UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 września 2011 r., powód M. M., reprezentowany przez pełnomocnika adwokata S. R., wniósł pozew o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności w całości: postanowienia Sądu Rejonowego w Działdowie z dnia 29 czerwca 2010 r. wydanego w sprawie o sygn. akt I Ns 216/10, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2011 r., w zakresie zasadzonej od M. M. na rzecz pozwanej M. Ł. kwoty 75000 zł. Ponadto wnosił o zasądzenie kosztów procesu.

Powód w uzasadnieniu pozwu wskazał, w dniu 29 czerwca 2010 r. przed Sądem Rejonowym w Działdowie odbyła się sprawa z wniosku M. M. z udziałem M. Ł. i D. D. o zniesienie współwłasności nieruchomości. W sprawie o sygnaturze I Ns 216/10 Sąd Rejonowy w Działdowie zniósł współwłasność nieruchomości i tytułem spłat zasądził od M. M. na rzecz M. Ł. oraz D. D. kwoty po 75000 zł dla każdej z nich, płatne w terminie 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia. Postanowienie to stało się prawomocne z dniem 21 lipca 2010 r. W dniu 19 września 2010 r. M. M. przekazał pozwanej M. Ł. kwotę 75000 zł, na co otrzymał pisemne pokwitowanie. Pomimo przekazania pieniędzy, pozwana M. Ł. wystąpiła o nadanie postanowieniu klauzuli wykonalności, a następnie wszczęła postępowanie egzekucyjne, które aktualnie prowadzone jest przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. w sprawie Km 2693/11.

Zdaniem powoda roszczenie w stosunku do pozwanej M. Ł. wygasło wobec spełnienia roszczenia przed wszczęciem postepowania egzekucyjnego i dlatego, na podstawie art. 840§1 k.p.c. wnosił o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności.

Ponadto powód wnosił o udzielenie zabezpieczenia przez zawieszenia postępowania egzekucyjnego.

Postanowieniem z dnia 6 października 2011 r. Sąd zabezpieczył powództwo M. M. przeciwko M. Ł. o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności przez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. w sprawie Km 2693/11 (postanowienie k. 15 akt).

Pozwana M. Ł., reprezentowana przez pełnomocnika radcę prawnego W. O., wnosiła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Pozwana zaprzeczyła aby kiedykolwiek otrzymała od powoda kwotę przekraczającą wartość 10000 zł. M. Ł. w odpowiedzi na pozew potwierdziła, iż od M. M. otrzymała tytułem spłaty kwotę 10 000 zł i dlatego składając wniosek egzekucyjny ograniczyła roszczenie do kwoty 65 000 zł. Natomiast pozwana oświadczyła, że nigdy nie widziała dokumentu dołączonego do pozwu, który miał stanowić dowód, iż przyjęła od M. M. kwotę 75 000 zł. Zdaniem pozwanej z uwagi na podeszły wiek i schorzenia uległa namowom powoda i pozostawiła mu czystą blankietową kartę papieru opatrzona swoim podpisem, którą następnie powód uzupełnił wygodna mu treścią (odpowiedź na pozew k. 38-41 akt).

W trakcie procesu pozwana M. Ł. zmarła w dniu 2 marca 2015 r. (kserokopia odpisu aktu zgonu k. 309 akt).

Na wniosek pełnomocnika powoda, postanowieniem z dnia 3 lipca 2015 r., Sąd w miejsce pozwanej M. Ł. wezwał do udziału w sprawie synów pozwanej S. Ł., J. Ł. i wnuka T. Z. (postanowienie k. 323 akt).

Na rozprawie w dniu 5 października 2015 r. S. Ł., J. Ł. i T. Z. wyrazili zgodę na pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności w stosunku do M. Ł.. Równocześnie oświadczyli, iż odrzucili spadek po M. Ł. (protokół k. 337-338 akt).

