Sygn. akt II K 168/18
Dnia 06 marca 2018 r.
Sąd Rejonowy w Inowrocławiu w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: SSR Magdalena Buda - Chmielewska
Protokolant : st. sekr. sąd. Monika Noska
w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w I. ---
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 06.03.2018 r. sprawy karnej
R. M., s. S. i A. zd. (...), urodz. (...) w I., zam. I., ul. (...), PESEL (...)
Oskarżonego o to, że
1. W dniu 23 lipca 2017r. w I. przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dowodu osobistego, prawa jazdy, karty bankomatowej banku (...) na szkodę I. M.
tj. o popełnienie czynu w art. 278 § 5kk i art. 275§1 kk i art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk
2. w dniu 24 lipca 2017r. w I. w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, dokonał kradzieży z włamaniem, poprzez użycie w sklepie (...) przy ul. (...) karty bankomatowej banku (...) należącej do pokrzywdzonej I. M. przy płatności zbliżeniowej terminalem, doprowadzając w ten sposób do przełamania bariery elektronicznej w systemie bankowej płatności bezgotówkowej, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci wartości pieniężnych zapisanych w systemie informatycznym banku otrzymując w zamian ekwiwalent w postaci towaru o wartości 5,58 zł oraz usiłował dokonać kradzieży z włamaniem, poprzez użycie w sklepach (...) przy ul. (...), (...) przy ul. (...), (...) przy ul. (...) w/w karty bankomatowej należącej do pokrzywdzonej I. M. przy płatności zbliżeniowej terminalem celem przełamania bariery elektronicznej w systemie bankowej płatności bezgotówkowej i uzyskania wartości pieniężnych zapisanych w systemie informatycznym banku jako ekwiwalent w postaci towaru o wartości 45,94zł, 21,99zł, 42,15zł lecz nie osiągnął zamierzonego celu z uwagi na brak wystarczających środków na koncie bankowym, na szkodę I. M.
tj. o popełnienie czynu w art. 279 § 1kk i art. 13§1 kk w zw. z art. 279§1 kk w zw. z art. 12 kk
orzeka
1. Oskarżonego uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w punkcie 1 aktu oskarżenia tj. występku z art. 278§ 1 i 5 kk w zw. z art. 275§ 1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11§ 2 kk i za to na podstawie art.278§1 kk w zw. z art.11§3 kk przy zastosowaniu art. 37 a k.k. wymierza mu karę 5 ( pięciu) miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 34§1a pkt 1 k.k. w zw. z art. 35§1 k.k. w czasie odbywania przedmiotowej kary ograniczenia wolności nakłada na oskarżonego obowiązek wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięczny
2. Oskarżonego uznaje za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu opisanego w punkcie 2 aktu oskarżenia tj. występku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 kk w zw. z art. 12 kk, z tym ustaleniem, że przedmiotowy czyn stanowi wypadek mniejszej wagi z art. 279 § 1 kk w zw, z art. 283 kk w zw. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 12 kk, i za to na podstawie art. 283 kk przy zastosowaniu art. 37 a k.k. wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 34§1a pkt 1 k.k. w zw. z art. 35§1 k.k. w czasie odbywania przedmiotowej kary ograniczenia wolności nakłada na oskarżonego obowiązek wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięczny
3. na podstawie art. 85§1 kk i art. 86§ 1 kk w miejsce orzeczonych w pkt 1 i 2 kar jednostkowych ograniczenia wolności wymierza oskarżonemu karę łączną 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności zobowiązując oskarżonego w czasie jej trwania do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,
4. na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia wyrządzonej szkody wyrządzonej czynem opisanym w punkcie 2 aktu oskarżenia poprzez zapłatę kwoty 5,58 złotych na rzecz pokrzywdzonej I. M.
5. zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, w tym należnej opłaty obciążając nimi Skarb Państwa.
Sygn. Akt II K 168/18
W dniu 23 lipca 2017 roku około godziny 19.00 I. M. wróciła ze sklepu do domu w I. , w którym zamieszkuje wraz z byłym mężem R. M., córką A. K. i zięciem S. K.. Swoją torebkę pozostawiła w przedpokoju i wyszła na spacer z psem. Wtedy R. M. z jej torebki dokonał zaboru w celu przywłaszczenia portfela wraz z dokumentami w postaci dowodu osobistego, prawa jazdy kat B na nazwisko I. M. oraz karty bankomatowej (...), po czym wyszedł z mieszkania. Córka A. K. widziała jak nerwowo ubierał się i wychodził w pośpiechu.
Kiedy I. M. wróciła do mieszkania, zorientowała się, że zaginął jej portfel wraz z ww. zawartością, w związku z czym pieniądze ze swojego konta bankowego przelała na konto córki A. K., pozostawiając jedynie około 7,00 złotych
R. M. w dniu 24 lipca 2017r. w I. użył w sklepie (...) przy ul. (...) karty bankomatowej banku (...) należącej do pokrzywdzonej I. M. przy płatności zbliżeniowej terminalem, otrzymując w zamian ekwiwalent w postaci towaru o wartości 5,58 zł oraz usiłował w tym samym dniu użyć ww. karty bankomatowej banku (...) należącej do pokrzywdzonej I. M. przy płatności zbliżeniowej terminalem, w zamian za ekwiwalent w postaci towaru o wartości 45,94zł, 21,99zł, 42,15zł w sklepach (...) przy ul. (...), (...) przy ul. (...), (...) przy ul. (...) w/w lecz nie osiągnął zamierzonego celu z uwagi na brak wystarczających środków na koncie bankowym.
Kiedy I. M. dowiedziała się o dokonaniu płatności jej kartą, zablokowała ją.
Oskarżony R. M. był wcześniej karany sądownie za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości .
Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie :
- zeznań świadka I. M. k. 2-3v, 94v, 95
- zeznań świadka A. K. k. 33-33v, 95
- zeznań świadka S. K. k. 35-35v, 95
- wydruku operacji dokonanych i których próbowano dokonać kartą bankomatową I. M. k. 13
- materiału poglądowego k . 27-32
- danych o karalności k . 44-45
- danych o oskarżonym k . 72
Oskarżony R. M. (k. 57-58) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień. Jego wyjaśnienia w świetle zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie zasługują na uwzględnienie. Z materiału poglądowego ze sklepów (...) (k . 27-32), jasno wynika, że to oskarżony dokonywał transakcji za pomocą karty skradzionej jego byłej żonie. Zarówno pokrzywdzona I. M., jak i córka oskarżonego A. K. i jej mąż S. K. z całą stanowczością rozpoznali na tych zdjęciach oskarżonego .
Za w pełni wiarygodne Sąd uznał z kolei zeznania pokrzywdzonej I. M. (k. 2-3v, 94v, 95), które w toku postępowania były jasne, logiczne i konsekwentne. Wynikało z nich, że w dniu 23 lipca 2017 roku po powrocie ze sklepu pozostawiła torebkę z portfelem i dokumentami na korytarzu w domu, a kiedy wróciła ze spaceru z psem w torebce portfela z przedmiotowymi dokumentami już nie było. Potwierdziła też, że kiedy była na spacerze z psem jej mąż wychodził z mieszkania.
Na uwzględnienie zasługują również zeznania córki oskarżonego A. K. ( k. 33-33v, 95) i jej męża S. K. (k. 35-35v, 95), które były ze sobą zbieżne. A. K. potwierdziła, że widziała, że kiedy jej mama była na spacerze z psem, to ojciec nerwowo się ubierał i wychodził z domu. Oboje świadkowie potwierdzili też, że kiedy zorientowali się , że próbowano dokonać w sklepie (...) zapłaty za towar skradzioną kartą bankomatową pokrzywdzonej, udali się do tego sklepu, gdzie kierowniczka pokazała im na monitoringu osobę, która próbowała wykonać tą transakcję. Oboje rozpoznali wtedy na nagraniu oskarżonego . Podkreślić też należy, że zarówno ww. świadkowie, jak i pokrzywdzona, po okazaniu im na rozprawie zapisów monitoringu ze sklepów (...) przy ul. (...) przy ul. (...) w I. , na których zarejestrowano osobę dokonującą zakupów skradzioną kartą, z całą stanowczością rozpoznali na nich osobę oskarżonego.
Z powyższego więc jasno wynika, że skoro oskarżony dokonywał płatności kartą skradzioną pokrzywdzonej, co uwidocznione zostało na przedmiotowych zapisach monitoringu, to musiał pokrzywdzonej tą kartę wraz z dowodem osobistym i prawa jazdy, znajdującymi się w portfelu pokrzywdzonej zabrać w celu przywłaszczenia. Wskazuje też na to opisane przez świadków zachowanie oskarżonego, który zanim pokrzywdzona zorientowała się co do kradzieży ww. rzeczy, nerwowo ubierał się i w pośpiechu opuszczał mieszkanie, po czym nie wracał do niego przez cała noc i dzień.
Sąd nie znalazł podstaw do zakwestionowania pozostałych zebranych w sprawie dowodów , które uznane zostały za wiarygodne.
W świetle powyższego wina oskarżonego nie budzi żadnych wątpliwości i polega na tym, że w dniu 23 lipca 2017r. w I. przy ul. (...) dokonał zaboru w celu przywłaszczenia dowodu osobistego, prawa jazdy, karty bankomatowej banku (...) na szkodę I. M., tj. dopuścił się popełnienia czynu z art. 278 § 1 i 5 kk w zw. z art. 275§1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11§2 kk. Wina jego polega również na tym, że w dniu 24 lipca 2017r. w I. w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, dokonał kradzieży z włamaniem, poprzez użycie w sklepie (...) przy ul. (...) karty bankomatowej banku (...) należącej do pokrzywdzonej I. M. przy płatności zbliżeniowej terminalem, doprowadzając w ten sposób do przełamania bariery elektronicznej w systemie bankowej płatności bezgotówkowej, a następnie dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci wartości pieniężnych zapisanych w systemie informatycznym banku otrzymując w zamian ekwiwalent w postaci towaru o wartości 5,58 zł oraz usiłował dokonać kradzieży z włamaniem, poprzez użycie w sklepach (...) przy ul. (...), (...) przy ul. (...), (...) przy ul. (...) w/w karty bankomatowej należącej do pokrzywdzonej I. M. przy płatności zbliżeniowej terminalem celem przełamania bariery elektronicznej w systemie bankowej płatności bezgotówkowej i uzyskania wartości pieniężnych zapisanych w systemie informatycznym banku jako ekwiwalent w postaci towaru o wartości 45,94zł, 21,99zł, 42,15zł lecz nie osiągnął zamierzonego celu z uwagi na brak wystarczających środków na koncie bankowym, na szkodę I. M., dopuścił się popełnienia czynu z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 12 kk.
Czyn zarzucany oskarżonemu w punkcie 1. aktu oskarżenia wypełnia znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 i 5 k. k. w zw. z art. 275 § 1 k. k. w zw. w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11 § 2 k. k.. Oskarżony w dniu 23 lipca 2017 roku wyjął z należącej do byłej żony torebki portfel zawierający dokument stwierdzający tożsamość (dowód osobisty) , prawo jazdy oraz dokument stwierdzający prawa majątkowe, będący kartą uprawniającą do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego oraz uprawniającą do dokonania płatności w sklepie (art. 275 § 1 k. k., art. 276 k. k. i art. 278 § 1 i 5 k. k.). Oskarżony nie był wobec tych przedmiotów w żaden sposób uprawniony. Mimo to, potraktował je jak własne i włączył w skład swego majątku, postępując z nimi tak jak właściciel. Nie ma wątpliwości co do tego, że oskarżony działał w zamiarze przywłaszczenia nie tylko karty bankomatowej , lecz również w celu przywłaszczenia samych dokumentów, gdyż po zapoznaniu się z zawartością torebki zachował je dla siebie. Nie utracił zainteresowania nimi i nie porzucił ich.
Czyn zarzucany oskarżonemu w punkcie 2 aktu oskarżenia wypełnia znamiona przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 12 kk. Oskarżony następnie w dniu 24 lipca 2017 roku w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem, poprzez użycie w sklepie (...) przy ul. (...) ww. karty bankomatowej banku (...) należącej do pokrzywdzonej I. M. przy płatności zbliżeniowej terminalem, przełamał barierę elektroniczną w systemie bankowej płatności bezgotówkowej, dokonując zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci wartości pieniężnych zapisanych w systemie informatycznym banku otrzymując w zamian ekwiwalent w postaci towaru o wartości 5,58 zł oraz następnie usiłował dokonać takiej kradzieży z włamaniem, poprzez użycie w sklepach (...) przy ul. (...), (...) przy ul. (...), (...) przy ul. (...) w/w karty bankomatowej przy płatności zbliżeniowej terminalem celem przełamania bariery elektronicznej w systemie bankowej płatności bezgotówkowej i uzyskania wartości pieniężnych zapisanych w systemie informatycznym banku jako ekwiwalent w postaci towaru o wartości 45,94zł, 21,99zł, 42,15zł lecz nie osiągnął zamierzonego celu z uwagi na brak wystarczających środków na koncie bankowym. Wszystkich czterech zachowań dopuścił się w krótkich odstępach czasu, z góry powzięty zamiarem – osiągnięcia korzyści majątkowej. Należy je więc uznać za jeden czyn w rozumieniu art. 12 k.k. Z uwagi na niską wartość szkody Sąd uznał, że odnośnie dokonania i usiłowania dokonania tych kradzieży z włamaniem należy przyjąć wypadek mniejszej wagi .
Przepis art. 53 k.k. stanowi, że sąd wymierza karę według swojego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę, bacząc by jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu oraz biorąc pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzając karę sąd uwzględnia w szczególności motywację i sposób zachowania się sprawcy, popełnienie przestępstwa wspólnie z nieletnim, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na sprawcy obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie po jego popełnieniu. Przy tym, okoliczności wypływające na wymiar kary uwzględnia się tylko co do osoby, której dotyczą.
Mając na uwadze okoliczności czynów oraz wyżej przytoczone zasady sądowego wymiaru kary Sąd, w związku z popełnieniem przez oskarżonego występku z art. 278§ 1 i 5 kk w zw. z art. 275§ 1 kk w zw. z art. 276 kk w zw. z art. 11§ 2 kk , na podstawie art.278§1 kk w zw. z art.11§3 kk przy zastosowaniu art. 37 a k.k. wymierzył mu karę 5 miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 34§1a pkt 1 k.k. w zw. z art. 35§1 k.k. w czasie odbywania przedmiotowej kary ograniczenia wolności nałożył na oskarżonego obowiązek wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym, zaś odnośnie występku z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 kk w zw. z art. 283 kk w zw. z art. 12 kk, na podstawie art. 283 kk przy zastosowaniu art. 37 a k.k. wymierzył mu karę 8 miesięcy ograniczenia wolności i na podstawie art. 34§1a pkt 1 k.k. w zw. z art. 35§1 k.k. w czasie odbywania przedmiotowej kary ograniczenia wolności nałożył na oskarżonego obowiązek wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym.
Jako okoliczności łagodzące mające wpływ na wymiar kar Sąd wziął pod uwagę fakt, że szkoda wyrządzona przestępstwami nie była wysoka, jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią karalność sądową oskarżonego , jednakże za przestępstwa innego rodzaju.
Na podstawie art. 85§1 kk i art. 86§ 1 kk w miejsce orzeczonych kar jednostkowych ograniczenia wolności wymierzono oskarżonemu karę łączną 10 miesięcy ograniczenia wolności, zobowiązując oskarżonego w czasie jej trwania do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym. Wymierzając karę łączną Sąd wziął pod uwagę ścisłe powiązanie obu czynów. Oskarżony najpierw dokonał kradzieży karty bankomatowej, po czym usiłował dokonać i dokonał w formie zbliżeniowej płatności za towar przedmiotową kartą.
W ocenie Sądu wymierzona kara ograniczenia wolności najlepiej spełni swoje cele wobec oskarżonego, którą będzie musiał wykonać poprzez fizyczną, nieodpłatną pracę na cele społeczne. Konieczność pracy przez 10 miesięcy na cele społeczne, będzie dla niego karą realnie odczuwalną i dolegliwą, ale z drugiej strony umożliwi mu życie na wolności i pracę na własne utrzymanie (a także na naprawienie szkody wyrządzonej przestępstwem).
Dbając o interesy pokrzywdzonego Sąd zasądził od oskarżonego naprawienie szkody wyrządzonej czynem opisanym w punkcie 2 aktu oskarżenia poprzez zapłatę kwoty 5,58 złotych na rzecz pokrzywdzonej I. M.. O obowiązku naprawienia szkody Sąd orzekł na podstawie art. 46 § 1 k.k.
Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara, połączona z obowiązkiem naprawienia szkody jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości przypisanego czynów i spełni swe cele w zakresie zarówno wychowawcze jak i zapobiegawcze a także zmobilizuje go do przestrzegania porządku prawnego.
Mając na uwadze, że oskarżony na chwilę obecną utrzymuje się jedynie z prac dorywczych, korzystając z dyspozycji art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił go od ponoszenia kosztów sądowych, w tym należnej opłaty obciążając nimi Skarb Państwa.
SSR Magdalena Buda-Chmielewska
(...)
(...)
(...)