Sygn. akt II K 1026/17
Dnia 20 marca 2018 r.
Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: Sędzia S.R. Piotr Gensikowski
Protokolant: Wioletta Fabińska
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G. M. T.
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2018r.
sprawy karnej
K. W.
syna L. i L. z domu M., ur. (...) w G., PESEL:(...), przeb. Zakład Karny we W., obywatelstwa polskiego, karanego
oskarżonego o to, że:
w dniu 18.01.2016 roku w G. przy ul. (...) w sklepie (...)-net. Sp. z o.o. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z zamiarem uzyskania kredytu na zakup Laptopa marki D., oprogramowanie (...) (...) i przedłużonej gwarancji w kwocie łącznej 4976,00 zł złożył fałszywe oświadczenie o swoim zatrudnieniu w Zakład (...) sp.j. M., K., R. z siedzibą w G. przy ul. (...), a następnie wprowadzając w błąd doradcę finansowego w/w-nego sklepu, co do prawdziwości przedstawionych danych dotyczących swojego zatrudnienia, podpisał umowę kredytu na zakup w/w-nych towarów o numerze (...) i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem – udzielenie kredytu, czym działa na szkodę (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. , tj. o czyn z art. 286 § 1 kk
o r z e k a:
1. Oskarżonego K. W. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w akcie oskarżenia, tj. występku określonego w art. 286 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k., po zastosowaniu art. 37a k.k., wymierza mu karę 1 (jednego) roku ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 (trzydzieści) godzin miesięcznie,
2. Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego (...) Bank (...) S.A. z siedziba we W. w kwocie 4.976 zł (cztery tysiące dziewięćset siedemdziesiąt sześć złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18.01.2016 r. do dnia zapłaty;
3. Zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty, zwalnia oskarżonego od uiszczenia wydatków postępowania obciążając nimi Skarb Państwa.
W dniu 18.01.2016 roku w G. przy ul. (...) w sklepie (...)-net. Sp. z o.o. w celu uzyskania kredytu na zakup Laptopa marki D., oprogramowanie (...) (...) i przedłużonej gwarancji w kwocie łącznej 4976,00 zł, K. W. złożył ustnie nieprawdziwe oświadczenie o swoim zatrudnieniu w Zakład (...) sp.j. M., K., R. z siedzibą w G. przy ul. (...), a następnie wprowadzając w błąd doradcę finansowego tego sklepu co do prawdziwości przedstawionych danych dotyczących swojego zatrudnienia, podpisał umowę kredytu na zakup w/w-nych towarów o numerze (...) i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem – udzielenie kredytu, czym działa na szkodę (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W..
dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. W. (k. 34)
K. W. sprzedał przedmioty uzyskane na podstawie kredytu nieustalonym osobom.
dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. W. (k. 34v.)
Celem zachowania K. W. był brak źródeł dochodu i potrzeba posiadania pieniędzy na życie dla niego i syna.
dowód: wyjaśnienia oskarżonego K. W. (k. 34v.)
K. W. był do tej pory dwukrotnie karany sądownie za przestępstwa przeciwko zdrowiu, wolności, a także przeciwko rodzinie.
dowód: karta karna (k. 82)
Oskarżony K. W. w toku postępowania przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego (k. 34-35, k. 38, k. 84v.). Sąd dał wiarę wyjaśnieniom tego oskarżonego, gdyż były one zgodne z zeznaniami świadka J. M. (k. 11-12), świadka E. K. (k. 24-25). Wyjaśnienia oskarżonego były również zgodne z dowodami z dokumentów, które zostały zgromadzone w sprawie, których autentyczności ani prawdziwości żadna ze stron postępowania, ani też Sąd z urzędu nie zakwestionował.
K. W. został oskarżony o to, że: w dniu 18.01.2016 roku w G. przy ul. (...) w sklepie (...)-net. Sp. z o.o. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej z zamiarem uzyskania kredytu na zakup Laptopa marki D., oprogramowanie (...) (...) i przedłużonej gwarancji w kwocie łącznej 4976,00 zł złożył fałszywe oświadczenie o swoim zatrudnieniu w Zakład (...) sp.j. M., K., R. z siedzibą w G. przy ul. (...), a następnie wprowadzając w błąd doradcę finansowego w/w-nego sklepu, co do prawdziwości przedstawionych danych dotyczących swojego zatrudnienia, podpisał umowę kredytu na zakup w/w-nych towarów o numerze (...) i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem – udzielenie kredytu, czym działa na szkodę (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W., tj. o czyn z art. 286 § 1 kk
Oskarżony K. W. w swych wyjaśnieniach przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu zabronionego. W ocenie Sądu w świetle materiału dowodowego zebranego w niniejszej sprawie popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu przestępnego nie ulegało wątpliwości. Wniosek ten wynikał z jego wyjaśnień, zeznań świadka J. M., świadka E. K., a także dowodów z dokumentów. Zdaniem Sądu wymienione dowody nakazywały przypisanie oskarżonemu K. W. odpowiedzialności za występek z art. 286 § 1 k.k.
Występek przewidziany w art. 286 § 1 k.k. jest zagrożony karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego Sąd uwzględnił następujące okoliczności. W ramach dyrektywy odwołującej się do stopnia społecznej szkodliwości Sąd uwzględnił jako obciążającą przemyślane działanie oskarżonego, a także wysokość wyrządzonej szkody, która wynosiła prawie 5.000 zł. Z kolei jako okoliczność łagodzącą należało potraktować motywację oskarżonego, a mianowicie uzyskanie środków pieniężnych na bieżące utrzymanie jego i małoletniego syna. Z kolei z punktu widzenia dyrektywy prewencji indywidualnej na niekorzyść oskarżonego bez wątpienia przemawiała jego uprzednia dwukrotna karalność.
W świetle powyższych okoliczności branych pod uwagę przy wymiarze kary Sąd uznał, że wniosek prokuratora o wymierzenie oskarżonemu kary 10 miesięcy pozbawienia wolności nie zasługiwał na uwzględnienie. Oskarżony był uprzednio dwukrotnie karany za przestępstwa, ale nie były to czyny przeciwko mieniu. Za wymierzeniem surowszej rodzajowo kary wobec oskarżonego nie mogło przemawiać nieprawomocne skazanie za inne przestępstwo. Uwzględnienie tej okoliczności byłoby sprzeczne z zasadą domniemania niewinności. Wymierzenie oskarżonemu w niniejszej sprawie kary pozbawienia wolności spowodowałoby osadzenie go w zakładzie karnym. W razie wymierzenia oskarżonemu kary pozbawienia wolności pokrzywdzony z pewnością nie uzyskałby naprawienia szkody wyrządzonej zachowaniem oskarżonego. Karze pozbawienia wolności sprzeciwiałyby się także waga czynu i stopień winy oskarżonego. Zdaniem Sądu wymierzenie mu za przypisany mu czyn kary pozbawienia wolności byłoby rażąco surową w rozumieniu art. 438 pkt 4 k.p.k. Mając na względzie powyższe argumenty Sąd wymierzył oskarżonemu K. W. za przypisane mu przestępstwo na podstawie art. 37a k.k. karę 1 roku ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin miesięcznie. Zdaniem Sądu kara wymierzona oskarżonemu stanowi zadośćuczynienie dyrektyw przewidzianych w art. 53 § 1 k.k. Przede wszystkim jest ona, z uwagi na jej wysokość, odpowiednia do niezbyt znacznego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu przestępnego. Zdaniem Sądu kara ta nie przekracza stopnia winy oskarżonego. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie 1-szym wyroku.
Z ustaleń faktycznych niniejszej sprawy wynikało, że oskarżony swym zachowaniem wyrządził szkodę w mieniu, a szkoda nie została naprawiona. Dlatego też na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody jak w punkcie 2-gim wyroku.
Na podstawie art. 627 k.p.k. oraz art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 627 k.p.k. Sąd w punkcie 3-cim wyroku obciążył oskarżonego opłatą oraz wydatkami postępowania. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie okoliczność, że obecnie oskarżony przebywa w zakładzie karnym, a nie majątku umożliwiającego pokrycie w drodze egzekucji wydatków.