WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 30 października 2018 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: A. O. (1)

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 2 października 2017 r., znak: (...)

w sprawie: A. O. (1)

przeciwko: Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o wysokość emerytury

1)  oddala odwołanie,

2)  przyznaje radcy prawnemu W. J. od Skarbu Państwa kwotę 110,70 (sto dziesięć 70/100) zł tytułem zwrotu kosztów pomocy prawnej udzielonej ubezpieczonemu z urzędu.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją, wydaną na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2016r., poz.277 z późn. zm.). Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z urzędu przyznał ubezpieczonemu A. O. (1) emeryturę rolniczą w wysokości dotychczas pobieranej renty z tytułu niezdolności do pracy wraz z przy­sługującymi dodatkami.

Ubezpieczony odwołał od tej decyzji, nie wskazał jednak w tym odwołaniu żadnych zarzutów w odniesieniu do tej decyzji a następnie po ustanowieniu dla niego pełnomocnika z urzędu, skarżący zarzucił, iż organ rentowy nie uwzględnił faktu , że ubezpieczony ukończył wiek emerytalny 17.03.2017 r. i zaliczył jedynie do stażu ubezpieczeniowego tylko część okresów ubezpieczenia. Ubezpieczony nie wskazał jednak konkretnie jakich okresów zaliczenia domaga się w tym postępowania. Pełnomocnik ubezpieczonego ustanowiony dla niego z urzędu wniósł o przyznanie kosztów zastępstwa prawnego oświadczając, że koszty te nie zostały opłacone.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie, wskazując, że ubezpieczony uprawniony był do renty z tytułu niezdolności do pracy w rolnictwie a następnie decyzją z dnia 2.10.2017 r. pozwany przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury rolniczej zgodnie z art. 22 ust.3 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

A. O. (1) urodził się (...) Decyzją z dnia 2.10.2017 r. pozwany organ rentowy przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury rolniczej zgodnie z art. 22 ust.3 ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników od dnia 1.10.2017 r. ( okoliczności bezsporne ).

Uprawnienia do emerytury rolniczej ustalane są na podstawie art. 19 ustawy z 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników. Przepis art. 19 ust. 1b pkt. 18 w brzmieniu obowiązującym od 1.01.2013 r. (Dz.U. z 2012 r. poz. 637 zm.) do 30.09.2017 r. (Dz.U. z 2017 r. poz. 38 zm.) stanowił, że mężczyźnie urodzonemu w okresie od 1.01.1952 r. do 31.03.1952 r. emerytura przysługiwała po ukończeniu wieku emerytalnego 66 lat i 5 mie­sięcy. W świetle przepisów obowiązują­cych do 30.09.2017 r. wiek emerytalny 66 lat i 5 miesięcy ubezpieczony ukończyłby wiec w dniu 17.08.2018r.

Od dnia 1.10.2017 r. nastąpiła zmiana przepisów emerytalnych powodująca skrócenie wieku emerytalnego do 65 lat dla mężczyzny oraz zmiana art. 22 ust. 3 ustawy o u.s.r., który otrzymał brzmienie: osobom pobierającym renty rolnicze z tytułu niezdolności do pracy, które osiągnęły wiek 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn, przyznaje się z urzędu emeryturę rolniczą w wysokości nie niższej od dotychczas pobieranej renty z tytułu niezdolności do pracy, jeżeli osoba ta spełnia warunki określone w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy tj. ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres co najmniej 25 lat, z uwzględnieniem art. 20 (Dz.U. z 201 7r. poz. 2336). Na tej podstawie prawnej zaskarżoną decyzją organ rentowy przyznał A. O. (1), z urzędu, emeryturę rolniczą od dnia 01.10.2017 r. Stan prawny obowiązujący do 30.09.2017r. nie dawał bowiem, w świetle obowiązujących przepisów, podstaw do ustalenia wcześniejszego prawa do emerytury rolniczej dla skarżącego.

Do ustalenia prawa i wysokości świadczenia A. O. (1) uwzględnione zostały wszystkie, znane organowi rentowemu, okresy pracy ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym i podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników. Nie odmówiono zaliczenia jakichkolwiek okresów wykazanych przez wnioskodaw­cę, który także w trakcie postępowania przed Sądem nie wskazał niezaliczonych przez organ rentowy okresów ubezpieczenia.

Zgodnie z zaświadczeniem dotyczącym okresów podlegania ubezpieczeniu społecz­nemu rolników, okresów podlegających zaliczeniu oraz wysokości opłaconych składek, które zostało sporządzone na podstawie danych zawartych w karcie ewidencyjnej ubezpieczonego pozyskanej z urzędu gminy, A. O. (1) podlegał ubezpieczeniu rolniczemu' i opłacał składki w okresie:

-01.07.1977-31.12.1982-jako młody rolnik zwolniony z opłacania składek,

-01.01.1983-31.12.1990,

-01.01.1991 -30.09.1991

Prawomocną decyzją z dnia 09.03.1992 r. ubezpieczony nabył prawo do renty inwalidzkiej rolniczej od dnia 01.09.1991 r. (dowód: k. 4 akt rentowych) z tytułu niezdolności do pracy. Rentę rolniczą organ rentowy przyznał ubezpieczonemu na stałe. Od dnia 01.09.2004 r. ubezpieczonemu przysługiwała wy­płata świadczenia w pełnej wysokości w związku z zaprzestaniem prowadzenia działalności rolniczej ( okoliczności bezsporne ). Ustalając wysokość świadczenia ubezpieczonemu pozwany zaliczył, poza okresami podlegania ubezpieczeniu, również okres pracy w gospodarstwie rolnym od dnia 01.10.1966 r. do dnia 30.06.1977 r.

Decyzją z dnia 02.10.2017r. A. O. (1) nabył prawo do emerytury rol­niczej od dnia 1.10.2017r. w związku z osiągnięciem wieku emerytalnego (dowód : decyzja w aktach rentowych ).

Ustalony w oparciu o zaliczone okresy pracy w gospodarstwie rolnym i podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników wskaźnik części składkowej emerytury wynosił w przypadku ubezpieczonego 0,25 (tj. 25,15% emerytury podstawowej). Do ustalenia prawa i wysokości części składkowej świad­czenia odwołującemu zostały zaliczone okresy:

- od dnia 01.10.1966r. do 30.06.1977r. tj. 10 lat i 9 m-cy

- od dnia 01.07.1977r. do 31.12.1982r. tj. 5 lat 6 miesięcy

-od 01.01.1983r. do 31.12.1990r.-tj. 8 lat

- od 01.01.1991r. do 30.09.1991r. tj. 9 miesięcy

Kwota emerytury podstawowej ubezpieczonego w 2017r. wynosiła 882,56zł.

Zgodnie z art. 5, 6, 7 i 8 ustawy z 2.12.2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z FUS oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2017 r. poz. 2) kwota waloryzacji wyniosła mniej niż 10 zł, świadczenie podwyższono poprzez dodanie kwoty 10 zł do świadczenia przysługu­jącego w dniu 28 lutego 2017r., a więc po doliczeniu do kwoty emerytury 1.041,42 zł kwotę 10 zł, kwota emerytury brutto A. O. stanowi kwotę 1.051,42 zł, którą pomniejszono o zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 61,00 zł oraz składkę zdrowotną w wysokości 95,00 zł, co daje kwotę należną do wypłaty 895,42 zł., ustaloną w zaskarżonej decyzji.

Oceniając ustalony w sprawie na podstawie dokumentów w aktach rentowych, których prawdziwości strony nie kwestionowały, stan faktyczny, bezsporny między stronami, Sąd Okręgowy stwierdził, ze odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Skoro organ rentowy, na skutek zmiany przepisów emerytalnych powołanych wyżej i po obniżeniu powszechnego wieku emerytalnego, przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 1.10.2017 r. w wysokości, którą ustalił na podstawie wszystkich danych dostępnych organowi rentowemu a ubezpieczony, mimo wezwania Sądu, nie wskazał innych okresów ubezpieczenia lub pracy w rolnictwie zaliczalnych do stażu ubezpieczeniowego, Sąd Okręgowy, uznał decyzję o przyznaniu i wysokości emerytury za prawidłową a odwołanie od zaskarżonej decyzji, jako niezasadne, oddalił na podstawie art.477 ¹§ 1 k.p.c.

O kosztach zastępstwa prawnego orzeczono na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 3 października 2016 r.

w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.

SSO Ewa Milczarek