Sygn. akt VI Ka 539/13
Dnia 5 listopada 2013 r.
Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze w VI Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący – Sędzia SO Andrzej Wieja
Protokolant Jolanta Kopeć
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Zbigniewa Jaworskiego
po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2013r.
sprawy K. R.
oskarżonego z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk
z powodu apelacji wniesionej przez oskarżonego
od wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze
z dnia 30 lipca 2013 r. sygn. akt II K 761/13
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok wobec oskarżonego K. R.uznając apelację oskarżonego za oczywiście bezzasadną,
II. zwalnia oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.
Sygn. akt VI Ka 539/13
K. R.został oskarżony o to, że:
w nieustalonym dniu w przedziale czasowym między dniem 15 stycznia 2013r. a dniem 26 stycznia 2013r. w J.przy ul. (...), woj. (...)z pomieszczenia piwnicznego numer (...)dokonał zaboru w celu przywłaszczenia składowane tam mienie w postaci piętnastu sztuk rur ze stali kwasoodpornej o średnicy 130 mm i długości 1 metra każda oraz dwie sztuki tzw. kolan ze stali kwasoodpornej, gdzie wartość skradzionego używanego mienia wyniosła na sumę 520 zł na szkodę M. N., przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa opisanych w art. 64§1kk będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22 października 2008 r. o sygn. IIK 720/08 za czyn z art. 286§1kk w zw. z art. 64§1kk na karę jednego roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 stycznia 2008r. do dnia 30 stycznia 2009r., wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 18 października 2010r. o sygn. IIK 1633/10 za czyn z art. 278§1kk w zw. z art.64§1kk na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności, wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 15 lipca 2011r. o sygn. IIK 2733/10 za czyny z art. 286§1kk i art. 297§1kk i art. 270§1kk w zw. z art. 11§2kk i w zw. z art.64§1kk na łączną karę roku i miesiąca pozbawienia wolności, objętych następnie wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 30 listopada 2011 r. o sygn. IIK 1243/11 na karę łączną roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 13 lipca 2011r. do dnia 31 sierpnia 2012r.,
tj. o czyn z art. 278§1kk w zw. z art. 64§1kk
Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze wyrokiem z dnia 30 lipca 2013r. sygn.akt IIK 761/13:
I. oskarżonego K. R.uznał za winnego tego, iż w nieustalonym dniu, w okresie pomiędzy 15 a 26 stycznia 2013 r. z piwnicy budynku przy ulicy (...)w J.zabrał w celu przywłaszczenia piętnaście rur i dwa kolana ze stali kwasoodpornej o łącznej wartości 520 złotych stanowiące własność M. N.będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 22 X 2007r. w sprawie IIK 720/07 za czyn z art. 286§1kk w zw. z art. 64§1kk na karę roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od dnia 30 I 2008r. do dnia 30 I 2009r. to jest występku z art. 278§1kk w zw. z art. 64§1kk i za to na podstawie art. 278§1kk wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,
II. na podstawie art. 46§1kk orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz M. N.kwoty 520 (pięciuset dwudziestu) złotych,
III. na podstawie art. 63§1kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zaliczył okres jego zatrzymania w dniu 7 marca 2013r.,
IV. na podstawie art. 624§1 kpk zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.
Wyrok zaskarżył osobiście sporządzoną apelacją K. R.. Zarzucając rażącą surowość wymierzonej mu kary wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej wobec niego kary bezwzględnego pozbawienia wolności.
Sąd Okręgowy zważył, co następuje:
Apelacja okazała się bezzasadna w stopniu oczywistym. Jej autor nie przedstawił żadnych argumentów przemawiających za potrzebą zmiany zaskarżonego wyroku. Natomiast Sąd Rejonowy w pisemnym uzasadnieniu wskazał na okoliczności, które zdecydowały o wymierza kary oraz jej charakterze. Co do wymiaru kary trafnie podniósł niezbyt wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, niewielką wartość przedmiotu przestępstwa oraz deklaracje naprawienia szkody wyrządzonej M. N.. Odnośnie tej ostatniej okoliczności słusznie Sąd Orzekający podniósł, że za słownymi deklaracjami nie poszły czyny, chociażby w postaci częściowego wyrównania wyrządzonej szkody. Fakt ten osłabia rzeczywistą wartość łagodzącą tej okoliczności. Podzielić też należało wywody pisemnego uzasadnienia zaskarżonego wyroku w części dotyczącej niemożności uznania czynu K. R.za wypadek mniejszej wagi. Możliwość zastosowania tej instytucji uzależniona jest od przesłanek podmiotowo – przedmiotowych. Sama niewielka wartość szkody nie wystarcza. Istotna jest bowiem między innymi motywacja działań sprawcy. Zasadnie Sąd I instancji eksponuje fakt nadużycia zaufania jakim pokrzywdzona obdarzyła apelującego. M. N.zapewniła bowiem K. R.możliwość zdobycia środków na utrzymanie a oskarżony zabrał w celu przywłaszczenia przedmioty, co do których nie było wątpliwości, że pokrzywdzona nie chciała się ich pozbyć, nie wchodziły one w skład przedmiotów, które oskarżony mógł sprzedać na swój rachunek. Takie zachowanie uprawniało do wykluczenia możliwości przyjęcia popełnionego czynu za wypadek mniejszej wagi. Trafnie też Sąd Orzekający ustalił wysokość kary na 6 miesięcy pozbawienia wolności. Jest to kara w zdecydowanie dolnych granicach ustawowego zagrożenia; adekwatna do poczynionych w sprawie prawidłowych ustaleń.
Sąd Odwoławczy w pełni podziela stanowisko zaskarżonego wyroku a dotyczące konieczności wymierzenia kary w postaci bezwzględnej. Przypisany K. R.czyn został popełniony w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64§1kk. Prawidłowo też wskazano, że oskarżony był w przeszłości wielokrotnie karany, z jednym wyjątkiem, za czyny przeciwko mieniu. Wielokrotnie też odbywał kary pozbawienia wolności. Ostatnią z nich odbył do 31 sierpnia 2012 roku, kiedy to uzyskał warunkowe przedterminowe zwolnione. Czynu ze sprawy niniejszej dopuścił się w niespełna 5 miesięcy od opuszczenia zakładu karnego. Działał przy tym w okresie próby wyznaczonej postanowieniem o warunkowym przedterminowym zwolnieniu do 30 sierpnia 2014 roku. Takie zachowanie K. R.dowodzi w sposób nie budzący wątpliwości, że dotychczas odbywane kary nie przyniosły oczekiwanego rezultatu resocjalizacyjnego a jednocześnie apelujący jaskrawo naruszył warunki, które zadecydowały o wcześniejszym opuszczeniu przez niego zakładu karnego. Świadczy to o zdemoralizowaniu oskarżonego, nieskuteczności wolnościowych środków oddziaływania a zarazem konieczności sięgnięcia po karę izolacyjną, bowiem żadna inna nie spełni stawianych ustawowych wymagań.
Z przedstawionych względów w pełni podzielając stanowisko zaskarżonego wyroku wraz z przywołanymi na jego uzasadnienie pisemnymi motywami zaskarżony wobec K. R.wyrok, jako prawidłowy i trafny utrzymano w mocy. Zważywszy na utrzymywanie się przez oskarżonego z prac dorywczych i świadczeń z opieki społecznej, przy braku majątku Sąd Okręgowy zwolnił apelującego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa (art. 624§1 kpk w zw. z art. 634 kpk).