UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 16 października 2014 r., sygn. akt IV K 193/14 T. G. został uznany za winnego tego, że: w dniu 9 listopada 2013 r. w S. na ul. (...), będąc w stanie pod wpływem środka odurzającego w postaci amfetaminy w stężeniu 172,5 ng/ml we krwi kierował pojazdem mechanicznym marki F. o nr rej. (...) w ruchu lądowym, to jest popełnienia występku z art. 178a § 1 kk i za przestępstwo to wymierzono mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 42 § 2 kk sąd orzekł wobec T. G. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat.

Odpis powyższego orzeczenia został doręczony w dniu 20 października 2014r. dorosłemu domownikowi - matce T. K. G.. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 28 października 2014r. W dniu 7 stycznia 2015r. Prezydent Miasta S. skierował do T. G. zawiadomienie o wykonaniu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów na okres 24 miesięcy z uwzględnieniem kary pozbawienia wolności orzeczonej na okres 4 miesięcy. W piśmie organ wskazał również, że zakończenie wykonywanie środka karnego - wymienionego zakazu - nastąpi wówczas, gdy od daty uprawomocnienia się orzeczenia wydanego w sprawie IV K 193/14 upłynie okres 2 lat, kiedy T. G. będzie przebywał na wolności. Po odbyciu orzeczonego środka karnego będzie on mógł ubiegać się o uzyskanie uprawnień do kierowania pojazdami silnikowymi. T. G. nie odebrał przesyłki pocztowej - Urząd Miasta S. nie powiadomił go też o wykonywaniu tego środka karnego w inny sposób.

Dowód:

- wyrok Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 16.10.2014r., sygn. akt IV K 193/14 – k. 17;

- potwierdzenie odbioru – k. 89;

- zawiadomienie o wykonaniu środka karnego – k. 18;

- pismo z Urzędu Miasta S. – k. 182.

Postanowieniem z dnia 13 listopada 2015 r., sygn. akt V Kow 3117/15 Sąd Okręgowy w Szczecinie warunkowo zwolnił z dniem 16.11.2015r. T. G. z odbycia reszty kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 13.11.2015 r., sygn. akt IV K 136/13 oraz wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dna 16.10.2014r. w sprawie IV K 193/14, którą oskarżony odbywał od dnia 25.02.2014r., a której koniec przypadał na dzień 23.06.2016r. i wyznaczył T. G. dwuletni okres próby.

Dowód:

- postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 13.11.2015r., sygn. akt V Kow 3117/15 – k. 97;

- wydruk (...) k.100.

W dniu 25 stycznia 2017 r. o godzinie 19: 50 T. G. kierował samochodem osobowym marki A. (...) o nr rej. (...). Będąc w pobliżu ul. (...) w S. został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy Policji - T. Ł. oraz M. M. do kontroli drogowej. Po sprawdzeniu w bazach danych K. okazało się, że T. G. nie posiada uprawnień do kierowania pojazdem i był już za to karany. W związku z powyższym funkcjonariusze Policji odstąpili od ukarania T. G. mandatem karnym i podjęli decyzję o sporządzeniu wniosku o ukaranie do sądu.

Dowód:

- zeznania T. Ł. – k. 6-8, 204;

- zeznania M. M. – k. 9-11, 204-205;

- wyjaśnienia oskarżonego z postepowania wykroczeniowego – k. 12-14

- wyjaśnienia oskarżonego – k. 45-46,

- notatka urzędowa z przeprowadzonej czynności – k. 2-5.

Postanowieniem z dnia 14.03.2017r. Sąd Okręgowy w Szczecinie odwołał warunkowe przedterminowe zwolnienie udzielone T. G. i zarządził wykonania reszty nieodbytych kar pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 13.11.2015r., sygn. akt IV K 136/13 oraz w wymiarze 4 miesięcy orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie z dnia 16.10.2014r. w sprawie IV K 193/14.

Dowód:

- postanowienie Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 14.03.2017r., sygn. akt V Kow 338/17 – k. 99.

Oskarżony T. G. składając wyjaśnienia w postępowaniu przygotowawczym złożył oświadczenie , iż przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jednocześnie wskazując, iż: „nie przypomina sobie, aby miał zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych”. Wskazał, też, iż zatrzymujący go funkcjonariusze Policji nie informowali go o zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonym wobec jego osoby. Oskarżony w toku postępowania sądowego złożył oświadczenie, iż nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu oświadczając, iż w dacie zdarzenia - kontroli policyjnej nie miał wiedzy co do orzeczonego wobec niego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Oceniając powyższe wyjaśnienia oskarżonego sąd stwierdził, iż nie sposób wykazać tego, iż oskarżony w trakcie zdarzenia z daty 25 stycznia 2017 roku dysponował wiedzą co do orzeczonego wobec niego środka karnego - jak wyżej, gdyż w toku procesu nie został przedstawiony dowód przeciwny, którego treść przeczyłaby wersji prezentowanej przez oskarżonego. Przeciwnie, jak wynika z pisma Urzędu Miasta S. - Wydziału Komunikacji, oskarżony nie odebrał adresowanego do niego zawiadomienia o wykonywaniu środka karnego orzeczonego wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 16 października 2014 r., sygn. akt IV K 193/14. Wiarygodności oskarżonego nie podważa również fakt, że zmieniał on zdanie, co do swojego sprawstwa (w postępowaniu przygotowawczym złożył oświadczenie, iż przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu czynu, a postępowaniu sądowym złożył oświadczenie, iż nie przyznaje się do tego) gdyż oskarżony konsekwentnie, zarówno podczas postępowania przygotowawczego jak i postępowania sądowego twierdził, że nie miał wiedzy na temat tego, że ciąży na nim sądowy środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

K. G. skorzystała z przysługującego jej prawa do odmowy składania zeznań (k.193).

Na przymiot wiarygodności zasługiwały zeznania T. Ł. i M. M.. Świadkowie ci wykonywali swoje obowiązki służbowe, a tym samym nie sposób uznać, aby byli zainteresowani w złożeniu zeznań, niezgodnych z rzeczywistym przebiegiem zdarzenia, a z analizy ich relacji nie wynika, aby zeznania te były niewiarygodne. Wskazać należy, iż wymienieni policjanci nie naprowadzili takich okoliczności, z których wynikałoby, iż oskarżony w dacie kontroli drogowej miał wiedzę co do tego, iż w stosunku do niego jest orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dowody w postaci dokumentów, zgromadzone w aktach sprawy. Zostały one sporządzone przez odpowiednie, uprawnione podmioty i nie były w toku postępowania podważane przez żadną ze stron. Także przez sąd zostały przyjęte bez zastrzeżeń.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe doprowadziło sąd do przekonania, że T. G. nie jest sprawcą zarzuconego mu przestępstwa.

Umyślny charakter występku z art. 244 kk oznacza, że w chwili czynu sprawca musi mieć świadomość istnienia prawomocnego orzeczenia, na mocy którego nałożono na niego określony obowiązek lub zakaz. Oznacza to, że celem przypisania oskarżonemu sprawstwa przestępstwa określonego w art. 244 kk, konieczne jest ustalenie, że sprawca, nie stosując się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów, miał świadomość jego prawomocności. Występek z art. 244 kk może być popełniony zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Trzeba podkreślić, że dla obu postaci winy umyślnej wspólny jest element istnienia świadomości orzeczonego sądownie zakazu określonego zachowania, gdyż nawet w przypadku działania sprawcy z zamiarem ewentualnym konieczne jest przecież wypełnienie wymogu przewidywania możliwości popełnienia czynu zabronionego.

Bezsporny jest, że oskarżony w dniu 25 stycznia 2017r. prowadził na drodze publicznej przy ul. (...) w S. pojazd mechaniczny tj. samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...). Okoliczność ta nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Niewątpliwym jest również, fakt, że w dniu 25 stycznia 2017 r. ciążył na oskarżonym sądowy zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym, orzeczony wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego Szczecin -Centrum w Szczecinie z dnia 16 października 2014 r., sygn. akt IV K 193/14, który uprawomocnił się w dniu 28 października 2014r., gdyż w okresie od 25 lutego 2014r. do 16 listopada 2015r. oskarżony był pozbawiony wolności będąc osadzonym w zakładzie karnym. Zgodnie zatem z dyspozycją art. 43 § 2a kk okres, na jaki orzeczono wobec oskarżonego przedmiotowy zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych nie biegł w okresie odbywania przez niego kary pozbawienia wolności, chociażby orzeczonej za inne przestępstwo. Kwestią pozostającą do ustalenia było czy oskarżony miał świadomość ciążącego na nim zakazu sądowego. Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie dało podstaw do przyjęcia, że T. G. miał świadomość ciążącego na nim zakazu. Jak wynika z pisma Urzędu Miasta S. (k. 182), T. G. mimo awizowania nie podjął zawiadomienia o wykonaniu środka karnego z dnia 07.01.2015r. Sąd nie mógł przy tym zweryfikować czy K. G. przekazała T. G. adresowaną do niego przesyłkę zawierającą odpis wyroku zaocznego Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 16 października 2014 r., sygn. akt IV K 193/14, którą podjęła w dniu 20.10.2014r. (k.89), gdyż skorzystała ona z prawa do odmowy składania zeznań. Nie sposób również nie zauważyć, że korespondencja zawierająca odpis wyroku zaocznego z dnia 16 października 2014r. w sprawie IV K 193/14 została doręczona dorosłemu domownikowi na wskazany przez oskarżonego podczas przesłuchania adres do doręczeń (k.73). W tym czasie oskarżony odbywał już karę pozbawienia wolności i choć powinien on zainteresować się treścią wyroku i zgodnie z dyspozycją art. 139 § 1 kpk poinformować sąd o zmianie adresu to jednak jego zaniedbania nie sposób utożsamiać ze „świadomością” istnienia wyroku, którym przedmiotowy zakaz orzeczono.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz kierując się zasadą wyrażona w art. 5 § 2 kpk sąd doszedł do wniosku, że oskarżony swoim zachowaniem nie wyczerpał znamion przestępstw z art. 244 kk, ponieważ w sprawie brak jest dowodów świadczących o tym, że oskarżony posiadał wiedzę o orzeczonym środku karnym w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. W tej sytuacji nie można było przypisać oskarżonemu winy umyślnej w jakiejkolwiek postaci, co w konsekwencji skutkowało uniewinnieniem oskarżonego.

Sąd stosownie do art. 632 pkt 2 kpk kosztami postepowania obciążył Skarb Państwa.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE