UZASADNIENIE

Powód Skarb Państwa - (...) w B.

w pozwie wniesionym przeciwko L. S. i M. H. domagał się zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwoty 7.800,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 lutego 2017 r. do dnia zapłaty i zasądzenia solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powód wniósł o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W uzasadnieniu swego żądania powód wskazał, że L. S. i M. H. w dniu 3 października 2015 r., około godziny 20.50 w W., działając wspólnie i w porozumieniu, naruszyli nietykalność cielesną oraz znieważyli funkcjonariuszy (...) w C. M. M. (1) oraz K. T. (1) w ten sposób, że podczas i w związku z podejmowanymi przez nich czynnościami służbowymi, nie chcąc się podporządkować wydawanym prawnie poleceniom, używali wobec nich słów wulgarnych i powszechnie uznanych za obelżywe, a także szarpali za mundury, w konsekwencji czego uległy one zniszczeniu, zaś K. T. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu dłoni prawej ograniczającego ruchomość palców I i II oraz śródręcza prawego. Wyrokiem z dnia 23 maja 2016 r. Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny (w sprawie (...)) uznał pozwanych za winnych popełnienia tegoż przestępstwa z art. 222 § 1 kk i art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i wymierzył L. S. karę sześciu miesięcy ograniczenia wolności polegającej na potrącaniu 10 % wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym, a M. H. karę czterech miesięcy ograniczenia wolności polegającej na potrącaniu 10 % wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym. Orzeczeniem nr RKLBy-1934- (...) z dnia 11 października 2016 r. (...) Rejonowa Komisja Lekarska MSW w B. ustaliła u K. T. (1) uszczerbek na zdrowiu stały średniego stopnia w wysokości 10 % powstały w dniu 3 października 2015 r. na skutek przedmiotowego wypadku pozostającego w związku ze służbą. W wyniku odniesionych obrażeń i wydanego orzeczenia, Komendant Wojewódzki Policji na podstawie obowiązujących przepisów prawa przyznał poszkodowanemu K. T. (1) decyzją nr (...) z dnia 3 listopada 2016 r. odszkodowanie w wysokości 7.800 zł i kwotę tę należy uznać za szkodę Skarbu Państwa poniesioną w wyniku czynu popełnionego przez pozwanych. Kwota ta została poszkodowanemu wypłacona

Pozwani zostali wezwani do zapłaty pismami z dnia 10 stycznia 2017 r., odebranymi w dniu 17 stycznia 2017 r., w których wyznaczono im miesięczny termin zapłaty, stąd żądanie zapłaty odsetek od dnia 18 lutego 2017 r. r. do dnia zapłaty. Do dnia dzisiejszego pozwani nie uiścili żadnej kwoty z przedmiotowego tytułu, pomimo ponownego wezwania ich do zapłaty pismem z dnia 3 kwietnia 2017 r. Powód wskazał , że roszczenie zwrotne powoda oparte jest na przepisie art. 415 kc w związku z art. 441 § 1 i 3 kc . Przepis art. 415 kc, stanowi, że ten kto wyrządził drugiemu szkodę zobowiązany jest do jej naprawienia. W niniejszej sprawie nie może być, z uwagi na prawomocny, skazujący pozwanych wyrok karny wątpliwości, iż pozwani dopuścili się właśnie czynu niedozwolonego, w wyniku którego powstała szkoda (art. 11 kpc). Z kolei zgodnie z przepisem art. 441 § 3 kc - ten kto naprawił szkodę, mimo braku winy, ma roszczenie zwrotne do sprawcy szkody, jeżeli szkoda powstała z jego winy. Wynikająca z zachowania pozwanych szkoda została naprawiona przez stronę powodową, wobec czego ma prawo ona dochodzić wypłaconej poszkodowanej kwoty. Powód powołał się na orzecznictwo Sądu Najwyższego - uchwałę składu siedmiu sędziów z dnia 21 października 1997 r. wydaną w sprawie (...) ) oraz wyrok z dnia 27 marca 2000 r. wydany w sprawie III (...) ( Lex Polonica nr 396139) ,a także uchwałę z dnia 27 marca 2008 r. wydaną w sprawie (...)). Powód wskazał , że w myśl art. 441 § 1 kc , jeżeli kilka osób ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym, ich odpowiedzialność jest solidarna. W świetle tego przepisu współodpowiedzialność kilku osób za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym tworzy ustawową podstawę odpowiedzialności solidarnej (solidarność bierna). Zgodnie z ogólnymi regułami zobowiązania solidarnego, poszkodowany może w szczególności według swego wyboru żądać spełnienia całości lub części świadczenia od wszystkich osób odpowiedzialnych łącznie, od kilku z nich lub od każdej z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych (art. 366 § 1 kc ). Jak trafnie zauważył przy tym Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 4 stycznia 2012 r. ((...) Lex nr (...)) „Solidarna współodpowiedzialność kilku podmiotów na podstawie art. 441 kc dotyczy przypadków, gdy konsekwencją ich zachowania jest jedna szkoda. Przewidziana zatem w tym przepisie odpowiedzialność solidarna ma miejsce również wówczas gdy kilka osób, kilkoma czynami, stanowiącymi czyny niedozwolone, wyrządziło jedną szkodę czyli, gdy w sferze dóbr prawnie chronionych poszkodowanego nie można oznaczyć (wydzielić) uszczerbków wywołanych zachowaniami poszczególnych podmiotów.” Powód wskazał także , że właściwość Sądu w niniejszej sprawie wynika z art. 35 kpc.

