WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2018r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSO Jerzy Zalasiński
Protokolant	st. sekr. sądowy Dorota Malewicka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 września 2018r. w S.

odwołania S. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

z dnia 20 września 2017 r. Nr (...)

w sprawie S. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala S. S. prawo do emerytury od dnia 01 października 2017r.

Sygn. akt IV U 818/17

UZASADNIENIE

Decyzją z 20 września 2017r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w W., działając na podstawie art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2017r. poz. 1383 ze zm.) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.) odmówił S. S. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczony do 1 stycznia 1999r. nie udowodnił 15-letniego stażu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Ponadto wskazano, że ogólny staż ubezpieczeniowy ubezpieczonego wynosi 25 lat.

Odwołanie od w/w decyzji złożył S. S. wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do stażu pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć okres zatrudnienia od 1 lipca 1975r. do 31.12.1999r. Na okoliczność pracy w szczególnych warunkach ubezpieczony przywołał zeznania świadków, tj. J. M. oraz K. R. (odwołanie k.1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu wskazano, do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczono okresu zatrudnienia w Zakładach (...) od 1 lipca 1975r. do 31 grudnia 1999r., ponieważ za ten okres ubezpieczony nie przedstawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze. Podniesiono, iż według informacji zawartych w świadectwie pracy z 31 lipca 2003r. ubezpieczony nie wykonywał pracy w szczególnych warunkach. W ocenie organu rentowego zaskarżona decyzja jest prawidłowa, zaś odwołanie ubezpieczonego, jako bezzasadne winno ulec oddaleniu (odpowiedź na odwołanie k. 3 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczony S. S. w dniu 13 kwietnia 2017r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 1 września 2017r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddziału w W. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę k.1-6 II- tomu akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy, uzupełniony pracą w rolnictwie, w wymiarze 25 lat (bezsporne). Ponadto organ rentowy stwierdził, że ubezpieczony nie wykazał, iż do 1 stycznia 1999r. osiągnął staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze co najmniej 15 lat, gdyż nie przedłożył na tę okoliczność świadectw wykonywania prac w szczególnych warunkach.

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w warunkach szczególnych decyzją z 20 września 2017r. organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury (decyzja z 7 sierpnia 2017r. k.8 akt emerytalnych).

S. S. w okresie od 1 lipca 1975 r. do 14 kwietnia 2002r. był zatrudniony w Zakładach (...) (zmieniona nazwa zakładu na (...) sp. z o.o. w W.) w dziale montażu rozdzielnic kopalnianych na stanowisku: elektromechanik, monter. Do podstawowych obowiązków ubezpieczonego należało montowanie układów elektrycznych w rozdzielnicy. Prace te były wykonywane wewnątrz rozdzielnicy. Ubezpieczony kolejno wykonywał czynności polegające na odizolowaniu końcówek przewodów elektrycznych, odcięciu przewodów, cynowaniu, ułożeniu zgodnie ze schematem. Następnie przewody elektryczne montował i lutował przy użyciu lutownicy. Dodatkowo ubezpieczony wykonywał przepusty kablowe. Na zewnątrz rozdzielnicy zrywał instalację elektryczną, a następnie przy użyciu formy montował nową instalację elektryczną. Odpowiednio dobierał i cynował przewody, które później zalewał żywicą z epidianem i utwardzaczem. Prace te ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu. Niejednokrotnie w przypadku braków kadrowych, ubezpieczony był oddelegowywany do pracy w żywicowni. Praca ubezpieczonego w żywicowi polegała na odlewaniu izolatorków wysokiego napięcia, a także montowaniu biegunów łączonych za pomocą żywicy i utwardzaczy. Przy izolatorkach cynował obie końcówki i zalewał żywicą. Praca ubezpieczonego głównie polegała na cynowaniu (kolbą, lutownicą). Cynowanie było pracą w trudnych warunkach. Odbywało się w wewnątrz rozdzielnicy bądź w okrągłych baniakach, do których ubezpieczony wkładał głowę i tam cynował. Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania ubezpieczonego (k. 34 akt sprawy), zeznania świadków: J. M. i K. R. (k. 33v-34 akt sprawy), świadectwo pracy z 31 lipca 2003r. (k. 15 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie S. S. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 wyżej wymienionej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art. 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl art. 32 ust.1 i 4 przywołanej wyżej ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 3 i § 4 ust.1 pkt 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ukończył wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla mężczyzn oraz ma wymagany okres zatrudnienia tj. co najmniej 25 lat w przypadku mężczyzny a w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało, że ubezpieczony osiągnął wymagany ustawą wiek, spełnił przesłankę ogólnego stażu ubezpieczenia oraz wniósł o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa.

Po analizie materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie Sąd Okręgowy uznał, iż ubezpieczony udowodnił ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Sąd dał wiarę zeznaniom ubezpieczonego, że od dnia 1 lipca 1975r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zajmował się cynowaniem oraz pokrywaniem masami z tworzyw sztucznych przewodów elektrycznych w okresie zatrudnienia w Zakładach (...) od 1 lipca 1975r. do 31 grudnia 1998r. Zeznania ubezpieczonego potwierdzili świadkowie: J. M. i K. R. (k.33v-34 akt sprawy), którzy razem z nim pracowali. Zeznali oni, że S. S. w spornym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności polegające na cynowaniu przewodów elektrycznych, a także ich zalewaniu żywicą z epidianem i utwardzaczem.

Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 kwietnia 2014r. sygn. akt II UK 395/13 dla oceny, czy pracownik pracował w szczególnych warunkach, nie ma istotnego znaczenia nazwa zajmowanego przez niego stanowiska, tylko rodzaj powierzonej mu pracy i jej wykonywanie w warunkach określonych w § 2 ust. 1 rozporządzenia z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43). Wykładnię tę Sąd Okręgowy podziela w całej rozciągłości.

Prace, które wykonywał ubezpieczony wymienione są w załączniku A dział III poz. 76 i 77 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 kpc orzekł, jak w wyroku.