Sygn. akt V W 161/17
Dnia 30 maja 2017 roku
Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli w Warszawie V Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący: SSR Joanna Wieczorek-Nowak
w obecności:
Protokolant: Karolina Gromaszek
bez udziału oskarżyciela publicznego
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2017 r.
sprawy P. Z., syna G. i E., urodzonego w dniu (...) w W.,
obwinionego o to , że:
w dniu 28 września 2016 r. w siedzibie(...)Straży Miejskiej (...) W., Al. (...) w W., wbrew ciążącemu na nim prawnemu obowiązkowi nie wskazał na uprzednie żądanie Straży Miejskiej (...) W., komu powierzył w dniu 14.09.2016 r. pojazd marki P. o numerze rejestracyjnym (...), którego jest właścicielem, a którym to w danym dniu około godz. 12:05 w W. na ul. (...) popełniono wykroczenie, polegające na postoju w strefie obowiązywania znaku B-36 „zakaz zatrzymywania się”,
tj. za wykroczenie z art. 96 § 3 kw
orzeka:
I. uznaje obwinionego P. Z. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 96 § 3 kw, przy czym ustala, iż obwiniony, wbrew ciążącemu na nim prawnemu obowiązkowi, nie wskazał, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania, i za to na podstawie art. 96 § 3 kw wymierza mu karę grzywny w wysokości 200 (dwieście) zł;
II. na podstawie art. 118 § 1 kpw w zw. z art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od obwinionego P. Z. na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w wysokości 130 (sto trzydzieści) zł, w tym opłatę w wysokości 30 (trzydzieści) zł.
Sygn. akt V W 161/17
Sąd Rejonowy dla Warszawy – Woli w Warszawie rozpoznając sprawę obwinionego P. Z. ustalił następujący stan faktyczny.
W dniu 14 września 2016 r. około godz. 12.05 w W. przy ul. (...) funkcjonariusz Straży Miejskiej A. B. ujawnił wykroczenie polegające na parkowaniu pojazdu marki P. o nr rej. (...) w strefie obowiązywania znaku drogowego B-36 „zakaz zatrzymywania”.
W toku wykonywanych czynności ustalono, iż właścicielem opisanego wyżej pojazdu jest P. Z., któremu wysłano wezwanie do wskazania w terminie 7 dni od otrzymania wezwania, komu powierzył on w/w pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, zaznaczając jednocześnie, iż w przypadku niewskazania, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, popełni on wykroczenie z art. 96 § 3 kw, a w związku z tym zakończenie prowadzonych czynności wyjaśniających w sprawie o wykroczenie nastąpi poprzez wyrażenie zgody na przyjęcie mandatu karnego kredytowanego w wysokości 100 zł.
Wezwanie zostało skutecznie doręczone P. Z. w dniu 24 września 2016r.
W dniu 28 września 2016 r. P. Z. nadesłał do Straży Miejskiej (...) W. (...)Oddziału Terenowego pismo pt. „Wniosek o umorzenie postępowania na podstawie art. 5 § 1 pkt 1, 2, 9 i 10 kpw”, w którym podniósł, iż Straż Miejska nie ma uprawnień do karania właściciela pojazdu z art. 96 § 3 kw, jeśli skorzystał ze swoich praw kodeksowych, a grożenie karą wymierzoną przez funkcjonariuszy i wzywanie do zapłaty grzywny bezpośrednio organowi mandatowemu jest nie tylko groźbą bezprawną, ale i próbą wyłudzenia pieniędzy pod pretekstem mandatu.
W związku z przesłaniem przez P. Z. wyjaśnień do siedziby(...) Oddziału Terenowego Straży Miejskiej (...) W. przy Al. (...) w W. odstąpiono od jego przesłuchania.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów:
notatki urzędowej (k. 1, 2, 16), wezwania z załącznikiem (k. 3-4), zpo (k. 5), pisma pt. „Wniosek o umorzenie postępowania na podstawie art. 5 § 1 pkt 1, 2, 9 i 10 kpw” (k. 6-10).
Obwiniony P. Z. nie złożył żadnych wyjaśnień w toku rozprawy głównej. Ponadto, w niniejszej sprawie nie występowali również świadkowie, a co za tym idzie – nie zostały złożone żadne zeznania.
Rozpoznając sprawę Sąd ocenił więc jedynie zgromadzone w aktach sprawy i ujawnione w toku rozprawy głównej dowody w postaci dokumentów, które niewątpliwie należało uznać za w pełni wiarygodne. Sąd nie znalazł nawet najmniejszych podstaw, by kwestionować ich wiarygodność.
Wszystkie wyżej wymienione, uznane przez Sąd za wiarygodne, dowody tworzą logicznie powiązaną całość i pozwalają na ustalenie stanu faktycznego zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego oraz wskazaniami wiedzy.
Analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wykazała w sposób jednoznaczny, że okoliczności popełnienia czynu zarzucanego obwinionemu P. Z., tj. wykroczenia z art. 96 § 3 kw, oraz jego wina nie budzą wątpliwości.
Przechodząc do rozważań na temat wyczerpania przez obwinionego znamion zarzucanego mu czynu należy wskazać, że odpowiedzialności za popełnienie wykroczenia z art. 96 § 3 kw podlega ten, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Ów przepis uzupełnia z kolei przepis art. 78 ust. 4 i 5 Ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym, który stanowi, że właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec, zaś w przypadku, gdy właścicielem lub posiadaczem pojazdu jest: 1) osoba prawna, 2) jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, której odrębne przepisy przyznają zdolność prawną, 3) jednostka samorządu terytorialnego, 4) spółka kapitałowa w organizacji, 5) podmiot w stanie likwidacji, 6) przedsiębiorca niebędący osobą fizyczną, 7) zagraniczna jednostka organizacyjna - do udzielenia informacji, o której mowa w ust. 4, obowiązana jest osoba wyznaczona przez organ uprawniony do reprezentowania tego podmiotu na zewnątrz, a w przypadku niewyznaczenia takiej osoby - osoby wchodzące w skład tego organu zgodnie z żądaniem organu, o którym mowa w ust. 4, oraz sposobem reprezentacji podmiotu.
Godzi się zauważyć, iż w niniejszej sprawie obwiniony przesłał do siedziby (...) Oddziału Terenowego Straży Miejskiej (...) W. pisemne wyjaśnienia, w których wskazał, iż „Straż Miejska nie ma uprawnień do karania właściciela pojazdu z art. 96 § 3 kw, jeśli skorzystał ze swoich praw kodeksowych, a grożenie karą wymierzoną przez funkcjonariuszy i wzywanie do zapłaty grzywny bezpośrednio organowi mandatowemu jest nie tylko groźbą bezprawną, ale i próbą wyłudzenia pieniędzy pod pretekstem mandatu”, niemniej jednak, nie wskazał, komu powierzył opisany wyżej pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. Stwierdzić zatem należy, iż nie zrealizował on obowiązku nałożonego na niego przez cytowany wyżej przepis Prawa o ruchu drogowym.
Nie ulega wątpliwości, że P. Z. jako właściciel samochodu marki P. o nr rej. (...) ponosi jednocześnie odpowiedzialność za użytkowanie tego pojazdu przez inne osoby.
Reasumując, należy stwierdzić, iż P. Z. nie wskazując osoby, której powierzył do kierowania lub używania pojazd marki P. o nr rej. (...), wyczerpał znamiona wykroczenia z art. 96 § 3 kw.
Rozważając kwestię wymiaru kary za popełnienie przypisanego obwinionemu wykroczenia, Sąd wziął pod uwagę jedynie okoliczności przemawiające na jego korzyść, albowiem tych przemawiających na jego niekorzyść nie dopatrzono się.
Za jedyną okoliczność łagodzącą w niniejszej sprawie należało uznać fakt, iż obwiniony nie figuruje w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego (k. 38).
Mając na uwadze wyżej wymienioną okoliczność łagodzącą Sąd na podstawie art. 96 § 3 kw wymierzył obwinionemu karę grzywny w wysokości 200 zł. Taka kara, zdaniem Sądu, nie przekracza stopnia winy obwinionego, jak również oddaje stopień społecznej szkodliwości wykroczenia, którego się on dopuścił. Nadto, biorąc pod uwagę granice, w których Sąd mógł wymierzyć karę, nie sposób uznać wymierzonej kary za nadmiernie surową.
Ponadto, Sąd na podstawie art. 118 § 1 kpw w zw. z art. 3 ust. 1 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od obwinionego P. Z. na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w wysokości 130 zł, w tym opłatę w wysokości 30 zł.
Mając na uwadze powyższe rozważania i na podstawie powołanych powyżej przepisów Sąd Rejonowy dla Warszawy-Woli w Warszawie orzekł jak w części dyspozytywnej wyroku.