Dnia 17 listopada 2017r. Referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Chełmnie stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym . Sprawa została skierowana do rozpoznania w trybie postępowania z zwykłego .

Na rozprawie w dniu 28 marca 2018 r. pozwany M. H. oświadczył , że chciałby uregulować zaległą kwotę . Jednakże pełnomocnik pozwanego M. M. (2) H. wskazał , że pozwany M. H. powinien zapłacić powodowi jedynie połowę dochodzonej kwoty , zakwestionował także wysokość dochodzonej kwoty.

Pozwany L. S. , pozbawiony wolności , osadzony w Zakładzie Karnym w M. , któremu odpis pozwu z załącznikami doręczono 20 czerwca 2018 r. w żaden sposób nie ustosunkował się do żądania pozwu i nie wnosił o doprowadzenie go na termin rozprawy. Co prawda pozwany M. H. na rozprawie w dniu 30 maja 2018 r. przedstawił pismo sporządzone jakoby przez L. S. ( k. 53 akt ) , jednakże pozwany L. S. nie potwierdził tego stanowiska w piśmie kierowanym bezpośrednio do Sądu.

Sąd ustalił , co następuje :

W dniu 3 października 2015 r., około godziny 20.50 w W., działając wspólnie i w porozumieniu, L. S. i M. H. naruszyli nietykalność cielesną oraz znieważyli funkcjonariuszy (...)w C. : M. M. (1) oraz K. T. (1) w ten sposób, że podczas i w związku z podejmowanymi przez nich czynnościami służbowymi, nie chcąc się podporządkować wydawanym prawnie poleceniom, używali wobec nich słów wulgarnych i powszechnie uznanych za obelżywe, a także szarpali za mundury, w konsekwencji czego uległy one zniszczeniu, zaś K. T. (1) doznał obrażeń ciała w postaci urazu dłoni prawej ograniczającego ruchomość palców I i II oraz śródręcza prawego. L. S. zaatakował policjanta M. M. (1) , zaś M. H. policjanta K. T. (1) , gdy ten próbował pomóc M. M. (1) obezwładnić L. S. , M. H. uderzył go od tyłu w prawe ramię , tak , że upadł on na rękę , a gdy wstał M. H. zaczął go bić . M. M. (1) i K. T. (1) obezwładnili L. S. i M. H. . Gdy przyjechał drugi patrol zostali zabrani na policję .

Wyrokiem z dnia 23 maja 2016 r. Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w sprawie (...) uznał L. S. i M. H. za winnych popełnienia tegoż przestępstwa z art. 222 § 1 kk i art. art. 226 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i wymierzył L. S. karę sześciu miesięcy ograniczenia wolności polegającej na potrącaniu 10 % wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym, a M. H. karę czterech miesięcy ograniczenia wolności polegającej na potrącaniu 10 % wynagrodzenia za pracę w stosunku miesięcznym. Nadto Sąd na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązał zarówno L. S. , jak i M. H. do zapłaty przez każdego z nich : kwoty 100,00 zł na rzecz M. M. (1) oraz kwoty 150,00 zł na rzecz K. T. (1) tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

dowód: - wyrok Sądu Rejonowego w Chełmnie z dnia 23 maja 2016 r. wydany w sprawie(...) – akta sprawy Sądu Rejonowego w Chełmnie(...) k. 6 akt sprawy

- zeznania św. K. T. (1) – k. 68 v – 70

- potwierdzona kopia protokołu powypadkowego nr (...) z dnia 03.11.2015 r. – k. 10 akt

- potwierdzona kopia raportu sporządzonego przez K. T. (1) z dnia 05.10.2015 r. – k. 14 akt

- potwierdzona kopia wyjaśnień poszkodowanego K. T. (1) z dnia 20.10.2015 r. – k. 16 akt

- potwierdzona kopia wyjaśnień świadka M. M. (1) z dnia 03.11.2015 r. – k. 17 akt

Po zakończeniu interwencji w godzinach wieczornych w dniu 3 października 2015 r. K. T. (1) odczuwał ból w prawej ręce. Wraz z M. M. (1) K. T. (1) udał się na Izbę Przyjęć ZOZ w C.. Tam zrobiono K. T. (2) podstawowe badania i skierowano na prześwietlenie. Miał obrzęk prawej dłoni i ograniczoną ruchomość palców I i II oraz śródręcza prawego. Założono mu opatrunek , zalecono okłady z A. , temblak i środki przeciwbólowe . K. T. (1) kontynuował leczenie prywatnie u Z. F. , który jest lekarzem rodzinnym w Ośrodku (...) w L. , ale ma też specjalizację z chirurgii. K. T. (1) opatrunek nosił przez dwa tygodnie . Później przez 30 dni chodził na rehabilitację w postaci zabiegów fizjoterapeutycznych . W pierwszym okresie nie mógł w ogóle poruszać kciukiem , bo obrzęk był duży , korzystał z leków przeciwbólowych . Później odczuwał dolegliwości bólowe przy wykonywaniu prac domowych . Nie korzystał ze zwolnienia lekarskiego , nie chciał , gdyż był wówczas w służbie przygotowawczej, a wcześniej z uwagi na opiekę nad żoną przebywał przez okres 5 miesięcy na zwolnieniu lekarskim i kolejne zwolnienie lekarskie w jego ocenie nie byłoby dla niego korzystne.

Dnia 12 stycznia 2016 r. K. T. (1) został skierowany na badanie przez (...) Rejonową Komisję Lekarską MSW w B.. Komisja zapoznała się z dokumentacją medyczną z leczenia K. T. (1) oraz przeprowadziła jego badanie . Orzeczeniem nr RKLBy-1934- (...) z dnia 11 października 2016 r. Komisja ustaliła u K. T. (1) , powstały wskutek wypadku z dnia 03.10.2015 r. pozostającego w związku z pełnieniem przez niego służby, przebyty uraz ręki prawej z następczym ograniczeniem ruchomości kciuka i zanikami mięśni kłębu, a także osłabienie siły mięśniowej oraz uszczerbek na zdrowiu stały średniego stopnia w wysokości 10 % .

dowód : - zeznania św. K. T. (1) 68 v – 70

- potwierdzona kopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego ZOZ w C. – k.15

- potwierdzona kopia orzeczenia nr RKLBy-1934- (...) z dnia 11 października 2016 r. – k. 7- 9

Komendant Wojewódzki Policji w B. decyzją z dnia 03 listopada 2016 r. , na podstawie art. 2 pkt 1, art. 11 ust. 1 oraz art. 34 ust. 1 i 2 pkt. 7 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą , za ustalony orzeczeniem (...) Rejonowej Komisji Lekarskiej MSW w B. nr RKLBy-1934- (...) z dnia 11.10.2016 r. trwały uszczerbek na zdrowiu w 10 % wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą w resorcie spraw wewnętrznych, który nastąpił w dniu 03.10.2015 r. przyznał K. T. (1) odszkodowanie w wysokości 7800,00 zł . W decyzji wskazano , że za podstawę obliczenia wysokości odszkodowania przyjęto, zgodnie z art. 10 oraz art. 13 ust. 1 i 2 w/w ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą – 780,00 zł za każdy procent uszczerbku na zdrowiu. Odszkodowanie wypłacono K. T. (1) dnia 30 listopada 2016 r.

