UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2018 r. powód Z. M., reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, złożył w tut. Sądzie pozew o stwierdzenie wygaśnięcia z dniem 28 lipca 2010 r. obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny ustalonego na rzecz pozwanej B. M. (1) ugodą z dnia 26 października 2004 r. przed Sądem Rejonowym w. T. w sprawie (...). Wniósł również o zasądzenie od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał m.in., że w czasie trwania małżeństwa stron toczył się przed tut. Sądem proces z powództwa pozwanej B. M. (1) o zaspokojenie potrzeb rodziny i ugodą zawartą przez strony w dniu 26 października 2004 roku w sprawie o sygn. (...), pozwany Z. M. zobowiązał się płacić na rzecz powódki kwotę 500 zł miesięcznie z tytułu zaspokojenia potrzeb rodziny.

W dniu 6 lipca 2010 roku w sprawie toczonej przed Sądem Okręgowym w. T. o sygn. akt (...) orzeczono rozwód bez orzekania o winie powoda i pozwanej. Wyrok ten uprawomocnił się 28 lipca 2010 r.

Mimo tego, w dniu 25 lipca 2012 roku komornik na wniosek pozwanej B. M. (1) wszczął egzekucję komorniczą w celu ściągnięcia należności wynikających z ugody. Komornik dokonał zajęcia wynagrodzenia za pracę powoda i egzekwuje należności wynikające z ugody do dnia dzisiejszego.

Na rozprawie w dniu 27 czerwca 2018 r. pozwana uznała żądanie pozwu.

Sąd ustalił, co następuje:

Ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym dnia 26 października 2004 r. w sprawie (...) Z. M. zobowiązał się do płacenia na rzecz B. M. (1) kwoty 500 zł miesięcznie z tytułu zaspokajania potrzeb rodziny. Dodatkowo zobowiązał się uiszczać opłaty za telewizję kablową i czynsz.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w. T. z dnia 6 lipca 2010 r. w sprawie (...) orzeczono rozwód B. i Z. małżonków M. bez orzekania o winie. Wyrok ten uprawomocnił się dnia 28 lipca 2010 r.

W dniu 19 lipca 2012 r. B. M. (1) złożyła do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w. T. M. G. wniosek o wszczęcie egzekucji komorniczej na podstawie ugody z dnia 26.10.2004 r.

Dnia 25 lipca 2012 r. komornik wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko Z. M.. Alimenty były potrącane z wynagrodzenia za pracę powoda do marca 2018 r.

/dowód: odpis ugody z dn. 26.10.2004r. k. 10

wyrok z dn. 6.07.2010r. k. 24 akt (...) SO w. T.

akta (...)

przesłuchanie powoda k. 53v.

przesłuchanie pozwanej k. 53v./

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach sprawy przesłuchania stron a także w oparciu o akta sprawy o sygn. (...) Sądu Okręgowego w. T. i akta (...).

Sąd uznał za wiarygodne dowody w postaci stosownych dokumentów urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kodeksu postępowania cywilnego – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone. Zgodnie z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, pismach procesowych złożonych w sprawie, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym.

Sąd uznał za wiarygodne również przesłuchanie stron w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Były one bowiem rzeczowe, dokładne i logiczne. Znalazły także potwierdzenie w stosownych dokumentach urzędowych i prywatnych.

Podstawę prawna obowiązku alimentacyjnego małżonków stanowi art. 27 kro, zgodnie z którym oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokojenia potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także w całości lub części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym. Jak podkreślił Sąd Najwyższy w uchwale pełnego składu Izby Cywilnej i Administracyjnej z dnia 16 grudnia 1987 r. (III CZP 91/86 OSNCP 1988 nr 4, poz. 42), żądanie dostarczenia środków utrzymania na podstawie art. 27 powinno podlegać ocenie na tle wszystkich okoliczności danego przypadku.

Przepis art. 138 kro stanowi, że w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Zgodnie art. 213 § 2 kpc sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Jeżeli w razie uznania powództwa przez stronę pozwaną sąd uzna, iż przedmiotowa czynność procesowa nie jest sprzeczna z prawem, zasadami współżycia społecznego lub zmierza do obejścia prawa, to obowiązany jest wydać wyrok zgodny z uznaniem powództwa, bez względu na to, czy uznanie znajduje uzasadnienie w okolicznościach sprawy. Uznanie powództwa w rozumieniu art. 213 § 2 kpc zakłada bowiem stwierdzenie istnienia dochodzonego roszczenia, a tym samym wystąpienie wszystkich przesłanek kreujących jego byt prawny. W ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie nie zachodziły jakiekolwiek przesłanki uzasadniające kwestionowanie uznania powództwa przez pozwaną.

Sąd Okręgowy w. T. wyrokiem z dnia 6 lipca 2010 r. rozwiązał przez rozwód małżeństwo powoda i pozwanej bez orzekania o winie. Wyrok ten uprawomocnił się 28 lipca 2010 r. Zgodnie ze stanowiskiem przyjętym w judykaturze obowiązek małżonków przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny z art. 27 kro, tak jak inne zobowiązania między małżonkami, wygasa w wyniku rozwiązania małżeństwa (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 13 lipca 2011 R., III CZP 39/11, OSNC 2012 nr 3, poz. 33). Dlatego skutkiem rozwiązania przez rozwód małżeństwa pozwanej wyrokiem z dnia 6 lipca 2010 r. jest wygaśnięcie obowiązku Z. M. zaspokajania potrzeb żony określonego ugodą sądową z dnia 26 października 2004 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie art. 138 kro orzeczono jak w punkcie I sentencji.

Mając na uwadze, że pozwana zamieszkuje wraz z niepełnosprawnym synem stron B. M. (2), który z uwagi na niewielką wysokość renty socjalnej pozostaje de facto na jej utrzymaniu i którym sama się opiekuje i uznając, że zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek Sąd na mocy art. 102 kpc nie obciążał pozwanej kosztami postępowania w sprawie, orzekając jak w punkcie II sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE