Sygn. akt II K 334/16
Dnia 4 grudnia 2018 r.
Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący – SSR Tomasz Zieliński
Protokolant – asyst. sędz. Maria Szymuś
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w G.- -----------
po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2018 roku sprawy
przeciwko P. G.
urodz. (...) we W.
syna M., W. zd. S.
oskarżonego o to, że:
I. W dniu 17 listopada 2015 roku około godziny 15.10 na ul. (...) w G. oraz na parkingu samochodowym przed sklepem „(...)” w miejscowości G. gmina G. kierował samochodem osobowym V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), czym nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Wołominie II Wydział Karny wyrokiem sygn. II K 331/03 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz Decyzji nr (...) z dnia 18 stycznia 2008 roku Prezydenta Miasta Stołecznego W. o cofnięciu uprawnienia w zakresie kategorii A i B prawa jazdy na okres dziesięciu lat.
tj. o czyn z art. 244 kk w zb z art. 180a kk w zw. z art. 11§2 kk
1. Oskarżonego P. G. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia i za to skazując go na podstawie art. 244 kk w zb z art. 180a kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 4§1 kk wymierza mu na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 4§1 kk karę 6 (sześć) miesięcy pozbawienia wolności.
2. Zwalnia oskarżonego od uiszczenia opłaty i ponoszenia kosztów sądowych w pozostałym zakresie.
Sygn. akt II K 334/16
W związku z tym, że wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia wyroku złożony został tylko przez obrońcę oskarżonego P. G. i dotyczy wyroku wydanego w trybie art. 387§1kpk, sąd na podstawie art. 424§3kpk, ograniczył zakres uzasadnienia do wyjaśnienia podstawy prawnej tego wyroku oraz zawartych w nim rozstrzygnięć odnośnie oskarżonego.
Wyrokiem z dnia 04 grudnia 2018 roku uwzględniając wniosek złożony w imieniu oskarżonego P. G. przez jego obrońcę w trybie art. 387§2kpk sąd uznał go za winnego tego, że w dniu 17 listopada 2015 roku około godziny 15.10 na ul. (...) w G. oraz na parkingu samochodowym przed sklepem „(...)” w miejscowości G. gmina G. kierował samochodem osobowym V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), czym nie stosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Wołominie II Wydział Karny wyrokiem sygn. II K 331/03 zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych oraz Decyzji nr (...) z dnia 18 stycznia 2008 roku Prezydenta Miasta Stołecznego W. o cofnięciu uprawnienia w zakresie kategorii A i B prawa jazdy na okres dziesięciu lat tj. występku z art. 244kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11§2 kk.
Przedmiotem ochrony występku z art. 244 kk jest respektowanie orzeczeń sądowych statuujących określony rodzaj zakazu lub nakazu. Przepis ten przewiduje zatem nieprzestrzeganie zakazów stanowiący środek karny z art. 39 kk, jak również zakazów orzekanych przez sąd na innej podstawie prawnej. Przedmiotem ochrony występku z art. 180a kk jest natomiast działalność instytucji samorządu terytorialnego. Czym zabroniony opisany w art. 180a kk ma charakter indywidualny, gdyż dopuścić się go może jedynie sprawca, wobec którego powołany organ administracyjny wydał decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami. Wskazane wyżej przepisy w przypadku jeżeli wcześniej orzeczono wobec sprawcy zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych pozostają w zbiegu kumulatywnym. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż zachowaniem opisanym w stawianym aktem oskarżenia zarzucie oskarżony P. G. w pełni wyczerpał znamiona art. 244 kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11§2 kk. Czynu tego dopuścił się w dniu 17.11.2015 r., w czasie obowiązywania ustawy z dnia 06.06.1997 r. Kodeks karny przed zmianami, które wprowadzono ustawą o zmienia ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z dnia 23.03.2017 r. (Dz. U. z 2017 r. poz. 966), które weszły wżycie z dniem 01.06.2017 r. wprowadzając m.in. obligatoryjnie w przypadku skazania za przestępstwo z art. 180a kk i z art. 244 kk, jeżeli czyn sprawcy polega na niezastosowaniu się do zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, orzekanie przez sąd środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Z uwagi na powyższe w sprawie powyższej należało stosować art. 4§1 kk zgodnie, z którym jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Niewątpliwe w sprawie powyższej ustawa obowiązująca w czasie popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu przestępstwa jest dla niego względniejsza.
Uznając, że okoliczności popełnienia przestępstwa zarzucanego aktem oskarżenia i wina oskarżonego P. G. nie budzą wątpliwości oraz, że zostały spełnione pozostałe przesłanki określone w art. 387§1a i 2 kpk sąd uwzględnił wniosek i skazując go na podstawie art. 244 kk w zb. z art. 180a kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 4§1 kk wymierzył mu na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 11§3 kk w zw. z art. 4§1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Orzekając powyższą karę sąd miał na uwadze, jako okoliczności obciążające wysoki stopień zawinienia oskarżonego wynikający z popełnienia zarzucanego mu czynu z winy umyślnej z zamiarem bezpośrednim oraz jego społecznej szkodliwości wyrażającej się w rodzaju i charakterze naruszonych dóbr w postaci respektowania orzeczeń sądowych i dzielności instytucji samorządu terytorialnego, rozmiarze grożącej szkody, a także w sposobie i okolicznościach popełnienia tego czynu. Jako okoliczność przemawiającą na niekorzyść oskarżonego sąd miał także na uwadze jego dotychczasową wielokrotną karalność w tym za tego samego typu przestępstwo, co świadczy o daleko posuniętym procesie jego demoralizacji (dowód: dane o karalności k 430-431, odpisy wyroków k. 49, 65, 108-111, 125-129, 131-132).
Na korzyść oskarżonego sąd uwzględnił natomiast jego przyznanie się podczas rozprawy sądowej do popełnienia zarzucanego mu czynu.
Zdaniem sądu tak wymierzona kara jest współmierna do stopnia zawinienia oskarżonego, społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się, a także winna osiągnąć cele w zakresie wychowawczego i zapobiegawczego oddziaływania na jego osobę jako sprawcę oraz w zakresie szeroko rozumianej prewencji ogólnej.
Mając na uwadze ustalenia dotyczące sytuacji materialnej i rodzinnej oskarżonego (jest zobowiązany do płacenia alimentów na dwoje dzieci w łącznej kwocie 1000 zł) sąd uwzględniając wniosek złożony przez obrońcę na podstawie art. 17 ust. 1 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych oraz art. 624§1kpk zwolnił go od obowiązku uiszczenia opłaty i ponoszenia kosztów sądowych w pozostałym zakresie.