UZASADNIENIE

Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w S. działając na rzecz G. C. (1) wniósł o zasądzenie od pozwanego M. C. (1) alimentów w wysokości po 500 zł. miesięcznie. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że powód ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności, ubiega się w Ośrodku Pomocy (...) w S. o przyznanie zasiłku stałego, jest osobą przewlekle chorą, wymaga systematycznego leczenia. Ma ustaloną stałą pomoc od matki, od kilku lat nie ma kontaktów z ojcem. Pozwany nie wyraził zgody na udzielanie pomocy powodowi.

Powód G. C. (1) przystąpił do sprawy, poparł pozew. Ostatecznie na rozprawie 17 grudnia 2018 r. wyraził zgodę na alimenty w wysokości 300 zł. miesięcznie.

Pozwany M. C. (1) początkowo wniósł o oddalenie powództwa w całości. W odpowiedzi na pozew wskazał, iż syn jest nastawiony na wykorzystywanie systemu opieki społecznej, ponadto próbuje wyciągnąć pieniądze od ojca zamiast podjąć zatrudnienie i pracować z takim zaangażowaniem jak jego częste uczestnictwo w biegowych maratonach. Podniósł, iż jest na emeryturze, ponadto ma orzeczoną III grupę inwalidzką, wymaga stałej rehabilitacji świadczonej poza NFZ, ponadto pomaga swoim ponad 80 - letnim rodzicom.

Na rozprawie 17 grudnia 2018 r. pozwany uznał powództwo do kwoty po 100 zł. miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód G. C. (1) ma 34 lata. Jest synem pozwanego M. C. (1). Obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec uczącego się powoda został uchylony przez (...)wyrokiem z 13 października 2009 r. w sprawie III RC 240/09 wobec ustalenia, że powód usamodzielnił się. Wówczas powód nie uczył się i nie pracował, miał plany związane z kontynuowaniem nauki. Pozwany pracował w (...)ol w S. i zarabiał ok. 4300 zł. /dowód: dokumenty znajdujące się w aktach III RC 240/09/.

Powód G. C. (1) ukończył szkołę zawodową handlową, ma zawód sprzedawcy.

Z powodu zaburzeń odżywiania i anoreksji leczy się u psychiatry, ponadto ma stany lękowe i depresję, przyjmuje stałe leki. Z tego powodu został zaliczony do osób niepełnosprawnych w stopniu umiarkowanym. Może podejmować pracę tylko na stanowisku przystosowanym do jego schorzeń. Powód pod opieką lekarza psychiatry jest od 2016 r., orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane 7 czerwca 2017 r. okresowo do 30 czerwca 2018 r.

Mieszka z matką w wynajmowanym przez nią mieszkaniu, nie dokłada jej do kosztów utrzymania mieszkania. Prowadzą odrębne gospodarstwa domowe, czasem matka wspomaga powoda żywnością. Matka powoda swoją pomoc świadczoną synowi ocenia na 250 zł. miesięcznie. Powód utrzymuje się z zasiłku stałego z MOPS-u, który wynosił 384 zł. miesięcznie /po odjęciu kwoty świadczonej przez matkę/, korzysta także z innych form pomocy z ośrodka pomocy społecznej w formie zasiłków na żywność w wysokości od 60 do 200 zł. miesięcznie.

Powód szuka pracy w branży handlowej. Dotychczas powód pracował jako sprzedawca jedynie w czasie praktyk szkolnych. Pracował przez rok w firmie (...) na umowę o dzieło, a następnie w latach 2009 – 2010 podejmował prace dorywcze jako przedstawiciel i doradca w firmie (...), która zajmowała się odszkodowaniami, roznosił także ulotki.

Powód uprawia biegi, bierze udział w biegach na 10 km i dwukrotnie brał udział w maratonach, wcześniej także uprawiał kolarstwo. (...) pozwala mu na polepszenie fizycznego stanu zdrowia i samopoczucia psychicznego.

W lipcu br. powód ponownie wystąpił do (...) ds. Orzekania o Niepełnosprawności o orzeczenie stopnia niepełnosprawności, decyzją z (...) został zaliczony do lekkiego stopnia niepełnosprawności. Na skutek odwołania, (...)zaliczył powoda do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na okres do (...) ze wskazaniem do pracy w warunkach pracy chronionej.

Jesienią br. powód zakwalifikował się na kurs w Hiszpanii, jest to projekt przy organizacji (...), który polegał na odbyciu kursu języka hiszpańskiego przez okres jednego miesiąca w Polsce, następnie przez 2 miesiące w Hiszpanii, gdzie ponadto powód pracował jako pomocnik kelnera w restauracji. Miał w tym okresie zapewnione zakwaterowanie, częściowo wyżywienie i przelot, w okresie pobytu w Hiszpanii otrzymał 1000 Euro na pozostałe koszty utrzymania. Po powrocie złożył CV w kilku restauracjach.

/dowód: wyjaśnienia powoda G. C. k. 49 v – 50, 80v, orzeczenia o niepełnosprawności k. 4, 77, informacja z MOPS w B. k. 5, oświadczenie pozwanego k. 6, wydruki z udziałów w maratonach k. 24 -47, 78-79, informacja MOPS w S. k. 76/.

Pozwany M. C. (1) utrzymuje się z emerytury w wysokości 4000 zł. miesięcznie. Mieszka w B., sam we własnym mieszkaniu. Do kwietnia 2018 r. opiekował się obojgiem rodziców mieszkających także w B., jego matka zmarła w kwietniu 2018 r. Ojciec pozwanego ma ponad 80 lat, pozwany wspiera go także finansowo. Ponadto pozwany pomaga finansowo dorosłej córce, przekazuje jej po ok. 300 zł. miesięcznie.

Pozwany ma orzeczoną III grupę inwalidzką z powodu depresji i kłopotów z kręgosłupem. Korzysta z różnych form rehabilitacji finansowanych przez NFZ, a także prywatnie. W ubiegłym roku wydał na ten cel około 2000 zł, w bieżącym roku przewiduje wydatek w kwocie 4000 zł /(...)/.

/dowód: wyjaśnienia pozwanego M. C. k. 50v - 51, 81, zaświadczenie o rehabilitacji k. 20-22, faktura k. 23/.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie jest częściowo uzasadnione.

Rozpatrując niniejszą sprawę Sąd oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, sporządzonych w przepisanej formie i przez kompetentne organy, tym samym korzystających z domniemania prawdziwości /art. 244 Kpc/ oraz na dowodzie z wyjaśnień stron, które w zasadniczych kwestiach były bezsporne, w sferze sporu pozostaje ocena czy powód G. C. (1) pozostaje w niedostatku oraz ocenach możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego M. C. (1).

Artykuł 133§1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego stanowi, iż rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Paragraf 2 w/w artykułu mówi, że poza powyższym wypadkiem uprawniony do świadczeń alimentacyjnych jest tylko ten kto znajduje się w niedostatku.

W przedmiotowej sprawie strona powodowa wywodzi roszczenie z przepisu art. 133§2 Krio.

Powód obecnie jest w niedostatku.

Powód G. C. (1) został przez (...)uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym. Powód leczy się (...). Wbrew zarzutom pozwanego wskazujących na świetną formę fizyczną powoda związaną z jego udziałem w zawodach biegowych, a nawet maratonach, nie można stanu zdrowia fizycznego przedkładać na stan zdrowia psychicznego.

Jak wskazał sam powód, udział w zawodach sportowych pozwala mu na poprawę zdrowia fizycznego, jak i samopoczucia psychicznego. Uprawianie sportu nie sprawia, że powód wyzbył się (...). Powód już w okresie nauki szkolnej wykazywał się dużą „niezaradnością” w realizacji postawionych celów, podejmował naukę w różnych szkołach, których nigdy nie ukończył /dowody w aktach tut. Sądu III RC 240/09/, także próby podejmowania pracy, nie przynosiły efektów. Leczenie powód podjął dopiero w 2016 r. Te okoliczności, a przede wszystkim orzeczenie (...), wskazują, że stan zdrowia powoda nie jest „wydumany”, tak jak to sugeruje pozwany, wręcz przeciwnie, stany lękowe, depresja, sprawiają, że powodowi trudniej niż innemu człowiekowi, który nie zmaga się z tego rodzaju problemami psychicznymi, jest znaleźć pracę, a przy jej podjęciu, trudniej się w takiej pracy utrzymać.

Jednocześnie znalezienie pracy w zawodach, które ma pozwany, na stanowiskach przystosowanych do jego stanu zdrowia, nie jest łatwe, albowiem niewiele zakładów pracy ma takie oferty. Pozwany dopiero od stosunkowo niedługiego czasu, biorąc pod uwagę charakter jego schorzeń, podjął leczenie, a orzeczeniem o niepełnosprawności legitymuje się od ponad roku. Niewątpliwie przy jego schorzeniach niezbędny jest czas na poprawę zdrowia, jak również czas na odnalezienie się i zorientowanie na rynku pracy. Nie można także zarzucić powodowi, że nie podejmuje starań w znalezieniu zatrudnienia. Np. udział w projekcie realizowanym w Hiszpanii, zwiększa możliwości powoda na rynku pracy, dając mu praktyczne umiejętności w zawodzie kelnera.

Do czasu znalezienia zatrudnienia powód pozostaje w niedostatku. Powód nie może liczyć na pomoc innych osób oprócz matki, która swoją pomoc poprzez ponoszenie kosztów utrzymania mieszkania za powoda i wspieranie powoda posiłkami wycenia na kwotę 250 zł. miesięcznie. Powód korzysta także ze zasiłku stałego z MOPS-u, który jednak jest pomniejszony o powyższą kwotę i wynosi 384 zł.

Za taką kwotę powód nie jest się w stanie utrzymać, otrzymuje wprawdzie także pomoc finansową na żywność z ośrodka pomocy społecznej, nie mniej jednak jako dorosły mężczyzna, który ma aktywnie poszukiwać pracy, a żeby to czynić musi poprawić swój stan zdrowia, nie jest w stanie zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb za kwotę zasiłku i pomocy od matki w postaci zapewnienia dachu nad głową.

Sytuacja pozwanego pozwala na ponoszenie części kosztów utrzymania syna. Pozwany utrzymuje się z emerytury w wysokości 4 tyś zł., ma własne mieszkanie, wprawdzie ponosi wysokie koszty związane z rehabilitacją, której poddaje się nie tylko w ramach nieodpłatnych zajęć finansowanych z NFZ, ale także prywatnie w wysokości ostatnio 4 tyś zł. rocznie /w 2019 roku/, jednak dzieląc tę kwotę na 12 miesięcy będzie to kwota po niespełna 400 zł. miesięcznie.

Kwota alimentów na rzecz powoda w wysokości 250 zł. pozwoli powodowi na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych, a jednocześnie nie uszczupli dochodów pozwanego na tyle, aby nie był on w stanie zaspokoić swoich potrzeb i potrzeb osób najbliższych, którym pomaga dobrowolnie, a także ponosić kosztów odpłatnej rehabilitacji.

Jednocześnie kwota 250 zł. miesięcznie nie jest tak wysoka, aby pozwalała powodowi na porzucenie starań o pracę i dawała możliwość na utrzymywanie się tylko ze środków uzyskiwanych od rodziców i z pomocy opieki społecznej.

Żądana przez stronę powodową w pozwie kwota jest wygórowana przede wszystkim w stosunku do możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego, ale także do potrzeb powoda, który nie jest całkowicie pozbawiony możliwości podejmowania pracy.

Z tych względów na podstawie przepisów art. 133§2 i 135§1 Krio orzeczono jak w punkcie I i II sentencji.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 100.1. i 2. Ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych mając na względzie sytuację materialną pozwanego, ustalony obowiązek alimentacyjny oraz dobrowolną pomoc finansową wobec innych członków rodziny.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł na podstawie art. 333§1 pkt 1 Kpc.

Sygn. akt III RC 227/17

1. (...)

2. (...)

3. (...)

S., 31.12.2018 r.