WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2018r. w S.

odwołania S. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.

z dnia 7 sierpnia 2017 r. Nr (...)

w sprawie S. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala S. K. prawo
do emerytury od dnia 05 sierpnia 2017r.

Sygn. akt IV U 732/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 7 sierpnia 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2016r. poz. 887 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr8, poz.43 ze zm.) odmówił S. K. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony do 1 stycznia 1999r. nie udowodnił 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Ponadto wskazano, że ogólny staż ubezpieczeniowy ubezpieczonego wynosi 25 lat, natomiast do pracy w szczególnych warunkach zaliczono okres 13 lat, 9 miesięcy i 4 dni.

Odwołanie od w/w decyzji złożył S. K. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć okres pracy na stanowisku- palacz kotłów przemysłowych w (...) Spółdzielni (...) w G. od 1 października 1983r. Ubezpieczony argumentował, iż do wniosku o emeryturę dołączył protokół posiedzenia Sądu Rejonowego w Garwolinie I Wydziału Cywilnego z 30 kwietnia 2015r. w przedmiocie zabezpieczenia dowodu z zeznań świadków: H. K. i J. S. na okoliczność świadczonej przez niego pracy palacza w OSM w G. (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Twierdził, iż przedłożony protokół Sądu Rejonowego w Garwolinie z dnia 30 kwietnia 2015r. nie jest środkiem dowodowym w myśl rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Wobec powyższego, ubezpieczony nie udowodnił okresu pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat. Ponadto wskazano, iż zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a odwołanie ubezpieczonego nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych (odpowiedź na odwołanie k. 2-3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony S. K. w dniu 5 sierpnia 2017r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 19 lipca 2017r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę – k.1-4 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony pracą w rolnictwie, w wymiarze 25 lat (bezsporne). Organ rentowy stwierdził, iż ubezpieczony przepracował w szczególnych warunkach 13 lat, 9 miesięcy i 4 dni. Dlatego też, zaskarżoną decyzją z 7 sierpnia 2017r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 7 sierpnia 2017r. k.8 akt emerytalnych).

S. K. od 3 maja 1982 r. pracował w (...) Spółdzielni (...) w G.. Początkowo został zatrudniony w dziale produkcji na stanowisku twarożkarza. Od 1 października 1983r. w zastępstwie za innego pracownika, ubezpieczony został przeniesiony do pracy w kotłowni na stanowisku- palacz kotłów przemysłowych. W kotłowni pracowało trzech palaczy, była to praca w trybie zmianowym po 8 lub 12 godzin. Do obowiązków palacza należało: przywożenie węgla, szlakowanie, kierowanie zaworami, a także ogólny nadzór nad pracą kotłowni. Kotłownia wytwarzała ciepło dla produkcji, dla całego zakładu. W ciągu doby spalano 24 tony węgla. Pracę palacza ubezpieczony świadczył stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Z dniem 1 sierpnia 1985 r. S. K. otrzymał angaż na stanowisko- ładowacz węgla. Natomiast w okresie od 1 maja 1994 r. do 31 grudnia 1999 r. ubezpieczony pracował na stanowisku palacz kotłów przemysłowych- brygadzista. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania ubezpieczonego (k.10, 23 akt sprawy), zeznania świadków: H. K. i J. S. (k. 5v akt emerytalnych i akta sprawy I Co 127/15 Sądu Rejonowego w Garwolinie), umowę o pracę z 30 kwietnia 1982r. (k. 1 akt osobowych), angaż z 1 sierpnia 1985r. (k. 7 akt osobowych), angaż z 1 maja 1994r. (k. 33 akt osobowych), świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z 16 grudnia 2013r. (k.9 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. K. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 wyżej wymienionej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl art. 32 ust.1 i 4 przywołanej wyżej ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 3 i § 4 ust.1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ukończył wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia tj. co najmniej 25 lat w przypadku mężczyzny a w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

W ocenie Sądu Okręgowego S. K. spełnił powyższe warunki. Udowodnił 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz ponad 15 lat okresów pracy w szczególnych warunkach w rozumieniu przepisów dotychczasowych. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego, że od dnia 1 października 1983r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę palacza kotłów węglowych typu przemysłowego w (...) Spółdzielni (...) w G.. Kotły węglowe były umieszczone w Zakładzie przemysłowym i wytwarzały ciepło dla produkcji. Zeznania ubezpieczonego potwierdzili świadkowie: H. K. i J. S. (k.5v akt emerytalnych), którzy razem z nim pracowali. Zeznali oni, że S. K. w spornym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał pracę palacza kotłów przemysłowych. Świadkowie potwierdzili, że ubezpieczony do pracy na stanowisku palacza kotłów przemysłowych został przeniesiony w 1983r., jednakże angaż otrzymał dopiero w 1985r. Nieżyjący już świadek H. K. zeznawał, iż rozmawiał z kierownictwem Zakładu na temat angaży S. K., jednakże ostatecznie angaży nie sprostowano i sprawa nie została wyjaśniona. Ubezpieczony pracował w kotłowni w trybie zmianowym po 8 lub 12 godzin. Przywoził węgiel, szlakował, kierował zaworami, a także sprawował ogólny nadzór nad pracą kotłowni. W Zakładzie w dobę spalano 24 tony węgla. Sąd uznał ich zeznania za wiarygodne, ponieważ są logiczne, spójne i wzajemnie się uzupełniają. Wskazać należy, iż organ rentowy uznał ubezpieczonemu 13 lat, 9 miesięcy i 4 dni stażu pracy w szczególnych warunkach. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 kwietnia 2014r. sygn. akt II UK 395/13 dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy i jej wykonywanie w warunkach określonych w § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43). Wykładnię tę Sąd Okręgowy podziela w całej rozciągłości.

Prace, które wykonywał ubezpieczony wymienione są w załączniku A dział XIV poz. 1 i pkt. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.). Do okresów pracy w warunkach szczególnych należy zaliczyć pracę ubezpieczonego na stanowisku- palacz kotłów przemysłowych w OSM w G. od 1 października 1983r. W sumie okresy pracy w szczególnych warunkach udowodnione w trakcie procesu i uznane przez ZUS wynoszą ponad 15 lat.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł jak w wyroku.