Sygn. akt I C 498/18

Na rozprawie dnia 14 września 2018 r. stawili się:

Za powoda nie stawił się nikt, pełnomocnik prawidłowo zawiadomiony.

Pozwana U. K. nie stawiła się pomimo należytego wezwania jej na termin rozprawy, nie złożyła żadnych wyjaśnień ani też nie żądała przeprowadzenia rozprawy
w jej nieobecności.

Przewodniczący ogłosił wyrok zaoczny.

Przewodniczący:

Protokolant:

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2018r.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grażyna Poręba

Protokolant: prot. sąd. Paulina Polecka

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2018 roku w Nowym Sączu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w W.

przeciwko U. K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  kosztami procesu obciąża powoda.

Z:

(...)

(...)

(...)

.

Dnia 14 września 2018r. Sędzia:

Sygn. akt IC 498/18

UZASADNIENIE

wyroku zaocznego z dnia 14 września 2018 roku

Powódka (...) Sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w W. w pozwie skierowanym przeciwko pozwanej U. K. domagała się zapłaty kwoty 2 626,21 zł z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, nie więcej niż odsetki maksymalne za opóźnienie – od kwoty 2 050 zł (kapitał), liczonymi od dnia 12 kwietnia 2015 roku do dnia zapłaty - tytułem należności z umowy pożyczki gotówkowej zawartej przez pozwaną przez internet z poprzednikiem prawnym powódki – (...) Sp. z o.o. W uzasadnieniu podała, iż pozwana dokonała rejestracji na stronie internetowej udzielającego pożyczkę, wpłaciła opłatę rejestracyjną, złożyła wniosek o udzielenie pożyczki i kwota 2 050 zł została przelana na rachunek pozwanej w dniu 12 marca 2015 roku. Pozwana była zobowiązana do zwrotu kwoty pożyczki powiększonej o prowizję w wysokości 576,21 zł - do dnia 11 kwietnia 2015 roku. Powód nabył wskazaną wierzytelność od pożyczkodawcy.

Wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym postanowieniem z dnia 4 kwietnia 2018 roku sprawa została przekazana do tut. Sądu (k. 5).

Pozwana mimo prawidłowego zawiadomienia jej o terminie rozprawy nie stawiła się, nie złożyła wyjaśnień ani nie żądała przeprowadzenia rozprawy pod jej nieobecność (k. 29).

Sąd Rejonowy ustalił i zważył, co następuje:

Powód domagał się w przedmiotowej sprawie zapłaty kwoty wynikającej z umowy pożyczki, jaka miała być zawarta przez pozwaną U. K. z poprzednikiem prawnym powoda na kwotę 2 050 zł – kwota pożyczki miała być przelana na rachunek pozwanej w dniu 12 marca 2015 roku, zaś termin spłaty został wyznaczony na dzień 11 kwietnia 2015 roku.

Pozwana nie odniosła się w jakikolwiek sposób do tak sformułowanych twierdzeń pozwu – nie stawiła się na termin rozprawy mimo prawidłowego zawiadomienia jej o nim (w trybie art. 139 k.p.c.), nie złożyła wyjaśnień i nie żądała przeprowadzenia rozprawy w jej nieobecności. Mając to na uwadze Sąd wydał wyrok zaoczny – uznał jednak, iż prawdziwość twierdzeń strony powodowej o okolicznościach przytoczonych w pozwie budzi zasadnicze wątpliwości (art. 339 § 2 k.p.c.). Pełnomocnik powoda wezwany pismem z dnia 23 kwietnia 2018 roku, doręczonym w dniu 10 maja 2018 roku ( (...) k. 9) do przedstawienia dokumentów, na jakie powołał się w pozwie – nie wykonał zarządzenia w tym zakresie. Same twierdzenia pozwu nie są natomiast wystarczające dla uznania ich prawdziwości. W szczególności powód nie przedstawił umowy źródłowej (tj. umowy pożyczki nr (...)), na którą się powołuje jako podstawę zobowiązania pozwanej, nie przedstawił nadto jakichkolwiek dowodów na to, że do pozwanej były kierowane wezwania do zapłaty. Wobec tego budzi zasadnicze wątpliwości, czy do zawarcia umowy w takim kształcie pomiędzy wskazanymi w jej treści stronami faktycznie doszło, a także czy pożyczkobiorca nie spłaciła powstałego zadłużenia. Co więcej – w żaden sposób nie zostało wykazane przejście na powoda uprawnień w tym zakresie z pierwotnego wierzyciela. W pozwie powód wskazał jedynie na bliżej nieokreślone oświadczenie wierzyciela pierwotnego o zbyciu wierzytelności, nie przedłożył jednak do akt ani tego oświadczenia, ani umowy cesji.

W tym świetle żądanie zgłoszone w pozwie należy uznać za niewykazane, a jako takie podlegało oddaleniu.

Z uwagi na wynik procesu i treść art. 98 k.p.c. kosztami postępowania obciążono powoda, jako stronę przegrywającą.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji.

Z/

1/(...)

2/(...)

3/(...)

(...)

(...)