UZASADNIENIE

Kolejnymi decyzjami wydanymi w okresie od dnia 18 października 2010 roku do dnia 29 października 2010 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że J. C., S. B., Z. Z., C. J., S. G., R. G. (1) i M. P. podlegają obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym,
tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę u płatnika składek W. G. w okresach wskazanych w tych decyzjach oraz ustalił podstawę wymiaru składek na te ubezpieczenia.

W uzasadnieniu każdej z decyzji organ rentowy wskazał, że w wyniku kontroli przeprowadzonej u płatnika składek ujawniono, że mimo zatrudnienia ww. osób i faktycznego świadczenia przez nie pracy, płatnik składek nie zadeklarował składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych od wypłacanego wynagrodzenia za pracę, składając zerowe dokumenty rozliczeniowe ZUS RCA (również we wcześniejszych okresach).

Odwołanie od ww. decyzji złożyła W. G., zaskarżając je w całości. W uzasadnieniu wskazała, że organ rentowy dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych, przyjmując, że ww. osoby łączył z płatnikiem składek stosunek pracy, podczas gdy osoby te wykonywały czynności na podstawie umowy zlecenia na rzecz swojego pracodawcy – J. S. (1). Tymczasem odwołująca nigdy nie zawierała z ww. osobami umowy o pracę, nie upoważniała też nikogo do składania oświadczeń w zakresie pozyskiwania pracowników w jej imieniu. Dodała, że z informacji, jakie udało jej się pozyskać wynika, że w dniu 29 września 2007 roku R. G. (2), J. S. (1) oraz J. S. (2), działając wspólnie i w porozumieniu, poinformowali pracowników zatrudnionych w ramach Agencji (...) J. S. (1) w I., że z dniem 1 października 2007 roku w trybie art. 23^{(
1)} kp staną się pracownikami W. G. z zachowaniem dotychczasowych warunków pracy i płacy. Przy użyciu podpisu elektronicznego pracownicy ci zostali zgłoszeni drogą elektroniczną do ubezpieczeń społecznych jako pracownicy odwołującej. Odwołująca – jak wskazała – nigdy nie wyraziła zgody na przejęcie pracowników J. S. (1), nie prowadziła też rozmów w tej kwestii. Podkreśliła też, że wprawdzie w ramach działalności zawodowej współpracowała z firmą (...) w zakresie czynności związanych z monitoringiem obiektów, lecz umowy te były objęte umową zlecenia. Odwołująca jako podwykonawca przejęła monitoring części obiektów nadzorowanych przez Agencję (...) Zarzuciła też błędy proceduralne popełnione przez organ rentowy,
tj. naruszenie art. 89 ustawy systemowej poprzez wszczęcie kontroli, mimo braku formalnego poinformowania o jej wszczęciu, niedoręczenia odwołującej upoważnienia do prowadzenie kontroli, a tym samym uniemożliwienia udziału w trakcie kontroli. Wobec powyższego odwołująca wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie, że ww. osoby nie podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym, tj. emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu z tytułu zatrudnienia u płatnika składek W. G. na podstawie umów o pracę w okresach wskazanych w decyzjach.

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy wniósł o ich oddalenie, podtrzymując argumentację zaprezentowaną w treści zaskarżonych decyzji.

Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2011 roku Sąd Okręgowy
w B. na podstawie art. 177 § 1 pkt 4 kpc zawiesił postępowanie w sprawie do czasu zakończenia postępowania karnego prowadzonego pod sygnaturą RSD – 2757/10.

Kolejnym postanowieniem z dnia 6 października 2011 roku Sąd Okręgowy w Bydgoszczy podjął postępowanie i powtórnie zawiesił postępowanie do czasu zakończenia postępowania toczącej się przed Sądem Rejonowy wI.w sprawie IV P 165/10.

Postanowieniem z dnia 23 lutego 2017 roku Sąd Okręgowy w Bydgoszczy podjął postępowanie w sprawie.

Na rozprawie w dniu 11 kwietnia 2017 roku zainteresowani J. C., S. B., S. G., R. G. (1) i M. P. oświadczyli, że podzielają stanowisko organu rentowego.

W końcowych stanowiskach stron na rozprawie w dniu 9 listopada 2017 roku pełnomocnik organ rentowy wniósł o oddalenie odwołań oraz o zasądzenie od odwołującej się na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego w sprawie.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 1 października 2007 roku W. G. prowadząca Firmę Usługowo – Handlową (...) w I. przy
ul. (...), posiadając koncesję MSWiA nr(...) z dnia
(...) roku, zawarła z J. S. (1), prowadzącą Agencję (...) w I. przy ul. (...), umowę „o usługę ochronną w formie monitorowania i ochrony obiektu w systemie dyskretnego ostrzegania – powiadamiania drogą telekomunikacyjną lub radiową ze stałą kontrolą stanu obiektu”.

Usługa ochronna świadczona przez firmę (...) na rzecz J. S. (1), była wykonywana w takich podmiotach jak Bank (...) S.A. w I. przy ul. (...), (...) I. przy
ul. (...), (...) S.A. w I. przy ul. (...), Bank Spółdzielczy w I. przy ul. (...), (...) S.A.
w I. przy ul. (...), (...) S.A. w I. przy
ul. (...) ul. 10, (...) w S. ul. (...), (...)
przy ul. (...), (...) przy ul. (...), (...) Bank S.A., C. I. przy ul. (...), Bank Spółdzielczy w K. przy ul. (...), (...) Bank przy ul. (...), (...) I. przy ul. (...), (...) I. przy ul. (...) w I. przy ul. (...), L. Bank na terenie K. przy ul. (...), L. Bank przy ul. (...), Euro Bank (...) przy ul. (...), Bank (...) w I. przy ul. (...), P. w I. przy ul. (...) oraz na takich obiektach jak Ujęcie Wody w W., Ujęcie Wody w G. oraz Ujęcie Wody w T.. Realizacja usług umowy miała być dokonywana przez W. G. za pośrednikiem pracowników wyrejestrowanych z ubezpieczeń społecznych od J. S. (1), z którymi zawarte wcześniej umowy o pracę uległy rozwiązaniu z dniem 30 września 2007 roku.

Jednym z powodów zawarcia umowy pomiędzy J. S. (1) a W. G. było stworzenie na bazie pracowników uprzednio zatrudnionych w firmie (...) grupy osób, która miała świadczyć prace u podwykonawcy usług ochrony, jakim była W. G.. Całość usług ochrony przez firmę (...) miała być świadczona na rzecz J. S. (1), która po dniu 1 października 2007 roku zatrudniała tylko i wyłącznie jednego pracownika, zaś nadal związana była umowami o ochronę z podmiotami zewnętrznymi. J. S. (1) tylko formalnie prowadziła tę działalność. Faktycznie prowadził ją jej mąż – J. S. (2). Jej pełnomocnikami byli R. G. (2) (mąż W. G.) i P. Ż., którzy sprawowali funkcję dyrektorów, a R. G. (2) był też księgowym.

/dowód: umowa o usługę ochronną, k. 13 – 14 akt; zeznania świadka J. M., nagranie audio, k. 285 akt /

W. G. wystawiała za usługi ochrony miesięczne faktury, obciążała tymi fakturami J. S. (1) i ze środków pieniężnych za te usługi zobowiązana była płacić m. in. wynagrodzenia pracownikom, a także składki na ubezpieczenie społeczne. Do ubezpieczeń społecznych pracownicy W. G. zostali w większości zgłoszeni z dniem 1 października 2007 roku z kodem pracowniczym 01 10 00 (stosunek pracy). Zgłoszenia tego w imieniu płatnika składek W. G. droga elektroniczną dokonała jedna z dwóch osób – R. G. (2) lub J. S. (2).

Praca wykonywana w firmie (...) przez ubezpieczonych J. C., S. B., Z. Z., C. J., S. G., R. G. (1) i M. P. pod względem rodzaju niczym nie różniła się od pracy wykonywanej w firmie (...) przed dniem 30 września 2007 roku. Polegała na wykonywaniu obowiązków pracowników ochrony bądź też pracy w grupie interwencyjnej. W początkowych miesiącach tego zatrudnienia, składki na obowiązkowe ubezpieczenia społeczne pracowników były odprowadzane przez płatnika składek – W. G..

Z dniem 30 listopada 2008 roku J. S. (1) zakończyła prowadzenie działalności gospodarczej, którą to następnie wyrejestrowała. W dniu
1 grudnia 2008 roku W. G. w miejsce uprzednio zawartej umowy z J. S. (1) z dnia 1 października 2007 roku, zawarła z J. S. (2) prowadzącym Firmę Produkcyjno – Usługowo – Handlową (...) umowę, na mocy której przyjęła do ochrony obiekty podmiotów stanowiących dawną „klientelę” J. S. (1), która to informowana była przez J. S. (2) o tym, że z dniem 1 grudnia 2008 roku dochodzi do połączenia działalności gospodarczej J. S. (2) i J. S. (1), gdzie dalszym wykonawcą usług będzie firma (...).

W. G. nadal wykonywała usługi podwykonawcze, przy czym od dnia 1 grudnia 2008 roku – na rzecz J. S. (2). W okresie
26 – 28 października 2008 roku w Firmie Usługowo - Handlowej (...) na obiektach w I. przy ul. (...) oraz przy ul. (...), została przeprowadzona kontrola przez Komendę (...) Policji w B.. Kontrola dotyczyła działalności firmy Firmie Usługowo – Handlowej (...) w zakresie usług ochrony osób i mienia realizowanych w formie bezpośredniej ochrony fizycznej, objętej koncesją MSWiA nr(...) z dnia 12 czerwca 2001 roku. Osobami reprezentującymi W. G. w trakcie tej kontroli byli R. G. (2) i P. Ż. (obaj jako zastępcy dyrektora). W trakcie tej kontroli stwierdzono, że w Firmie Usługowo Handlowej (...) funkcjonowały dwie załogi na każdej zmianie, gdzie załogi interwencyjne wykonywały czynności ochronne w systemie zmianowym 24 – godzinnym. W trakcie tej kontroli stwierdzono, że załogi interwencyjne występują w składach 2 – osobowych, każdy z członków załogi interwencyjnej wyposażony był w środki przymusu bezpośredniego w postacie pałki wielofunkcyjnej T. i kajdanek, a także w środki łączności wewnętrznej (radiotelefon stacjonarny w pojeździe) i zewnętrznej (służbowe telefony komórkowe). Każdy z pracowników ochrony wykonujący zadania w załodze interwencyjnej uzbrojony był w broń palną bojową krótką wraz z amunicją. W czasie kontroli stwierdzono, że wszyscy pracownicy wykonujący zadania w załodze interwencyjnej posiadali licencję pracownika ochrony fizycznej oraz legitymacje osoby dopuszczonej do posiadania broni. W trakcie kontroli stwierdzono też, że do stacji monitorowania alarmów podłączonych jest 700 obiektów, w tym stwierdzono, że na 7 obiektach podlegających obowiązkowej ochronie takich jak (...) Bank Spółdzielczy w J. Oddział w G. ul. (...), Bank Spółdzielczy w I. ul. (...), Bank Spółdzielczy w R. ul. (...), Bank Spółdzielczy w S. ul. (...), Ujęcie Wody w I. (...) ul. (...). J. 9, Ujęcie Wody W., Ujęcie Wody w G. (...) ul. (...), sprawowana była przez pracowników W. G. faktyczna bezpośrednia ochrona doraźna. W trakcie trwania tej kontroli w dniu 27 października 2008 roku siedmioma aneksami do umowy zawartej pomiędzy W. G. a J. S. (2) ujęto owe 7 podmiotów i w sposób formalny powierzono ochronę tychże obiektów podwykonawcy W. G..

Kontrola Komendy(...)Policji wykazała naruszenia zasad udzielonej W. G. koncesji. Stwierdzono bowiem, że członkowie grupy interwencyjnej będący pracownikami W. G. ubrani są co prawda w sposób jednolity, lecz uniemożliwiający identyfikacje podmiotu świadczącego ochronę. W trakcie kontroli ustalono również, że kierownicy takich jednostek jak Bank Spółdzielczy w I. oraz (...) Bank Spółdzielczy Oddział w G. zostali wprowadzeni w błąd poprzez to, że „nie zostali poinformowani, że na ochronę obiektów została zawarta umowa na podwykonawstwo”. W. G. osobiście podpisała protokół kontroli i nie wnosiła uwag zarówno co do stwierdzonej formy zatrudnienia pracowników, osób reprezentujących ją, a także w zakresie merytorycznego zakresu wytkniętych jej nieprawidłowości co do ochrony obiektów.

