Sygn. akt IV U 351/16
Dnia 15 listopada 2018 r.
Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący |
SSO Jerzy Zalasiński |
Protokolant |
sekr. sądowy Monika Świątek |
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2018 r. w S.
odwołania M. S.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S.
z dnia 25 marca 2016 r. Nr (...)
w sprawie M. S.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.
o prawo do renty socjalnej
I. oddala odwołanie;
II.
nakazuje pobrać od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego
w S.) na rzecz adw. A. C. kwotę 221,40 złotych (w tym podatek VAT) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.
Sygn. akt IV U 351/16
Zaskarżoną decyzją z dnia 25.03.2016r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił M. S. prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu decyzji ZUS podniósł, że ubezpieczony nie spełnia wymogów ustawowych, ponieważ zgodnie z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS nie jest całkowicie niezdolny do pracy.
Od decyzji tej odwołanie złożył ubezpieczony M. S. wnosząc o jej zmianę i przyznanie mu prawa do renty socjalnej. W uzasadnieniu odwołania podniósł, że leczy się u psychiatry i kardiologa. Ubezpieczony wymaga całkowitej, stałej i długotrwałej obsługi w związku z niezdolnością do samodzielnej egzystencji. Fakt ten uzasadnia przyznanie mu renty socjalnej.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie powołując te same argumenty, co w uzasadnieniu decyzji.
Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.
M. S. urodzony (...) w dniu 26.01.2016r. wystąpił z wnioskiem o przyznanie renty socjalnej. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 17.03.2016r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest całkowicie niezdolny do pracy, co było podstawą wydania zaskarżonej decyzji. Badając sporną okoliczność niezdolności do pracy Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy: psychiatry M. A., psychologa N. B. i kardiologa D. W.. Biegli w swoich opiniach (k. 13-14 i 21-27, 49, 54, 127-133) stwierdzili u ubezpieczonego upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim F70.1 i zespół zależności alkoholowej w okresie deklarowanej abstynencji F10, przewlekłą, stabilną chorobę wieńcową, nadciśnienie tętnicze łagodne, nadkomorowe zaburzenia rytmu serca, hipercholesterolemię i nikotynizm. Schorzenia te, zdaniem biegłych, nie powodują całkowitej niezdolności do pracy. Na wniosek pełnomocnika ubezpieczonego sąd dopuścił dowód z opinii biegłych laryngologa E. K. i specjalisty medycyny pracy A. S.. Biegłe po stwierdzeniu u ubezpieczonego obustronnego niedosłuchu typu odbiorczego z szumami usznymi, słuchu niewydolnego socjalnie (k. 90, 154) oraz schorzeń kardiologicznych i umysłowych (k.97, 148) nie uznały M. S. za całkowicie niezdolnego do pracy.
Sąd Okręgowy zważył co następuje.
Odwołanie nie jest uzasadnione. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27.06.2003r. o rencie socjalnej (Dz. U. Nr 135, poz. 1268) renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:
1)przed ukończeniem 18. roku życia;
2)w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25. roku życia;
3)w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.
Ubezpieczony nie spełnia powyższych warunków. W świetle opinii biegłych lekarzy nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Sąd Okręgowy w całej rozciągłości podziela opinie biegłych, ponieważ zostały wydane przez lekarzy odpowiednich specjalności po bezpośrednim zbadaniu ubezpieczonego i analizie dokumentacji medycznej. W pismach procesowych pełnomocnik wnioskodawcy zgłaszał zastrzeżenia do opinii biegłych. Sąd Okręgowy nie podzielił tej argumentacji. Biegli w sposób wyczerpujący uzasadnili swoje stanowisko nie stwierdzając całkowitej niezdolności do pracy. Na rozprawie w dniu 15.11.2018r. pełnomocnicy stron nie zgłosili żadnych nowych wniosków dowodowych.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na mocy art. 477 14 par. 2 kpc orzekł jak w sentencji wyroku.