UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 11 czerwca 2018 roku powodowie A. W. i O. W. reprezentowani przez przedstawicielkę ustawową M. P. (1) wnieśli o zasądzenie od pozwanego M. W. alimentów na rzecz małoletnich powodów w kwocie po 1.000 złotych miesięcznie na rzecz każdego z nich płatnych do dnia 10-go każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk M. P. (1) wraz z wnioskiem o zabezpieczenie powództwa w łącznej kwocie po 1.000 złotych miesięcznie na rzecz obu małoletnich powodów oraz zasądzenia kosztów procesu według norm prawem przepisanych (pozew – k. 2 – 6).

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że przedstawicielka ustawowa małoletnich sprawuje bezpośrednią pieczę nad małoletnimi powodami, pozwany sporadycznie widuje chłopców, w wakacje przez około 2 tygodnie oraz w niektóre weekendy w roku. Na matce spoczywa ponadto ciężar utrzymania dzieci, w którym pozwany partycypuje w niewielkim stopniu, tj. łożąc kwotę po 500 zł na rzecz każdego z nich. Ze względu na brak możliwości podjęcia pracy zarobkowej przez matkę małoletnich powodów korzysta ona z pomocy finansowej swojej matki oraz koleżanki. Małoletni powodowie uczęszczają do przedszkola. Pozwany pracuje jako kierowca zawodowy i zarabia około 5.000 zł miesięcznie, zatem stopa życiowa małoletnich powodów winna być zbliżona do stopy życiowej ich ojca (pozew k. – 2 - 6).

W odpowiedzi na pozew z dnia 25 czerwca 2018 roku pozwany uznał roszczenie do wysokości po 500 zł miesięcznie na rzecz każdego z małoletnich synów i wniósł o oddalenie powództwa w pozostałym zakresie, analogicznie co do wniosku o zabezpieczenie alimentów. Wskazał, że dobrowolnie łoży na utrzymanie synów łącznie 1.000 zł miesięcznie. Ponosi koszty dojazdu do synów dwa razy w miesiącu po 2.000 km. Z. zadeklarowane przez matkę małoletnich koszty ich miesięcznie utrzymania a w szczególności: opieki dentystycznej, prywatnego leczenia ponad 50 zł miesięcznie, a ponadto koszty zakupu ubrań i zabawek oraz wydatki na rozrywki, wydatków na wakacje w wysokości 300 zł miesięcznie. Podkreślił, że przedstawicielka ustawowa otrzymuje ponadto świadczenia z opieki społecznej na troje dzieci (najstarszego syna) w wysokości około 2.500 zł. Zakwestionował także koszty utrzymania mieszkania, w którym przedstawicielka ustawowa zamieszkuje z konkubentem. Podkreślił, że wobec objęcia powodów opieką przedszkolną ma możliwość podjęcia pracy zarobkowej. Wskazał, że pracuje w transporcie krajowym oraz założył własną działalność gospodarczą i z tego tytułu posiada wynagrodzeni w łącznej kwocie 3.000 zł miesięcznie.

Na rozprawie w dniu 31 października 2018 roku pełnomocnik powodów poparł powództwo. Pozwany uznał powództwo do kwoty po 500 zł na rzecz każdego z powodów w pozostałym zakresie wniósł o jego oddalenie (elektroniczny protokół rozprawy z dnia 31.10.2018r. 00:01:15 i 00:02:54 – k. 148).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. P. (2) z domu N. i M. W. są rodzicami małoletnich powodów A. W. i O. W. urodzonych dnia (...). Przedstawicielka ustawowa i pozwany nie mieszkają razem.

(dowód: odpisy skrócone aktów urodzenia – k. 8, 9; odpis skrócony aktu małżeństwa – k. 7; okoliczności przyznane)

Małoletni A. W. i O. W. mają 5 lat, chodzą do Przedszkola (...)w Ł.. Przedszkole jest czynne do godz. 17.00. Przedszkole nie nalicza opłaty za czesne. Opłata miesięczna za wyżywienie (śniadanie, obiad podwieczorek – 5 zł za dzień) wynosi około 110 zł jeżeli dziecko jest obecne cały miesiąc w przedszkolu. Opłata za radę rodziców wynosi 30 zł za dwoje dzieci. Na koszty utrzymania małoletnich powodów składają się ponadto miesięcznie następujące pozycje: 250 zł – udział w czynszu, 100 zł – udział w innych opłatach, 200 zł – wyżywienie, 100 zł – ubrania, 50 zł – zabawki, 50 zł – koszty leczenia, 50 zł – środki higieniczne. Łącznie jest to kwota około 940 zł na rzecz każdego z małoletnich powodów. Małoletni powodowie wymagają leczenia stomatologicznego w związku z próchnicą oraz chorują sezonowo. Korzysta z prywatnych wizyt lekarskich, gdyż powodowie nie są jeszcze zapisani do lekarza rodzinnego.

(dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej e-protokół rozprawy z dnia 31.10.2018r. 00:05:05 w zw. z 00:45:52 – k. 148v, 149v; zeznania pozwanego elektroniczny protokół rozprawy z dnia 31.10.2018r. 00:23:17 w zw. z 00:46:56 – k. 149, 149v; opłaty za przedszkole – k. 35-43; oświadczenie o wysokości czynszu – k. 12; umowa pożyczki – k. 13-19)

M. P. (1), ma 29 lat, z zawodu jest kasjerem – sprzedawcą, nie pracuje. Nie jest zarejestrowana w urzędzie pracy, sama opłaca swoje ubezpieczenie w kwocie 70 zł miesięcznie. Podejmuje prace dorywcze. Miała propozycję pracy jako kasjer, ale nie zdecydowała się na pracę na cały etat. W opiece nad wnukami pomaga jej babcia macierzysta B. N. oraz koleżanka A. D..

Otrzymuje świadczenie wychowawcze „500+” na troje dzieci, tj. kwotę 1.500 zł miesięcznie. Otrzymuje także zasiłek rodzinny w kwocie około 400 zł. Otrzymuje alimenty na najstarszego syna, brata powodów w wysokości 600 zł miesięcznie oraz 1.000 zł na rzecz powodów od pozwanego.

Wynajmuje mieszkanie dwupokojowe za kwotę 1.000 zł miesięcznie. Opłaty za media związane z mieszkaniem wynoszą około 400 zł miesięcznie, w tym prąd – 120 zł, woda – 80 zł, gaz – 90 zł, Internet – 70 zł. M. P. (1) spłaca pożyczkę po 120 zł miesięcznie. Ponosi koszty opłat telefonicznych w wysokości około 220 zł miesięcznie. Kupiła synom playstation, komputer i gry. Nie była z powodami w tym roku na wakacjach, gdyż jej na to nie stać. W ubiegłym roku wyjechała z powodami nad morze i zapłaciła za wyjazd 4.000 zł.

Powodowie nie zostali zapisani do lekarza rodzinnego, gdyż nie zostały przywiezione ich karty szczepień z przychodni położonej w miejscu zamieszkania pozwanego. Lekarz rodzinny wysłał karty do Ł.. W przychodni rodzinnej trzeba czekać na wizytę.

(dowód: opłaty za telefon – k. 20-32; rachunek za energię elektryczną – k. 33, zeznania przedstawicielki ustawowej e-protokół rozprawy z dnia 31.10.2018r. 00:05:05 w zw. z 00:45:52 – k. 148v, 149v; zeznania pozwanego elektroniczny protokół rozprawy z dnia 31.10.2018r. 00:23:17 w zw. z 00:46:56 – k. 149, 149v; zeznania świadka A. D. e-protokół z dnia 31.10.2018 r. 00:35:02 – k. 149-149v)

M. W. ma 36 lat, z zawodu jest kierowcą. Jest zatrudniony jako kierowca zawodowy z najniższym krajowym wynagrodzeniem oraz od marca 2018 r. prowadzi własną działalność gospodarczą. Osiąga łącznie dochód miesięczny około 2.200 złotych miesięcznie. Nie wyjeżdża już za granicę. Mieszka w swoim domu, na którego budowę i wyposażenie zaciągnął kredyty. Zaciągnął także kredyt na prowadzenie działalności gospodarczej. Rata kredytu hipotecznego wynosi - 413 zł, rata kredytu zaciągniętego na potrzeby działalności gospodarczej – 997 zł (stanowiąca koszty uzyskania przychodu), rata kredytu zaciągniętego na remont domu – 246 zł, rata kredytu na wykończenie domu – 497 zł. Łącznie obciążenia kredytowe pozwanego wynoszą 2.153 zł. Zobowiązania spłaca systematycznie. Kredyty zaciągał, kiedy pracował jako kierowca ciężarówki w transporcie międzynarodowym i zarabiał około 4.500 zł. Sam ponosi koszty utrzymania domu: węgiel – 200 zł, prąd – 130 zł, woda – 50 zł, wywóz śmierci – 60 zł, telefon – 100 zł, podatek od nieruchomości – 21 zł, ubezpieczenie samochodu – 75 zł, paliwo – 1.400 zł (w tym 1.000 zł na dojazd do powodów), ubezpieczenie – 23 zł, wyżywienie – 500 zł, środki czystości, kosmetyki – 200 zł, odzież, obuwie – 100 zł, alimenty na dzieci – 1.000 zł. Łącznie jest to 3.859 zł. Zatem miesięczne obciążenia pozwanego wynoszą około 6.012 zł.

Utrzymuje systematyczny kontakt z powodami. Zabiera synów do siebie co dwa tygodnie na weekend oraz na dwa tygodnie wakacji. Nie ma nikogo poza powodami na utrzymaniu. Kupuje im ubrania, zabawki, jeżeli jest taka potrzeba zabiera do lekarza i kupuje leki.

(dowód: zeznania pozwanego elektroniczny protokół rozprawy z dnia 23.03.2017r. 00:18:06 w zw. z 00:47:54 – k. 39v, 40v;zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach – k. 53; bilans firmy – k. 54-56; potwierdzenie spłaty kredytu – k. 57; harmonogram spłaty kredytu – k. 58-59; potwierdzenie przelewu – k. 60-61; harmonogram spłaty kredytów – k. 62-64; potwierdzenie przelewu – k. 6567; rachunek – k. 68; zawiadomienie – 69; decyzja administracyjna – k. 70; umowa telekomunikacyjna – k. 71-73; umowa ubezpieczenia – k. 74-77; potwierdzenie przelewu alimentów – k. 78; umowa kredytu hipotecznego – k. 79-84; umowy kredytowe – k. 85-118, zestawienie PIT – 153-157; zapis (...) k. 152)

Sąd uznał w większości za wiarygodny zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy w postaci dowodów z dokumentów oraz zeznań stron, jak również świadka A. D..

Dowody z dokumentów nie były kwestionowane przez strony, potwierdzają i precyzują fakty przez nie przedstawiane, nie budzą wątpliwości co do swej wiarygodności.

Sąd nie dał wiary zeznaniom pozwanego w części dotyczącej wysokości dochodów, w tym zakresie odmówił również wiarygodności przedstawionym przez niego zaświadczeniom o wysokości osiąganych dochodów, albowiem są one wewnętrznie sprzeczne. Z jednej stron M. W. przedstawia koszty własnego utrzymania, w tym zobowiązania kredytowe na łączną kwotę 6.000 zł, po czym oświadcza w zeznaniach przed sądem, iż jego dochody łącznie wynoszą 3.000 – 4.000 zł. Zasady doświadczenia życiowego oraz logika wskazuje, iż osoba o takich dochodach nie podejmowałaby się budowy domu, jak również nie byłaby go w stanie wybudować i wykańczać, a pozwany tego dokonał i systematycznie w dom inwestuje. Pozwany wykazał się także zdolnością kredytową pozwalającą na uzyskanie kredytów powodujących miesięczne obciążenie w wysokości 2.153 zł. Nawet w sytuacji bieżącego finansowania swoich potrzeb z kredytów musi on mieć świadomość, że ma zobowiązanie wobec dzieci i banków.

Jednocześnie Sąd odmówił wiarygodności zeznaniom przedstawicielki ustawowej małoletnich w zakresie ponoszonych kosztów utrzymania powodów ponad kwotę 1.000 zł miesięcznie wobec każdego z nich. Przedstawicielka ustawowa nie ma możliwości przeznaczania na potrzeby synów po 2.000 zł, wobec braku dochodów i zgodnie z zasadą równej stopy życiowej. Sąd nie dał jej wiary także w zakresie braku możliwości podjęcia zatrudnienia. Sam M. P. (1) przyznała, iż miała ofertę pracy w zawodzie, jednak nie skorzystała z niej, podczas gdy małoletni powodowie są w grupie 5-ciolatków w przedszkolu, które otwarte jest codziennie w godzinach 7.00 – 17.00, a dodatkowo w opiece nad synami pomaga jej babcia macierzysta i koleżanka.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo małoletnich A. W. i O. W. zasługuje na uwzględnienie w części, tj. do kwoty po 500 złotych miesięcznie na rzecz każdego z powodów, dlatego też w pozostałym zakresie zostało oddalone. Nie zasługuje na uwzględnienie powództwo o zaspokajanie rodziny w kwocie 500 złotych miesięcznie.

Żądanie zgłoszone przez powodów reprezentowanych przez przedstawicielkę ustawową oparte zostało na treści art. 133 i 135 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z treścią art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Określenie zakresu obowiązku alimentacyjnego powinno być dokonane przy uwzględnieniu przepisu art. 135 § 1 kro, z którego wynika, iż zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie. Wedle art. 96 kro obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku „troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka” i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej. Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, w tym termin dojścia przez uprawnionego do pełnoletniości. Jedyną decydującą okolicznością warunkującą trwanie bądź ustanie obowiązku alimentacyjnego jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie. Zakres świadczeń alimentacyjnych jest natomiast podwójnie uzależniony- z jednej strony zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, z drugiej strony od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Przez możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego należy rozumieć te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych.

Przez usprawiedliwione potrzeby należy rozumieć bieżące potrzeby w zakresie utrzymania (tj. mieszkania, wyżywienia, ubrania itd.) oraz w zakresie wychowania (tj. odpowiednie wykształcenie, rozwijanie zainteresowań i uzdolnień itd.). Podkreślić trzeba, że niezdolne do samodzielnego utrzymania dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że małoletni A. i O. W. nie są zdolni do samodzielnego utrzymania. W tej sytuacji zobowiązanymi do zapewnienia im wychowania, środków utrzymania, a także wykształcenia, są ich rodzice M. P. (1) i M. W.. Jak wskazano powyżej alimenty są to bieżące środki na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb. Zasadniczy ciężar opieki nad małoletnimi spoczywa na ich matce. Przedstawicielka ustawowa powodów wyartykułowała jakie są potrzeby małoletnich dzieci. Pozwany zakwestionował wysokość tych kosztów i wykazał ich częściową bezzasadność. W toku postępowania Sąd ustalił, iż potrzeby małoletnich powodów wynoszą miesięcznie po około 1.000 zł na rzecz każdego z nich. Strony zgodnie przyznały, iż pozwany łoży na utrzymanie synów kwoty po 500 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich i w tym zakresie pozwany uznał powództwo przy pierwszej czynności procesowej, tj. w odpowiedzi na pozew. Sąd uznał, że małoletni powodowie mają dostępną bezpłatną opiekę medyczną w ramach publicznej służby zdrowia. Przedstawicielka ustawowa nie wykazała zasadności ponoszonych kosztów na opiekę medyczną, nie wykazała też faktu, iż powodowie chorują co miesiąc przez dwa tygodnie. Także leczenie stomatologiczne przedstawicielka ustawowa małoletnich może zorganizować i zaplanować w ramach publicznej służby zdrowia , tym bardziej, że są to na zęby mleczne. Jako wygórowane Sąd uznał również wydatki na zabawki i rozrywkę po 400 zł miesięcznie.

Spór dotyczył wysokości potrzeb dzieci oraz możliwości zarobkowych ich rodziców. Przedstawicielka ustawowa twierdziła, iż nie jest w stanie zaspokoić wszystkich potrzeb małoletnich powodów z uwagi na brak możliwości podjęcia pracy zarobkowej z uwagi na obciążenie sprawowaniem bezpośredniej opieki nad trojgiem dzieci. W ocenie Sądu M. P. (1) przy sprawowaniu opieki nad dzieckiem przy pomocy swojej matki oraz koleżanki przesłuchanej w charakterze świadka, a także przy pomocy partnera jest w stanie pogodzić prace w pełnym wymiarze czasu pracy z opieką nad dziećmi. Przedszkole integracyjne, do którego uczęszczają powodowie jest otwarte do godziny 17.00 a starszy brat powodów może korzystać ze świetlicy szkolnej. A. D. zeznała przed sądem, że udziela pomocy przedstawicielce ustawowej w zakresie opieki nad dziećmi.

Jednocześnie Sąd uznał, iż możliwości zarobkowe pozwanego nie zamykają się kwotę 3.000 – 4.000 zł a sięgają kwoty 6.000 zł, bowiem jak sam pozwany przyznał tyle wynoszą jego miesięczne obciążenia i koszty utrzymania, które systematycznie ponosi i nie popada w zadłużenia. Utrzymuje on stały kontakt z synami, dojeżdża do nich dwa raz w miesiącu pokonując odległość 2.000 km, co powoduje podwojenie kosztów utrzymania dzieci o kolejne 1.000 zł. Zabiera na 2 tygodnie wakacji. Na podkreślenie jednak zasługuje fakt, iż pozwany nie może nieustannie podnosić swojej stopy życiowej i gromadzić majątku kosztem małoletnich dzieci, które mają bieżące potrzeby. Potrzeby te winny być zaspokojone przez pozwanego w pierwszej kolejności, nie zaś po spłacie kredytów i rozwinięciu działalności gospodarczej. Małoletni powodowie mają prawo do równej stopy życiowej z pozwanym, jednakże na chwilę obecną ich potrzeby nie przekraczają kwoty 1.000 zł miesięcznie na rzecz każdego z nich. Powodowie są jeszcze w wieku przedszkolnym, stąd ich potrzeby nie są jeszcze w ocenie Sądu wygórowane i nie przekraczają wskazanej kwoty.

Sąd przyjął, iż oboje rodzie powinni w równym stopniu zaspokajać potrzeby małoletnich powodów, którzy rozpoczęli już edukację przedszkolną i nie wymagają całodobowej opieki matki. M. P. (1) nie podejmuje zatrudnienia, kierowana tylko i wyłącznie własnym wyborem, z tego powodu - w ocenie sądu nie jest zarejestrowana w urzędzie pracy – i sama opłaca swoje ubezpieczenie. Jeżeli byłaby zarejestrowana jako bezrobotna to urząd pracy ponosiłby koszty jej ubezpieczenia. Podejmuje również prace dorywcze, z których część winna przeznaczać na potrzeby powodów.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sąd odniósł się do wpływu świadczeń socjalnych na istnienie i zakres obowiązku alimentacyjnego członków rodziny. Pojęcie świadczeń socjalnych nie jest jednolite. Świadczenia z ubezpieczenia społecznego (emerytura, renta inwalidzka, renta rodzinna i inne związane ze stosunkiem prawnym ubezpieczenia pracowniczego lub z tytułu pracy na własny rachunek) wspierają własne siły uprawnionego i mają charakter roszczeniowy. To samo dotyczy świadczeń z powszechnego zaopatrzenia społecznego, np. zasiłek z tytułu urodzenia dziecka, zasiłek rodzinny. Natomiast świadczenia z funduszów pomocy społecznej, pobierane przez M. P. (1), mają charakter subsydiarny i nie zmniejszają obowiązku alimentacyjnego, który wyprzedza pomoc społeczną.

Sąd uznał, że kwota po 500 złotych alimentów od pozwanego na każdego z jego małoletnich synów nie jest to kwota wygórowana i odzwierciedla ich potrzeby. Pozwany jest w sile wieku, pracuje jako kierowca zawodowy oraz prowadzi własną działalność gospodarczą, zarabia około 6.000 złotych miesięcznie. W ocenie Sądu całkowicie niewiarygodne są zeznania pozwanego co do wysokości jego dochodów, choćby z racji sprzeczności z zeznaniami pozwanego co do kosztów własnego utrzymania i kosztów utrzymania domu. Nawet gdyby przyjąć, iż pozwany zarabia obecnie mniej to zgodnie ze stanowiskiem SN (wyr. z 16.5.1975 r., III CRN 48/75, L.) zasadne i zgodne z treścią art. 135 KRO jest oparcie się na możliwościach zarobkowych pozwanego, a nie tylko na jego aktualnych zarobkach. Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno-gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (orz. z 9.1.1959 r., III CR 212/59, OSPiKA 1960, poz. 41).

Biorąc pod uwagę dochody obojga rodziców zasądzenie kwoty po 500 złotych miesięcznie tytułem alimentów na rzecz małoletnich A. i O. W. jest kwotą adekwatną tj. z jednej strony pozostającą w odpowiedniej relacji do zarobków zobowiązanego, a z drugiej wystarczającą do zaspokojenia bieżących potrzeb powodów. Zasadą jest równa stopa życiowa dzieci i rodziców. W ocenie Sądu zasądzone od pozwanego na rzecz powodów kwoty alimentów nie przekraczają możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego, stanowiąc zaledwie niewielką część jego dochodów.

Alimenty zasądzono od dnia 14 czerwca 2018 r., czyli od dnia doręczenia odpisu pozwu pozwanemu, uznając, iż wówczas pozwany został poinformowany o żądaniu pozwu. Z chwilą doręczenia odpisu pozwu na pozwanym, jako dłużniku, zaczął ciążyć obowiązek niezwłocznego spełnienia świadczenia – płacenia alimentów. Strona powodowa nie wskazała żadnych okoliczności uzasadniających podwyższenie alimentów z datą wsteczną.

Zgodnie z treścią art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2005 r., Nr 167, poz. 1398), strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych jest zwolniona z mocy ustawy od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.

Zgodnie z zasadą słuszności, Sąd nie obciążył powodów kosztami postępowania poniesionymi przez pozwanego, zważywszy na ich sytuację majątkową i rodzinną, a mając na uwadze uznanie przez pozwanego powództwa przy pierwszej czynności Sąd zniósł między stronami koszty postępowania.

Stosownie do art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w części zasądzającej świadczenia alimentacyjne.

Mając na względzie powyższe Sąd orzekł jak w sentencji.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE