Sygn. akt II K 1110/17
Dnia 11 października 2018 r.
Sąd Rejonowy w G. w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Beata Malinowska
Protokolant: Natalia Tomaszewska
w obecności Prokuratora Mirosława Gąska
Po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 9.03.2018 r., 27.03.2018 r., 25.05.2018 r., 27.09.2018 r., sprawy
W. B.- s. K., T. z d. J., ur. (...) w R. , zam. pobyt stały (...) (...) B. Im H. (...), przebywający w G. ul. (...), obywatelstwa polskiego oraz niemieckiego, PESEL (...), nie karanego,
oskarżonego o to, że:
W dniu 9 października 2017 roku około godz. 18:20 w G. na ul. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że jadąc z kierunku ul. (...) w kierunku ul. (...) samochodem osobowym F. (...) o nr rej. (...), nie zachował szczególnej ostrożności dojeżdżając do oznakowanego znakami pionowymi i poziomymi przejścia dla pieszych potrącając N. D. (1) i W. F. kończące przechodzenie z lewej na prawą stronę jezdni (patrząc w kierunku jazdy pojazdu), po czym oddalił się z miejsca zdarzenia. Czynem swym spowodował u poszkodowanych obrażenia ciała, z czego obrażenie ciała W. F. w postaci złamania nasady dalszej koci udowej prawej, powodowało naruszenie czynności funkcji narządu ruchu na okres powyżej 7 dni – w znaczeniu art. 157 § 1 kk, a to z kolei wyczerpuje znamiona wypadku komunikacyjnego,
tj. o czyn określonego w art. 177 § 1 kk i art. 178 § 1 kk w zw. z art. 11 §2 kk
o r z e k ł
I. Oskarżonego W. B. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu z tym ustaleniem, że w chwili jego popełnienia miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem tj. przestępstwa z art. 177 §1 kk w zw. z art. 178 §1 kk w zw. z art. 31 §2 kk i za to na mocy art. 177 §1 kk w zw. z art. 178 §1 kk skazuje go na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. Na mocy art. 69 §1 i 2 kk i art. 70 §1 kk wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 2 (dwóch) lat próby;
III. Na mocy art. 71 §1 kk wymierza oskarżonemu grzywnę w wysokości 50(pięćdziesięciu) stawek dziennych przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 50(pięćdziesięciu) złotych;
IV. Na mocy art. 42 §2 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 (czterech) lat, zaliczając na jego poczet okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 9 października 2017 r.;
V. Na mocy art. 47 §3 kk zasądza od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej W. F. nawiązkę w wysokości 10.000,00 (dziesięciu tysięcy) złotych;
VI. Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w G. kwotę 370 zł tytułem opłaty oraz obciąża go częściowo poniesionymi wydatkami postępowania w kwocie 1.425,10 zł natomiast zwalania oskarżonego od ponoszenia pozostałych wydatków postepowania, którymi obciąża Skarb Państwa.
Sygn. akt II K 1110/17
W dniu 9 października 2017r. ok. godz. 18.20 K. S. jechał pojazdem marki F. (...) ul. (...) a następnie ul. (...)- wzdłuż W. - w G. w kierunku Galerii Handlowej (...). Droga ta jest oświetlona . Jest to ulica dwukierunkowa o jednym pasie ruchu dla każdego kierunku jazdy . Jechał z nim kolega J. A.. Robiło się ciemno i padał deszcz. Kiedy jechał ul. (...) i zjechał z ronda to zauważył z jego prawej strony przed przejściem dla pieszych W. F. i N. D. (2) . Rozglądały się czy nic nie jedzie i mogą przejść przez przejście dla pieszych na drugą stronę jezdni. K. S. zatrzymał pojazd przed przejściem dla pieszych i je przepuścił. Kiedy wchodziły na przejście dla pieszych to z lewej strony widziały pojazd K. S. , który się zatrzymał natomiast z prawej strony światła pojazdu było widać z oddali w związku z czym uznały ,że bezpiecznie przejdą . Przeszły one przez pas ruchu na którym zatrzymał się pojazd kierowany przez K. S. i kiedy kończyły już przechodzenie przez przejście dla pieszych i znajdowały się w odległości 1-2 m. od wejścia na chodnik uderzył w nie jadący z przeciwnego kierunku pojazd marki F. (...) nr rej . (...) koloru białego , którym kierował W. B.. Samochód uderzył przednią prawą stroną gdzie jest lusterko i maska , z prawej strony najpierw W. F. , która przewracając się upadła na N. D. (1) w wyniku czego obie przewróciły się na jezdnię . W. F. została uderzona w prawą stronę w nogę i biodro . W. B. nie zatrzymał się i odjechał z miejsca zdarzenia. K. S. i jego kolega wysiedli z pojazdu aby udzielić pomocy poszkodowanym. N. D. (1) wstała o własnych siłach a W. F. nie dała rady sama wstać więc K. S. i J. A. jej pomogli. Zadzwonili na numer alarmowy 112. Na miejsce przyjechało pogotowie i policja. W. F. bolała prawa noga i miała ułamany przedni ząb a N. D. (1) czuła się potłuczona.
( dowód: zeznania świadków: K. S. k- 257, 62v, 33, J. A. k- 256v, 64v, 35 , N. D. (1) k- 197v, 38 v , zeznania świadka W. F. k- 197, 41v-42v ).
Przybyli na miejsce zdarzenia funkcjonariusze Policji na miejscu przeprowadzili rozmowę ze świadkami zdarzenia , którzy opisali pojazd sprawcy. Funkcjonariusze Policji sprawdzili monitoring zewnętrzny Galerii Handlowej (...) i na zapisie ujawnili samochód odpowiadający opisowi świadków. Był to samochód marki F. (...) nr rej. (...) koloru białego , który w tym czasie wyjechał z parkingu zewnętrznego przy CH A. i skręcił w prawo w kierunku ul. (...). Ustalony został właściciel pojazdu . Funkcjonariusze Policji udali się do jego miejsca zamieszkania. Właścicielem pojazdu był M. S. – starszy mężczyzna. M. S. powiedział ,że pojazd ten użytkował w dniu dzisiejszym jego syn – W. B. , mówił że syn był w GH A.. Na miejscu był też W. B. i jego matka – T. S. . Funkcjonariusze Policji poprosili o okazanie samochodu. Pojazd marki F. (...) koloru białego był w garażu ale były widoczne mokre ślady kół co świadczyło ,że został tam zaparkowany niedawno. Pojazd miał złożone prawe , zewnętrzne lusterko oraz zarysowanie na powłoce lakierniczej drzwi prawych pod lusterkiem , powstałe w wyniku złożenia lusterka. Podczas oględzin pojazdu ujawniono także włos z prawej strony na wysokości szyby prawej drzwi a na wysokości lusterka z prawej strony zderzaka przedniego ujawniono ślad przetarcia , zabrudzenia (błota) jakby pochodzące od przedmiotu , który otarł się o zderzak. W. B. stwierdził ,że był w dniu dzisiejszym w CH A. i gdzie spotkał koleżankę którą zabrał ze sobą i w drodze do domu wysadził na ul. (...). W rozmowie z funkcjonariuszami Policji T. S. powiedziała ,że to ona była w dniu dzisiejszym z synem w CH A. . W. B. potem to potwierdził. Podał też ,że nie widzi na jedno oko gdyż miał wcześniej jakiś wypadek. Był trzeźwy. Nie stwierdzono też, w badanej krwi W. B., obecności substancji psychoaktywnych zdefiniowanych jako „działające podobnie do alkoholu”.
( dowód: zeznania świadka M. K. k- 256v, 30v-31, notatka urzędowa k- 1-3, dokumentacja fotograficzna k- 4-11, protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k- 12, protokół oględzin pojazdu k- 13-14 protokół pobrania krwi k- 89,123, opinia z przeprowadzonych badań k- 88 , obraz z monitoringu k- 91-92, 117-118,132-134, protokół z odtworzenia utrwalonego zapisu k-120- 121, 135-136, 137-144, opinia z badań kryminalistycznych k- 124-129, ślad kryminalistyczny k- 145, szkic k 146, 195, protokół oględzin miejsca wypadku drogowego k- 147-148).
W wyniku tego zdarzenia W. F. doznała złamania nadkłykciowego prawej kości udowej bez przemieszczenia oraz złamania urazowego zęba –jedynki górnej prawej. Obrażenie ciała w postaci złamania nadkłykciowego prawej kości udowej bez przemieszczenia spowodowało naruszenie czynności narządu ruchu na okres powyżej 7 dni w rozumieniu art. 157 kk. Złamanie urazowe zęba spowodowało zaś naruszenie czynności narządu zgryzu na okres poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 kk.
W wyniku tego zdarzenia N. D. (1) doznała stłuczenia palca IV i V ręki prawej z otarciami skóry . Obrażenia te spowodowały naruszenie czynności tkanek miękkich –powłok ciała na okres poniżej 7 dni w rozumieniu art. 157 kk.
W wyniku tego zdarzenia W. F. miała operację i założony gips na nogę , przez 2 miesiące nie chodziła do szkoły i uczyła się w domu , nie bierze udziału w zajęciach w-f . Cały czas odczuwa ból w nodze i będzie miała rehabilitację
( dowód: zeznania świadka W. F. k- 197, opinie sądowo-lekarskie k- 73i 75, dokumentacja medyczna k- 59 ).
W toku postępowania przed Sądem W. B. został poddany jednorazowemu badaniu sądowo-psychiatrycznemu i sądowo-psychologicznemu . Biegli nie rozpoznali u W. B. choroby psychicznej i upośledzenia umysłowego lecz organiczne zaburzenia osobowości. Przejawia on zaburzenia pamięci operacyjnej i wzrokowo słuchowej . Ma obniżoną trwałość śladu pamięciowego. Przejawia zaburzenia spostrzegawczości wzrokowej oraz zdolności koordynacji wzrokowo –ruchowej. Wymaga pomocy innych osób. W związku z powyższym biegli stwierdzili u W. B. zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu i ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem. Z uwagi na organiczne uszkodzenie układu ośrodkowo-ruchowego u W. B. istnieje wzmożona dekoncentracja uwagi , wzmożona męczliwość , obniżona koordynacja wzrokowo-ruchowa i obniżona spostrzegawczość
( dowód: opinia sądowa psychiatryczno-psychologiczna k- 265-266 akt, przetłumaczona z j. niemieckiego dokumentacja lekarska k- 246-251, zeznania biegłej –specjalisty psychiatry D. A. k-293v, zeznania biegłej psycholog E. D. k- 293v-294 ).
Oskarżony W. B. w toku postępowania przygotowawczego i na rozprawie nie przyznał się do zarzucanego mu czynu i wyjaśnił ,że nie może przypomnieć sobie co się stało. Osiem lat temu miał wypadek samochodowy i od tego czasu nie widzi na lewe oko. Od kilku lat leczy się psychiatrycznie. Od wypadku nie pracuje i jest na rencie. Czasami ma zaniki pamięci . Nie pamięta potrącenia . Nie poczuł żadnego szarpnięcia samochodem ani uderzenia
(dowód: wyjaśnienia oskarżonego k- 196v, 46v-47, 51-52 ).
Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego albowiem były one sprzeczne z zeznaniami świadków : K. S. , J. A. , N. D. (1) , W. F. oraz M. K. a także z zapisem z monitoringu z miejsca zdarzenia . Z zeznań świadków: K. S. , J. A. , N. D. (1) i W. F. jednoznacznie wynikało ,że kierujący białym pojazdem marki F. (...) nie zatrzymał się przed przejściem dla pieszych i potrącił pokrzywdzoną i jej koleżankę które prawie już kończyły przechodzenie przez jezdnię z lewej na prawą stroną patrząc z kierunku jazdy tego pojazdu. Pojazd ten nie zatrzymał się tylko odjechał. Pojazd oskarżonego zarejestrowały w okolicy miejsca zdarzenia kamery monitoringu . Także z zeznań świadka M. K. wynikało ,że kiedy dokonał oględzin pojazdu marki F. (...), którym poruszał się oskarżony , bezpośrednio po zdarzeniu to miał złożone prawe , zewnętrzne lusterko oraz zarysowanie na powłoce lakierniczej drzwi prawych pod lusterkiem , powstałe w wyniku złożenia lusterka. Podczas oględzin pojazdu ujawniono także włos z prawej strony na wysokości szyby prawej drzwi a na wysokości lusterka z prawej strony zderzaka przedniego ujawniono ślad przetarcia , zabrudzenia (błota) jakby pochodzące od przedmiotu , który otarł się o zderzak. Z opinii psychiatryczno –psychologicznej wynika ,że biegli nie rozpoznali u W. B. choroby psychicznej i upośledzenia umysłowego lecz organiczne zaburzenia osobowości. Przejawia on zaburzenia pamięci operacyjnej i wzrokowo słuchowej . Ma obniżoną trwałość śladu pamięciowego. Przejawia zaburzenia spostrzegawczości wzrokowej oraz zdolności koordynacji wzrokowo –ruchowej. Wymaga pomocy innych osób. Z uwagi na organiczne uszkodzenie układu ośrodkowo-ruchowego u W. B. istnieje wzmożona dekoncentracja uwagi , wzmożona męczliwość , obniżona koordynacja wzrokowo-ruchowa i obniżona spostrzegawczość. W związku z powyższym biegli stwierdzili u W. B. zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu i ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem . Wobec powyższego w ocenie Sądu, oskarżony prowadząc pojazd zdawał sobie sprawę ze swoich dolegliwości zdrowotnych . W swoich wyjaśnieniach przyznał bowiem ,że na skutek wypadku , który miał 8 lat temu nie widzi na lewe oko , nie pracuje , jest na rencie i od paru lat leczy się psychiatrycznie gdyż ma zaniki pamięci . Także z opinii psychologiczno-psychiatrycznej wynika, że ma zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu. W ocenie Sądu oskarżony przy takim stanie swojego zdrowia w ogóle nie powinien wsiadać za kierownicę gdyż zdawał sobie sprawę z tego jak ogromny wpływ na kierowanie samochodem mają jego dolegliwości.
Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: K. S. , J. A. , N. D. (1) , W. F. albowiem były one spójne i konsekwentne a także wzajemnie się pokrywały tworząc logiczną całość.
Sąd dał wiarę zeznaniom świadka M. K. albowiem były one logiczne i konsekwentne a także znalazły odzwierciedlenie w sporządzonej przez świadka notatce urzędowej .
Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka T. S. albowiem były one zupełnie sprzeczne z zeznaniami świadków : K. S. , J. A. , N. D. (1) , W. F. i M. K.. Zeznania świadka – matki oskarżonego- zmierzały do tego aby uniknął on odpowiedzialności karnej za zarzucany mu czyn.
Zdaniem Sądu pisemne opinie biegłego – specjalisty chirurgii i medycyny ratunkowej – dr. nauk med. A. W. odnośnie kwalifikacji obrażeń jakich doznały w wyniku wypadku drogowego pokrzywdzona W. F. i N. D. (1) zasługują na przyznanie im w pełni waloru wiarygodności. Zostały one wykonane w sposób wnikliwy i fachowy przez lekarza specjalistę o odpowiednio wysokich kwalifikacjach zawodowych i po zapoznaniu się biegłego z dokumentacją medyczną .
Sąd dał wiarę opinii z przeprowadzonych badań krwi oskarżonego na zawartość alkoholu oraz opinii z badań toksykologicznych krwi oskarżonego albowiem zostały one wykonane w sposób wnikliwy i rzetelny przez osoby o odpowiednio wysokich kwalifikacjach zawodowych. Nie ma zatem podstaw by kwestionować ich wiarygodność.
Sąd dał wiarę dowodowi z opinii biegłych lekarzy psychiatrów i biegłej psycholog oraz uzupełniającym ustnym opiniom biegłej: lekarza psychiatry D. A. i biegłej psycholog E. D. dotyczącej stanu zdrowia psychicznego i poczytalności W. B. . Opinie te zostały wykonane w sposób wnikliwy i rzetelny przez specjalistów o odpowiednio wysokich kwalifikacjach. Nie ma zatem podstaw by kwestionować ich wiarygodność.
Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów , pism , protokołów i płyt CD zgromadzonym w toku postępowania , uznając je za w pełni wiarygodne i nie znajdując podstaw do kwestionowania ich autentyczności.
W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, zdaniem Sądu, popełnienie przez oskarżonego czynu z art. 177 § 1 kk nie budzi wątpliwości . Sąd uznał oskarżonego W. B. za winnego tego ,że w dniu 9 października 2017 roku około godz. 18:20 w G. na ul. (...) umyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w ten sposób, że jadąc z kierunku ul. (...) w kierunku ul. (...) samochodem osobowym F. (...) o nr rej. (...), nie zachował szczególnej ostrożności dojeżdżając do oznakowanego znakami pionowymi i poziomymi przejścia dla pieszych potrącając N. D. (1) i W. F. kończące przechodzenie z lewej na prawą stronę jezdni (patrząc w kierunku jazdy pojazdu), po czym oddalił się z miejsca zdarzenia. Czynem swym spowodował u poszkodowanych obrażenia ciała, z czego obrażenie ciała W. F. w postaci złamania nasady dalszej kości udowej prawej, spowodowało naruszenie czynności /funkcji narządu ruchu na okres powyżej 7 dni – w znaczeniu art. 157 § 1 kk, a to z kolei wyczerpuje znamiona wypadku komunikacyjnego, przy czym w chwili jego popełnienia miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem , tj. przestępstwa z art. 177 § 1 kk w zw. z art. art. 178 § 1 kk i w zw. z art. 31 § 2 kk.
Zdaniem Sądu orzeczona wobec oskarżonego kara 6 miesięcy pozbawienia wolności jest odpowiednia do stopnia społecznego niebezpieczeństwa czynu. Spełni swą funkcję w zakresie prewencji ogólnej jak i funkcję represyjno-wychowawczą.
Jednocześnie Sąd doszedł do przekonania , że w stosunku do oskarżonego istnieją przesłanki do warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby. Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę okoliczności sprawy, istnieje możliwość dania mu szansy i uznania , że zaistniałe zdarzenie miało charakter incydentalny oraz , że taka sytuacja nie powtórzy się. Wyznaczony przez Sąd okres próby pozwoli stwierdzić czy oskarżony należycie wykorzysta daną mu przez Sąd szansę.
Biorąc pod uwagę fakt, że kara pozbawienia wolności nie będzie faktycznie wykonana Sąd wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych przyjmując jedną stawkę za równoważną kwocie 50 zł .
Sąd nie skorzystał w tej sprawie z możliwości zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia kary w związku z treścią opinii psychiatryczno –psychologicznej w której biegli nie rozpoznali u W. B. choroby psychicznej i upośledzenia umysłowego lecz organiczne zaburzenia osobowości. Przejawia on zaburzenia pamięci operacyjnej i wzrokowo słuchowej . Ma obniżoną trwałość śladu pamięciowego. Przejawia zaburzenia spostrzegawczości wzrokowej oraz zdolności koordynacji wzrokowo –ruchowej. Wymaga pomocy innych osób. W związku z powyższym biegli stwierdzili u W. B. zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu i ograniczoną w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem . Wobec powyższego w ocenie Sądu, oskarżony prowadząc pojazd zdawał sobie sprawę ze swoich dolegliwości zdrowotnych . W swoich wyjaśnieniach przyznał bowiem ,że na skutek wypadku , który miał 8 lat temu nie widzi na lewe oko , nie pracuje , jest na rencie i od paru lat leczy się psychiatrycznie gdyż ma zaniki pamięci . Także z opinii psychologiczno-psychiatrycznej wynika, że ma zachowaną zdolność rozumienia znaczenia czynu. W ocenie Sądu oskarżony przy takim stanie swojego zdrowia w ogóle nie powinien wsiadać za kierownicę gdyż zdawał sobie sprawę z tego jak ogromny wpływ na kierowanie samochodem mają jego dolegliwości .
Na mocy art. 42 § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 4 lat, zaliczając na jego poczet okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 9 października 2017r.
Na mocy art. 47 § 3 kk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonej W. F. nawiązkę w kwocie 10.000 zł.
Wymierzając oskarżonemu powołaną wyżej karę , środek karny i środek kompensacyjny Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim okoliczności popełnienia tego przestępstwa. Oskarżony zdając sobie sprawę ze swojego stanu zdrowia - zaburzenia spostrzegawczości wzrokowej oraz zdolności koordynacji wzrokowo –ruchowej , kierował samochodem na ulicach (...) i potrącił na przejściu dla pieszych dwie młode osoby . Odjechał z miejsca zdarzenia i nie udzielił im pomocy a nawet się nie zatrzymał. Zdaniem Sądu ,oskarżony swoim zachowaniem stwarzał znaczne niebezpieczeństwo dla życia i zdrowia nie tylko własnego , ale też i innych użytkowników drogi.
O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 627 kpk i art. 624 § 1 kpk oraz art. 2 ust.1 pkt 2 i art. 3 ust.2 ustawy z dnia 23.06.1973r. „o opłatach w sprawach karnych” (tekst jednolity: Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego oraz wysokość osiąganych przez nich dochodów.