UZASADNIENIE

wyroku z 24 sierpnia 2017r.

Powód Z. K. w pozwie skierowanym przeciwko M. K. domagał się zasądzenia kwoty 1857,06 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu, tj. wpisu i kosztów zastępstwa prawnego.

Uzasadniał, że powód świadczył na rzecz pozwanego usługi remontu pomieszczeń restauracji i z tego tytułu wystawił fakturę VAT. Pozwany nie uiścił należności. W związku z tym powód przed wystąpieniem na drogę procesu cywilnego skorzystał z usług firmy windykacyjnej i przekazał do (...) sp. z o.o. prowadzenie działań w celu odzyskania przysługującej powodowi należności. W wyniku działań podjętych przez (...) pozwany spłacił przysługujące powodowi należności. Powód zobowiązany był do zapłaty na rzecz firmy windykacyjnej wynagrodzenia prowizyjnego przy czym w okresie trzydziestu dni od dnia wysłania wezwania do zapłaty sprawa obsługiwana była na prowizji 9 %. Powód 13 stycznia 2016 roku uregulował zobowiązanie wobec firmy windykacyjnej i obciążył pozwanego kosztami odzyskiwania należności wystawiając notę księgową. Pozwany częściowo uregulował zobowiązanie i obecnie powód domaga się reszty w kwocie 1.857,06 zł.

(pozew – k.1- 7).

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 22.08.2016 roku sąd uwzględnił żądanie pozwu w całości.

(nakaz zapłaty – k. 34).

Pozwany M. K. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, domagał się oddalenia powództwa i zasądzenia od powoda kosztów procesu.

Przyznał, że zawarł z powodem umowę na remont restauracji i że nie uiścił należności w terminie wynikającym z faktury. Zaprzeczył, aby zapłata była następstwem działań firmy windykacyjnej. Zarzucił, że powód nie dołączył do pozwu umowy zawartej ze spółką (...), a więc nie wykazał wysokości wynagrodzenia które był zobowiązany uiścić firmie windykacyjnej.

(sprzeciw – k. 40-42).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód Z. K. wykonał na zlecenie pozwanego M. K. remont jego restauracji. Strony wcześniej ze sobą nie współpracowały, było to jednorazowe zlecenie. Za wykonanie remontu 20 października 2015 roku powód wystawił pozwanemu fakturę opiewającą na kwotę 22.594,01 zł, z terminem płatności 10 listopada 2015 roku.

(d. faktura – k. 13,

zeznania pozwanego – k.157, adnotacje 00:09:07).

Wobec braku zapłaty należności z faktury powód złożył zlecenie do (...) sp. z o.o. (dalej (...)) zawodowo zajmującej się windykacją należności - obejmujące wyegzekwowanie wierzytelności z faktury wystawionej pozwanemu.

Przy skutecznej egzekucji powód zobowiązany był zapłacić (...) 9 % netto od kwoty objętej zleceniem.

Firma windykacyjna kilkukrotnie wysyłała do pozwanego wezwania do zapłaty. Pracownik windykatora G. M.wielokrotnie dzwonił do pozwanego i zobowiązywał do zapłaty długu. Pozwany informował go, że zapłaci dług do końca roku, potwierdzał, że otrzymał wezwania z (...). G. M. przekazywał pozwanemu informacje że powód nie akceptuje propozycji pozwanego co do terminu proponowanej zapłaty.

(d. nagranie rozmów G. M. z pozwanym – płyta cd, koperta, k.64,

ogólne warunki realizacji zlecenia windykacji – k. 66-67,

wezwania do zapłaty z dowodami nadania – k. 14- 21,

zeznania świadka G. M. – k. 117).

Pozwany uiścił należność z faktury wystawionej mu przez powoda w październiku 2015 roku - 4 stycznia 2016 roku.

(d. dowód przelewu – k. 22).

(...) wystawił powodowi fakturę za podejmowane czynności windykacyjne w kwocie 2.033,46 zł netto.

(d. faktura – k. 23).

Należność tę powód uiścił 13 stycznia 2016 roku.

(d. dowód zapłaty – k. 24).

Po otrzymaniu faktury od firmy windykacyjnej powód wystawił pozwanemu notę księgową obciążając go kosztami odzyskiwania należności w kwocie 2.033,46 zł.

(d. nota księgowa wraz z dowodem nadania –k. 25-27).

Pozwany uiścił powodowi równowartość czterdziestu euro jako koszt odzyskania należności 15 lutego 2016 roku.

(d. dowód zapłaty – k. 28).

5 lipca 2016 roku pomocy wezwał pozwanego do zapłaty pozostałej kwoty wynikającej z noty księgowej.

(d. pismo wraz z dowodem nadania – k. 29-31).

Ustalając stan faktyczny sprawy sąd oparł się na złożonych do akt dokumentach potwierdzających wykonanie przez powoda dla pozwanego robót budowlanych, wystawienie z tego tytułu faktury, okoliczności faktycznej zapłaty należności z tej faktury. Ponadto na dokumentach potwierdzających czynności firmy windykacyjnej, zeznaniach pracownika firmy windykacyjnej i nagraniach rozmów pracownika tej firmy z pozwanym - wszystko odnośnie zlecenia przez powoda firmie windykacyjnej działań zmierzających do uzyskania zapłaty należności z pierwotnej faktury wystawionej przez powoda pozwanemu.

Pozwany twierdził, że powód nie przedstawił umowy jaką miał z firmą windykacyjną a więc nie udowodnił, że taką umowę zawarł. W ocenie sądu zgromadzony materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości potwierdził, że powód dał zlecenie do firmy windykacyjnej (...) na podjęcie czynności zmierzających do uzyskania zapłaty za fakturę jaką wystawił pozwanemu 20 października 2015 roku. Przepisy k.c. nie przewidują wymogu zawarcia umowy zlecenia pomiędzy powodem a firmą windykacyjną w formie pisemnej pod rygorem nieważności. Fakt zawarcia tej umowy i jej warunki finansowe wynikają z powyższego materiału dowodowego i poprzez zasadę domniemań faktycznych (art. 231 kpc), sąd przyjął że powód udowodnił zarówno zawarcie tej umowy jak i uiszczenie należności po jej wykonaniu.

Pozwany twierdził, że zapłacił należność z faktury wystawionej mu przez powoda z własnej inicjatywy, a nie na skutek działań firmy windykacyjnej. Sąd ocenił twierdzenia te jako pozostające w sprzeczności z materiałem dowodowym. W szczególności w aktach znajduje się płyta cd z nagraniami rozmów pracownika firmy windykacyjnej G. M.z pozwanym, z treści których w sposób jasny wynika, że pozwany zobowiązywany był do zapłaty, a pracownik (...) informował go o tym, że powód nie akceptuje tego, iż pozwany zapłaci należność w późniejszym terminie. Pozwany przyznał, że otrzymał z firmy windykacyjnej kilka pism, że rozmawiał kilkukrotnie z pracownikami tej firmy. Nie przedstawił pozwany natomiast żadnego dowodu na to, aby uzyskał zgodę powoda na odroczenie terminu zapłaty, co mogłoby ewentualnie wskazywać, że powoda zlecenie do firmy windykacyjnej było przedwczesne, a strony uzgodniły odroczenie terminu zapłaty.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić.

W ocenie sądu powód zasadnie domagał się zasądzenia należności w trybie art. 10 ust. 2 Ustawy z 08.03.2013r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz. U. z 2013 poz. 403).

Transakcją handlową jest umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, będące przedsiębiorcami, zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością.

Zdaniem sądu umowa o wykonanie robót budowlanych w postaci remontu obiektu restauracji pozwanego przez powoda, wyczerpuje pojęcie transakcji handlowej w rozumieniu powołanej ustawy, albowiem jej przedmiotem było odpłatne świadczenie usług między przedsiębiorcami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z art. 10. Ust. 1 ustawy wynika, że wierzycielowi, od dnia nabycia uprawnienia do odsetek, o których mowa w art. 7 ust. 1 lub art. 8 ust. 1, przysługuje od dłużnika, bez wezwania, równowartość kwoty 40 euro przeliczonej na złote według średniego kursu euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia roboczego miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym świadczenie pieniężne stało się wymagalne, stanowiącej rekompensatę za koszty odzyskiwania należności.

Ust. 2 stanowi, że oprócz kwoty, o której mowa w ust. 1, wierzycielowi przysługuje również zwrot, w uzasadnionej wysokości, poniesionych kosztów odzyskiwania należności przewyższających tę kwotę.

Z kolei art. 7 w ust. 1 stanowi, że w transakcjach handlowych - z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny - wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1)wierzyciel spełnił swoje świadczenie;

2)wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.

Ust. 2 stanowi natomiast, że termin zapłaty określony w umowie nie może przekraczać 60 dni, liczonych od dnia doręczenia dłużnikowi faktury lub rachunku, potwierdzających dostawę towaru lub wykonanie usługi, chyba że strony w umowie wyraźnie ustalą inaczej i pod warunkiem że ustalenie to nie jest rażąco nieuczciwe wobec wierzyciela.

Z akt sprawy wynika, że powód wystawił pozwanemu fakturę 20.10.2015 roku z terminem płatności przypadającym na 10.11.2015 roku. Pozwany należności nie zapłacił w terminie.

Dlatego z mocy powołanego art. 10 ustawy powodowi przysługiwało skuteczne prawo domagania się zwrotu kosztów windykacji należności.

Kwota 40 euro [o której mowa w art. 10 ust. 1 ustawy z 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych] ma [...] charakter ryczałtu i wzmocnienie pozycji wierzyciela w tym zakresie polega na uproszczeniu postępowania dowodowego - wystarczy, że wierzyciel wykaże przed sądem sam fakt opóźnienia w zapłacie, aby roszczenie zostało uznane za zasadne. W przypadku gdy koszty odzyskania należności przekroczą kwotę 40 euro, wówczas wierzyciel powinien wykazać (udokumentować) te koszty w celu ich odzyskania (tak. S. Gołębiowski w ‘Nowe instrumenty zwalczania opóźnień płatności w ustawie o terminach zapłaty w transakcjach handlowych”, Teza 6 – artykuł PPH 2015/1/38-44).

Zdaniem sądu powód w sposób wystarczający wykazał, że poniósł wydatki na odzyskanie należności od pozwanego, oraz że zapłata nastąpiła na skutek działań firmy windykacyjnej. Co do wysokości żądanej kwoty sąd ocenił ją jako adekwatną do podejmowanych przez windykatora czynności. Zwłaszcza, że gdyby powód zdecydował się na wytoczenie pozwanemu sprawy sądowej, a mógłby to zrobić bezpośrednio po upływie terminu wyznaczonego w fakturze do zapłaty, to pozwany musiałby liczyć się z poniesieniem wyższych wydatków, co najmniej wpisu stanowiącego 5 % od należności głównej czyli od kwoty 22.565,00 zł, czyli 1.130,00 zł oraz wynagrodzenia adwokata w kwocie 2.417,00 zł - łącznie ok. 3.547,00 zł. A więc w wyższej wysokości niż dochodzona obecnie przez powoda.

Sąd ocenił, że powód miał podstawy do tego, aby niezwłocznie po bezskutecznym upływie terminu do zapłaty należności z faktury wystawionej pozwanemu, podjąć czynności zmierzające do uzyskania zapłaty. Strony wcześniej ze sobą nie współpracowały, zawarły jeden kontrakt za który pozwany zobowiązany był zapłacić powodowi dość znaczną kwotę tj. 22,594,01 zł. Powód mógł obawiać się ewentualnej niewypłacalności pozwanego, bądź przeszkód przez niego czynionych w zapłacie. Dlatego, jako przedsiębiorca należycie dbający o własne interesy (art. 355 § 2 kc) niezwłocznie zlecił windykację należności, firmie profesjonalnie tym się zajmującej.

W ocenie sądu powód udowodnił zarówno zlecenie czynności windykacyjnych (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością, fakt że pozwany zapłacił pierwotną wierzytelność na skutek działań tej firmy, jak i to, że zobowiązany był do zapłaty firmie windykacyjnej należności za podjęte przez nią czynności w kwocie 2.033,46 zł netto, a także że kwotę tę uiścił.

Mając na uwadze powyższe, w świetle powołanych przepisów sąd uwzględnił żądanie pozwu w całości.

O kosztach obecnego procesu sąd orzekł w oparciu o art. 98 i następne kpc, zasądzając od pozwanego na rzecz powoda 1.247,00 zł w tym 30,00 zł wpisu i 1.217,00 zł wydatku na wynagrodzenie fachowego pełnomocnika powoda. Z. K. wzywał pozwanego do zapłaty kosztów windykacji przed wytoczeniem obecnego procesu. Gdyby pozwany uiścił tę należność to kosztów obecnego procesu nie musiałby ponieść. Ponadto obciążył sąd pozwanego jako przegrywającego proces wydatkiem związanym ze stawiennictwem świadka G. M. na przesłuchaniu przed Sądem Rejonowym we Wrocławiu w kwocie 93,17 zł, uprzednio wyłożonym tymczasowo ze środków Skarbu Państwa.

SSR Anna Dobosz

Z:

1/ odnotować uzasadnienie,

2/ odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego,

3/ kal. 14 dni.

04.09.2017r.

SSR Anna Dobosz