Sygnatura akt: V GC 1777/17
K., dnia 22 listopada 2017 roku
Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:
Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska - Bruś
Protokolant: Anna Woźniakowska
po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2017 roku w Kaliszu
na rozprawie
sprawy z powództwa – A. K.
przeciwko – M. Ł. (1)
o zapłatę
1. zasądza od pozwanego M. Ł. (1) na rzecz powoda A. K. kwotę 799,50 Euro (siedemset dziewięćdziesiąt dziewięć 50/100 Euro) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych liczonymi od dnia 07 lipca 2016 roku do dnia zapłaty,
2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 100,00 złotych (sto złotych) tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz kwotę 917,00 złotych (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego,
3. oddala wniosek pozwanego o rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia.
SSR Magdalena Berczyńska - Bruś
Sygn. akt V GC 1777/17
Powód A. K. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) Owoce Warzywa A. K. w K. pozwem z dnia 6 marca 2017r. wniósł o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego M. Ł. (1) prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą Firma Usługowo – Handlowa (...) w B. kwoty 799,50 euro z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach od dnia 7 lipca 2016r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwany zlecił powodowi wykonanie usługi transportowej. Z tego tytułu powód wystawił i przekazał pozwanemu fakturę VAT nr (...) na kwotę 799,50 euro. Pozwany nie zapłacił należnej powodowi kwoty, w związku z czym wezwaniem z dnia 8 grudnia 2016r. pozwany został wezwany do zapłaty należności.
Do pozwu załączono zlecenie transportowe z dnia 25.04.2016r., fakturę VAT nr (...) z 27.04.2016r., dokument CMR, WZ i wezwanie do zapłaty.
W dniu 4 kwietnia 2017r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, sygn. akt V GNc 876/17, którym orzekła zgodnie z żądaniem pozwu.
Zachowując ustawowy termin pozwany wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości. Wniósł o oddalenie powództwa podnosząc zarzut nieudowodnienia wysokości roszczenia. Ponadto w przypadku zasądzenia należności wniósł o rozłożenie go na raty i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał swoją dramatycznie trudną sytuację materialną, w którą popadł z powodu niezapłacenia dużej kwoty przez jego dłużnika.
W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda podtrzymała powództwo i wniosła o oddalenie wniosku o rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia, podkreślając że przez ponad rok pozwany nie dokonał żadnej wpłaty.
Pozwany cofnął wniosek o przesłuchanie świadka M. Ł. (2) w związku z chęcią ugodowego załatwienia sprawy, ale nie stawił się na rozprawie.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 25 kwietnia 2016r. pozwany zlecił powodowi przewóz ładunku z B. do W. w Niemczech. Jako datę załadunku wskazano 26 kwietnia 2016r., a rozładunek 27 kwietnia 2016r. Wynagrodzenie ustalono na kwotę 650 euro netto + VAT, a termin płatności wskazano na 60 dni od dnia dostarczenia dokumentów.
Dowód: zlecenie transportowe nr (...) z dnia 25.04.2016r.(k. 9 akt)
Przewóz został wykonany zgodnie ze zleceniem.
Dowód: międzynarodowy samochodowy list przewozowy CMR z
dokumentem WZ (k. 10-11 akt)
W dniu 27 kwietnia 2016r. powód wystawił wobec pozwanego fakturę VAT nr (...) z tytułu usługi transportowej na kwotę 799 euro, wskazując jej przeliczenie na 3.516,04 zł. Należność miała zostać zapłacona w terminie do dnia 6 lipca 2016r. W treści faktury wskazano również wysokość frachtu w wysokości 650 euro, kurs euro na kwotę 4,3978 zł/1 euro i przeliczenie frachtu na 3.516,04 zł.
Dowód: faktura VAT nr (...) z 27.04.2016r. (k. 7 akt)
Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów.
Sąd zważył co następuje:
W niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy Konwencji o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR), podpisanej w 1956r. w G. (Dz. U. Nr 49,poz.238 z 14 września 1962r.). Zgodnie z jej art. 1 ust.1 Konwencję stosuje się do wszelkiej umowy o zarobkowy przewóz drogowy towarów pojazdami, niezależnie od miejsca zamieszkania i przynależności państwowej stron, jeżeli miejsce przyjęcia przesyłki do przewozu i miejsca przewidziane dla jej dostawy, stosownie do ich oznaczenia w umowie, znajdują się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się.
Stosowanie Konwencji jest niezależne od miejsca zamieszkania bądź siedziby stron umowy oraz ich przynależności państwowej. Jedynym warunkiem zastosowania postanowień CMR jest okoliczność, że przewóz odbywa się pomiędzy miejscami znajdującymi się w dwóch różnych krajach, z których przynajmniej jeden jest krajem umawiającym się. Z załączonych do pozwu dokumentów wynika, że warunki te zostały spełnione w niniejszej sprawie.
Wbrew zarzutom pozwanego powód wykazał swoje roszczenie załączonymi do pozwu dokumentami. Pozwany nie złożył natomiast żadnych wniosków dowodowych. Nie przedstawił nawet dokumentów wykazujących jego sytuację majątkową. Roszczenie powoda, jako odpowiadające prawu i wynikające z zawartych przez strony umów zasługiwało więc na uwzględnienie.
Uwzględnieniu podlegało również, na podstawie art. 481 §1 k.c. żądanie powoda zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie albowiem jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.
Ponadto w niniejszej sprawie znajduje zastosowanie ustawa o terminach zapłaty w transakcjach handlowych z dnia 8 marca 2013r. (tj. z 10 maja 2016r. Dz.U. z 2016r. poz. 684). Transakcją handlową, zgodnie z art.4 ust.1 w/w ustawy jest umowa, której przedmiotem jest odpłatna dostawa towaru lub odpłatne świadczenie usługi, jeżeli strony, o których mowa w art.2 zawierają ją w związku z wykonywaną działalnością. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy w transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny- wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba ze strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wymagalności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki: 1) wierzyciel spełnił swoje świadczenie; 2) wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.
O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie wynikającej z art. 98 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik sprawy i obciążył nimi w całości pozwanego jako przegrywającego spór. Na koszty te złożyła się opłata sądowa w wysokości 100 zł i wynagrodzenie pełnomocnika powoda ustalone w oparciu o § 2 pkt.3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r. poz. 1804 ze zm.) w wysokości 900 zł wraz z opłatą skarbową w wysokości 17 zł od pełnomocnictwa.
Sąd oddalił wniosek pozwanego o rozłożenie na raty zasądzonego świadczenia albowiem pozwany nie wykazał aby wystąpił ku temu szczególnie uzasadniony przypadek, tj. sytuacja, w której ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie zasądzonego świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody.
/-/SSR Magdalena Berczyńska -Bruś