Postanowieniem wydanym w dniu 13 lutego 2018 r. w sprawie I Ns 598/15 Sąd Rejonowy w Ciechanowie stwierdził, że spadek po M. Ł. na podstawie ustawy, z dobrodziejstwem inwentarza, nabyła G. Miejska w C. w całości (postanowienie k. 127 akt I Ns 598/15).

Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2018 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie spadkobiercę pozwanej M. G. Miejską C. (postanowienie k. 352 akt).

G. Miejska C. nie zajęła stanowiska w sprawie.

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Sąd Rejonowy w Działdowie w dniu 29 czerwca 2010 r. w sprawie I Ns 216/10 z wniosku M. M. z udziałem M. Ł. oraz D. D. wydał postanowienie znoszące współwłasność nieruchomości położonej w D. przy ul (...) o numerze działki (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Działdowie prowadzona jest księga wieczysta nr (...) o wartości 200 000 zł w ten sposób, że cała nieruchomość przypadła na wyłączną własność M. M.. W punkcie II postanowienia Sąd zasądził od M. M. na rzecz uczestniczek spłaty. W punkcie II podpunkcie 1 postanowienia Sąd zasądził spłatę na rzecz M. Ł. w kwocie 75 000 zł płatną w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia, a w punkcie II podpunkcie 2 spłatę na rzecz D. D. w kwocie 75 000 zł płatną w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia. Postanowienie stało się prawomocne z dniem 21 lipca 2010 r.. Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2011 r. Sąd Rejonowy w Działdowie nadał postanowieniu z dnia 29 czerwca 2010r. klauzulę wykonalności co do punktu II (dowód: tytuł wykonawczy w aktach Km 2693/11 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W.).

W dniu 30 sierpnia 2011 r. M. Ł. złożyła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. wniosek egzekucyjny, w którym wnosiła o wyegzekwowanie na podstawie powyższego tytułu wykonawczego wydanego przez Sąd Rejonowy w Działdowie w sprawie I Ns 216/10, na jej rzecz od M. M. kwotę 65 000 zł tytułem należności głównej. Do wniosku egzekucyjnego dołączyła tytuł wydany przez Sąd Rejonowy w Działdowie w sprawie I Ns 216/10 (dowód: wniosek k. 1 akt Km 2693/11 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W.).

Na podstawie wniosku i tytułu egzekucyjnego Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. wszczął egzekucję zajmując wierzytelności M. M. (dowód: akta Km 2693/11 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W.).

Na podstawie postanowienia z dnia 6 października 2011 r. wydanego przez tutejszy Sąd, postępowanie egzekucyjne zostało zawieszone do czasu rozstrzygnięcia niniejszego postępowania (dowód: postanowienie k. 38 akt Km 2693/11 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. ).

We wrześniu 2010r. pozwana M. Ł. była w G. z wizytą u swojej siostry D. D.. W mieszkaniu D. D. we wrześniu 2010 r. M. M. dał M. Ł. kwotę 10 000 zł bez żadnego pokwitowania (dowód: zeznania M. Ł. k. 72-73 akt, zeznania świadka J. D. k. 293-294 akt ).

Występując do tutejszego Sądu z pozwem o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności powód M. M. złożył dokument datowany na dzień 19 września 2010 r. zatytułowany (...). Dokument jest podpisany odręcznie przez M. Ł.. Pomiędzy tytułem a podpisem na dokumencie jest tekst napisany maszynowo, z którego wynika, że M. Ł. potwierdza fakt, że otrzymała od M. M. kwotę 75 000 zł tytułem spłaty zasądzonej w sprawie I Ns 216/10 przez Sąd Rejonowy w Działdowie. W trakcie badań w celu ustalenia prawdziwości dokumentu został on zniszczony i aktualnie występuje tylko w formie kserokopii sporządzonej przez Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji (dowód: kserokopia k. 170 akt).

Znak graficzny znajdujący się na dokumencie z dnia 19 września 2010r. został nakreślony przez M. Ł.. Dokument nie nosi znamion fałszerstwa. Zapisy w treści dokumentu sporządzono metodą laserowego nadruku czarnym proszkiem tonerowym. Podpis natomiast jest podpisem oryginalnie sporządzonym niebieską pastą długopisową. Na dokumencie nie stwierdzono śladów usuwania tekstu, łączenia papieru, przerabiania zapisów ręcznych lub druku. Nie stwierdzono też by linie druku wskazywały nierównoległość mogącą świadczyć o nanoszeniu na papier niektórych drukowanych zapisów w różnym czasie. Jednakże nie można ustalić czasu naniesienia podpisu na dokumencie oraz czasu naniesienia druku, dlatego też nie można stwierdzić czy np. podpis nie został naniesiony wcześniej niż druk (dowód: opinia biegłego grafologa M. J. k. 85-90, 116-117 akt, opinia Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji k. 169-174, 205-206 akt).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: dokumenty znajdujące się w aktach sprawy oraz w sprawach I Ns 598/15, I Ns 170/14, I. N. 263/16, I Ns 454/15, I Ns 127/16 tutejszego Sądu i Km 2693/11 Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W., zeznania świadka J. D. k. 293-294 akt, zeznania powoda M. M. k. 53, 363 akt, pozwanej M. Ł. k. 72-73 akt, opinii biegłego grafologa M. J. k. 85-90, 116-117 akt, opinii Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego Policji k. 169-174, 205-206 akt.

Stan faktyczny odnośnie istnienia tytułu wykonawczego wydanego przez Sąd Rejonowy w Działdowie i na podstawie którego Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. prowadzi postepowanie egzekucyjne w sprawie Km 2693/11 oraz okoliczność, iż spadkobiercą pozwanej M. Ł. jest G. Miejska C., jest bezsporny. Przedmiotem sporu była okoliczność, czy po powstaniu tytułu egzekucyjnego doszło do spełnienia roszczenia przez zobowiązanego M. M.. Pozwana M. Ł. przyznała, że od powoda otrzymała we wrześniu 2010r. kwotę 10 000 zł bez pokwitowania. Natomiast pozwana zakwestionowała przedstawiony przez M. M. dokument stanowiący pokwitowanie na kwotę 75 000 zł. Pozwana twierdziła, że żadnego pokwitowania nie podpisywała, a jedyne pieniądze jakie otrzymała, to 10 000 zł, na które pokwitowania nie wystawiała. Zarzuty pozwanej mające na celu wykazanie, że nie doszło do spłacenia należności nie zostały udowodnione przez nią, chociaż to na niej spoczywał ciężar dowodu zgodnie z art. 6 k.c. Należy zważyć, iż zgodnie z zasadami obowiązującymi w procedurze cywilnej ciężar gromadzenia materiału procesowego spoczywa na stronach (art. 232 k.p.c., art. 3 k.p.c., art. 6 k.c.). Art. 6 k.c. określa reguły dowodzenia, to jest przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Przy czym Sąd nie ma obowiązku dążenia do wszechstronnego zbadania wszystkich okoliczności sprawy. Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 grudnia 1996 r., sygn. akt I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6-7 poz. 76). W myśl zatem ogólnych zasad na powodzie spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających jego roszczenie, a mianowicie faktu, iż pozwana otrzymała kwotę 75 000 zł tytułem spłaty należności zasądzonej postanowieniem wydanym przez Sąd Rejonowy w Działdowie w sprawie I Ns 216/10. Wobec złożenia przez powoda pisemnego pokwitowania stwierdzającego zaistnienia tego faktu, na pozwanej ciążył obowiązek wykazania, że dokument ten nie jest prawdziwy. Na potwierdzenie swojego stanowiska, iż nie wydała powodowi dokumentu potwierdzającego otrzymanie przez nią kwoty 75 000 zł pozwana zgłosiła wniosek o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka J. D. oraz dowód z opinii biegłych z zakresu badania dokumentów. Sąd przeprowadził zgłoszone przez pozwaną dowody, jednakże okazały się niewystarczające do wykazania zasadności stanowiska pozwanej. Świadek J. D. zeznał, że był obecny przy tym jak M. M. wręczył jego matce D. D. i M. Ł. kwoty po 10 000 zł tytułem spłaty. Jednakże świadek nie wiedział, czy inna kwota była jeszcze wręczana pozwanej. Ponadto świadek nigdy nie widział pokwitowania złożonego do Sądu przez powoda i nie potrafił wypowiedzieć się czy pokwitowanie jest prawdziwe. Natomiast prawdziwość złożonego przez powoda pokwitowania, pomimo przeprowadzenia dowodu przez biegłego grafologa i Centralne Laboratorium Kryminalistyczne Policji, nie zostało skutecznie podważone. Z przeprowadzonych opinii wynika, że znak graficzny znajdujący się na dokumencie z dnia 19 września 2010r. został nakreślony przez M. Ł.. Dokument nie nosi znamion fałszerstwa. Zapisy w treści dokumentu sporządzono metodą laserowego nadruku czarnym proszkiem tonerowym. Podpis natomiast jest podpisem oryginalnie sporządzonym niebieską pastą długopisową. Na dokumencie nie stwierdzono śladów usuwania tekstu, łączenia papieru, przerabiania zapisów ręcznych lub druku. Nie stwierdzono też by linie druku wskazywały nierównoległość mogącą świadczyć o nanoszeniu na papier niektórych drukowanych zapisów w różnym czasie. Sąd uwzględnił powyższe opinie, gdyż zostały sporządzone przez osoby posiadające odpowiednią wiedzę i środki techniczne. Wnioski w opinii są przekonująco uzasadnione, a rzetelność przeprowadzonych badań jest niewątpliwa. Tym samym zaoferowane przez pozwaną M. Ł. dowody nie potwierdziły jej stanowiska, że przedłożony przez powoda dokument potwierdzający dokonanie przez niego spłaty na rzecz pozwanej nie jest prawdziwy. W tej sytuacji Sąd dał wiarę powodowi, iż dokonał spłaty na rzecz M. Ł. w kwocie 75 000 zł, zgodnie z treścią złożonego przez niego pokwitowania.

Sąd zaważył co następuje:

W ocenie Sądu wniesione przez powoda M. M. powództwo przeciwegzekucyjne zasługuje na uwzględnienie, z tym że w wyroku Sąd sprecyzował zakres pozbawienia wykonalności tytułu wykonawczego wydanego w sprawie I Ns 216/10 przez Sąd Rejonowy w Działdowie określając, iż odnosi się wyrok do punktu II podpunktu 1 tego postanowienia.

Powództwo przewidziane w art. 840 § 1 k.p.c. powinno być wytoczone przeciwko wierzycielowi, a przy wielości wierzycieli, którym wspólnie przysługują uprawnienia wynikające z tytułu wykonawczego, powinno być wytoczone łącznie przeciwko wszystkim tym wierzycielom. Zachodzi wtedy wypadek współuczestnictwa koniecznego po stronie pozwanej (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 26 lipca 1972 r., III CRN 157/72, OSNCP 1973, nr 4, poz. 69).

W niniejszej sprawie tytuł egzekucyjny dotyczy M. Ł. oraz D. D., jednakże roszczenie to nie przysługuje im wspólnie, a dla każdej uprawnionej zostało określone osobno w orzeczeniu Sądu wydającego tytuł egzekucyjny, a tym samym nie zachodzi przypadek współuczestnictwa koniecznego po stronie pozwanej.

Sąd Rejonowy w Działdowie w dniu 29 czerwca 2010 r. w sprawie I Ns 216/10 z wniosku M. M. z udziałem M. Ł. oraz D. D. wydał postanowienie znoszące współwłasność nieruchomości położonej w D. przy ul (...) o numerze działki (...), dla której w Sądzie Rejonowym w Działdowie prowadzona jest księga wieczysta nr (...) o wartości 200 000 zł w ten sposób, że cała nieruchomość przypadła na wyłączną własność M. M.. W punkcie II postanowienia Sąd zasądził od M. M. na rzecz uczestniczek spłaty. W punkcie II podpunkcie 1 postanowienia Sąd zasądził spłatę na rzecz M. Ł. w kwocie 75 000 zł płatną w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia, a w punkcie II podpunkcie 2 spłatę na rzecz D. D. w kwocie 75 000 zł płatną w terminie 3 miesięcy od uprawomocnienia się postanowienia. Postanowienie stało się prawomocne z dniem 21 lipca 2010 r. Postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2011 r. Sąd Rejonowy w Działdowie nadał postanowieniu z dnia 29 czerwca 2010r. klauzulę wykonalności co do punktu II. Na podstawie tego tytułu i wniosku M. Ł. egzekucję w zakresie punktu II podpunktu 1 postanowienia prowadzi Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Ciechanowie M. W. w sprawie Km 2693/11.

W pozwie złożonym do tutejszego Sądu M. M. wnosił o pozbawienie wykonalności powyższego tytułu w całości, jednakże jako pozwaną wskazał wyłącznie M. Ł., a wartość przedmiotu sporu określił na kwotę 75 000 zł, należną tylko tej pozwanej. Tytuł egzekucyjny dotyczy pozwanej M. Ł. tylko w punkcie II podpunkcie 1 postanowienia. Skoro powód wskazał jako pozwaną wyłącznie M. Ł., to żądanie pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności nie może dotyczyć D. D., na rzecz której zasądzona jest należność w punkcie II podpunkcie 2 postanowienia. Dlatego Sąd uznał, że żądanie powoda określone w pozwie nie jest precyzyjne i doprecyzował rozstrzygnięcie poprzez wskazanie, że wyrok dotyczy należności zasądzonej na rzecz M. Ł. w punkcie II podpunkcie 1 postanowienia Sądu Rejonowego w Działdowie w sprawie I Ns 216/10, uznając w tym zakresie zasadność roszczenia powoda.

Powód wskazał jako podstawę prawną swojego roszczenia art. 840 k.p.c., zgodnie z którym to dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli: 1) przeczy zdarzeniom, na których oparto wydanie klauzuli wykonalności, a w szczególności gdy kwestionuje istnienie obowiązku stwierdzonego tytułem egzekucyjnym niebędącym orzeczeniem sądu albo gdy kwestionuje przejście obowiązku mimo istnienia formalnego dokumentu stwierdzającego to przejście; 2) po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może oprzeć powództwo także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także na zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zgłoszenie tego zarzutu w sprawie było z mocy ustawy niedopuszczalne 3) małżonek, przeciwko któremu sąd nadał klauzulę wykonalności na podstawie art. 787, wykaże, że egzekwowane świadczenie wierzycielowi nie należy się, przy czym małżonkowi temu przysługują zarzuty nie tylko z własnego prawa, lecz także zarzuty, których jego małżonek wcześniej nie mógł zgodnie z którym dłużnik może w drodze powództwa żądać pozbawienia tytułu wykonawczego wykonalności w całości lub części albo ograniczenia, jeżeli po powstaniu tytułu egzekucyjnego nastąpiło zdarzenie, wskutek którego zobowiązanie wygasło albo nie może być egzekwowane; gdy tytułem jest orzeczenie sądowe, dłużnik może powództwo oprzeć także na zdarzeniach, które nastąpiły po zamknięciu rozprawy, a także zarzucie spełnienia świadczenia, jeżeli zarzut ten nie był przedmiotem rozpoznania w sprawie.

Droga tego procesu przysługuje dłużnikowi w celu obrony przed postępowaniem egzekucyjnym w wypadku, gdy postępowanie to narusza jego prawa podmiotowe-wynikające z prawa materialnego, a nie gdy zostało naruszone tylko prawo formalne (przepisy prawa egzekucyjnego).

To powództwo można wytoczyć, wtedy gdy tytuł egzekucyjny wyposażony jest w cechę prawomocności (może być nieprawomocny, ale zaopatrzony w rygor natychmiastowej wykonalności).

Niewątpliwym jest, iż postanowienie Sądu Rejonowego w Działdowie z dnia 29 czerwca 2010 r. wydane w sprawie o sygn. akt I Ns 216/10, zwalczane przez powoda, jest prawomocne. Postępowanie egzekucyjne w sprawie zostało wszczęte, ale nie jest jeszcze zakończone.

Zasadność powództwa z art. 840 k.p.c. o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności ocenia się według stanu rzeczy w chwili orzekania.

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 23 maja 2012 r., III CZP 16/12, OSNC 2012, nr 11, poz. 129, stwierdził, że oparcie powództwa przeciwegzekucyjnego na zarzucie spełnienia świadczenia jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy zarzut ten – ze względu na ustanowiony ustawą zakaz – nie mógł być rozpoznany w sprawie, w której wydano tytuł egzekucyjny. Sąd Najwyższy podkreślił, że z chwilą uprawomocnienia się wyroku dochodzi do prekluzji materiału faktycznego sprawy, w której został on wydany.

W rozpoznawanej sprawie zaszło zdarzenie ujęte w art. 840 §1 pkt 2 k.p.c. po powstaniu tytułu egzekucyjnego. Pozwana M. Ł. wydała powodowi M. M. dokument potwierdzający spłatę całego zobowiązania na jej rzecz, na które opiewa tytuł wykonawczy w punkcie II podpunkcie 1. Wobec wykazania przez powoda, iż dysponuje on dokumentem potwierdzającym wywiązanie się przez niego w stosunku do pozwanej M. Ł. z obowiązku wynikającego z tytułu egzekucyjnego wydanego przez Sąd Rejonowy w Działdowie w sprawie I Ns 216/10, Sąd w tym zakresie pozbawił wykonalności tytuł egzekucyjny.

W trakcie procesu pozwana M. Ł. zmarła w dniu 2 marca 2015 r.

Na wniosek pełnomocnika powoda, postanowieniem z dnia 3 lipca 2015 r., Sąd w miejsce pozwanej M. Ł. wezwał do udziału w sprawie synów pozwanej S. Ł., J. Ł. i wnuka T. Z..

Na rozprawie w dniu 4 lipca 2018 r. powód cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia w stosunku do S. Ł., J. Ł. i T. Z..

Zgodnie z art. 203 §1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku; pozew cofnięty nie wywołuje żadnych skutków, jakie ustawa wiąże z wytoczeniem powództwa. Z § 4 art. 203 k.p.c. wynika, że Sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie powód cofnął powództwo ze zrzeczeniem się roszczenia. Poza tym, w ocenie Sądu, z okoliczności sprawy nie wynika, by cofnięcie pozwu w stosunku do S. Ł., J. Ł. i T. Z. było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzało do obejścia prawa, wobec czego należało uznać, iż powód skutecznie cofnął pozew w zakresie dochodzonej należności głównej i w tym zakresie należało umorzyć postępowanie zgodnie z art. 355 k.p.c., o czym orzeczono w pkt II sentencji wyroku.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c.

Na koszty składają się koszty poniesione przez powoda: opłata od pozwu i koszty zastępstwa adwokackiego, koszty wydatkowane z budżetu w wysokości 55,80 zł oraz koszty poniesione przez pozwaną M. Ł., na które składają się: koszty zastępstwa adwokackiego oraz koszty związane z przeprowadzeniem dowodu z opinii.

Postanowieniem z dnia 12 kwietnia 2018 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie spadkobiercę pozwanej M. G. Miejską C., która nie poniosła żadnych kosztów. G. Miejska C. nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd nie uznał za zasadne obciążanie pozwanej G. Miejskiej C. kosztami procesu, pomimo wygrania procesu przez powoda. Dotychczasowe koszty głównie poniosła pozwana M. Ł., która okazała się strona przegrywającą proces. G. Miejska nie zajęła żadnego stanowiska w sprawie i nie spowodowała powstania kosztów. Mając na względzie powyższe Sąd zniósł koszty postępowania między stronami.

Z tych względów Sąd orzekł jak w wyroku.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE