UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2012r. M. P. wniósł odwołanie od decyzji z dnia 3 kwietnia 2012r. wnosząc o przyjęcie do podstawy wymiaru za okres od 1 lutego 1982r. do 5 czerwca 1990r. wynagrodzenia w kwocie 100.323,19zł. za każdy rok pracy wynikającej z zaświadczenia o wynagrodzeniu z dnia 26 lutego 2004r. wydanego przez (...) Spółka z o.o. , na podstawie art. 11 ustawy z dnia 24 maja 1989r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne oraz o przyjęcie do ustalenia podstawy wymiaru za lata 1974-1975 wynagrodzenia przedstawionego w legitymacji ubezpieczeniowej za 1976r.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. wniósł o oddalenie odwołania. ZUS podniósł, że do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne wnioskodawcy za okres od 1 lutego 1982r. do 18 października 1989r. przyjął wynagrodzenie osiągane przez niego w w/w okresie z tytułu zatrudnienia jako osoba współpracująca w Zakładzie (...) w P. Dlatego też brak podstaw do przyjęcia za okres od 1 lutego 1982r. do 5 czerwca 1990r. do ustalenia podstawy wymiaru wynagrodzenia osiągniętego przez wnioskodawcę w okresie zatrudnienia w (...) Spółka z o.o. w P. od 6 czerwca 1990r. do 31 grudnia 1990r. Organ rentowy wyjaśnił, że za lata 1974-1975 przyjął wynagrodzenie wnioskodawcy na podstawie angaży, co czyni bezzasadność żądania przyjęcia za ten okres zarobków za rok 1976.

Na rozprawie w dniu 27 listopada 2013r. wnioskodawca wniósł o przyjęcie do wyliczenia podstawy wymiaru składek:

- za lata 1974-1975 jego zarobków z 1976r. w kwocie 3776zł.;

- za lata 1982-1991 jego zarobków z 1991r.

Na rozprawie w dniu 29 stycznia 2014r. wnioskodawca sprecyzował odwołanie w ten sposób, iż wniósł o przyjęcie do wyliczenia kapitału początkowego:

- okresu od 1977r. do 1986r. przy uwzględnieniu wynagrodzenia rocznego które osiągnął w 1981r. w kwocie 99.102zł. albo wynagrodzenia z 1991r. w kwocie 2.218.100zł. miesięcznie za lata 1982-1986;

- okresu przyjętego w zaskarżonej decyzji tj. 1972-1981 przy przyjęciu za okres od 20 listopada 1974r. do 31 grudnia 1975r. wynagrodzenia miesięcznego z 1976r.. w kwocie 3776zł.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Decyzją z dnia 26 stycznia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ustalił M. P., urodzonemu w dniu (...), kapitał początkowy na kwotę 114.040,85zł.

Do ustalenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia tj. 1972-1974, 1976-1981, 1985, 1988, 1990-1998 uzyskując wskaźnik wysokości podstawy wymiaru – 74,16%. Podstawa wymiaru kapitału początkowego została ustalona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 74,16% przez kwotę bazową 1220,89zł. i wyniosła 905,41zł. Do ustalenia kapitału początkowego organ rentowy uwzględnił 26 lat 5 miesięcy i 26 dni czyli 317 miesięcy okresów składkowych.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 26 stycznia 2012r. – k. 27 akt kapitałowych)

(dowód: decyzja ZUS z dnia 25 lutego 2005r. – k. 25 – 26 akt emerytalnych)

Wnioskodawca odwołał się od powyższej decyzji w dniu 16 lutego 2012r. W odwołaniu wniósł o zaliczenie do kapitału początkowego okresu od 1 lutego 1982r. do 5 czerwca 1990r. na podstawie ustawy z 24 maja 1989r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne przy przyjęciu za ten okres wynagrodzenia z okresu od 6 czerwca 1990r. do 31 grudnia 1990r. w kwocie 10.032.310zł. wynikającej z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, a ponadto o wyliczenie wynagrodzenia za lata 1974-1975r. na podstawie zarobków z 1976r.

(dowód: odwołanie – k. 49 akt ZUS)

Zaskarżoną decyzją z dnia 3 kwietnia 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. ponownie ustalił kapitał początkowy M. P. na dzień 1 stycznia 1999r., który wyniósł 130.568,57zł. z uwzględnieniem zarobków w latach 1974-1975 na podstawie przedłożonych angaży.. Do stażu doliczono wnioskodawcy okres od 19 października 1989r. do 5 czerwca 1990r. Okres od 1 lutego 1982r. do 18 października 1989r. został doliczony wnioskodawcy do stażu decyzją z dnia 26 stycznia 2012r. Podobnie jak decyzją tą zostały uwzględnione zarobki wnioskodawcy z 1976r, na podstawie wpisu do legitymacji.

Podstawa wymiaru kapitału początkowego została ustalona przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 89,58% przez kwotę bazową 1220,89zł. i wyniosła 1093,67zł.

Do ustalenia kapitału początkowego organ rentowy uwzględnił 27 lat 1 miesiąc i 8 dni czyli 325 miesięcy okresów składkowych.

Organ rentowy przyjął, iż współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia (...) wieku przez wnioskodawcę (47 lat) oraz okresu składkowego (27 lat 1 miesiąc i 8 dni) wynosi 81,79%. Współczynnik ten służy do obliczenia 24% kwoty bazowej, która wynosi 293,01zł.

Wartość kapitału początkowego została wyliczona w następujący sposób:

293,01zł. x 81,79% = 239,65zł.

(325 miesięcy składkowych x 1,3%) : 12 x 1093,67zł. = 385,08zł.

Łącznie daje to kwotę 624,73zł. Kwota ta pomnożona przez średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat, które wynosi 209 miesięcy daje kwotę 130.568,57zł.

(dowód: decyzja ZUS z dnia 3 kwietnia 2012r. – k. 40-41 akt kapitałowych, pismo ZUS z dnia 5 kwietnia 2012r. – k. 45 akt ZUS )

M. P. był zatrudniony w okresie:

- od dnia 9 września 1971r. do 15 listopada 1974r. w (...) Fabryce (...) w P.

- od dnia 20 listopada 1974r. do dnia 30 września 1976r. w Fabryce (...) w P.

- od 5 października 1976r. do 30 września 1979r. w Spółdzielni (...)w M.;

- od 8 października 1979r. do 31 stycznia 1982r. w (...) Fabryce (...) w P.;

(dowód: kwestionariusz – k. 5 akt ZUS, świadectwo pracy z 18.06.1990r. – k. 15 akt ZUS, świadectwo pracy z dnia 9 maja 2008r. – k. 17 akt ZUS, świadectwo pracy z dnia 30 września 1979r. – k. 19 akt ZUS, świadectwo pracy z dnia 24 kwietnia 2008r. – k. 27 akt ZUS, świadectwo pracy z dnia 28 lutego 1992r. – k. 29 akt ZUS)

Wynagrodzenie zasadnicze wnioskodawcy w okresie całego zatrudnienia w Fabryce (...) w P. od dnia 20 listopada 1974r. do dnia 30 września 1976r. było niezmienne i wynosiło 2.800zł. miesięcznie. Wnioskodawca od dnia 20 listopada 1974r. do dnia 31 lipca 1976r. był zatrudniony na stanowisku samodzielnego technologa, a od dnia 1 sierpnia 1976r. do dnia 30 września 1976r. na stanowisku starszego referenta ds. technicznych. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie wnioskodawcy w 1976r. wynosiło 3776zł. Wynagrodzenie wnioskodawcy składało się z wynagrodzenia zasadniczego, premii regulaminowej, deputatu węglowego oraz dodatku stażowego.

(dowód: angaże – akta osobowe, świadectwo pracy z dnia 9 maja 2008r. –k. 17 akt ZUS, legitymacja ubezpieczeniowa – k. 9akt ZUS)

Z dniem 31 stycznia 1982r. wnioskodawca utracił pracę w (...) Fabryce (...) w P. za działalność wymienioną w ustawie z dnia 24 maja 1989r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne.

Przeciętne miesięczne wynagrodzenie wnioskodawcy w 1981r. wynosiło 8258zł., a jego zarobek roczny wyniósł 98.492zł.

(dowód: orzeczenie z dnia 22 maja 1990r. – k. 31 akt ZUS, legitymacja ubezpieczeniowa – k. 7 akt ZUS, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 1981r. – k. 15 akt ZUS)

W okresie od 2 lutego 1982r. do dnia 18 października 1989r. wnioskodawca był zatrudniony jako osoba współpracująca w Zakładzie (...) .

(dowód: świadectwo pracy z dnia 5 listopada 1989r. – k. 33 akt ZUS,)

(...)Komisja (...) orzeczeniem z dnia 22 maja 1990r. wydanym na podstawie art. 6 ust 1 ustawy z dnia 24 maja 1989r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz. U nr 32 poz. 172 ze zm.) nałożyła na (...) Fabrykę (...) w P. obowiązek zawarcia z M. P. umowy o pracę na stanowisku odpowiadającym posiadanym przez niego kwalifikacjom zawodowym jednak nie niższym niż poprzednio zajmowane, jeżeli wnioskodawca zgłosi gotowość podjęcia pracy w ciągu 7 dni od wydania orzeczenia.

(dowód: orzeczenie z dnia 22 maja 1990r. – k. 31 akt ZUS)

W wykonaniu tego orzeczenia wnioskodawca został przywrócony do pracy w (...) Fabryce (...) z dniem 6 czerwca 1990r. i pracował tam do dnia 29 lutego 1992r. W okresie od 1 stycznia 1992r. do 29 lutego 1992r. przeciętny miesięczny zarobek wnioskodawcy wyniósł 2.218.100zł.

(dowód: świadectwo pracy z dnia 28 lutego 1992r. – k. 29 akt ZUS, legitymacja ubezpieczeniowa – k. 7 akt ZUS)

W okresie od dnia 4 maja 1993r. do dnia 8 stycznia 2006r. wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą. A od dnia 7 lutego 2007r. do dnia 30 kwietnia 2008r. był zatrudniony w (...).

(dowód: kwestionariusz – k. 5 akt ZUS, świadectwo pracy z dnia 30 kwietnia 2008r. – k. 41 akt ZUS)

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 114 ustęp 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 ze zm) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość. O ile podstawą ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości mogą być tylko i wyłącznie nowe dowody, a zatem takie które nie były znane organowi rentowemu w poprzednim postępowaniu, to przymiot nowości nie dotyczy ujawnionych okoliczności istniejących przed wydaniem decyzji. A zatem podstawą ponownego ustalenia prawa do świadczeń lub ich wysokości nie muszą być okoliczności, na które osoba ubiegająca się o świadczenia lub organ rentowy nie mogły powołać się w poprzednim postępowaniu, lecz takie, które powinny być znane przy dołożeniu minimum staranności, ale na skutek błędu lub przeoczenia nie zostały uwzględnione w poprzednim postępowaniu, a powodujące pominięcie ustalenia istnienia jednego z warunków uprawniających do świadczeń (tak. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z 2010-05-26, II UK 354/09).

W będącej przedmiotem osądu sprawie Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. zaskarżoną decyzją z dnia 3 kwietnia 2012r., po przedłożeniu przez wnioskodawcę nowych dowodów w postaci angaży z okresu zatrudnienia w (...) za lata 1974-1975, ponownie ustalił na podstawie art. 114 ustęp 1 ustawy kapitał początkowy wnioskodawcy na dzień 1 stycznia 1999r. z 10 lat kalendarzowych z okresu od 1972 do 1981. Dodatkowo organ rentowy przy ustalaniu kapitału początkowego doliczył wnioskodawcy do stażu pracy okres od 19 października 1989r. do 5 czerwca 1990r. Należy zaznaczyć, że wcześniejszy okres zatrudnienia wnioskodawcy a mianowicie od 1 lutego 1982r. do 18 października 1989r. został mu już doliczony do stażu decyzją z dnia 26 stycznia 2012r., podobnie jak jego zarobki z 1976r. w wysokości wynikającej z wpisu do legitymacji ubezpieczeniowej.

W konsekwencji organ rentowy zaliczył wnioskodawcy do stażu pracy cały okres pomiędzy utratą zatrudnienia w (...) Fabryce (...) w P. a przywróceniem go z powrotem do pracy tj. od dnia 1 lutego 1982r. do dnia 5 czerwca 1990r., mimo że w tym okresie wnioskodawca faktycznie pozostawał w zatrudnieniu od dnia 2 lutego 1982r. do dnia 18 października 1989r. Podstawą zaliczenia w/w okresu do stażu pracy są przepisy ustawy z dnia 24 maja 1989r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz. U nr 32 poz. 172 ze zm.).

Wnioskodawca skorzystał z uprawnienia wynikającego z art. 1 ustawy z dnia 24 maja 1989r. i zgłosił gotowość ponownego podjęcia pracy w (...) Fabryce (...), z której został zwolniony z dniem 31 stycznia 1982r. Stosownie do treści tego przepisu pracownik uspołecznionego zakładu pracy, z którym stosunek pracy został rozwiązany w jakikolwiek sposób w związku z przekonaniami politycznymi, religijnymi pracownika albo z jego przynależnością do związku zawodowego, prowadzeniem działalności związkowej lub samorządowej w okresie od sierpnia 1980 r., albo uczestniczeniem w działalności związkowej prowadzonej w sposób niezgodny z przepisami ustawy z dnia 8 października 1982 r. o związkach zawodowych (Dz.U. z 1985 r. Nr 54, poz. 277, z 1988 r. Nr 11, poz. 84 i z 1989 r. Nr 20, poz. 105) , może w terminie do dnia 30 czerwca 1990 r. zgłosić na piśmie gotowość ponownego podjęcia pracy w tym zakładzie pracy.

Społeczna Komisja Pojednawcza orzeczeniem z dnia 22 maja 1990r. wydanym na podstawie art. 6 ust 1 ustawy z dnia 24 maja 1989r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne (Dz. U nr 32 poz. 172 ze zm.) nałożyła na (...) Fabrykę (...) w P. obowiązek zawarcia z M. P. umowy o pracę na stanowisku odpowiadającym posiadanym przez niego kwalifikacjom zawodowym jednak nie niższym niż poprzednio zajmowane, jeżeli wnioskodawca zgłosi gotowość podjęcia pracy w ciągu 7 dni od wydania orzeczenia. W wykonaniu tego orzeczenia wnioskodawca został przywrócony do pracy w (...) Fabryce (...) z dniem 6 czerwca 1990r. i pracował tam do dnia 29 lutego 1992r.

Zgodnie z treścią art. 11 ustęp 2 cyt. wyżej ustawy okresy pozostawania bez pracy po ustaniu stosunku pracy z osobą, o której mowa w art. 1 ustawy , wlicza się do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, w tym również z ubezpieczenia społecznego. Jeżeli osoba, z którą stosunek pracy ustał z przyczyn wskazanych w art. 1, podjęła pracę w innym zakładzie pracy, okres zatrudnienia w tym zakładzie wlicza się do stażu pracy w zakładzie pracy, z którym stosunek pracy ustał, jeżeli jest to korzystniejsze dla pracownika (art. 11 ustęp 3 ustawy).

Przepis art. 11 ustawy daje osobie wymienionej w art. 1 ustawy jedynie prawo do zaliczenia okresu pozostawania bez pracy po ustaniu stosunku pracy do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze, w tym również z ubezpieczenia społecznego. Przy czym okres pozostawania bez pracy jest zaliczany jako okres nieskładkowy. W przedmiotowej sprawie skarżący na skutek represji wymienionych w art 1 ustawy pozostawał bez pracy jedynie w dniu 1 lutego 1982r. oraz od dnia 19 października 1989r. do 5 czerwca 1990r. Okres ten został wnioskodawcy przez organ rentowy zaliczony do stażu pracy. Pozostały okres od 2 lutego 1982r. do 18 października 1989r. również został wnioskodawcy zaliczony do stażu pracy, ale nie na podstawie ustawy z 1989r., lecz na podstawie art. 6 ustawy o emeryturach i rentach z FUS jako okres składkowy z tytułu zatrudnienia w charakterze osoby współpracującej w Zakładzie (...). W tym okresie wnioskodawca posiadał odrębny tytuł ubezpieczenia, co oznacza że nie dotyczy go regulacja z art. 11 ustawy z 1989r. Słusznie zatem do ustalenia podstawy wymiaru kapitału za ten okres organ rentowy uwzględnił rzeczywiste zarobki osiągnięte przez wnioskodawcę w okresie od 2 lutego 1982r. do 18 października 1989r.

Nawet jednak gdyby przepisy art. 11 ustawy miał zastosowanie do skarżącego za cały sporny okres, a mianowicie od 1 lutego 1982r. do 5 czerwca 1990r., to i tak brak podstaw do ustalenia za ten okres wysokości wynagrodzenia przy przyjęciu przelicznika wynagrodzenia wnioskodawcy osiągniętego przez niego w 1981r. lub 1991r. w stosunku do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, a które wynosiło odpowiednio w 1981r. – 106,75%, (k. 43 akt ZUS) a w 1991r.-125,57% (k. 31 akt ZUS). Tak samo jak brak podstaw do przyjęcia za ten okres wynagrodzenia rocznego z 1981r. w kwocie 98.492zł. (k. 15 akt ZUS ) lub z 1990r. w kwocie 10.032.310zł. (k. 51 akt ZUS) czy z 1991r. w kwocie 26.671.360zł. (k. 51 akt ZUS). Warunkiem (sine qua non) ustalenia podstawy wymiaru jest uiszczona składka na ubezpieczenia społeczne, a ta nie występuje przy braku zatrudnienia. Ustawa z 1989 r. tej zasady nie zmienia, gdyż nie eliminuje braku ciągłości zatrudnienia. Rozważane prawo musiałoby zatem mieć oparcie w regulacji szczególnej, tj. że mimo braku zatrudnienia i składki, okres pozostawania bez pracy jest okresem zaliczanym do wysokości emerytury z określoną podstawą wymiaru. Takiej regulacji nie ma w ustawie z dnia 24 maja 1989 r. o przywróceniu praw pracowniczych osobom pozbawionym zatrudnienia za działalność związkową, samorządową, przekonania polityczne i religijne. W szczególności nie uprawnia do tego przepis art. 11 ust. 2 ustawy. Również później ustawodawca w ustawie emerytalnej z 1998 r. takiej regulacji nie wprowadził (tak wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych z dnia 15 lutego 2012r., I UK 239/11).

Bez ustawowej regulacji, która przyznawałaby prawo do ustalania podstawy wymiaru emerytury osobom pozbawionym zatrudnienia z przyczyn określonych w ustawie z 1989 r. nie jest możliwe ustalenie tej podstawy na podstawie zarobków osiąganych przez pracownika u pracodawcy, u którego był zatrudniony przed utartą pracy z przyczyn politycznych, czy też na podstawie zarobków osiąganych po przywróceniu do pracy u w/w pracodawcy, jak chce wnioskodawca.

Nie zasługuje na uwzględnienie także żądanie skarżącego, aby za okres od 20 listopada 1974r. do 31 grudnia 1975r. przyjąć jego przeciętne miesięczne wynagrodzenie z 1976r. w kwocie 3776zł. Niezmienność wynagrodzenia zasadniczego (2800zł. miesięcznie) w całym okresie zatrudnienia wnioskodawcy w (...), nie oznacza, że również jego miesięczne zarobki w całym okresie wynosiły tyle samo co w 1976r. Jak wynika z wyjaśnień skarżącego jego wynagrodzenie składało się nie tylko z wynagrodzenia zasadniczego, ale także premii regulaminowej, deputatu węglowego oraz dodatku stażowego. Wnioskodawca nie dysponuje jakimkolwiek dokumentem potwierdzającym fakt otrzymania tych dodatkowych składników wynagrodzenia w okresie od 20 listopada 1974r. do 31 grudnia 1975r. oraz ich wysokość. Wyklucza to możliwość uwzględnienia wyższego niż zasadniczego wynagrodzenia wnioskodawcy za ten okres. Otrzymanie przez wnioskodawcę w 1976r. dodatkowych składników wynagrodzenia, nie jest dowodem na to, że je otrzymał także w latach poprzednich, a już z całą pewnością nie może stanowić podstawy do przyjęcia że to dodatkowe wynagrodzenie wynosiło w latach 1974-1975 tyle samo co w 1976r. Przy ustalaniu podstawy wymiaru składek można uwzględnić tylko te składniki wynagrodzenia ubezpieczonego, co do których jest pewność nie tylko co do ich otrzymania, ale także co do ich wysokości. Wnioskodawca mimo spoczywającego na nim ciężaru dowodu nie wykazał w toku niniejszego postępowania, aby jego wynagrodzenie w okresie od 20 listopada 1974r. do 31 grudnia 1975r. było wyższe niż uwzględnione przez organ rentowy w zaskarżonej decyzji, wyliczone na podstawie stawek wynagrodzenia zasadniczego w wysokości 2800zł. miesięcznie, wynikających z załączonych do akt sprawy angaży.

W tym miejscu należy zauważyć, że organ rentowy zasadnie przyjął za rok 1981 zarobki w kwocie 98.492zł., gdyż wysokość tych zarobków wynika z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, które jest jedynym adekwatnym dokumentem do stwierdzenia wysokości wynagrodzenia. Wpis zarobków wnioskodawcy z 1981r. wynikający z legitymacji ubezpieczeniowej na kwotę 99.102zł. nie uwzględnia faktu, iż wnioskodawca przebywał na zwolnieniu lekarskim i w związku z tym pobrał świadczenie wypłacone zamiast wynagrodzenia w kwocie 460zł. Powyższe niewątpliwie spowodowało obniżenie jego rocznego wynagrodzenia za pracę do kwoty wynikającej z zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 1981r..

Kapitał początkowy stanowi równowartość kwoty obliczonej według zasad określonych w art. 174 pomnożonej przez wyrażone w miesiącach średnie dalsze trwanie życia ustalone zgodnie z art. 26 ust. 3 dla osób w wieku 62 lat. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz art. 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999r. (art. 174 ustawy).

Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych tj. od 1 stycznia 1972r. do 31 grudnia 1981r. Bezzasadność zarzutów skarżącego powoduje, że ustalenie kapitału początkowego z w/w okresu jest dla niego najkorzystniejszym wariantem, gdyż daje mu najwyższy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału wynoszący 89,58%.

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustalono przez pomnożenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru 89,58% przez kwotę bazową 1220,89zł., co dało kwotę 1093,67zł.

Do ustalenia kapitału początkowego organ rentowy uwzględnił 27 lat 1 miesiąc i 8 dni czyli 325 miesięcy okresów składkowych. Podnieść należy, że kapitał początkowy wylicza się zgodnie z art. 173 ustęp 3 ustawy na dzień 1 stycznia 1999r. A zatem okresy składkowe i nieskładkowe wylicza się na dzień 1 stycznia 1999r. Natomiast dalsze okresy składkowe i nieskładkowe, są uwzględniane przy wyliczaniu już nie kapitału początkowego, ale wysokości emerytury z tym, że nie jako okresy składkowe i nieskładkowe , ale jako zwaloryzowane składki zaewidencjonowane na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługuje wypłata emerytury. Z tych względów przy wyliczaniu kapitału początkowego nie są uwzględniane okresy składkowe i nieskładkowe przypadające od dnia 1 stycznia 1999r.

Wartość kapitału początkowego została wyliczona w następujący sposób:

293,01zł. x 81,79% = 239,65zł.

(325 miesięcy składkowych x 1,3%) : 12 x 1093,67zł. = 385,08zł.

Łącznie daje to kwotę 624,73zł. Kwota ta pomnożona przez średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat, które wynosi 209 miesięcy daje kwotę 130.568,57zł.

Biorąc zatem pod uwagę, że kapitał początkowy w zaskarżonej decyzji został ustalony wg najkorzystniejszego dla skarżącego wariantu i w sposób prawidłowy wyliczony, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477¹⁴§1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE