobopoznawcze k.20 akt,

- dane o karalności k. 18-19 akt.

- wydruk z bazy (...) k. 21-23

W związku z powyższym, mając na uwadze całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, według Sądu G. J. dopuścił się czynu bezprawnego, zagrożonego karą, którego społeczna szkodliwość jest więcej niż znikoma.

Mając na względzie, że oskarżony jest zdatny do przypisania mu winy, Sąd uznał, że dopuścił się on zarzucanego mu czynu.

Przedmiotem ochrony wskazanego wyżej przepisu jest bezpieczeństwo w ruchu m.in. lądowym. Czyn z art. 178a § 1 k.k. jest przestępstwem formalnym. Popełnia je ten, kto, znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Prowadzi – oznacza przede wszystkim kieruje nim. Pojazdem mechanicznym jest bezspornie samochód (pojazd wprawiany w ruch przez znajdujący się w nim silnik). Przestępstwo to może być popełnione wszędzie tam gdzie odbywa się ruch pojazdów, w szczególności jest to droga publiczna. Popełnia je ten kto prowadzi pojazd mechaniczny będąc w stanie nietrzeźwości (stan nietrzeźwości zdefiniowany jest w art. 115 § 16 pkt 1 – tj. stanem nietrzeźwości jest stan, w którym zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość). Przestępstwo może być popełnione jedynie umyślnie. Omawiany występek ma charakter umyślny, przy czym samo uruchomienie i prowadzenie pojazdu wymaga zamiaru bezpośredniego, natomiast fakt znajdowania się przez prowadzącego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego może być również objęty zamiarem ewentualnym. W każdym razie niezbędna jest świadomość sprawcy, że może znajdować się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego i godzenie się z tą możliwością. Nie można przypisać sprawcy popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a, w wypadku gdy miał podstawy sądzić, że spożyty przez niego alkohol - ze względu na znaczny (nie jak w niniejszej sprawie) upływ czasu - uległ spaleniu, a nie nastąpiło to z powodu zbyt powolnego metabolizmu, o którym sprawca nie wiedział.

W przedmiotowej sprawie na korzyść oskarżonego przemawia to, że prowadzi ustabilizowany tryb życia.

W niniejszej sprawie na niekorzyść oskarżonego przemawia to, że prowadził auto w stanie wysokiej nietrzeźwości. Na niekorzyść przemawia również to, że nie jechał sam, jechał z pasażerką. Nie wydarzyło się nic pilnego, czym można byłoby wytłumaczyć konieczność prowadzenia samochodu przez oskarżonego. Stan nietrzeźwości w jakim był, co wynika z logiki i doświadczenia życiowego, zaburza czynności psychomotoryczne, opóźnia u kierowcy relację na zdarzenia drogowe, utrudnia analizę sytuacji na drodze. Na niekorzyść oskarżonego przemawia jego wielokrotna karalność.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że w niniejszej sprawie koniecznym jest orzec wobec oskarżonego karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych grzywny po 70 zł (siedemdziesiąt 00/100 złotych) każda zaliczając oskarżonemu zatrzymanie w sprawie na podstawie art. 63 § 1 k.k. dnia 27 października 2017r. od godz. 03 40 do godz. 12 55.

Wymierzając karę Sąd wziął pod uwagę wszystkie wyżej omawiane okoliczności w jakich oskarżony dopuścił się czynu, w tym nade wszystko to, że znajdował się pod znacznym wpływem alkoholu, który w znacznym stopniu upośledzał jego zdolności psychomotryczne jako kierowcy. Także Sąd wziął pod uwagę to, że oskarżony nie jechał sam. Wysokość stawki Sąd ukształtował stosownie do dochodów oskarżonego. Te okoliczności znaczą czyn oskarżonego znaczną społeczną szkodliwością i każą ocenić stopień jego winy również jako znaczny. Taka kara spełni swoje cele prewencji indywidualnej, a nadto powinna spełnić wszystkie swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec oskarżonego, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Podkreślenia wymaga to, że oskarżony był już wielokrotnie karany, a mimo tego ponownie naruszył normy prawne. Oskarżony nie miał żadnego powodu ażby kierować nietrzeźwym, a także autem miał kto jeździć, bo przecież trzeźwa była Z. W..

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 (pięciu) lat, a na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet tego środka zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 27.10.2017r.

W ocenie Sądu na taki okres koniecznym jest wyeliminowanie oskarżonego jako kierowcy z ruchu drogowego. Oskarżony wykazał się całkowitym lekceważeniem porządku prawnego obowiązującego kierowców. Zachował się w sposób nieodpowiedzialny, w sposób, który wskazuje na to, że nie może on w ocenie Sądu uczestniczyć przez taki czas w ruchu drogowym jako kierowca pojazdów mechanicznych. W takim stanie nietrzeźwości w jakim był oskarżony występują zakłócenia psychomotoryczne, opóźnione są reakcje kierowcy na bodźce zewnętrzne, kierowca nie reaguje dostatecznie szybko, w sposób spowolniony analizuje zdarzenia na drodze. Taka nieodpowiedzialność oskarżonego jako kierowcy musiała spotkać się z odpowiednim zastosowaniem środka karnego. Tu podkreślić trzeba, że oskarżony uczestniczył w ruchu drogowym nie w miejscu ubocznym, mało uczęszczanym, a wręcz przeciwnie będąc tak nietrzeźwym pojechał na zakupy do McDonalndsa, gdzie stał w kolejce z innymi pojazdami. Zgodnie z treści art. 63 § 2 k.k. Sąd na poczet orzeczonego środka zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy.

Nadto Sąd zasądził od oskarżonego świadczenie pieniężne na podstawie art. 43a§2 k.k. w wysokości 5.000 zł albowiem orzeczenie tego świadczenia jest obligatoryjne.

Sąd zasądził od oskarżonego koszty postępowania w wysokości 70 złotych oraz wymierzył mu opłatę w wysokości 700 złotych. Oskarżony posiada stałem, dobre dochody, ma duże możliwości zarobkowe, jest osobą zdrową w sile wieku. Koszty i opłatę ponieść może.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE