UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2017 roku powód (...) Bank Spółka Akcyjna w W. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, w którym żądał zasądzenia od pozwanych B. K. K., D. G. (1), (...) Spółki Jawnej w S., K. K., D. G. (1) i E. K. solidarnie kwoty 48.542,56 złotych wraz z kosztami procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że B. K. K., D. G. (1), (...) Spółka Jawna w S. nie wywiązała się z zawartej w dniu 18 czerwca 2013 roku umowy o kredyt numer (...) i z tego tytułu powstało dochodzone pozwem zadłużenie, na które składają się należności z następujących tytułów: niespłacony kapitał w kwocie 42.010,41 złotych, odsetki umowne w wysokości 10% w stosunku rocznym naliczone od niespłaconego kapitału za okres od dnia 16 września 2015 roku do dnia 31 maja 2016 roku w kwocie 2 779,36 złotych, odsetki za opóźnienie naliczone w wysokości 10% w stosunku rocznym na okres od dnia 16 września 2015 roku do dnia 20 lutego 2017 roku oraz opłaty i prowizje w kwocie 199,16 złotych. Powód podał, że pozwani K. K., D. G. (1) i E. K., wspólnicy B. K. K., D. G. (1), (...) Spółka Jawna w S., ponoszą odpowiedzialność za zobowiązania z tytułu niespłaconego kredytu na podstawie przepisu art. 31 Kodeksu spółek handlowych.

Postanowieniem z dnia 1 czerwca 2017 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, wobec stwierdzenia braku podstaw do wydana nakazu zapłaty, przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu Szczecin – Centrum w Szczecinie, zgodnie z dyspozycją przepisu art. 505 ³³k.p.c.

W odpowiedzi na pozew D. G. (1) przyznała fakt zawarcia przez B. K. K., D. G. (1), (...) Spółkę Jawną w S. umowy o kredyt, z której powódka wywodzi roszczenie, zaprzeczyła natomiast aby była dłużnikiem (...) Banku Spółki Akcyjnej w W. z tego tytułu, ponieważ załączone do pozwu dokumenty nie uwzględniają rozliczenia kredytu. Nadto, z ostrożności procesowej, podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

Postanowieniem z dnia 9 listopada 2017 roku Sąd umorzył postępowanie w sprawie co do pozwanej B. K. K., D. G. (1), (...) Spółka Jawna w S., ponieważ podmiot ten w toku niniejszego procesu utracił zdolność sądową - został wykreślony z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego i nie ma następcy prawnego.

W piśmie przygotowawczym z dnia 27 listopada 2017 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w W. podtrzymała żądanie pozwu ( pismo z dnia 27.11.2017 r. k. 76).

Na rozprawie w dniu 13 lutego 2018 roku E. K. i K. K. oświadczyli, że kredyt udzielony B. K. K., D. G. (1), (...) Spółce Jawnej w S. na podstawie umowy numer (...) z dnia 18 czerwca 2013 roku nie został spłacony i nie kwestionują dochodzonej z tego tytułu przez (...) Bank Spółkę Akcyjną w W. kwoty ( protokół rozprawy z dnia 13 lutego 2018 r. k. 103).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 czerwca 2013 roku B. K. K., D. G. (1), (...) Spółka Jawna w S. zawarła z (...) Bank Spółką Akcyjną w W. umowę o kredyt numer (...), na podstawie której Bank udzielił jej kredytu w kwocie 72.173,91 złotych na sfinansowanie:

- zakupu pojazdu w kwocie 66.400 złotych,

- prowizji bankowej w kwocie 4.330,43 złotych,

- opłaty za objęcie ochroną ubezpieczeniową w okresie 36 miesięcy na wypadek zgonu kredytobiorcy na podstawie umowy grupowego ubezpieczenia zawartej z Towarzystwem (...) S.A. w kwocie 1.443,48 złotych.

Zgodnie z postanowieniem par. 2 umowy kredyt jest oprocentowany według zmiennej stopy procentowej, która w dniu podpisania umowy wynosiła 11,90% w stosunku rocznym. Oprocentowanie kredytu jest sumą oprocentowania podstawowego Banku dla danego rodzaju kredytów oraz stałej w całym okresie kredytowania marży w wysokości 1,5%. Od przyznanego kredytu Bank pobiera prowizję w wysokości 6% kredytu.

Zgodnie z postanowieniem par. 6 Ogólnych warunków umów w zakresie kredytowania zakupu pojazdów, maszyn i urządzeń przez przedsiębiorców w (...) Bank S.A. Bank pobiera opłaty i prowizje za wykonywanie czynności związanych z umową kredytową, zgodnie z obowiązującą w Banku (...) prowizji za czynności bankowe i opłat za inne czynności”.

Zgodnie z postanowieniem par. 8 umowy kredytobiorca zobowiązany był do spłacenia kredytu w 36 ratach miesięcznych, płatnych przelewem lub gotówką na wskazanych rachunek bankowy, do 16 – go dnia każdego miesiąca, począwszy od dnia 16 lipca 2013 roku, w kwotach po 2. 396,86 złotych. Spełnienie świadczenia z tytułu spłaty raty następuje w dniu, w którym środki pieniężne wpłynęły na rachunek wskazany w umowie.

Zgodnie z postanowieniem par. 6 umowy w przypadku opóźnienia w terminowym regulowaniu rat kredytu ustalonych w harmonogramie spłat, o którym mowa w par. 8 umowy, Bank będzie pobierał od niespłaconego w terminie kredytu podwyższone odsetki naliczone wg stopy procentowej w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego (dalej: „stopa oprocentowania zadłużenia przeterminowanego”). Odsetki wg stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego pobierane są począwszy od dnia następnego po terminie płatności wynikającym z umowy i wskazanych w harmonogramie spłat do dnia spłaty przeterminowanej należności Banku. Każda zmiana wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego powoduje zmianę rocznej stopy oprocentowania zadłużenia przeterminowanego do czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego.

Zgodnie z postanowieniem par. 11 umowy Bank uprawniony jest do wypowiedzenia umowy z zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia w razie między innymi zwłoki z zapłatą przez kredytobiorcę pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim pisemnym wezwaniu kredytobiorcy do spłaty wymagalnych należności w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania.

Dowód:

- umowa o kredyt nr (...) k. 24 – 25,

- Ogólne warunki umów w zakresie kredytowania zakupu pojazdów, maszyn i urządzeń przez przedsiębiorców w (...) Bank S.A. k. 26,

- zeznania pozwanej E. K. w charakterze strony k. 103,

- zeznania pozwanego K. K. w charakterze strony k. 103.

W dniu 20 lutego 2014 roku B. K. K., D. G. (1), (...) Spółka Jawna w S. zawarła aneks do umowy kredytu numer

(...), którym zmieniono umowę kredytu w ten sposób, że okres spłaty kredytu wydłużono do dnia 16 czerwca 2018 roku. Ponadto do kapitału kredytu postanowiono doliczyć kwotę zaległych odsetek wynikających z braku spłaty przez kredytobiorcę wymagalnych rat kredyt, które wg stanu na dzień zawarcia aneksu wynoszą 1. 051 złotych. Doliczone zaległe odsetki powiększą kwotę kredytu, na co kredytobiorca wyraził zgodę.

W związku ze sporządzeniem niniejszego Aneksu kredytobiorca ponosi koszt prowizji w wysokości 50 złotych.

Kwota kapitału spłacanego w okresie, o jaki została wydłużona spłata kredytu, wynosi 58.289,81 złotych. Kwota odsetek doliczonych do kapitału wynosi 1.051 złotych.

W dniu zawarcia Aneksu roczna stopa oprocentowania kredytu wynosi 11,99%.

Rzeczywista roczna stopa oprocentowania kredytu wynosi 12,70%.

Całkowity koszt kredytu, wg stanu na dzień sporządzenia Aneksu, wynosi 17.005,17 złotych.

Dowód:

- aneks do umowy kredytu nr (...) k. 27 - 28.

Pismem z dnia 16 lutego 2016 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w W. wezwała B. K. K., D. G. (1), (...) Spółkę Jawną w S. do zapłaty zadłużenia z tytułu umowy o kredyt numer (...), którego wysokość na dzień sporządzenia pisma wynosiła 7.436,51 złotych, w terminie 14 dni roboczych od daty doręczenia wezwania. Wskazana kwota zadłużenia obejmowała należności z następujących tytułów: kapitał w kwocie 5.459,86 złotych, odsetki umowne w kwocie 1.644,92 złotych, odsetki podwyższone za opóźnienie w spłacie kapitału w kwocie 125,73 złotych oraz koszty i opłaty za czynności Banku zgodnie z Tabela opłat i prowizji w kwocie 181 złotych + 15 złotych.

W wezwaniu do zapłaty wskazano, że w przypadku braku płatności i niezłożenia wniosku o restrukturyzację w powyższym terminie, umowa kredytu zostanie wypowiedziana.

Wezwanie do zapłaty pozostało bezskuteczne.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty z dnia 16.02.2016 r. wraz z wyciągiem z książki nadawczej k. 31 – 32.

Pismem z dnia 18 marca 2016 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w W. skierowała do B. K. K., D. G. (1), (...) Spółki Jawnej w S. oświadczenie o wypowiedzeniu umowy kredytu z dnia 18 czerwca 2013 roku numer (...) zachowaniem 30 – dniowego okresu wypowiedzenia liczonego od dnia doręczenia niniejszego pisma.

W piśmie wskazano, że w następnym dniu po upływie okresu wypowiedzenia, całość środków kredytowych wraz z odsetkami i kosztami staje się wymagalna i podlega natychmiastowemu zwrotowi.

Bank rozważy możliwość cofnięcia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy w przypadku uregulowania w okresie wypowiedzenia całości zaległości obejmującej na dzień sporządzenia pisma następujące kwoty: 7.708,03 złotych tytułem kapitału, 2.244,77 złotych tytułem odsetek umownych, 194,84 złotych tytułem podwyższonych odsetek za opóźnienie, 196 złotych tytułem kosztów i opłat za czynności Banku, zgodnie z zapisami umownymi oraz Tabelą opłat i prowizji, na które składa się opłata za czynności windykacyjne.

Przesyłka zawierającą oświadczenie o wypowiedzeniu umowy skierowana do B. K. K., D. G. (1), (...) Spółki Jawnej w S. na adres ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego została zwrócona nadawcy jako niepodjęta w terminie w dniu 13 kwietnia 2016 roku.

Dowód:

- pismo z dnia 18.03. (...). k. 33,

- kopia przesyłki k. 34.

Pismem z dnia 31 maja 2016 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w W. wezwała B. K. K., D. G. (1), (...) Spółkę Jawną w S. do zapłaty zadłużenia z tytułu umowy o kredyt numer (...), którego wysokość na dzień sporządzenia pisma wynosiła 45 520,12 złotych, w terminie 7 dni roboczych od daty doręczenia wezwania. Wskazana kwota zadłużenia obejmowała należności z następujących tytułów: kapitał w kwocie 42.010,41 złotych, odsetki umowne w kwocie 2.779,36 złotych, odsetki podwyższone za opóźnienie w spłacie kapitału w kwocie 531,19 złotych oraz koszty i opłaty za czynności Banku zgodnie z Tabelą opłat i prowizji w kwocie 196 złotych + 3,16 złotych tytułem kosztów i opłat za czynności Banku, zgodnie z zapisami umownymi oraz Tabelą opłat i prowizji, na które składa się opłata za czynności windykacyjne.

Przesyłka zawierającą wezwanie do zapłaty skierowana do B. K. K., D. G. (1), (...) Spółki Jawnej w S. na adres ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego została zwrócona nadawcy jako niepodjęta w terminie.

Ww. ostateczne wezwanie pozostało bezskuteczne.

Dowód:

- ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 31.05.2016 r. k. 25,

- kopia przesyłki k. 36 – 37.

W dniu 20 lutego 2017 roku (...) Bank Spółka Akcyjna w W. wystawiła wyciąg z ksiąg Banku, w którym stwierdziła, że w księgach (...) Bank Spółki Akcyjnej w W. widnieje wymagalne zadłużenie B. K. K., D. G. (1), (...) Spółki Jawnej w S., K. K., E. K. i D. G. (1) z tytułu umowy o kredyt numer (...) z dnia 18 czerwca 2013 roku, zmienionej aneksem z dnia 10 lutego 2014 roku, którego wysokość na dzień wystawienia wyciągu wynosi 48 542,56 złotych i obejmuje należności z następujących tytułów: niespłacony kapitał w kwocie 42.010,41 złotych, odsetki umowne w wysokości 10% w stosunku rocznym naliczone od niespłaconego kapitału za okres od dnia 16 września 2015 roku do dnia 31 maja 2016 roku w kwocie 2 779,36 złotych, odsetki za opóźnienie naliczone w wysokości 10% w stosunku rocznym na okres od dnia 16 września 2015 roku do dnia 20 lutego 2017 roku oraz opłaty i prowizje w kwocie 199,16 złotych.

Dowód:

- wyciąg z ksiąg banku z dnia 20.02.2017 r. k. 38.

W dniu zawarcia umowy kredytu numer (...) oraz w dacie rozwiązania umowy spółki (...), D. G. (1), (...) Spółki Jawnej w S., wspólnikami tej spółki byli K. K., E. K. i D. G. (1).

Niesporne.

(...) Banku Spółki Akcyjnej w W. przeciwko B. K. K., D. G. (1), (...) Spółce Jawnej w S., K. K., D. G. (1) i E. K. o zapłatę kwoty 48 542,56 złotych tytułem zadłużenia z umowy kredytu numer (...) zawartej w dniu 18 czerwca 2013 roku z B. K. K., D. G. (1), (...) Spółką Jawną w S. wpłynął do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie w dniu 21 lutego 2017 roku.

Niesporne.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Powód, jak wynika z treści uzasadnienia żądania pozwu, wywodzi roszczenie z umowy o kredyt z dnia 18 marca 2013 roku, zmienionej aneksem z dnia 20 lutego 2014 roku, na podstawie której przekazała kredytobiorcy B. K. K., D. G. (1), (...) Spółce Jawnej w S. kwotę 72.173,91 złotych, a kredytobiorca zobowiązał się kwotę tą zwrócić wraz z odsetkami w ratach miesięcznych do dnia 16 czerwca 2018 roku

Podstawę prawną żądania pozwu stanowi przepis art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Prawo bankowe (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 roku, poz. 1876 ze zm.), który stanowi, że przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Zgodnie natomiast z przepisem art. 22 § 2 K.s.h., każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczeń całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką z uwzględnieniem art. 3.

W pierwszej kolejności rozważenia wymagała zasadność podniesionego przez pozwaną D. G. (1) w odpowiedzi na pozew zarzutu przedawnienia roszczenia. Uznanie bowiem tego zarzutu za zasadny skutkowałoby już z tego powodu oddaleniem powództwa, gdyż roszczenie przedawnione – wobec skorzystania przez pozwaną z uprawnienia do uchylenia się od jego zaspokojenia – nie może być skutecznie dochodzone. (por. uchwałę Sądu Najwyższego z 10 listopada 1995 r., III CZP 156/95, OSNC 3/96, poz. 31).

Zgodnie z treścią przepisu art. 117 § 1 i 2 k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Przepis art. 118 k.c. stanowi natomiast, że jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. W orzecznictwie Sądu Najwyższego został wyrażony pogląd, że termin przedawnienia roszczenia banku wobec osoby niebędącej przedsiębiorcą wynosi trzy lata i do jego zastosowania nie jest wymagane, aby obie strony stosunku prawnego, którego wywodzi się roszczenie majątkowe, prowadziły działalność gospodarczą. Wystarczającym jest, że działalność gospodarczą prowadzi tylko strona dochodząca roszczenia, które wiąże się z tą działalnością ( tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10.10.2003r. , I CK 113/02, wyroku z dnia 30.01.2007r., V CSK 356/06, oraz wyroku z dnia 02.04.2008r. II CSK 302/07).

Stosownie do treści przepisu art. 120 § 1 k.c. bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie.

Z treści umowy kredytu z dnia 8 czerwca 2013 roku, zmienionej aneksem z dnia 14 lutego 2014 roku, wynika, że udzielony Spółce kredyt winien być spłacony do dnia 16 czerwca 2018 roku. Załączone do pozwu dowody w postaci wezwania do zapłaty z dnia 16 lutego 2016 roku oraz wypowiedzenia umowy z dnia 18 marca 2016 roku dają podstawy do przyjęcia, że umowa została skutecznie wypowiedziana ze skutkiem najpóźniej na dzień 31 maja 2016 roku i z tym dniem roszczenie o zapłatę udzielonego kredytu stało się wymagalne.

Zgodnie z postanowieniem par. 11 umowy Bank uprawniony był do wypowiedzenia umowy, z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia, między innymi z powodu zwłoki z zapłatą przez kredytobiorcę pełnych rat kredytu za co najmniej dwa okresy płatności, po uprzednim pisemnym wezwaniu kredytobiorcy do spłaty wymagalnych należności w terminie nie krótszym niż 7 dni od otrzymania wezwania. Wypowiedzenie umowy kredytu skutkuje natomiast jego natychmiastową wymagalnością. Z treści wezwania do zapłaty z dnia 16 lutego 2016 roku wynika jednoznacznie, że kredytobiorca pozostawał w zwłoce w spłacie co najmniej za dwa okresy płatności – wysokość raty wynosiła, zgodnie ze wskazanym w par. 8 harmonogramem spłaty kredytu 2. 396,86 złotych, a wezwanie do zapłaty z dnia 16 lutego 2016 roku opiewało na kwotę 5. 549,86 złotych tytułem kapitału. Okoliczność ta w świetle treści postanowienia par. 11 umowy stanowiła wystarczającą podstawę do skierowania wezwania do zapłaty, a po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu, do złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. Pozwani nie kwestionowali prawdziwości ani wiarygodności wezwania do zapłaty, a z zeznań pozwanych E. K. i K. K. wynika jednoznacznie, że kredyt nie został spłacony. Wezwanie do zapłaty z dnia 16 lutego 2016 roku zostało przesłane kredytobiorcy listem poleconym na ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego, czego dowodzi wyciąg z książki nadawczej powodowego Banku. Termin wyznaczony w wezwaniu do zapłaty celem spłaty zaległości z tytułu kredytu upłynął bezskutecznie, co w świetle treści umowy uzasadniało złożenie przez Bank oświadczenia o wypowiedzeniu umowy. Oświadczenie w tym przedmiocie zostało złożone kredytobiorcy pismem z dnia 18 marca 2016 roku. Przesyłka zawierającą oświadczenie o wypowiedzeniu umowy skierowana do B. K. K., D. G. (1), (...) Spółki Jawnej w S. na adres ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego została zwrócona nadawcy jako niepodjęta w terminie w dniu 13 kwietnia 2016 roku. Zgodnie z treścią przepisu art. 61 k.c. oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią. Odwołanie takiego oświadczenia jest skuteczne, jeżeli doszło jednocześnie z tym oświadczeniem lub wcześniej. Dojście oświadczenia woli do adresata w taki sposób, by mógł on zapoznać się z jego treścią w rozumieniu cytowanego przepisu, polega na stworzeniu przez składającego takiej sytuacji, w której adresat oświadczenia może zapoznać się z nim w zwykłym toku czynności, rzeczywiste natomiast zapoznanie się nie ma natomiast znaczenia. Nadanie listu poleconego (przesyłki rejestrowanej) obejmującego oświadczenie woli pozwala przyjąć w drodze domniemania faktycznego, że jego adresat mógł zapoznać się z jego treścią, co oczywiście nie wyklucza dowodzenia, że w konkretnym przypadku było inaczej ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 marca 2010 roku, II CSK 454/09). Nadto wskazać należy, że co do zasady możliwe jest zastosowanie tzw. doręczenia zastępczego do składania oświadczeń woli w sferze prawa materialnego ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 marca 2010 roku, II CSK 454/09). Powód wykazał za pomocą wyciągu z książki nadawczej oraz kopii przesyłki, że zarówno wezwanie do zapłaty z dnia 16 lutego 2016 roku jaki i oświadczenie o wypowiedzeniu umowy - pismo z dnia 18 marca 2016 roku zostały wysłane listem poleconym, co pozwala na przyjęcie, w drodze domniemania faktycznego, że kredytobiorca mógł się zapoznać z ich treścią, a zatem, że zarówno wezwanie do zapłaty jak i oświadczenie w przedmiocie wypowiedzenia umowy zostały złożone skutecznie. Przesyłka zawierająca oświadczenie o wypowiedzeniu umowy została zwrócona nadawcy w dniu 13 kwietnia 2016 roku, co pozwala na przyjęcie, że oświadczenie o wypowiedzeniu umowy zostało kredytobiorcy złożone najpóźniej tego dnia. Termin wypowiedzenia upłynął zatem najpóźniej w dniu 13 maja 2016 roku. Jak wynika z treści uzasadniania żądania pozwu oraz wyciągu z ksiąg bankowych, strona powodowa przyjęła, że termin wypowiedzenia upłynął w dniu 31 maja 2016 roku, a zważywszy na powyższe przyjęcie tej daty należy uznać za uzasadnione. Umowa uległa rozwiązaniu z dniem 31 maja 2016 roku i z tym dniem należność z tytułu kredytu stała się natychmiast wymagalna. Trzyletni termin przedawnienia upływa w dniu 31 maja 2019 roku. Przed tym dniem powódka wytoczyła powództwo o zapłatę, co w świetle treści przepisu art. 123 § 1 pkt 1 k.c., skutkowało przerwaniem biegu terminu przedawnienia.

Wbrew stanowisku pozwanej D. G. (1) wyrażonym w odpowiedzi na pozew załączone do pozwu dokumenty dały podstawy do ustalenia, że żądanie pozwu jest uzasadnione w całości. Stosownie do treści przepisu art. 95 ust. 1 Prawa bankowego na gruncie postępowania cywilnego wyciągi z ksiąg bankowych są dokumentami prywatnymi, a zatem stosownie do treści przepisu art. 245 k.p.c., stanowią dowód tego, że osoba, która je podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokumenty prywatne korzystają z domniemania autentyczności oraz domniemania, że osoba, która podpisała dokument, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie. Dokumenty prywatne nie korzystają natomiast z domniemania prawdziwości zawartych w nich oświadczeń, a więc każda osoba mająca w tym interes prawny może stwierdzić i dowodzić, że treść złożonych oświadczeń nie odpowiada stanowi rzeczywistemu ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 2007 roku, V CSK 441/06 oraz postanowienie tego Sądu z dnia 15 kwietnia 1982 r., III CRN 65/82). Nie oznacza to jednakże, że dokument taki nie może stanowić dowodu w sprawie. Dowód z dokumentu prywatnego jest dopuszczalny w postępowaniu cywilnym i podlega ocenie sądu jak każdy inny dowód, według własnego przekonania sądu, na podstawie wszechstronnego rozważenia całego materiału dowodowego (art. 233 § 1 k.p.c.). Dokument prywatny stanowi zatem pełnoprawny środek dowodowy, który sąd orzekający może uznać za podstawę swoich ustaleń faktycznych, a następnie wyrokowania ( por. wyrok NSA w W. z dnia 25 sierpnia 2017 roku, I OSK (...)). Nie ma zatem przeszkód prawnych, aby sąd orzekający w ramach swobodnej oceny dowodów uznał treść dokumentu prywatnego za zgodną z rzeczywistym stanem rzeczy.

Pozwana D. G. (1) zaprzeczyła istnieniu zadłużenia wskazując, że wezwania i wyciągi nie ujmują całości zadłużenia. Nie podniosła natomiast żadnych zarzutów kwestionujących prawdziwość zawartych w przedmiotowych dokumentach oświadczeń co do wysokości wymagalnego zadłużenia. Nie zaoferowała również żadnego dowodu, który podważałby prawdziwość i wiarygodność wezwań do zapłaty i wyciągu z ksiąg bankowych. Same natomiast twierdzenia strony, że dokumenty te nie obrazują całości rozliczenia kredytu, nie mogą stanowić podstawy do pozbawiania mocy dowodowej przedmiotowych dokumentów. Stosownie do treści przepisu art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktów niweczących powództwo spoczywa na stronie pozwanej, a zgodnie z przepisem art. 232 k.p.c. strony zobligowane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Dopuszczenie przez sąd z urzędu dowodu niewskazanego przez stronę może nastąpić jedynie w wypadkach wyjątkowych i dotyczy sytuacji, w której pomimo aktywności stron w procesie nie jest możliwe wyjaśnienie wszystkich okoliczności koniecznych do rozstrzygnięcia sprawy. Podstawą kontradyktoryjnego procesu cywilnego jest zasada równouprawnienia jego stron. Poszukiwanie za stronę przez sąd z urzędu okoliczności przemawiających za jej stanowiskiem w istocie stanowi wyręczanie jej w obowiązkach procesowych, przez co sąd naraża się na uzasadniony zarzut nierównego traktowania stron procesu ( por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 14 grudnia 2017 roku, III AUA 466/17; wyrok Sądu apelacyjnego w Poznaniu z dnia 8 listopada 2017 roku, I ACa 5124/17). Okoliczność, że jak twierdzi pozwana nie ma ona dostępu do ksiąg handlowych kredytobiorcy oraz nie ma kontaktu z pozostałymi pozwanymi, nie stanowi okoliczności uzasadniającej podjęcie czynności dowodowych przez Sąd z urzędu. To pozwana winna sformułować wniosek o przeprowadzenie dowodu z określonych dokumentów znajdujących się w posiadaniu innych osób i dopiero na tej podstawie Sąd władny byłby do zobowiązania tych podmiotów do ich wydania.

Zważywszy, że strona pozwana nie zaoferowała żadnego dowodu, który podważałby prawdziwość i wiarygodność wyciągu z ksiąg bankowych z dnia 20 lutego 2017 roku, Sąd uznał przedmiotowy dokument za wiarygodny, a jego treść w zakresie wymagalnego zadłużenia obciążającego kredytobiorcę za zgodną z rzeczywistym stanem rzeczy. Z treści umowy wynika, że kredytobiorca zobligowany był do spłaty kredytu w 36 ratach miesięcznych, zgodnie ze wskazanym w par. 8 umowy harmonogramem. Następnie aneksem z dnia 20 lutego 2014 roku termin spłaty kredytu został przedłużony do dnia 18 czerwca 2018 roku. Z mocy postanowień umowy kredytobiorca zobligowany był zwrócić pożyczoną mu kwotę wraz z odsetkami umownymi w wysokości 11,99% w stosunku rocznym, a w przypadku opóźnienia w terminowej spłacie rat zobowiązany był nadto do zapłaty odsetek podwyższonych naliczanych w stosunku rocznym w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiej. Bank był również uprawniony do pobierania opłat i prowizji określonych w Tabeli opłat i prowizji. Z treści wyciągu z ksiąg bankowych wystawionego w dniu 20 lutego 2017 roku wynika natomiast, że w księgach widnieje wymagalne zadłużenie B. K. K., D. G. (1), (...) Spółki Jawnej w S., K. K., E. K. i D. G. (1) z tytułu umowy o kredyt numer (...) z dnia 18 czerwca 2013 roku, zmienionej aneksem z dnia 10 lutego 2014 roku, którego wysokość na dzień wystawienia wyciągu wynosi 48.542,56 złotych i obejmuje należności z następujących tytułów: niespłacony kapitał w kwocie 42.010,41 złotych, odsetki umowne w wysokości 10% w stosunku rocznym naliczone od niespłaconego kapitału za okres od dnia 16 września 2015 roku do dnia 31 maja 2016 roku w kwocie 2 779,36 złotych, odsetki za opóźnienie naliczone w wysokości 10% w stosunku rocznym na okres od dnia 16 września 2015 roku do dnia 20 lutego 2017 roku oraz opłaty i prowizje w kwocie 199,16 złotych. Pozwani E. K. i K. K. przesłuchani w charakterze strony, przyznali, że istotnie kredyt udzielony B. K. K., D. G. (1), (...) Spółce Jawnej w S. nie został spłacony, a także że „nie kwestionują zadłużenia wynikającego z umowy” ( protokół rozprawy z dnia 13 lutego 2018 roku k. 103). Pozwana natomiast E. G., jak już wyżej wskazano, nie podważyła wiarygodności i prawdziwości tego dokumentu.

Odpowiedzialność wspólników kredytobiorcy za zobowiązania Spółki wynika z przepisu art. 22 § 2 K.s.h., zgodnie z treścią którego każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczeń całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką z uwzględnieniem art. 31. Przepis ten natomiast w § 1 stanowi, że wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika). Przepis § 1 nie stanowi przeszkody do wniesienia powództwa przeciwko wspólnikowi, zanim egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna. Subsydiarna odpowiedzialność wspólnika nie dotyczy zobowiązań powstałych przed wpisem do rejestru (par. 3). Wynikająca z przywołanych przepisów odpowiedzialność wspólnika spółki jawnej ma charakter gwarancyjny, służąc wzmocnieniu pozycji wierzyciela przez danie mu możliwości dodatkowego zaspokojenia w razie niewypłacalności spółki, a nie przeprowadzenia egzekucji z majątku wspólnika z pominięciem spółki. Wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna. Przy czym wynikającą z przytoczonych przepisów zasadę akcesoryjnej odpowiedzialności wspólnika spółki jawnej za zobowiązania spółki należy rozumieć w ten sposób, że na wspólniku ciąży ta odpowiedzialność tak długo, jak spółka pozostaje dłużnikiem i w takim zakresie w jakim spółka odpowiada wobec swojego wierzyciela.

Mając powyższe na uwadze, uznając powództwo za w całości uzasadnione, Sąd zasądził od pozwanych E. K., K. K. i D. G. (1) na rzecz powoda solidarnie żądaną pozwem kwotę 48.542,56 złotych.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie dokumentów prywatnych zaoferowanych przez stronę powodową co do prawdziwości i wiarygodności których nie powziął zastrzeżeń oraz zeznania pozwanych E. K. i K. K. w charakterze strony, które nie zostały podważone. Sąd pominął natomiast dowód z przesłuchania w charakterze strony pozwanej D. G. (2), ponieważ pomimo prawidłowego wezwania i pouczenia o skutkach nieusprawiedliwionego niestawienia się, nie stawiła się ona na rozprawie wyznaczonej na 13 lutego 2018 roku bez usprawiedliwienia.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. Przepis art. 98 § 1 k.p.c. stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony.

Na koszty te, zgodnie z treścią art. 98 § 2 k.p.c. , w niniejszej sprawie złożyły się opłata sądowa od pozwu w kwocie 2.428 złotych obliczona na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ( Dz.U.05.167.1398), opłata skarbowa od złożonych dokumentów pełnomocnictwa procesowego w kwocie 34 złotych oraz wydatki na poczet urzędowego uwierzytelnienia kopii złożonych dokumentów pełnomocnictw procesowych w kwocie 9,84 złotych.

Stąd też, Sąd w punkcie II wyroku zasądził od pozwanych E. K., K. K. i D. G. (1) solidarnie na rzecz powoda (...) Banku Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 2.471,84 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt III C 25/18

Przewodniczący:	SSR Justyna Pikulik
Protokolant:	sekretarz sądowy Joanna Podpora

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE