UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym wystąpił o zasądzenie na jego rzecz od pozwanych J. R. (1) i J. R. (2) kwoty 9 522,75 zł, z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od kwoty 9 374,75 zł, od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-Zachód w Lublinie nakazem zapłaty wydanym w postępowaniu upominawczym w dniu 27 lipca 2017 r. uwzględnił roszczenie powoda.

Pozwani J. R. (1) i J. R. (2) w dniu 8 sierpnia 2017 r. wnieśli sprzeciw od nakazu zapłaty wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie na ich rzecz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwani zgłosili zarzuty: naruszenia prawa procesowego, a to art. 499 pkt 2 k.p.c., poprzez wydanie nakazu zapłaty w niniejszej sprawie mimo, iż przytoczone w pozwie okoliczności budzą wątpliwość co do zasadności dochodzonego roszczenia, bezpodstawnego przyjęcia przez sąd za prawdziwe twierdzeń powódki o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie, mimo, że budzą one uzasadnione wątpliwości, braku legitymacji czynnej do występowania przez (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. w charakterze powódki, braku legitymacja biernej do występowania przez J. R. (1) i J. R. (2) w charakterze pozwanych, nie wykazania zasadności roszczenia i jego wysokości oraz przedawnienia roszczenia.

W replice na sprzeciw powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko procesowe wnosząc o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

W dniu 13 stycznia 2014 r. J. R. (1) i J. R. (2) zawarli z (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. umowę Limit zadłużenia w koncie nr (...) (Umowa (...)).

Zadłużenie kredytobiorców z tytułu powyższej umowy na dzień 21 stycznia 2016 r. (dzień przygotowania umowy o kredyt restrukturyzacyjny) wynosiło 9 698,28 zł.

Następnie w dniu 25 stycznia 2016 r. pozwani J. R. (1) i J. R. (2) zawarli z powodem umowę o kredyt restrukturyzacyjny, na mocy której bank udzielił im kredytu w kwocie 9 698,28 zł. Stopa oprocentowania kredytu wynosiła 10,00%, a rzeczywista roczna stopa oprocentowania - 10,48%. Całkowity koszt kredytu wynosił 5 605,13 zł, a całkowita kwota do zapłaty 15 303,41 zł. Czas obowiązywania umowy wynosił 120 miesięcy (liczba miesięcznych rat kredytu do spłaty). W § 2 ust. 4 umowy kredytobiorcy uznali wobec banku zadłużenie z tytułu umowy (...) z dnia 13.01.2014 r., zarówno co do zasady jak i wysokości. W § 12 umowy przewidziano uprawnienie Banku do wypowiedzenia umowy kredytu z zachowaniem 30-dniowego okresu wypowiedzenia, z ważnych powodów tj. m.in. niespłacenia przez kredytobiorców dwóch kolejnych rat kredytu.

Kredyt uruchomiono w dniu 27 stycznia 2016 r.

Pozwani niesystematycznie spłacali zadłużenie z tytułu umowy kredytu i tak w dniu 24 lutego 2016 r. wpłacili kwotę 127,91 zł, w dniu 2 maja 2016 r. kwotę 200,00 zł, w dniu 2 czerwca 2016 r. dokonano przeksięgowania kwoty 276,63 zł, a w dniu 12 lipca 2016 r. kwoty 140,01 zł. Kolejna wpłata została dokonana w dniu 2 sierpnia 2016 r. w kwocie 165,00 zł, następnie w dniu 3 października 2016 r. w kwocie 150,00 zł, w dniu 4 listopada 2016 r. w kwocie 130,00 zł, w dnu 2 grudnia 2016 r. w kwocie 150,00 zł, w dniu 2 lutego 2017 r. w kwocie 120,00 zł oraz ostatnia wpłata w dniu 3 lutego 2017 r. w kwocie 165,00 zł.

Pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. wypowiedziano J. R. (1) i J. R. (2) umowę kredytu restrukturyzacyjnego. Jednocześnie wezwano pozwanych do wpłaty na rzecz Banku kwoty 609,10 zł, z tytułu bieżącego zadłużenia do dnia 8 czerwca 2017 r.

Pismo doręczono J. R. (1) w dniu 4 maja 2017 r., natomiast przesyłka skierowana do J. R. (2) nie została podjęta i w dniu 17 maja 2017 r. zwrócono ją do nadawcy.

Na dzień 7 lipca 2017 r. zadłużenie pozwanych J. R. (1) i J. R. (2) na rzecz (...) Bank (...) S.A. wynosiło 9 522,75 zł, w tym 8 968,04 zł - z tytułu kapitału kredytu; 406,71 zł - z tytułu odsetek umownych, naliczonych od kwoty kapitału kredytu za okres od 23.01.2017 r. do dnia rozwiązania umowy tj. 11.06.2017 r.; 43,00 zł – z tytułu odsetek ustawowych za opóźnienie naliczonych od kwoty kapitału za okres od dnia następnego po rozwiązaniu umowy tj. 12.06.2017 r. do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg bankowych; 105,00 zł – z tytułu niespłaconych opłat i prowizji oraz innych kosztów wynikających z umowy.

/dowód: - dokumenty k. 35-67 i 100 akt /

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo wniesione przez (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. przeciwko J. R. (1) i J. R. (2) o zapłatę kwoty 9 522,75 zł zasługiwało na uwzględnienie.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, szczegółowo wskazane w części wstępnej niniejszego uzasadnienia, których prawdziwości i wiarygodności nie kwestionowała żadna ze stron i które również w ocenie Sądu nie budziły wątpliwości.

Podstawę prawną dochodzonego roszczenia stanowi art. 720 k.c., zgodnie z którym przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości (§1).

Z kolei w myśl art. 3 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2014 roku, poz. 1497 ze zm.) przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255 550,00 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi, przy czym za umowę o kredyt konsumencki uważa się między innymi umowę pożyczki.

Powód wykazał w sposób dostateczny istnienie ważnego zobowiązania na podstawie umowy kredytu restrukturyzacyjnego z dnia 25.01.2016 r. Pozwani nie wykazali przy tym spełnienia świadczenia, zgodnie ze swym zobowiązaniem, jak również, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy było następstwem okoliczności, za które nie ponoszą odpowiedzialności (art. 471 k.c. w zw. z art. 6 k.c.).

W świetle zgromadzonych w sprawie dowodów Sąd uznał, iż wykazana została zarówno zasadność, jak i wysokość żądania pozwu w zakresie kwoty 9 522,75 zł. Powód, na potwierdzenie zasadności złożonego powództwa złożył do akt sprawy umowę o kredyt restrukturyzacyjny, wyciąg z ksiąg bankowych, wypowiedzenie umowy o kredyt jak również zestawienie transakcji na rachunku.

Odnosząc się w pierwszej kolejności do zarzutów pozwanych w przedmiocie braku legitymacji czynnej i biernej, wskazać należy, iż legitymacja procesowa definiowana jest jako materialnoprawne uprawnienie do występowania w konkretnym procesie cywilnym w charakterze strony procesowej. Powód i pozwany muszą być związani prawnomaterialnie z przedmiotem procesu, wyróżnia się przy tym legitymację czynną, czyli zdolność do występowania w konkretnym procesie w charakterze powoda oraz legitymację bierną, czyli zdolność do występowania w konkretnym procesie w charakterze pozwanego. Skutkiem braku legitymacji, tak czynnej jak i biernej jest oddalenie powództwa ( por: A. Zieliński, Postępowanie cywilne, Kompendium, Warszawa 2008 , s. 64).

W ocenie Sądu w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego zarzut braku legitymacji czynnej i biernej jest chybiony. Z przedłożonej przez stronę powodową umowy z dnia 25 stycznia 2016 r. o kredyt restrukturyzacyjny wynika jednoznacznie, iż stronami tej umowy byli J. R. (1) i J. R. (2) jako kredytobiorcy oraz (...) Bank (...) S.A. z siedzibą w W. jako kredytodawca. Przedmiotowa umowa stanowi zatem źródło uprawnienia (...) Bank (...) S.A. do występowania z roszczeniem przeciwko pozwanym, przyznając mu legitymację czynną do występowania w charakterze powoda.

W ocenie Sądu powód prawidłowo wykazał zasadę i wysokość dochodzonego roszczenia za pomocą umowy o kredyt restrukturyzacyjny, wyciągu z ksiąg bankowych oraz zestawienia transakcji na koncie. Z powyższych dokumentów wynika, iż pozwani zawarli umowę kredytu restrukturyzacyjnego w kwocie 9 698,28 zł, natomiast całkowita kwota do zapłaty wynosiła 15 303,41 zł. Tymczasem pozwani niesystematycznie spłacali swoje zobowiązanie wobec powoda, w konsekwencji czego na dzień 7 lipca 2017r. ich zadłużenie wynosiło 9 522,75 zł, w tym 8 968,04 zł z tytułu kapitału kredytu.

Podkreślić należy, iż powyższe zarzuty zostały zgłoszone przez pozwanych w sprzeciwie od nakazu zapłaty, wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w toku którego powód powinien jedynie wskazać dowody na poparcie swoich twierdzeń, których nie dołącza się do pozwu.

Na uwzględnienie nie mógł również zasługiwać podniesiony przez pozwanych zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia. Zgodnie z treścią art. 118 k.c. w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2018r. jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat sześć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, do roszczeń powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy i w tym dniu jeszcze nieprzedawnionych stosuje się od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy przepisy ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Roszczenie powoda niewątpliwie związane jest z prowadzeniem jego działalności gospodarczej, a termin jego przedawnienia wynosi trzy lata.

W myśl art. 120§1 zd. 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W orzecznictwie i doktrynie przyjmuje się, że „wymagalność” oznacza stan obiektywny, w którym wierzyciel ma prawną możliwość skutecznego zaspokojenia (zrealizowania) przysługującego mu roszczenia na drodze sądowej. Roszczenie staje się więc wymagalne w ostatnim dniu, w którym dłużnik może spełnić świadczenie w sposób zgodny z treścią zobowiązania (por. Zakrzewski Piotr, Art. 120 [w:]: Kodeks cywilny. Komentarz. Tom I. Część ogólna (art. 1-125), Wolters Kluwer Polska, 2018).

W sytuacji niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo gdy kredyt nie jest spłacany, bank może wypowiedzieć zawartą umowę kredytową. W takim przypadku całość niespłaconego kredytu staje się wymagalna, a pozostałe do spłaty raty, stają się natychmiast wymagalne.

Powód skorzystał ze swojego uprawnienia w zakresie wypowiedzenia warunków umowy o kredyt restrukturyzacyjny i pismem z dnia 27 kwietnia 2017 r. poinformował pozwanych, że w związku z naruszeniem umowy kredytu, wypowiada umowę z zachowaniem trzydziestodniowego okresu wypowiedzenia, a cała kwota zadłużenia staje się natychmiast wymagalna. Biorąc pod uwagę 14 dniowy termin na doręczenie przesyłki oraz trzydziestodniowy termin wypowiedzenia, oświadczenie powoda o wypowiedzeniu umowy kredytu stało się skuteczne w dniu 11 czerwca 2017 r. Zatem ostatnim dniem na spełnienie świadczenia był dzień 10 czerwca 2017 r. co oznacza, że trzyletni termin przedawnienia roszczenia zakończyłby swój bieg dopiero w dniu 10 czerwca 2020r. Natomiast poprzez złożenie w dniu 7 lipca 2017 r. przedmiotowego pozwu, doszło do przerwania biegu przedawnienia. W tym stanie rzeczy zarzut przedawnienia okazał się nietrafny.

Mając na uwadze powyższe, uznając żądanie pozwu za uzasadnione, należało orzec jak w pkt 1 wyroku.

Orzeczenie w przedmiocie odsetek uzasadnia przepis art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Sąd zasądził odsetki zgodnie z żądaniem powoda od dnia 7 lipca 2017 r.

O kosztach procesu Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c. Na koszty strony powodowej składały się opłata sądowa w kwocie 120,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17,00 zł, opłata manipulacyjna dla dostawcy usług płatności w kwocie 1,20 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 1.800,00 zł.