WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Maciej Schulz

protokolant: protokolant sądowy stażysta Anna Tarasiuk

przy udziale prokuratora Wojciecha Groszyka

po rozpoznaniu dnia 6 sierpnia 2018 r.

sprawy M. S. (1) syna W. i I., ur. (...) w W.

oskarżonego o przestępstwa z art. 157 § 1 kk, art. 157 § 2 kk, art. 190 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych

od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie

z dnia 20 kwietnia 2017 r. sygn. akt IV K 1162/14

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie do ponownego rozpoznania.

VI Ka 1180/17

UZASADNIENIE

Apelacje prokuratora oraz pełnomocnika oskarżycieli posiłkowych od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2017 roku w sprawie IV K 1162/14 zasługują na uwzględnienie.

Wyrokiem tym Sąd Rejonowy dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie uniewinnił M. S. (1) od popełnienia czynów z art. 157 § 1 k.k., 157 § 2 k.k. oraz 190 § 1 k.k. popełnionych na szkodę M. R., R. L. i A. R..

Zgodzić się należy ze stanowiskiem skarżących, że Sąd I instancji dopuścił się obrazy przepisów postępowania, mogącej mieć wpływ na treść orzeczenia, poprzez oparcie orzeczenia na dowolnej, a nie swobodnej ocenie materiału dowodowego, naruszając tym samym dyspozycję art. 7 k.p.k., co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że oskarżony M. S. (1) nie był sprawcą zarzucanych mu czynów.

Podzielić należy zarówno stanowisko Sądu I Instancji, jak i stanowisko skarżących, że podstawowym dowodem mogącym świadczyć o winie oskarżonego są zeznania pokrzywdzonej A. R.. Sąd I Instancji odmówił wiarygodności zeznaniom tego świadka powołując się na wykluczające się w ocenie Sądu okoliczności wynikające z zeznań tego świadka. A mianowicie konsekwentne twierdzenie, że sprawca pobicia M. R. wysiadł z samochodu od strony pasażera i jednoczesne rozpoznanie na okazanych zdjęciach M. S. (1), jako sprawcy tego pobicia. W ocenie Sądu I Instancji te dwie okoliczności wykluczają się w świetle konsekwentnych, wyjaśnień oskarżonego M. S. (1), który twierdził, że krytycznego dnia jechał samochodem V., którym kierował, razem z nieznanym mu bliżej pasażerem, który wysiadł z samochodu i brał udział w szarpaninie z jakimiś mężczyznami. Sąd pierwszej instancji, jako pewnik przyjął, że M. S. (1) był kierowcą samochodu V. albowiem trudni się on przewozem osób i brak jakichkolwiek dowodów na to, że doszło do zamiany przez niego miejsc z pasażerem tego pojazdu (por. k. 3 pisemnych motywów wyroku).

Sąd Odwoławczy podziela stanowisko skarżących, że Sąd I Instancji zbyt dużą wagę przywiązał do wyjaśnień oskarżonego, przyjmując bezkrytycznie, że są one w pełni wiarygodne. Rację ma pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych, że fakt, iż M. S. (1) trudni się przewozem osób, świadcząc usługi dla znajomych nie wyklucza tego, że w chwili zdarzenia to on był pasażerem używanego przez siebie samochodu V., a samochód ten prowadził ktoś inny. Rację ma Sąd Rejonowy, że w niniejszej sprawie brak jest jakichkolwiek dowodów wskazujących jednoznacznie, że doszło do zamiany miejsc pomiędzy M. S. (1), a inną osobą, lecz tak samo nie ma jednoznacznych dowodów na potwierdzenie wyjaśnień oskarżonego. W ocenie Sądu Odwoławczego dowodem takim nie są zeznania D. Z., które jak słusznie zauważył Sąd Rejonowy nie wniosły nic istotnego do sprawy, albowiem nie była ona świadkiem zdarzenia.

Sąd I Instancji dając bezkrytycznie wiarę wyjaśnieniom oskarżonego odmówił jednocześnie wiary zeznaniom A. R.. Przy czym, jak wynika z pisemnych motywów wyroku to właśnie wyjaśnienia oskarżonego spowodowały o uznaniu za niewiarygodne zeznań A. R. w tym zakresie, w jakim wskazała ona, że M. S. (1) dopuścił się pobicia jej męża. W tym miejscu należy zgodzić się z Sądem Rejonowym, że jak wynika z zeznań A. R. czynność okazania jej albumu ze zdjęciami poprzedzona była okazaniem jej pojedynczego zdjęcia M. S. (1), na którym rozpoznała ona sprawcę pobicia. Rację ma Sąd Rejonowy, że takie okazanie nie było prawidłowe, tym nie mniej w ocenie Sądu Okręgowego wskazane przez Sąd meriti błędy w przeprowadzeniu czynności okazania nie wykluczają wiarygodności pokrzywdzonej.

Z tych powodów w ocenie Sądu Odwoławczego konieczne jest ponowne wnikliwe dokonanie analizy materiału dowodowego w tym zwłaszcza wyjaśnień M. S. (1) oraz zeznań A. R., w tym także zeznań składanych do protokołu okazania. Sąd Odwoławczy uchylając zaskarżony wyrok absolutnie nie przesądza o winie oskarżonego w zakresie zarzucanych mu czynów, gdyż kategoryczne stanowisko w tym zakresie naruszałoby zakaz zawarty w art. 454 § 1 k.k. tym nie mniej dostrzega konieczność ponownej oceny materiału dowodowego przez Sąd I Instancji. Sąd Rejonowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy winien rozważyć także te argumenty, na które wskazano powyżej, a które szerzej zostały omówione we wniesionych apelacjach i dopiero wówczas na podstawie prawidłowo ocenionego materiału dowodowego ustalić stan faktyczny i orzec o winie oskarżonego lub też o jej braku.

Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak w wyroku.