Pismami z dnia 10 stycznia 2017 r. L. S. i M. H. zostali wezwani do naprawienia wyrządzonej szkody , w związku z dokonaną wypłatą odszkodowania dla policjanta K. T. (1) w kwocie 7800,00 zł w związku ze zdarzeniem z dnia 03.10.2015 r. w miejscowości W. poprzez wpłacenie na konto Komendy Wojewódzkiej Policji w B. kwoty 7800,00 zł w terminie 1 miesiąca pod rygorem wystąpienia z powództwem cywilnym . Zarówno M. H. , jak i L. S. ( wezwanie odebrała jego żona A. S. ) odebrali wezwanie 17 stycznia 2017 r. Wezwania powtórzono wysyłając pisma z dnia 03 kwietnia 2017 r.

dowód : - potwierdzona kopia decyzji z dnia 03.11.2016 r. – k. 12

- potwierdzona kopia zlecenia płatniczego z dnia 30.11.2016 r. – k. 13

- potwierdzone kopie pism : z dnia 10.01.2017 r. i z dnia 03.04.2017 r. wraz z dowodami doręczenia - k. 18 – 29

Sąd ustalił okoliczności faktyczne na podstawie na podstawie przywołanych wyżej dokumentów. Sąd oparł się także na zeznaniach świadka K. T. (1) ( k. 68 v – 70 ) , które Sąd uznał za wiarygodne , gdyż znajdują potwierdzenie w pozostałych dowodach .

Sąd zważył , co następuje :

Powód dochodzi od pozwanych zapłaty kwoty , którą wypłacił policjantowi K. T. (1), na podstawie na podstawie art. 2 pkt 1, art. 11 ust. 1 oraz art. 34 ust. 1 i 2 pkt. 7 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą ( tj. Dz. U z 2018 r. , poz. 1448 ) , za ustalony orzeczeniem (...) Rejonowej Komisji Lekarskiej MSW w B. nr RKLBy-1934- (...) z dnia 11.10.2016 r. trwały uszczerbek na zdrowiu w 10 % doznany przez niego wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą w resorcie spraw wewnętrznych, który nastąpił w dniu 03.10.2015 r.

Pozwani L. S. i M. H. zostali prawomocnie uznani za winnych tego , że w dniu 3 października 2015r. około godziny 20:50 w W., działając wspólnie i w porozumieniu, będąc w stanie nietrzeźwości, naruszyli nietykalność cielesną oraz znieważyli funkcjonariuszy Komendy Powiatowej Policji w C. tj. mł. asp. M. M. (1) oraz st. post. K. T. (1) w ten sposób, że podczas i w związku z podejmowanymi prze nich czynnościami służbowymi, nie chcąc podporządkować się wydawanym prawnie poleceniom, używali wobec nich słów wulgarnych i powszechnie uznanych za obelżywe, a także szarpali za mundury, w konsekwencji czego uległy one zniszczeniu, zaś st. post. K. T. (1) w trakcie czynności doznał obrażeń ciała w postaci urazu dłoni prawej ograniczającego ruchomość palców I i II oraz śródręcza prawego tj. winnych występku z art. 222§1 kk i art. 226§1 kk w zw. z art. 11 §2 kk. Art. 11 kpc stanowi , że ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Jednakże osoba, która nie była oskarżona, może powoływać się w postępowaniu cywilnym na wszelkie okoliczności wyłączające lub ograniczające jej odpowiedzialność cywilną. Nie można więc w sprawie cywilnej podważać ani skazania za przestępstwo, ani okoliczności ustalonych w postępowaniu karnym odnośnie popełnienia tego przestępstwa. (por. wyrok SN z dnia 27 listopada 2013 r., (...), LEX nr 1413608). Jak wskazał bowiem Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r.,(...) ((...) Nr 11, poz. 126, LEX nr 1311831), istota związania sądu cywilnego skazującym wyrokiem karnym na podstawie art. 11 kpc wyraża się w tym, że w skład podstawy faktycznej rozstrzygnięcia sądu cywilnego wchodzi czyn opisany w sentencji karnego wyroku skazującego, a sąd ten pozbawiony jest możliwości dokonywania ustaleń w tym zakresie, w tym w szczególności ustaleń odmiennych niż przeniesione na podstawie tego wyroku z procesu karnego.

W orzecznictwie i piśmiennictwie rozróżnia się roszczenie regresowe sensu stricto, przewidziane w kodeksie cywilnym w wypadku odpowiedzialności solidarnej (art. 376 i 441 kc), oraz roszczenie regresowe sensu largo, oznaczające ogólnie prawo żądania w całości lub części zwrotu wykonanego świadczenia, związane z sytuacjami, w których jedna osoba spełniła świadczenie w całości lub części obciążające inną osobę. W niniejszej sprawie między Skarbem Państwa a sprawcami , którzy wyrządzili szkodę na osobie funkcjonariusza swoim zachowaniem w dniu 3.10.2015 r. nie występuje współodpowiedzialność solidarna. Nie przewiduje jej żaden szczególny przepis ustawy, a art. 441 kc stanowiący w § 1, że jeżeli kilka osób ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym, ich odpowiedzialność jest solidarna oraz w § 3 , że ten, kto naprawił szkodę, za którą jest odpowiedzialny mimo braku winy, ma zwrotne roszczenie do sprawcy, jeżeli szkoda powstała z winy sprawcy , nie może tu mieć zastopowania wprost do powoda i pozwanych, ponieważ nie można przyjąć, iż Skarb Państwa odpowiada za szkodę na podstawie czynu niedozwolonego. W rachubę mógłby zatem wchodzić jedynie regres sensu largo. Pogląd dopuszczający możliwość żądania w jego ramach przez Skarb Państwa, przez analogię do art. 441 § 3 kc , zwrotu odszkodowania wypłaconego funkcjonariuszowi na podstawie ustawy policyjnej z 1972 r. utrwalił się w praktyce sądowej (np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 1977 r. (...) OSNCP z 1978 r. nr 10 poz. 174; uchwała 7 sędziów SN z dnia 21 października 1997 r. (...) OSNC z 1998 r. nr 2 poz.19). Możliwość zwrotnego dochodzenia przez Skarb Państwa od sprawcy wypadku odszkodowania wypłaconego na podstawie art. 5 ustawy policyjnej z 1972 r. , którą zastąpiła wyżej powoływana ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą , na podstawie , której powód był zobowiązany do wypłaty świadczenia policjantowi K. T. (1), Sąd Najwyższy podtrzymał wprost w uchwale z dnia 27 marca 2008 r. ( (...) OSNC z 2009 r. nr 5 poz. 67). Zgodnie z utrwalonym poglądem regres Skarbu Państwa do sprawcy szkody jest uwarunkowany założeniem, iż wypłacone świadczenie podlega zaliczeniu na poczet odszkodowania przysługującego mu od sprawcy. Zaliczenie korzyści na poczet szkody jest natomiast dopuszczalne tylko wtedy, gdy ich źródłem jest to samo zdarzenie. Odszkodowanie wypłacone na podstawie art. 2 pkt 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą , co do istoty jest zbieżne ze świadczeniem należnym na podstawie ogólnych regulacji

prawa cywilnego o czynach niedozwolonych. Odszkodowanie to będzie podlegać zaliczeniu na poczet ewentualnej dalszej rekompensaty w procesie przeciwko odpowiedzianemu za szkodę. Bezsprzecznie bowiem

spowodowanie uszkodzenia ciała funkcjonariusza, prowadzące do uszczerbku na zdrowiu, jest przyczyną wypłaty mu odszkodowania przez Skarb Państwa, zatem kwota ta stanowi nic innego jak uszczerbek majątkowy Skarbu Państwa.

W rozpatrywanej sprawie nie ma wątpliwości, iż uraz ręku prawej, którego doznał funkcjonariusz policji K. T. (1) dnia 03.10.2015 r. , zostały spowodowane na skutek działań pozwanych. Na okoliczność tą wskazuje : wyrok karny skazujący pozwanych (sygn. (...) , zeznania św. K. T. (1) oraz inne dokumenty takie jak raport oraz protokół powypadkowy.

Pozwany M. H. kwestionował wysokość doznanego przez K. T. (1) uszczerbku na zdrowiu , jednakże nie przedstawił w tym zakresie żadnych dowodów . Zgodnie zaś z art. 6 kc ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Powód zaś uszczerbek na zdrowiu K. T. (1) w wysokości 10 % jako doznany przez niego wskutek wypadku pozostającego w związku ze służbą w resorcie spraw wewnętrznych, który nastąpił w dniu 03.10.2015 r . , ustalił na podstawie orzeczenia (...) Rejonowej Komisji Lekarskiej MSW w B. nr RKLBy-1934- (...) z dnia 11.10.2016 r. (...)w B. przyznał K. T. (1) z tego tytułu jednorazowe odszkodowanie w kwocie 7800,00 zł ustalone zgodnie z art. 2 pkt 1 i art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 4 kwietnia 2014 r. o świadczeniach odszkodowawczych przysługujących w razie wypadku lub choroby pozostających w związku ze służbą . Art.11 ust 1 tejże ustawy stanowi bowiem , że jednorazowe odszkodowanie przysługuje w wysokości 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent uszczerbku na zdrowiu. Należy nadmienić , że zasądzone wyrokiem z dnia 23 maja 2016 r. Sąd Rejonowy w Chełmnie II Wydział Karny w sprawie (...)od pozwanych kwoty po 150,00 zł na rzecz K. T. (1) zasądzono tytułem częściowego zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i kwoty te nie wyczerpują należnego poszkodowanemu K. T. (1) zadośćuczynienia .

Pozwany M. H. podnosił też , że powinien być zobowiązany do zapłaty jedynie połowy wypłaconego przez powoda odszkodowania , zaś drugą cześć powinien ponieść pozwany L. S. . Pozwani niewątpliwie dopuścili się w stosunku do poszkodowanego policjanta czynu niedozwolonego, a zgodnie z art. 441 § 1 kc , jeżeli kilka osób ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym, ich odpowiedzialność jest solidarna. Z kolei art. 366 1 kc stanowi , że solidarność dłużników polega na tym , że kilku dłużników może być zobowiązanych w ten sposób, że wierzyciel może żądać całości lub części świadczenia od wszystkich dłużników łącznie, od kilku z nich lub od każdego z osobna, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z dłużników zwalnia pozostałych . Tak więc to od powoda zależało czy powód wystąpi z zadaniem zwrotu kwoty wypłaconej K. T. (1) tylko w stosunku do jednego z pozwanych czy do obu pozwanych i w jakiej wysokości świadczeń będzie żądał od każdego z nich .

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd , uznał żądanie powoda za zasadne i orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku , na mocy powołanych wyżej przepisów, zasądzając od pozwanych L. S. i M. H. solidarnie na rzecz powoda kwotę 7800 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 18 lutego 2017 r. do dnia zapłaty. Zgodnie bowiem z art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Pozwani zostali wezwany do zwrotu wypłaconego odszkodowania w terminie 1 miesiąca pismem z dnia 10 stycznia 2017 r. , doręczonym w dniu 17 stycznia 2017 r. Zatem miesięczny termin (wyznaczony w wezwaniu) do zapłaty odszkodowania upłynął im w dniu 17 lutego 2017 r. i od dnia następnego pozwani pozostawali w zwłoce, a stronie powodowej przysługiwały odsetki z tytułu naruszenia terminowości wykonania świadczenia pieniężnego. W punkcie 2 sentencji orzeczenia Sąd orzekł o kosztach procesu , na podstawie art. 98 § 1 kpc, zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Na koszty poniesione przez powoda składały się koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1800,00 zł . W punkcie 3 Sąd nakazał pobrać od pozwanych solidarnie na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Chełmnie kwotę 390,00 zł z tytułu nieuiszczonej opłaty sądowej od pozwu , od uiszczenia której powód był z urzędu zwolniony .

Pozwany L. S. nie ustosunkował się do żądania pozwu , wyrok z stosunku do niego był wyrokiem zaocznym ( art. 339 kpc ), wobec czego w punkcie 4 sentencji wyroku Sąd nadał wyrokowi w pkt. 1 i 2 rygor natychmiastowej wykonalności w stosunku do pozwanego L. S. , na podstawie art. 333 § 1 pkt. 3 kpc.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE