Sygn. akt V K 156/18
Dnia 17 lipca 2018 r.
Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w Węgorzewie w składzie:
Przewodniczący – SSR Lidia Merska
Protokolant – Marta Kornacka
w obecności Prokuratora -------------------
po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2018 r., na rozprawie
sprawy Z. B.
urodzonego (...) w W.
syna S. i A. z d. K.
oskarżonego o to, że: w dniu 24 kwietnia 2018 r. o godz. 13:15 w P. na ul. (...) kierował motorowerem marki (...) o nr. rej. (...) w ruchu lądowym będącego w stanie nietrzeźwości o stężeniu 0,35 i 0,35 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu
tj. o czyn z art.178a § 1 kk
1. Na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk, art. 67 § 1 i 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk postępowanie karne wobec oskarżonego Z. B. warunkowo umarza na okres próby 2 (dwa) lat i orzeka środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 (jeden) roku z wyłączeniem pojazdów kategorii (...).
2. Na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1.000 (jeden tysiąc) złotych.
3. Na podstawie art.43§3kk nakłada na oskarżonego obowiązek zwrotu prawa jazdy.
4. Zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.
Sygn. akt VK 156/18
Z. B. wspólnie z żona mieszka w P.. Jest on rencistą, który zatrudniony jest w Spółdzielni (...) Oddział w G., dojeżdża do pracy samochodem. Jego żona nigdzie nie pracuje, jest na rencie.
Dnia 24 kwietnia 2018r około godziny 13.00 Z. B. i jego żona pracowali na działce ogrodowej w pobliżu ich miejsca zamieszkania. Żona poprosiła męża żeby przywiózł z piwnicy ziemniaki do posadzenia. Z. B. wrócił do garażu, w którym przechowywał skuter, podjechał tym skuterem pod dom – około 150 – 200 metrów i zatrzymał go patrol policji w składzie: P. D. i Z. M.. Policjanci zbadali stan trzeźwości kierującego urządzeniem A. T., stwierdzili iż miał on we krwi zawartość alkoholu o godzinie 13.17 – 0,44 mg/l i 13.32 – 0,44 mg/l. Później policjanci przewieźli Z. B. na Komendę Policji w W., gdzie przeprowadzili jego badanie urządzeniem (...)– wynik godz. 13.36 – 0,35 mg/l i godz. 13.37 – 0,35 mg/l. Policjanci nie zatrzymali kierowcy prawo jazdy, ma on uprawnienia kategorii AM, B1, B.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: notatki urzędowej k. 1, protokołów badania stanu trzeźwości k. 2, 3, opinii k. 20, umowy o pracę k. 50, zeznań świadka P. D. k. 59v, a także wyjaśnień oskarżonego k. 59 – 59v.
Oskarżony przyznał się do popełniania zarzucanego mu czynu i złożył szczegółowe wyjaśnienia. Nie przeczył swojemu sprawstwu, wytłumaczył swoje postępowanie, opisał jak doszło do popełnienia przestępstwa. Jego wyjaśnienia zostały potwierdzone zeznaniami świadka – policjanta P. D. oraz protokołami badania stanu trzeźwości.
Zdaniem Sądu stan faktyczny jest bezsporny, wyjaśnienia oskarżonego są wiarygodne. Oskarżony podał, iż wieczorem poprzedniego dnia spożywał alkohol – wódkę, sam cierpi na szereg chorób – przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, przewlekłą niewydolność oddechową, nadciśnienie tętnicze, przewlekłą niewydolność serca, cukrzycę typu 2, otyłość, naczyniaka wątroby, przerost gruczołu krokowego k. 45 – 46. Z orzeczenia lekarza ZUS wynika, że jest on osoba niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym i wymaga pracy w warunkach chronionych k. 47. Utrzymuje się z renty oraz wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia. Jego żona utrzymuje się z renty. Podkreślić należy, iż oskarżony przejechał zaledwie około 150 metrów, jechał kiedy był obserwowany przez policjantów, nie naruszył żadnych reguł ruchu drogowego. Po prostu kiedy podjechał od razu pod dom, wzbudził zainteresowanie policjantów swoim zachowaniem. Oskarżony ze względu na swoje schorzenia nie może niczego dźwigać, a już na pewno nie ziemniaków. Poza tym wyraził skruchę, żal, swoim zachowaniem na sali rozpraw przekonał, że już sam fakt prowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego, możliwość utraty pracy (w wypadku odebrania prawa jazdy kategorii B oraz skazania za czyn z art. 178a§1kk) stanowią dodatkową, najbardziej dotkliwą karę. Oskarżony jako osoba niepełnosprawna ma duże problemy ze znalezieniem odpowiedniej, dostosowanej do jego możliwości, stałej pracy.
Te okoliczności zdaniem Sądu świadczą o tym, że zarówno wina jak i społeczna szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonemu nie są znaczne.
Odpowiedzialności karnej za popełnienie przestępstwa kwalifikowanego z art.178a§1kk podlega ten m. in., kto znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym. Z treści art. 115§16 pkt 2kk wynika, że stan nietrzeźwości zachodzi, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,25 mg/l. Z protokołu badania stanu trzeźwości oskarżonego wynika, iż o godzinie 13.36 miał zawartość alkoholu na poziomie 0,35 mg/l, o godzinie 13.37 również 0,35 mg/l. Nie była to duża zawartość alkoholu, oczywiście przekraczającą próg przestępstwa.
Zdaniem Sądu oskarżony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z winy umyślnej w zamiarze ewentualnym. Niewątpliwie oskarżony zdawał sobie sprawę z tego, iż pił alkohol, ale było to dzień wcześniej. Z protokołu badania stanu trzeźwości wynika, że oskarżony pił wódkę i piwo od godziny 19.00 do 10.00, ale najistotniejsze w sprawie jest badanie stanu trzeźwości. Zwrócić należy uwagę, iż z jego wyjaśnień wynika, że nie planował tego dnia nigdzie jechać, zrobił to tylko na prośbę żony, pracując w ogródku.
Warunkowe umorzenie postępowania, w myśl art. 66 § 1 k.k. możliwe jest, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne k. 13, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Wymienione przesłanki, w świetle wyżej poczynionych ustaleń, zwłaszcza, co do nieznacznej winy i społecznej szkodliwości czynu ( art. 115 § 2 k.k. – rodzaj wyrządzonej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych obowiązków) a nadto uprzedniej niekaralności oskarżonego i jego nie budzącym jakichkolwiek zastrzeżeń dotychczasowym sposobie życia, zostały zdaniem Sądu spełnione.
Za udzieleniem oskarżonemu szansy i zasadnością przypuszczenia, że pomimo umorzenia postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa przemawia jego postawa - przyznał się on do popełnienia zarzuconego mu przestępstwa i w toku postępowania złożył wyjaśnienia nie umniejszając swojej winy. Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 42§2kk minimalny okres zatrzymania prawa jazdy to trzy lata, konieczność zdania ponownie egzaminu, co niewątpliwie jest największą dolegliwością przy skazaniu za czyn z art. 178a§1kk. Zdaniem Sądu taki rozmiar środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczony wobec oskarżonego byłby nadmiernie surowy, nie uwzględniający stopnia społecznej szkodliwości ani rozmiaru winy oskarżonego. W tej sytuacji zadaniem Sądu należy umożliwić mu w normalne funkcjonowanie w społeczeństwie i w rodzinie, tak aby mógł zarabiać na utrzymanie swoje i swojej rodziny.
Ustalony, na zasadzie art. 67 § 1 k.k., okres próby wynoszący dwa lata, a nadto orzeczenie wobec niego środka karnego w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000,00 złotych, ukształtuje pozytywną postawę oskarżonego akcentując jednocześnie naganność jego zachowania. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny zakazu kierowania pojazdami mechanicznymi z wyłączeniem kategorii B albowiem w tej sprawie orzekanie również zakazu tej kategorii, stanowiłoby dodatkowe, nadmierne obciążenie dla oskarżonego. Orzeczenie nawet jednego roku zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych byłoby zdaniem Sądu nadmiernie surowe, biorąc pod uwagę okoliczności w jakich doszło do popełnienia tego czynu oraz to, że nie mógłby on wykonywać pracy zawodowej. Oskarżony jechał skuterem, a nie samochodem osobowym, więc orzekanie zakazu kategorii B byłoby nadmierną represją wobec oskarżonego.
Od oskarżonego będzie zależało, czy skorzysta z danej mu szansy. Sąd na przestrzeni dwóch lat będzie miał możliwość zweryfikowania swojego stanowiska.
Na postawie art. 624 kpk zwolniono oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych, albowiem jego sytuacja materialna nie pozwala na ich uiszczenie.