Sygnatura akt III K 118/18
Dnia 6 listopada 2018 roku.
Sąd Okręgowy w Świdnicy w III Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: S.S.O. Jerzy Zieliński
Protokolant: Ewa Dudziak - Bujdasz
w obecności Pawła Hejmeja Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Świdnicy,
po rozpoznaniu w dniu 6.11.2018 roku,
sprawy karnej
M. P.
syna L. i E. z domu P.,
urodzonego (...) w P.,
oskarżonego o to, że:
w okresie od dnia 2 grudnia 2013 roku do dnia 24 sierpnia 2017 roku w Ś. i innych miejscowościach działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim wprowadzeniu w błąd P. N. co do faktu rzekomego reprezentowania (...) przy zawarciu w dniu 2 grudnia 2013 roku umowy o zarządzanie portfelem, w skład którego wchodzi jeden lub więcej instrumentów finansowych, a następnie po uprzednim wprowadzeniu go w błąd co do zamiaru wywiązania się z ww. umowy, na podstawie której P. N. przekazał mu pieniądze w kwotach: 75. 000 zł w dniu 16 grudnia 2013 roku, 40.000 zł w dniu 17 lutego 2016 roku, 40.000 zł w dniu 22 lutego 2016 roku, 110.000 zł w dniu 23 września 2016 roku, łącznie w kwocie 225.000 zł, a także po uprzednim wprowadzeniu w błąd P. N. co do faktu rzekomego założenia dwumiesięcznej lokaty w (...)na jego rzecz i przekazaniu mu przez ww. pieniędzy w kwocie 40.000 zł w dniu 16 lutego 2017 roku doprowadził P. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 305.000 zł, na skutek zaniechania otwarcia ww. instrumentów finansowych i swobodnego dysponowania powierzonymi mu środkami, gdzie we wskazanym okresie używał wobec pokrzywdzonego jako autentycznych podrobionych dokumentów finansowych celem utwierdzenia go w przekonaniu, że doszło do otwarcia na jego rzecz ww. instrumentów finansowych, a także przelał z tytułu rzekomych odsetek na jego konta w dniu 23 stycznia 2014 roku kwotę 13.000 zł oraz w okresie od 9 sierpnia 2016 roku do 6 czerwca 2017 roku dokonał 11-stu przelewów na łączną kwotę 25.811,61 zł celem uwiarygodnienia w ten sposób jego działania
tj. czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
------------ // --------------
I. oskarżonego M. P. uznaje za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, to jest przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 41 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. P. zakaz prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze finansowym, w tym z zakresu pośrednictwa finansowego, doradztwa finansowego i doradztwa inwestycyjnego na okres 10 (dziesięciu) lat;
III. na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego M. P. obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. N. kwoty 266.188,39 złotych (dwieście sześćdziesiąt sześć tysięcy sto osiemdziesiąt osiem złotych 39/100 groszy);
IV. na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego M. P. na rzecz pokrzywdzonego P. N. kwotę 900 złotych (dziewięćset złotych), tytułem poniesionych kosztów ustanowienia pełnomocnika;
V. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, zaliczając koszty w sprawie na rachunek Skarbu Państwa.
Na podstawie art. 423 § 1a k.p.k. i art. 424 § 3 k.p.k. zakres uzasadnienia ograniczono do części odnoszącej się do orzeczenia o karze i środku karnym których wnioski dotyczą.
Wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 6 listopada 2018 roku w sprawie sygn. akt III K 118/18 M. P. został uznany winnym popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i w zw. art. 12 k.k. polegającego na tym, że:
w okresie od dnia 2 grudnia 2013 roku do dnia 24 sierpnia 2017 roku w Ś. i innych miejscowościach działając w celu osiągniecia korzyści majątkowej, działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, po uprzednim wprowadzeniu w błąd P. N. co do faktu rzekomego reprezentowania (...) przy zawarciu w dniu 2 grudnia 2013 roku umowy o zarządzanie portfelem, w skład którego wchodzi jeden lub więcej instrumentów finansowych, a następnie po uprzednim wprowadzeniu go w błąd co do zamiaru wywiązania się z ww. umowy, na podstawie której P. N. przekazał mu pieniądze w kwotach: 75. 000 zł w dniu 16 grudnia 2013 roku, 40.000 zł w dniu 17 lutego 2016 roku, 40.000 zł w dniu 22 lutego 2016 roku, 110.000 zł w dniu 23 września 2016 roku, łącznie w kwocie 225.000 zł, a także po uprzednim wprowadzeniu w błąd P. N. co do faktu rzekomego założenia dwumiesięcznej lokaty w (...) na jego rzecz i przekazaniu mu przez ww. pieniędzy w kwocie 40.000 zł w dniu 16 lutego 2017 roku doprowadził P. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w postaci pieniędzy w łącznej kwocie 305.000 zł, na skutek zaniechania otwarcia ww. instrumentów finansowych i swobodnego dysponowania powierzonymi mu środkami, gdzie we wskazanym okresie używał wobec pokrzywdzonego jako autentycznych podrobionych dokumentów finansowych celem utwierdzenia go w przekonaniu, że doszło do otwarcia na jego rzecz ww. instrumentów finansowych, a także przelał z tytułu rzekomych odsetek na jego konta w dniu 23 stycznia 2014 roku kwotę 13.000 zł oraz w okresie od 9 sierpnia 2016 roku do 6 czerwca 2017 roku dokonał 11-stu przelewów na łączną kwotę 25.811,61 zł celem uwiarygodnienia w ten sposób jego działania.
W świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i ustalonych na jego podstawie okoliczności wina i sprawstwo oskarżonego M. P. w zakresie przypisanego mu czynu nie budą żadnych wątpliwości Sądu.
Oskarżony M. P. składając wyjaśnienia tak w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem przyznał, że otrzymał od pokrzywdzonego P. N. pieniądze, które miał w jego imieniu umieścić na rachunku inwestycyjnym(...). Pieniądze te przekazywane były oskarżonemu w okresie od grudnia 2013 roku do września 2016 roku. Nadto oskarżony potwierdził, że w lutym 2017 roku otrzymał od oskarżonego kwotę 40,000 złotych celem założenia dwumiesięcznej lokaty (...).
Oskarżony przyznał, że otrzymane od pokrzywdzonego pieniądze nie były inwestowane zgodnie z zawartą z nim umową. Były one przez oskarżonego wpłacane na jego prywatne konto, a następnie rozdysponowane przez niego na cele inne niż było to zamierzeniem pokrzywdzonego.
Oskarżony potwierdził również, że celem przekonania pokrzywdzonego, że rzeczywiście inwestował zgodnie z umową otrzymane od niego pieniądze przekazywał mu podrobione przez siebie dokumenty potwierdzające wpłaty na konta funduszy inwestycyjnych otrzymywanych pieniędzy, a następnie podrobione przez siebie dokumenty stanowiące informacje o stanie kont inwestycyjnych oraz uzyskiwanych z tego tytułu odsetek.
Celem upewnienia pokrzywdzonego, o zainwestowaniu jego funduszy oskarżony tytułem rzekomych odsetek w dniu 23 stycznia 2014 roku przekazał na konto pokrzywdzonego kwotę 13,000 złotych, a następnie w okresie od sierpnia 2016 roku do czerwca 2017 roku dokonał na jego konto jedenastu wpłat na łączną kwotę 25.811,61 zł. Łącznie „z tytułu odsetek” oskarżony przekazał na rzecz pokrzywdzonego kwotę 38.811,61 zł.
W sierpniu 2017 roku gdy pokrzywdzony P. N. podjął decyzję o chęci wycofania części inwestowanych pieniędzy otrzymał od oskarżonego zapewnienie, że pieniądze zostaną mu zwrócone, lecz związane z tym formalności powodują zwłokę w ich zwrocie, nadto informacje o problemach z przekazaniem pieniędzy na jego konto bankowe.
W tej sytuacji pokrzywdzony P. N. osobiście skontaktował się z (...)podając swoje dane personalne oraz przekazane mu wcześniej przez oskarżonego numery lokat na których miał inwestować pieniądze. Pokrzywdzony uzyskał wówczas informacje, że nie jest klientem tych funduszy oraz, że wskazane przez niego numery lokat nie istnieją.
Pokrzywdzony w okresie od grudnia 2013 roku do lutego 2017 roku przekazał oskarżonemu łącznie kwotę 305.000 zł., z tytułu rzekomych odsetek odzyskał kwotę 38.811,61 zł.
Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie w ocenie Sądu jednoznacznie wskazuje, że oskarżony M. P. nie miał zamiaru wywiązać się z zawartej z pokrzywdzonym umowy dotyczącej inwestowania otrzymanych pieniędzy w fundusze inwestycyjne. Pieniądze wpłacał na własne konto i swobodnie nimi dysponował. Da zapewnienia przekonania pokrzywdzonego, że pieniądze jego inwestuje, przedstawił mu podrobione przez siebie informacje o stanie lokat oraz wypłacał stosunkowo niewielkie kwoty tytułem rzekomych odsetek.
Takie działanie oskarżonego w ocenie Sądu stanowiło przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k.
Wymierzając oskarżonemu M. P. karę za przypisany mu czyn Sąd kierował się zasadami jej wymiaru określonymi w art. 53 k.k. bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz mając na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze jakie kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także jej potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.
Kierując się tymi zasadami Sąd wymierzył oskarżonemu M. P. na podstawie art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. karę 2 lat pozbawienia wolności.
Wymierzając oskarżonemu M. P. karę w swoim rodzaju i wymiarze Sąd jako okoliczność obciążającą przyjął znaczny stopień społecznej szkodliwości jego czynu, przejawiający się w konsekwentnym realizowaniu przestępczego procederu przez oskarżonego, nadużywaniem zaufania jakim został obdarzony przez pokrzywdzonego, a nadto fakt, że nie było to jedyne przestępstwo tego typu jakiego w tamtym czasie dopuścił się oskarżony. Wcześniej zapadły wobec niego trzy wyroki za popełnienie przez niego w tym samym czasie podobnych przestępstw, za które orzeczono wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności.
Jako okoliczność łagodząca Sąd przyjął przyznanie się oskarżonego do zarzucanego mu czynu, wyjaśnienie okoliczności jego popełnienia oraz wyrażoną skruchę.
W ocenie Sądu kara 2 lat pozbawienia wolności będzie stanowiła dla oskarżonego wystarczającą dolegliwość i przestrogę, która powstrzyma go od popełnienia podobnych przestępstw w przyszłości.
Z uwagi na to, że przypisanego oskarżonemu przestępstwa dopuścił się on w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w sektorze finansowym, Sąd uznając, że dalsze jej prowadzenie przez oskarżonego zagraża istotnym dobrom chronionym prawem orzekł wobec niego na podstawie art. 41 § 2 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. na okres 10 lat zakaz prowadzenia działalności gospodarczej w sektorze finansowym, w tym w zakresie pośrednictwa finansowego i doradztwa inwestycyjnego.
Uwzględniając pisemny wniosek pełnomocnika pokrzywdzonego Sąd na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody wyrządzonej przestępstwem przez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego P. N. kwotę 266.188.39 zł.
Sąd na podstawie art. 627 k.p.k. zasądził od oskarżonego na rzecz pokrzywdzonego P. N. kwotę 900 zł, tytułem poniesionych kosztów ustanowienia pełnomocnika.
Z uwagi na sytuację majątkowa oraz wymiar orzeczonej kary, a także orzeczone kary we wcześniejszych sprawach Sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych zaliczając wydatki w sprawie na rachunek Skarbu Państwa.