Przed Prokuraturą Rejonową w I. inicjowanych było szereg postępowań karnych z zawiadomienia zarówno W. G., jak i J. S. (2). W dniu 18 maja 2010 roku W. G. złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa sprzeniewierzenia z art 284 § 1 kk. Postanowieniem z dnia 26 maja 2010 roku postępowanie karne w sprawie o sygn. akt (...) z zawiadomienia W. G., dotyczącego podejrzenia popełnienia w I. przy
ul. (...) przestępstwa przywłaszczenia mienia w postaci jednostki centralnej komputera i monitorów o wartości łącznej 20.000 złotych przez J. S. (2) właściciela Firmy Produkcyjno – Handlowo – Usługowej (...)w I. na szkodę W. G.. W dniu 7 listopada 2010 roku W. G. zawiadomiła o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na jej szkodę dokonanego przez R. G. (2), J. S. (2), P. Ż. oraz J. S. (1), motywując swoje zawiadomienia okolicznością posłużeniem się jej pieczęcią firmową do sporządzenia dokumentacji związanej z podmiotowym przekształceniem stosunków pracy w trybie art. 23^{(

1)} Kodeksu pracy prowadzącym do uznania, że jest ona następca prawnym Agencji (...) J. S. (1). Postanowieniem z dnia 3 czerwca 2011 roku zatwierdzonym przez prokuratora umorzono postępowanie karne w sprawie podrobienia w okresie od 1 października 2007 roku do października 2010 roku w I. podpisów na dokumentach w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej dotyczącej ochrony osób i mienia, m.in. takich jak pełnomocnictw, umów najmu, fakturach VAT, świadectw pracy należących do Firmy Usługowo Handlowej (...) z siedzibą w I. przy ul. (...), a następnie przedłożenie ich jako autentycznych w instytucjach państwowych, takich jak Powiatowy Urząd Pracy w I., Zakład Ubezpieczeń Społecznych Inspektorat w I., Urząd Skarbowy w I., R. G. (2) i P. Ż., którzy nie byli zatrudnieni w firmie, tj. o czyn z
art. 270 § 1 kk – jako podstawę umorzenia wskazano art. 17 § 1 pkt 1 kpk (brak danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie popełnienia czynu zabronionego).

W dniu 6 kwietnia 2011 roku J. S. (2) złożył w sprawie (...) zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 276 kk przez R. G. (2). Postanowieniem zatwierdzonym przez prokuratora z dnia 30 kwietnia 2012 roku umorzono postępowanie karne w sprawie zaistniałego w okresie od 2010 roku do dnia 30 kwietnia 2012 roku w I. uzyskania bez zgody osoby uprawnionej przez R. G. (2), działającego w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, programu komputerowego (...) o numerze licencji (...) na szkodę Y. z siedzibą w P. i J. S. (2) (czyn z art 278 § 1 kk w zw. z art 12 kk).

W dniu 27 kwietnia 2011 roku J. S. (2) złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia występku z art. 212 kk przez W. G.. Postępowanie karne prowadzone pod kątem czynów podpadających pod ustawę o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji oraz o czyn z art. 296 kk zostało umorzone na mocy postanowienia z dnia 2 czerwca 2011 roku, zatwierdzonego przez prokuratora.

W dniu 17 stycznia 2012 roku W. G. złożyła zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa oszustwa przez J. S. (2) na jej szkodę. Postanowieniem z dnia 16 lutego 2012 roku w sprawie doprowadzenia w okresie od 30 października 2009 roku do
30 kwietnia 2010 roku w I. W. G. (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem o łącznej kwocie 601.790,31 złotych w ramach współpracy handlowej z firmą PHU (...) J. S. (2) Agencja (...)poprzez wprowadzenie jej w błąd co do zamiaru uregulowania należności z tytułu świadczonych usług na podstawie umowy o wzajemnej współpracy w zakresie świadczenia usług z zakresu ochrony fizycznej oraz monitorowania obiektów z reakcja grupy interwencyjnej z dnia 1 grudnia 2008 roku, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 12 kk – wobec braku znamion czynu zabronionego.

/dowód: akta sprawy VI Pa 52/16, wyrok Sądu Okręgowego w B.wraz z uzasadnieniem, k. 81 – 150 akt/

W czasie zatrudnienia w Agencji (...) ubezpieczeni zostali poinformowani przez R. G. (2) – pełnomocnika przedsiębiorstwa (...)oraz męża W. G. – w obecności P. Ż. na specjalnie zwołanym zebraniu o tym, iż obecnie ich pracodawcą będzie W. G. (że przechodzą do jej firmy w trybie art. 23^{(
1 )}kp), zaś ich umowy co do warunków pracy i płacy pozostaną niezmienione. Nadto pracownicy otrzymali aneksy do umów, opatrzone pieczęcią przedsiębiorstwa (...).

/dowód: zeznania zainteresowanego R. G. (1), nagranie audio, k. 201 akt ; zeznania zainteresowanego S. B., nagranie audio,
k. 201 akt; zeznania odwołującej J. M., nagranie audio,
k. 285 akt; zeznania zainteresowanego Z. Z., nagranie audio,
k. 285, k. 331 akt/

W przypadku ubezpieczonych w dniu 1 października 2007 roku do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wpłynął dokument ZUS ZUA (zgłoszenie do ubezpieczenia z kodem pracowniczym (...) dotyczyło umowy o pracę), a w imiennych raportach rozliczeniowych wskazano podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne. W dniu 16 sierpnia 2010 roku złożono dokument ZUS ZWUA (wyrejestrowujący z ubezpieczenia pracowniczego) i wyzerowano raporty rozliczeniowe ww. osób. Jednocześnie w tym samym dniu (16 sierpnia 2010 roku) wpłynęły w odniesieniu do ubezpieczonych dokumenty ZUS ZZA celem zgłoszenia do obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego (dokumenty zgłoszeniowe z kodem (...) dotyczyły umowy zlecenia) z datą wsteczną od dnia
1 października 2007 roku, a we wrześniu 2010 roku wpłynęły dokumenty wyrejestrowujące ich z ubezpieczenia z tytułu umowy zlecenia. Powyższe dokumenty nie są dokumentami korygującymi, ponieważ stanowią inny schemat podlegania ubezpieczeniom. Dokumenty zgłoszeniowe i wyrejestrowujące oraz rozliczeniowe, w których płatnik składek wskazuje podstawę wymiaru składek zostały zgłoszone drogą elektroniczną przez osobę posiadającą certyfikat. Po odbiór certyfikatu celem zgłoszenia do ubezpieczenia i wyrejestrowania płatnik składek powinien zgłosić się osobiście lub przez pełnomocnika.

/dowód: informacja ZUS, k. 365 akt; zeznania świadka K. M. za sprawy VIU 374/17, k. 460 – 460 v. akt; zeznania świadka A. N., k. 462 – 464 akt; protokół kontroli/

W okresie od października 2007 roku do sierpnia 2008 roku W. G. odprowadzała składki na ubezpieczenie społeczne z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę (z tytułu ubezpieczenia pracowniczego), a następnie w 2009 roku dokonała dwóch wpłat – jedną na kwotę 1.000 złotych (oznaczona jako wpłata własna) i drugą na kwotę 14.000 złotych (tytułem opłaty egzekucyjnej w związku z narastającymi zaległościami). W dalszym okresie składki nie były już opłacane.

/dowód: raport zestawienia deklaracji i wpłat, k. 436 – 444 v. akt, k. 448 – 456 v. akt; informacja o wpłacie, k. 445 – 447 akt, k. 457 – 458 v. akt; zeznania świadka K. M. ze sprawy VIU 374/17, k. 460 – 460 v. akt; zeznania świadka A. N., k. 462 – 464 akt; protokół kontroli/

Ubezpieczony S. B. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Agencji (...) w I., na czas określony od dnia 1 maja 2002 roku na stanowisku agenta ochrony z wynagrodzeniem w kwocie 760 złotych brutto plus premia uznaniowa według indywidualnej oceny pracownika. Pracował do dnia 30 września 2007 roku. W świadectwie pracy jako podstawę rozwiązania stosunku pracy wskazano art. 23¹ kp do Firmy Usługowo – Handlowej (...). Przed zatrudnieniem u J. S. (1) pracował także u J. S. (2).

Ubezpieczony w czasie zatrudnienia u W. G. operatorem (...) (stacji monitorowania alarmów). Pracował w biurze obok R. G. (2). O przejściu do innej firmy dowiedział się na zebraniu. Od R. G. (2) otrzymał chwilowo dokumenty o przejściu pracowników do innego pracodawcy w trybie art. 23¹kp, które to następnie po podpisaniu zostały załączone do akt osobowych. Po rozwiązaniu umowy o pracę ubezpieczony otrzymał od R. G. (2) świadectwo pracy, obejmujące okres pracy u J. S. (1) i W. G. od dnia 1 maja 2002 roku do dnia 30 kwietnia 2010 roku. Pracował w tym samym miejscu w obu firmach, podlegał tym samym osobom w czasie obowiązywania obu umów (R. G. (2) bądź P. Ż.). Wynagrodzenie za pracę było wypłacane w gotówce do ręki przez R. G. (2) w obu firmach. Otrzymał ekwiwalent za 9 dni urlopu wypoczynkowego w 2010 roku. Gdy ubezpieczony zorientował się, że składki na ubezpieczenie społeczne nie są opłacane to zapytał o to R. G. (2), który zapewniał go, że składki są uiszczane na bieżąco.

/dowód: zgłoszenie do ubezpieczeń, k. 43 akt; wyrejestrowanie z ubezpieczeń, k. 43 akt; zgłoszenie do ubezpieczeń, k. 43 akt; kopia danych zgromadzonych w systemie ZUS, k. 43 akt; zeznania zainteresowanego S. B., nagranie audio, k. 201, k. 285 akt; zeznania zainteresowanego J. C., nagranie audio, k. 201 akt; świadectwo pracy, k. 224 akt; umowa o pracę, k. 224 akt; świadectwo pracy, k. 315 akt/

Ubezpieczony J. C. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Agencji (...)w I. prowadzonej przez J. S. (1), na czas określony od dnia 20 listopada 2004 roku do dnia 30 listopada 2007 roku na stanowisku pracownika ochrony fizycznej z wynagrodzeniem w kwocie 820 złotych brutto plus premia uznaniowa według indywidualnej oceny pracownika.

Następnie w dniu 1 grudnia 2007 roku ubezpieczony zawarł umowę o pracę z W. G. (...) Firma Usługowo – Handlowa (...) w I., na czas nieokreślony od dnia 1 grudnia 2007 roku na stanowisku pracownika ochrony z minimalnym wynagrodzeniem za pracę plus premia uznaniowa według indywidualnej oceny pracownika. Pracował do kwietnia 2010 roku. Rozwiązanie umowy o pracę z W. G. nastąpiło za porozumieniem stron, po tym jak ubezpieczony dowiedział się, że składki na ubezpieczenie społeczne nie są opłacane. Świadectwo pracy obejmowało okres od dnia 21 listopada 2004 roku do dnia 31 marca 2010 roku. Ubezpieczonemu został wypłacony ekwiwalent za 7 dni urlopu wypoczynkowego za rok 2010.

Ubezpieczony pracował u J. S. (1) i W. G. jako pracownik ochrony w grupie interwencyjnej, w tym samym miejscu przy ulicy (...) w I.. Jego przełożonym w obu firmach był R. G. (2). Ubezpieczony uważał go za kierownika, bo tak mu się R. G. (2) przedstawił. O przejęciu pracowników przez innego pracodawcę ubezpieczony dowiedział się na zebraniu. Otrzymał świadectwo pracy u J. S. (1). W czasie pracy u W. G. ubezpieczony miał inne koszulki (w innym kolorze) niż w czasie zatrudnienia u J. S. (1).

/dowód: zgłoszenie do ubezpieczeń, k. 43 akt; kopia danych zgromadzonych w systemie ZUS, k. 43 akt; umowa o pracę, k. 194 akt; umowa o pracę, k. 194 akt; zeznania zainteresowanego J. C., nagranie audio, k. 201 akt; świadectwo pracy, k. 224 akt

Ubezpieczona S. G. w okresie od dnia 1 kwietnia 2008 roku do dnia 31 sierpnia 2009 roku pozostawała zatrudniona przez W. G. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Firma Usługowo – Handlowa (...) w I. na podstawie umowy nazwanej „umową na czas wykonania określonej pracy” na stanowisku pracownika gospodarczego (osoby sprzątającej) z minimalnym wynagrodzeniem za pracę plus premia uznaniowa według indywidualnej oceny pracownika. Umowę tę zawarła z R. G. (2) występującym w imieniu W. G.. Praca miała być wykonywana na rzecz W. G., o czym ubezpieczona została poinformowana przez R. G. (2). Ubezpieczona osobiście nie znała W. G., nie miała z nią do czynienia w czasie obowiązywania umowy. Otrzymywała wynagrodzenie w gotówce do rąk. Wypłaty wynagrodzenia dokonywał R. G. (2), a jego odbiór ubezpieczona kwitowała na liście płac.

W ramach zawartej umowy ubezpieczona wykonywała prace sprzątające. Sprzątała biura przy ulicy (...) (siedziba firmy (...), a poprzednio siedziba Agencji (...). Pracowała codziennie po 3 – 4 godziny dziennie, czasem co drugi dzień. W razie potrzeby pracowała w soboty. Wymiar godzin pracy został ustalony w drodze porozumienia z R. G. (2). Ustaliła z nim, że po wykonaniu pracy ubezpieczona może opuścić miejsce pracy.

Wcześniej ubezpieczona dorywczo pracowała w Agencji (...) w I. należącej do J. S. (1). Wykonywała wtenczas prace sprzątające w biurach należących do Agencji. Nie zawierała z J. S. (1) żadnej umowy. Pracowała wtenczas w wymiarze 3 – 4 godzin dziennie, codziennie bądź co drugi dzień. Sprzątała pomieszczenia biurowe przy ulicy (...) w I..

/dowód: umowa na czas wykonywania określonej pracy, k. 194 akt; świadectwo pracy, k. 194 akt; zeznania zainteresowanej S. G., nagranie audio, k. 201 akt/

Ubezpieczony R. G. (1) był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Agencji (...) w I. należącej do J. S. (1), na czas określony od dnia 1 lipca 2006 roku do dnia 30 września 2007 roku na stanowisku pracownika ochrony. W świadectwie pracy jako przyczynę rozwiązania z nim umowy o pracę podano art. 23¹ kp z tytułu przejścia do innego pracodawcy W. G. – Firmy Usługowo – Handlowej (...).

Następnie w dniu 1 października 2007 roku do dnia 18 listopada 2008 roku pozostawał związany umową o pracę z W. G. (...) Firma Usługowo – Handlowa (...) w I.. Pracował na stanowisku pracownika ochrony. Formularz umowy wręczył mu R. G. (2).

W obu podmiotach pracował w grupie interwencyjnej. Wykonywał takie same obowiązki na rzecz J. S. (1) i W. G.. Pracując u J. S. (1) i W. G. podlegał R. G. (2). Ubezpieczony uważał go za kierownika. Wynagrodzenie od dnia
1 października 2007 roku było wypłacane przez W. G., ale faktycznie wypłaty tej dokonywał R. G. (2). Wynagrodzenie ubezpieczony otrzymywał według stawki godzinowej. Znał W. G., widywał ją od czasu do czasu, m.in. kiedy ta przyjeżdżała na kontrole pracowników czy w sposób prawidłowy realizują powierzone im obowiązki. J. S. (1) widywał częściej.

/dowód: świadectwa pracy, k. 194 akt; zeznania zainteresowanego R. G. (1), nagranie audio, k. 201 akt/

Ubezpieczony M. P. był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w Agencji (...) w I. należącej do J. S. (1), na czas określony od dnia 1 maja 2002 roku do dnia 3 maja 2003 roku na stanowisku pracownika ochrony z wynagrodzeniem 760 złotych brutto plus premia według indywidualnej oceny pracy pracownika. Wcześniej, w okresie od dnia 15 grudnia 1998 roku do dnia 30 kwietnia 2002 roku pracował na stanowisku agenta ochrony w Agencji (...) (...)w I. prowadzonej przez J. S. (2). W dniu 1 kwietnia 2006 roku ponownie pracował u J. S. (1) na podstawie umowy na czas wykonywania określonej pracy na stanowisku pracownika ochrony celem ochrony firmy (...) Sp. z o.o. w I. z wynagrodzeniem w kwocie 899,10 złotych. Pracował do dnia 30 września 2007 roku. O przejściu do innej firmy ubezpieczony dowiedział się od kolegów zatrudnionych w ww. Agencji.

Następnie od dnia 1 października 2007 roku pozostawał związany umową o pracę z W. G. (...) Firma Usługowo – Handlowa (...) w I.. Pracował na stanowisku pracownika ochrony. Formularz umowy wręczył mu R. G. (2).

Ubezpieczony był pracownikiem ochrony. Ochraniał firmę (...) przy ulicy (...) w I.. Ten sam obiekt ochraniał wcześniej jako pracownik J. S. (1). W czasie pracy w obu tych przedsiębiorstwach ubezpieczony podlegał służbowo R. G. (2). Uważał go za kierownika w obu firmach. Wypłatę otrzymywał gotówką do rąk. Wypłaty tej dokonywał R. G. (2)
(w jednej i w drugiej firmie). Wynagrodzenie było wypłacane w stawce godzinowej. Od dnia 1 października 2007 roku ubezpieczony uważał, że pracuje na rzecz W. G.. Nie otrzymał świadectwa pracy od W. G..

/dowód: zeznania zainteresowanego M. P., nagranie audio, k. 201, k. 285 akt; umowa o pracę, k. 224 akt; umowa o pracę, k. 224 akt; świadectwo pracy, k. 224 akt; umowa na czas wykonywania określonej pracy, k. 224 akt; świadectwo pracy, k. 224 akt/

Ubezpieczony Z. Z. był zatrudniony u J. S. (2), a następnie J. S. (1) w Agencji (...) w I. i w dalszej kolejności u W. G. (...) Firma Usługowo – Handlowa (...) w I. w okresie od dnia 30 kwietnia 2002 roku do dnia 30 kwietnia 2010 roku na stanowisku pracownika ochrony pierwszego stopnia. Stosunek pracy ustał w drodze wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Został mu wypłacony ekwiwalent pieniężny za 9 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego za 2010 rok. O przejściu pracowników do nowego pracodawcy ubezpieczony dowiedział się na zebraniu. Od dnia 1 października 2007 roku ubezpieczony uważał się za pracownika W. G.. W ramach obowiązków pracowniczych w obu firmach ochraniał ten sam obiekt przy ulicy (...). Był pracownikiem w grupie interwencyjnej. Wynagrodzenie za pracę w obu ww. firmach wypłacał mu w formie gotówkowej R. G. (2). Ubezpieczony korzystał z jazd doszkalających w firmie (...) i przychodził wtenczas po cywilnemu.

/dowód: świadectwo pracy, k. 278 akt; zeznania zainteresowanego Z. Z., nagranie audio, k. 285, k. 331 akt/

Ubezpieczony C. J. podobnie jak inni zainteresowani również od dnia 1 października 2007 roku był pracownikiem W. G. w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Wcześniej pracował na rzecz J. S. (1). Był pracownikiem ochrony. Na rzecz ww. podmiotów wykonywał takie same czynności.

/dowód: protokół kontroli/

Ubezpieczeni występujący w niniejszym postępowaniu dotychczas nie występowali z roszczeniem przeciwko W. G. o ustalenie istnienia stosunku pracy oraz świadczenia z tytułu stosunku pracy, ani też o wydanie świadectwa pracy.

/dowód: notatka, k. 154 akt/

Przed Sądem Rejonowym w (...) w sprawie o sygn.
IV P 165/10 toczyło się postępowanie wszczęte na skutek pozwów pracowników: D. C., M. F., A. H., T. J., W. K., P. M., P. N., S. O., K. R., D. S., A. W. i M. W. przeciwko W. G. i J. S. (2) o ustalenie, wynagrodzenie, wydanie świadectwa pracy, ekwiwalent za urlop, odprawę i odszkodowanie. Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2015 roku Sąd Rejonowy w (...) ustalił m.in., że ww. pracowników łączy z W. G. stosunek pracy. Apelacja pozwanej W. G. od wyroku Sądu Rejonowego w (...) została oddalona na mocy wyroku Sądu Okręgowego w (...) z dnia
8 września 2016 roku w sprawie VI Pa 52/16.

/dowód: wyrok Sądu Okręgowego w (...) z dnia 8 września 2016 roku w sprawie VI Pa 52/16 wraz z uzasadnieniem, k. 81 – 150 akt/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sądowych, jak również w aktach organu rentowego, w tym protokołu kontroli wraz z załączonymi do niego dokumentami, które to nie budziły wątpliwości Sądu co do ich wiarygodności, a żadna ze stron nie kwestionowała ich autentyczności oraz prawdziwości zawartych w nich informacji.

Podstawę ustalenia stanu faktycznego w niniejszej sprawie stanowiły także zeznania zainteresowanych J. C., S. B., Z. Z., S. G., R. G. (1) i M. P. złożone na okoliczność faktu wykonywania pracy na rzecz W. G., podstawy oraz okresu zatrudnienia, albowiem zeznania te są jasne, logiczne i spójne – zarówno ze sobą, jak i z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie. Zeznania te Sąd uznał za wiarygodne. Sąd pominął natomiast dowód z przesłuchania w charakterze strony zainteresowanego C. J., ponieważ mimo, że został on prawidłowo wezwany, nie stawiał się na kolejne terminy rozpraw, nie usprawiedliwiając swego niestawiennictwa, a nie zachodzi potrzeba jego przesłuchania, albowiem okoliczności sporne sprawy zostały już dostatecznie wyjaśnione na podstawie innych dowodów zgromadzonych w sprawie.

Sąd stanowczo odmówił wiary zeznaniom odwołującej W. G. podnoszącej, iż mąż podrabiał jej podpisy lub wykonywał czynności bez jej zgody lub umocowania. Odwołująca nie przedstawiła żadnych dowodów na poparcie swoich zarzutów, zaś postępowanie prowadzone przez Policję w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa zostało umorzone, nadto ubezpieczeni wprost zeznali, iż pracowników poinformowano o tym, że wszystko będzie odbywało się bez zmian i sprawami firmy będzie zajmował się mąż W. G.. Twierdzenia tak pełnomocnika odwołującej (jej męża R. G. (2)), jak i jej samej (podnoszone również w postępowaniu przed Sądem Pracy w I. oraz w analogicznych do niniejszego postępowaniach przed Sądem Okręgowym w (...)), jakoby żadnej umowy o współpracy z J. S. (1) odwołująca się nie zawierała, jakoby pieczątką jej firmy posłużył się ktoś nieuprawniony, czy też by podpis, którym opatrzono pieczątkę był niewiadomego autorstwa, są zupełnie niewiarygodne zarówno w świetle faktu umorzenia postępowania karnego w przedmiocie rzekomego bezprawnego posługiwania się pieczątką, czy też podrobienia podpisów, jak też i przede wszystkim w świetle treści tak odwołania złożonego przez odwołującą, jak i treści zawiadomienia złożonego przez nią do organów ścigania, gdzie jednoznacznie wskazuje ona na fakt (przyznaje), iż umowę taką (w ramach, której przejęła monitorowanie alarmowe obiektów oraz ich fizyczną ochronę poprzez zapewnienie dojazdu patrolu po zgłoszeniu) z J. S. (1) zawarła. Wszelkie pozostałe twierdzenia odwołującej są równie niewiarygodne, jeżeli się zważy na fakt, iż to właśnie firma odwołującej opłacała składki na ubezpieczenia społecznego zatrudnionych u niej osób z kodem ubezpieczenia pracowniczego (od października 2007 roku w ciągłości do sierpnia 2008 roku, a następnie jeszcze dwukrotnie w 2009 roku – 1.000 złotych wpłaty własnej i 14000 złotych tytułem opłaty egzekucyjnej w związku z pojawiającymi się zaległościami). Osoby zatrudnione u odwołującej pozostawały zgłoszone z pracowniczego tytułu do ubezpieczenia aż do 2010 roku, kiedy to wyrejestrowano je z datą wsteczną (od października 2007 roku) z ubezpieczeń z tytułu zatrudnienia, a zarejestrowano z tytułu umowy zlecenia (po czym ponownie już od 2010 roku wyrejestrowano). Odwołująca wbrew temu co obecnie utrzymuje doskonale zdawała sobie sprawę z faktu zatrudniania tych osób na podstawie umów o pracę, tym bardziej, że sama żadnych umów na piśmie (rzekomych zleceń z tytułu których zgłosiła te same osoby z datą wsteczną w 2010 roku) w 2007 roku nie zawarła. O tym, iż wszelkie działania były podejmowane, jeżeli nie w porozumieniu z odwołującą, to za jej wiedzą i milczącą akceptacją przekonuje również i to, że na pieczątce jej firmy wskazano adres (...) (a zatem adres również firmy (...), co całkowicie podważa próby „odcięcia” się odwołującej od prowadzonej działalności i przedstawienia własnej osoby jako ofiary niegodziwych działań małżonków S. i samego pełnomocnika prywatnie męża odwołującej się R. G. (2). Trudno przyjąć, że spreparowano samą pieczątkę, umieszczając na niej adres tożsamy z adresem firmy (...) Powyższe jednoznacznie dowodzi faktu, iż podejmowane tak przez małżonków S. oraz małżonków G. działania związane z przesunięciami pracowników były przez nich dokładnie konsultowane, a na pewno nie odbywały się bez wiedzy któregokolwiek z nich.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił również w oparciu o zeznania świadków – A. N. oraz K. M. (za zgodą stron Sąd dopuścił dowód z protokołu rozprawy w sprawie o sygn. akt
VI U 374/17), złożone na okoliczność faktu zgłoszenia, wyrejestrowania z obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia zdrowotnego, obowiązujących procedur dokonywania zgłoszenia i wyrejestrowania do tych ubezpieczeń, jak również podstaw wymiaru składek zadeklarowanych przez odwołującą, a zeznania te korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, czym zyskały wiarę Sądu.

Jako pozbawione jakiegokolwiek znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy Sąd ocenił zeznania świadków E. K. oraz I. J. (za zgodą stron Sąd dopuścił dowód ten z protokołu rozprawy w sprawie o sygn. akt VI U 374/17 i z protokołu rozprawy w sprawie o sygn. akt VI U 3362/10), ponieważ świadkowie nie posiadają konkretnej wiedzy w zakresie prowadzenia przez odwołującą działalności gospodarczej, której przedmiotem jest świadczenie usług ochrony, a twierdzenia w tym zakresie oparte są w dużej mierze na domysłach i przypuszczeniach.

Sąd częściowo dał wiarę zeznaniom świadka J. M. w zakresie dotyczącym faktu przejęcia zatrudnianych przez nią pracowników w ramach Agencji (...) w I. przez W. G.. W pozostałym zakresie zeznania świadka są wysoce wątpliwe, albowiem – jak świadek sama wyraźnie wskazała – prowadzeniem ww. Agencji faktycznie zajmował się jej mąż – J. S. (2), a ona przebywała w niej sporadycznie. Wobec tego trudno uznać, aby świadek miała wymierną wiedzę co do okoliczności spornych w niniejszej sprawie.

Sąd odstąpił od przesłuchania w charakterze świadka R. G. (2), albowiem pouczony jako osoba najbliższa dla odwołującej w trybie art. 261 § 1 kpc o prawie do odmowy składania zeznań, skorzystał on z tego uprawnienia.

Sąd Okręgowy pominął dalsze dowody, jako powołane wyłącznie w celu bezzasadnego przedłużania postępowania w sprawie. Zgodnie z art. 217 § 2 k.p.c. sąd pomija środki dowodowe, jeżeli okoliczności sporne zostały już dostatecznie wyjaśnione lub jeżeli strona powołuje dowody jedynie dla zwłoki. Nie oznacza to, że wydaje negatywne postanowienia o odmowie przeprowadzenia każdego zawnioskowanego dowodu. Przewodniczący zamyka rozprawę, gdy sprawa jest dostatecznie wyjaśniona, czyli bez postanowienia o oddaleniu każdego nieuwzględnionego do tej pory wniosku dowodowego (art. 224 w związku z art. 217 § 2 k.p.c. i a contrario art. 236 k.p.c). Skoro zatem Sąd uznał sprawę za dostatecznie wyjaśnioną, pominął pozostałe wnioski dowodowe strony powodowej, które nie wnosiły do sprawy niczego istotnego. Sąd nie jest obowiązany do uwzględniania kolejnych wniosków dowodowych strony, tak długo aż udowodni ona korzystną dla siebie tezę i pomija je od momentu wyjaśnienia spornych okoliczności sprawy. Zważyć trzeba, że ocena, czy określone fakty mają znaczenie dla rozstrzygnięcia sporu zależy zawsze od tego, jak rozumiana jest norma prawna, która znajduje zastosowanie w sprawie. Innymi słowy, dokonane ustalenia faktyczne oceniane są w świetle przepisu prawa materialnego, który wyznacza zakres niezbędnych ustaleń i ma decydujące znaczenie dla oceny, czy określone fakty, jako przedmiot dowodu, mają wpływ na treść orzeczenia (vide: post. Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2012 r., II CSK 357/11). W przedmiotowej sprawie Sąd dostatecznie wyjaśnił sporne okoliczności, a podnoszona bezustannie przez stronę powodową kwestia rzekomych zaniedbań organu rentowego we właściwej identyfikacji zgłaszającego pracowników do ubezpieczenia płatnika (komunikat sygnalizujący błąd przy rejestracji) pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy w świetle pozostałego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, który jednoznacznie wskazuje na zatrudnianie tychże pracowników w spornym okresie lat 2007 – 2010 przez W. G. na podstawie umowy o pracę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołania od zaskarżonych decyzji nie zasługiwały na uwzględnienie z poniższych względów.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2017r., poz. 1778) obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami, z wyłączeniem prokuratorów. Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ustawy obowiązkowo ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 13 pkt 1 ustawy obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu podlegają osoby fizyczne w następujących okresach: pracownicy – od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Na kanwie cytowanego przepisu w judykaturze zgodnie przyjmuje się, że dla włączenia do ubezpieczenia społecznego niezbędna jest przynależność do określonej w ustawie grupy podmiotów podlegających obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. O tym, czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych, nie decyduje zatem samo formalne zawarcie umowy o pracę, wypłata wynagrodzenia, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, wystawienie świadectwa pracy, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 kp. Istotne więc jest, aby stosunek pracy zrealizował się przez wykonywanie zatrudnienia o cechach pracowniczych, a okoliczności wynikające z formalnie zawartej umowy o pracę nie są wiążące w postępowaniu o ustalenie podlegania obowiązkowi pracowniczego ubezpieczenia społecznego (wyr. SN z dnia 17 marca 2016r., III UK 83/15, legalis). Innymi słowy, przesłankę nawiązania pracowniczego stosunku ubezpieczenia oraz wynikającego z tego stosunku prawa do świadczenia z ubezpieczenia społecznego stanowi nie samo zawarcie umowy o pracę, lecz zatrudnienie (wyr. SA w Szczecinie z dnia 4 października 2016r., III AUa 79/16, legalis). Stosunek ubezpieczeniowy jest następczy wobec stosunku pracy, to w sytuacji, gdy stosunek pracy istnieje, istnieje również stosunek ubezpieczeniowy. Skoro zatem umowa o pracę rodzi skutki prawne w sferze pracowniczej, to tym samym należy uznać, że stanowi ona tytuł do objęcia obowiązkowymi ubezpieczeniami społecznymi z tytułu zatrudnienia u płatnika składek (wyr. SA w Poznaniu z dnia 19 lipca 2016r., III AUa 2111/15, legalis).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że spór pomiędzy stronami dotyczył istnienia stosunku pracy pomiędzy ubezpieczonymi J. C., S. B., Z. Z., C. J., S. G., R. G. (1) oraz M. P., a płatnikiem składek W. G. (...) Firma Usługowo – Handlowa (...) w I., czego pochodną stało się ustalenie obowiązku ubezpieczenia i – tym samym – podstawy wymiaru składek.

Odwołująca konsekwentnie twierdziła, iż nigdy nie podpisywała umowy o pracę z ww. ubezpieczonymi i nigdy nie udzielała nikomu pełnomocnictwa do takiej czynności. Jednocześnie przed Sądem Rejonowym w I. zawisła sprawa z powództwa D. C., M. F., A. H., T. J., W. K., P. M., P. N., S. O., K. R., D. S., A. W. i M. W. przeciwko W. G. o ustalenie stosunku pracy. Przeprowadzone postępowanie pozwoliło na ustalenie istnienia stosunku pracy pomiędzy ww. osobami, a W. G., co zostało stwierdzone prawomocnym wyrokiem z dnia 16 grudnia 2015 roku. W związku z powyższym toczące się przed tutejszym Sądem Okręgowym sprawy z odwołania W. G. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, stwierdzających, iż ubezpieczeni podlegają ubezpieczeniom społecznym, zostały zakończone wyrokami oddalającymi odwołanie.

Zgodnie z art. 365 § 1 kpc orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Ubezpieczeni występujący w niniejszym sporze nie byli wprawdzie stronami postępowania przed Sądem Rejonowym w I., w związku z czym nie zostało ustalone istnienie pomiędzy ubezpieczonymi, a odwołującą się stosunku pracy, nie mógł zatem w odniesieniu do nich znaleźć zastosowania art. 365 § 1 kpc. Niemniej w wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd doszedł do przekonania, iż ubezpieczeni faktycznie świadczyli pracę na rzecz przedsiębiorstwa W. G. w związku z czym ich sytuacja jest tożsama z sytuacją powodów w sprawie VI Pa 52/16.

Podkreślenia wymaga to, że zgodnie z art. 22 § 1 kodeksu pracy przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Zatrudnienie w warunkach określonych w § 1 jest zatrudnieniem na podstawie stosunku pracy, bez względu na nazwę zawartej przez strony umowy. W niniejszej sprawie pomiędzy zainteresowanymi J. C., S. B., Z. Z., C. J., S. G., R. G. (1) oraz M. P., a płatnikiem składek W. G. niewątpliwie doszło do zawarcia umowy o pracę, na podstawie której ww. zainteresowani świadczyli pracę na rzecz W. G., pod jej kierownictwem (w tym także pod kierownictwem wyznaczonej przez nią osoby – R. G. (2)) oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a W. G. za wykonaną pracę wypłacała im (przez R. G. (2)) należne im wynagrodzenie. Sąd nie ma również wątpliwości, że umowę zawartą ze S. G. również należy zakwalifikować jako umowę o pracę, a nie jak to przyjęto „na czas wykonywania określonej pracy”, albowiem już z samej istoty umowy wynikało, że dotyczyła w szczególności pracowników tymczasowych i odnosiła się do krótkoterminowych prac. Tymczasem zainteresowana S. G. pracowała codziennie, od poniedziałku do piątku (w razie potrzeby również w soboty) w wymiarze 3 – 4 godzin dziennie, wykonując na rzecz W. G. prace sprzątające pomieszczeń biurowych w budynku przy ulicy (...). Już samo to, że umowa zawarta z zainteresowaną obejmuje okres od dnia 1 kwietnia 2008 roku do dnia 31 sierpnia 2009 roku przy uwzględnieniu zakresu powierzonych jej obowiązków przemawia za uznaniem, że pomiędzy stronami została zawarta umowa o pracę, a nie umowa na czas wykonywania określonej pracy. Niemniej jednak pozostaje to bez większego wpływu na ustalenie obowiązku podlegania ubezpieczeniom społecznym.

Mając powyższe na względzie, Sąd nie miał wątpliwości, iż biorąc pod uwagę całość materiału dowodowego, przedstawionego przez strony, należało na podstawie art. 477¹⁴ § 1 k.p.c. orzec o oddaleniu odwołań.

O kosztach postępowania, Sąd Okręgowy postanowił w oparciu o przepis art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 3 – 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu – zasądzając je od strony powodowej jako przegrywającej proces na rzecz pozwanego organu rentowego (przy wps wynoszącym w przypadku: S. G. – 5.670 zł, R. G. (1) – 4.650 zł, S. B. – 11.090 zł, J. C. – 10.683 zł, Z. Z. – 11.090 zł, M. P. – 11.481 zł oraz C. J. – 9.897 zł) stawki minimalne wynosiły odpowiednio: 1.200 zł, 600 zł, 2.400 zł, 2.400 zł, 2.400 zł, 2.400 zł i 1.200 zł, co daje łącznie 12.600 zł.

Mając na względzie powyższe, na podstawie cytowanych przepisów, należało postanowić jak w punkcie 2 sentencji wyroku.

SSO Ewa Milczarek

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE