UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 31 stycznia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w oparciu o orzeczenie Lekarza Orzecznika i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, nie stwierdzające u wnioskodawczyni niezdolności do pracy.

Od powyższej decyzji A. K. odwołała się w dniu 16 lutego 2018 roku podnosząc, iż jest ona niezgodna ze stanem faktycznym. Wniosła o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych psychiatry, ginekologa i diabetologa. Wniosła również o ustanowienie pełnomocnika z urzędu.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wniósł
o oddalenie odwołania.

Wezwana w dniu 10 października 2018r. do uzupełnienia wniosku o pełnomocnika z urzędu poprzez złożenie w terminie 7 dni oświadczenia o stanie rodzinnym i majątkowym nie złożyła takiego oświadczenia gdyż otrzymała spadek.

Postanowieniem z dnia 12 grudnia 2018r. Sad oddalił jej wniosek o pełnomocnika z urzędu.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi

ustalił, co następuje:

A. K. urodziła się w dniu (...), z zawodu szwaczka ostatnio pracująca jako sprzątaczka (okoliczności bezsporne, a nadto świadectwa pracy akta ZUS).

W dniu 4 grudnia 2017 r. wnioskodawczyni złożyła wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k.1 akt ZUS ).

W dniu 10 stycznia 2018 roku wnioskodawczyni została zbadana przez Lekarza Orzecznika ZUS, który uznał ubezpieczoną za osobę zdolną do pracy (opinia lekarska k. 11 dokumentacji lekarskiej w aktach ZUS, orzeczenie LO ZUS – k. 76 akt ZUS).

Od powyższego orzeczenia wnioskodawczyni złożyła sprzeciw i sprawa została przekazana do rozpatrzenia Komisji Lekarskiej ZUS.

W wyniku powyższego w dniu 23 stycznia 2018 roku A. K. została zbadana przez Komisję Lekarską ZUS, która orzekła, iż ubezpieczona jest zdolna do pracy zarobkowej zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami (opinia lekarska k. 33-35 dokumentacji medycznej w aktach ZUS i orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS k. 77 akt ZUS).

W oparciu o powyższe orzeczenie organ rentowy decyzją z dnia 31 stycznia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił A. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

( decyzja - k. 80 akt ZUS).

W toku postępowania sądowego Sąd ustalił w oparciu o dowód z opinii biegłego sądowego ginekologa, że u A. K. stwierdza się stan po przebyciu operacji usunięcia macicy mięśniakowatej wraz z jajowodami w 2017r., który to stan nie powoduje niezdolności do pracy wnioskodawczyni z przyczyn ginekologicznych.

(opinia biegłego ginekologa k.10-11).

Występująca u wnioskodawczyni cukrzyca typu 2 jest wyrównana i niepowikłana i nie narusza sprawności organizmu wnioskodawczyni w stopniu powodującym niezdolność do pracy (opinia biegłego diabetologa k. 13-14).

Wnioskodawczyni leczona jest psychiatrycznie od 2015r. zgłosiła się ponieważ była w obniżonym nastroju, była płaczliwa nie chciało jej się nigdzie wychodzić. W badaniu psychiatrycznym spokojna, odpowiadająca na pytania logicznie i rzeczowo, w kontakcie adekwatnym, syntonicznym bez objawów psychotycznych i zaburzeń nastroju. Z punktu widzenia psychiatry wnioskodawczyni jest osobą zdolną do pracy zgodnej z kwalifikacjami ( opinia biegłego psychiatry k. 16-18).

Wobec zarzutów do treści opinii ginekologa Sąd ustalił w oparciu o dowód z opinii uzupełniającej biegłego tej specjalizacji, iż podnoszone przez wnioskodawczynię ograniczenie w zakresie dźwigania ciężarów powyżej 5 kilogramów mogło dotyczyć jedynie okresu bezpośrednio po zabiegu operacyjnym w 2017r. natomiast ani w dacie wydania decyzji przez ZUS ani aktualnie takich ograniczeń ginekologicznych nie stwierdza się ( opinia uzupełniająca biegłego ginekologa k.37-38).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie w szczególności załączone do akt sprawy akta rentowe ubezpieczonego oraz wydane w sprawie opinie biegłych sądowych psychiatry, diabetologa oraz ginekologa zarówno opinie podstawowe jak i uzupełniającą opinię ginekologa a zatem biegłych, których specjalizacje odpowiadają wszelkim schorzeniom występującym u wnioskodawczyni i oi których wnioskowała w swoim odwołaniu.

Rzeczone opinie są jasne, spójne, logicznie i rzetelnie uzasadniają stan zdrowia wnioskodawczyni, stanowiąc tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Opinie ta zostały wydana po zapoznaniu się przez biegłych z pełną dokumentacją z przebiegu choroby i leczenia, oraz po uprzednim zbadaniu wnioskodawczyni, a zatem brak jest podstaw do zasadnego ich kwestionowania.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi

zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych
na jego podstawie ustaleń faktycznych, odwołanie A. K. jest nie zasadne i jako takie podlega oddaleniu.

Stosownie do art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 wraz z późniejszymi zmianami), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

⚫

jest niezdolny do pracy całkowicie lub częściowo,

⚫

ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy

⚫

oraz niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w pkt 3 art. 57
w/w ustawy, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie była okoliczność czy wnioskodawca jest niezdolny do pracy.

Zgodnie z treścią przepisu art. 12 przywołanej ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Niezdolność do pracy orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, natomiast jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy przed upływem 5. lat, niezdolność do pracy orzeka się na okres dłuższy niż lat 5 (art. 13 ust. 2 i 3 ustawy).

Podnieść należy, iż poziom posiadanych kwalifikacji, wyznacza zakres pracy, do której można odnosić ocenę zdolności do pracy w rozumieniu art. 12 i 13 ustawy. Inaczej mówiąc, ochrona ubezpieczeniowa służy temu kto utracił zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, choćby w stopniu częściowej niezdolności do pracy. Należy zatem przy ocenie częściowej niezdolności do pracy odnosić się do poziomu posiadanych kwalifikacji, przy czym w każdym przypadku należy zważyć posiadane wykształcenie oraz charakter dotychczasowego zatrudnienia ubezpieczonego i okres tego zatrudnienia. Nie sposób bowiem dokonać oceny posiadanych kwalifikacji, odnosząc się w sposób alternatywny z jednej strony do posiadanego wykształcenia, a z drugiej, do zatrudnienia wykonywanego przez ubezpieczonego.

Aktualny jest również pogląd o konieczności ujmowania łącznie aspektu medycznego i ekonomicznego niezdolności do pracy ( wyrok Sądu Najwyższego z 10 czerwca 1999 r., II UKN 675/98, OSNAPiUS 2000 nr 16, poz. 624).

Ustalenia dokonane w toku postępowania uzasadniają oddalenie odwołania A. K.. Zgodnie z treścią opinii wszystkich biegłych lekarzy sądowych psychiatry, diabetologa i ginekologa wnioskodawczyni nie jest osobą niezdolną do pracy zarobkowej adekwatnej do jej wykształcenia i kwalifikacji. Pewne ograniczenia w zatrudnieniu nie oznaczają, że jest niezdolna do pracy jak i jej własne przekonanie o takiej niezdolności. Wynika to w sposób jednoznaczny z opinii biegłych sądowych o specjalizacji lekarskiej, odpowiadającej charakterowi schorzeń występujących u odwołującej się.

Mając zatem na względzie wymienione wyżej okoliczności Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie A. K..

Zarządzenie: Odpis wyroku z uzasadnieniem

doręczyć w-czyni z pouczeniem.