UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja wniesiona przez (...) Urząd Celno- Skarbowy w B. jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie. Uwzględniając tę apelację sąd odwoławczy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu
w Wołominie do ponownego rozpoznania.

Jak wynika z pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku sąd I instancji uniewinnił B. S. od popełnienia zarzucanego jej czynu argumentując, że materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie nie podważa wyjaśnień oskarżonej,
w których twierdziła, że dostawy oleju napędowego od Spółki (...) w okresie od września 2006r. do marca 2008r. miały miejsce zaś oskarżona na podstawie okoliczności zakupu oleju napędowego nie mogła wiedzieć, że sprzedawane przez (...) paliwo pochodzi z nielegalnego źródła. Zdaniem sądu I instancji, dokonała możliwej w tej sytuacji, kontroli swojego kontrahenta i uzyskała informacje, że Spółka (...) jest płatnikiem podatku VAT i posiada koncesję na handel paliwami, więc na podstawie tych okoliczności była przeświadczona o legalności dwudziestu dostaw oleju napędowego. Tymczasem, ten tok rozumowania zawiera luki, które nie pozwalają na uznanie argumentów sądu I instancji za przekonujące i zgodne z art. 7 k.p.k. B. S. przez prawie dwa lata prowadząc Spółkę (...) utrzymywała kontakty handlowe ze Spółką (...), co zgodnie z doświadczeniem życiowym powoduje, że poznała kontrahenta. Tymczasem oskarżona nie potrafiła wskazać,
z kim z ramienia (...) prowadziła negocjacje i u kogo telefonicznie zamawiała paliwo do swojej firmy. Co więcej, nie miała także podpisanej umowy na dostawę paliwa bo przedstawiła tylko jej projekt. Za projekt a nie stanowczą umowę należy uznać pismo z dnia 16.08.2006r. Ponadto w tym projekcie podany został, jako prezes Spółki (...) R. O.. Tymczasem z jego wyjaśnień wynika, że był tylko figurantem i nie podpisywał większości dokumentów tej spółki. Przez okres prawie dwóch lat współpracy ze Spółką (...) oskarżona nie poznała nazwisk kierowców, którzy jak twierdzi, transportem (...)przywozili paliwo do stacji
w R.. Nie potrafiła wskazać, z kim kontraktowała się w sprawie ewentualnych rozliczeń, zamawiając towar oraz ewentualnych terminów dostaw. Takie wyjaśnienia oskarżonej, odbiegające znacznie od normy postępowania kupca prowadzącego działalność w branży paliwowej, muszą zostać ocenione jako niewiarygodne. Nie posiadała także certyfikatów paliwa zakupionego oraz listów przewozowych oraz imiennych pokwitowań odbioru gotówki przez kontrahenta
a przecież płaciła duże kwoty, także 30 000 zł w gotówce. Powstaje więc pytanie, jak zamierzała zabezpieczyć się przed ewentualnym zarzutem, że nie zapłaciła za towar. Te okoliczności wskazują na odbiegające od rzeczywistego stanu transakcje nabycia towaru w postaci oleju napędowego. B. S. zasłaniała się niepamięcią zdarzeń które, jak twierdzi miały miejsce w odległym czasie. Jednak (...) to jeden z dwóch dostawców paliwa do firmy oskarżonej, więc przy dwudziestu transakcjach kupna, w normalnych warunkach musiałaby znać dostawcę. Wyjaśnienia oskarżonej byłyby przekonujące jedynie w sytuacji pojedynczych transakcji a nie aż 20 w przeciągu prawie dwóch lat współpracy handlowej.

Kolejny argument sądu I instancji prowadzący do wniosku o braku winy oskarżonej to stwierdzenie, że materiał dowodowy nie pozwala na podważenie wyjaśnień B. S., iż dostawy faktycznie miały miejsce. Otóż jak wynika z decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w G. z dnia 26 11.2009r. /k- 23 do k- 32/ od stycznia do grudnia 2007r. Spółka (...) kupowała paliwo w postaci oleju napędowego od Spółek (...), (...), (...). Tymczasem (...) zaprzestała składania deklaracji VAT 7 w 2006r. Nie ma siedziby pod wskazanym na fakturach adresem. Spółka (...) nie posiadała koncesji na obrót paliwami. Spółka (...) od kwietnia 2006r. nie składa deklaracji VAT – 7. Pod adresem w L. nie działa Spółka (...), a ponadto nie posiada koncesji na obrót paliwami. Spółka (...) nie dokonała przesyłki paliwa do Spółki (...). Pieczątki Spółki (...) są sfałszowane. Podobnie w pozostałych latach dostawy oleju napędowego do (...) miały być realizowane ze Spółki (...). Tymczasem, jak wynika z zeznań świadków W. A. i A. W. podpisy i pieczątki firmy (...) na fakturach i umowach dostawy zostały sfałszowane. Ponadto dostawy z firmy (...) dotyczyły oleju opałowego a nie napędowego. Miały być pobrane
z magazynów (...) przez firmę (...) ale kierowcy (...) nie potwierdzili transportu oleju opałowego do (...). Ponadto firma (...) nie obciążyła (...)fakturami za transport. Dostawy paliwa na rzecz (...)
w 2008r. miała także realizować firma (...). Z faktur wynika, że odbiorca we własnym zakresie odbierał paliwa z bazy w D.. Paliwo do (...) mieli wozić kierowcy z firmy (...). Ze specyfikacji dołączonych faktur z tytułu nabycia przez (...) usług transportowych wynika, że usługi były świadczone do różnych miejscowości przy czym z żadnej z tych miejscowości nie pochodzili wymienieni w fakturach odbiorcy ani dostawcy Spółki (...). Z tych dokumentów należy wyprowadzić wniosek, że usługi te nie zostały wykonane. Ponadto dostawy do (...)miały dochodzić od Spółki (...). Tymczasem ta spółka nie ma siedziby pod wskazanym w fakturach adresem. Nie posiada też koncesji na obrót paliwami. Skargę oskarżonej na określenie wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń, luty, marzec 2008r. Wojewódzki Sąd Administracyjny oddalił w dniu 14 czerwca 2013 r. sygn. III SA/WA 3549/12 /K- 366/ Postanowieniem z dnia 22 listopada 2012r. sygn. III SA/WA 2946/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny odrzucił także skargę oskarżonej w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od września do grudnia 2006r. /k- 540/ Z powyższych dokumentów wynika więc, że Spółka (...) nie posiadała paliwa w postaci oleju napędowego, który mogła sprzedać do Spółki (...), należącej do oskarżonej. B. S. poza fakturami VAT nie przedstawiła innych dokumentów potwierdzających nabycie oleju napędowego od(...) np. listy przewozowe, certyfikaty jakości wymagane przy nabyciu tego paliwa. Oskarżona wyjaśniła, że paliwo było dostarczone transportem (...) ale na żadnym etapie postępowania kontrolnego nie wskazała szczegółów związanych z tą dostawą. Natomiast CeBeKa
w okresie od 2006r. do 2008r. nie posiadała środków transportu a nabyte w 2007 r. usługi transportowe dotyczyły przewozu rzeczy w kartonach oraz osób nie zaś paliwa. W tym okresie (...) nie posiadała bazy do przechowywania paliw. Zauważyć przy tym należy, że nawet jeżeli dostawa towaru lub usług następuje
a kupujący uiszcza cenę lecz sprzedającym nie jest osoba figurująca na fakturze, jako sprzedawca to faktura taka dokumentuje czynność, która nie została wykonana.
W takiej sytuacji podatnik traci prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z takiego dokumentu. Warunkiem realizacji prawa do odliczenia VAT nie jest zatem samo posiadanie faktury ani zaplata należności ale faktycznie wykonana czynność. Oczywiście, odliczenie podatku VAT było dla oskarżonej opłacalne gdyby uzyskiwała paliwo z nielegalnego źródła
a następnie legalizowała je poprzez złożenie faktur dokumentujących nierzeczywistą czynność.

W toku postępowania ponownego należy w większym zakresie oprzeć się na danych wynikających z decyzji organów skarbowych oraz na dokumentach dołączonych
ze sprawy prowadzonej przez Sąd Okręgowy w Gdańsku sygn. IV K 238/13

Mając powyższe na uwadze sąd odwoławczy orzekł jak w wyroku.

SSR /del./ Justyna Dołhy SSO Ludmiła Tułaczko SSO Anna Zawadka

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE