UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 21 sierpnia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. odmówił Z. P. prawa do emerytury z uwzględnieniem rekompensaty przy ustalaniu wysokości tego świadczenia.

Organ rentowy w uzasadnieniu decyzji wskazał, że odmowę wiąże z faktem, że odwołujący Z. P. nie wykazał 15 letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ rentowy wskazał, że do okresu pracy w warunkach szczególnych nie uwzględniono okresów:

-od 1 grudnia 1973 roku do 31 marca 1974 roku na stanowisku blacharz-spawacz,

-od 1 czerwca 1975 roku do 31 sierpnia 1976 roku i od 1 sierpnia 1978 roku do 29 lutego 1980 roku na stanowisku monter samochodowy,

-od 1 września 1976 roku do 31 lipca 1978 roku na stanowisku blacharz nadwoziowy spawacz oraz okresu

-od 4 października 1997 roku do 31 grudnia 2008 roku na stanowiskach blacharz spawacz, blacharz nadwoziowy spawacz.

Jednocześnie organ rentowy wskazał, że uznaje za pracę w warunkach szczególnych okresy zatrudnienia od 14 sierpnia 1972 roku do 30 listopada 1973 roku i od 1 kwietnia 1974 roku do 31 maja 1975 roku na stanowisku spawacza.

Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony Z. P. domagając się jej zmiany kwestionując niezaliczenie mu wyżej wymienionych okresów pracy w warunkach szczególnych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał swoje stanowisko.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Decyzją z dnia 26 lutego 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. przyznał Z. P. emeryturę począwszy od dnia 10 lutego 2018 roku, to jest od osiągnięcia przez niego powszechnego wieku emerytalnego wynoszącego 65 lat. Odwołujący urodził się w dniu (...) i z dniem (...) roku osiągnął wiek emerytalny wynoszący 65 lat. Kolejną decyzją z dnia 21 sierpnia 2018 roku organ rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do rekompensaty pieniężnej w związku z wykonywaniem pracy w warunkach szczególnych, o jakich mowa w artykule 21 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku o emeryturach pomostowych (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2018 roku, pozycja 1924), z uwagi na brak wymaganego 15 letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Należy przy tym wskazać, że pierwotną decyzją z dnia 26 lutego 2018 roku, przyznano świadczenie w wysokości zaliczkowej, w decyzji wskazano również, że ostateczna decyzja będzie podjęta po wyjaśnieniu z zakładem pracy kwestii pracy odwołującego w warunkach szczególnych.

Sąd Okręgowy ustalił, że odwołujący w okresie od 14 sierpnia 1972 roku
do 29 lutego 1980 roku, jest to łącznie okres 7 lat 6 miesięcy i 18 dni, zatrudniony był w Zakładach (...) w R., przy czym zgodnie z angażami znajdującymi się w aktach osobowych odwołujący:

-w okresie od 14 sierpnia 1972 roku do 31 maja 1975 roku, jest to okres 2 lat 9 miesięcy i 18 dni pracował na stanowisku spawacza,

-w okresie od 1 czerwca 1975 roku do 31 maja 1976 roku, jest to okres 1 roku, odwołujący zgodnie z angażami miał pracować, jako monter samochodowy,

-w okresie od 1 czerwca 1976 roku do 29 lutego 1980 roku, jest to okres 3 lat 9 miesięcy, odwołujący zatrudniony był na stanowisku blacharza nadwoziowego spawacza.

Odwołujący w całym okresie zatrudnienia wykonywał prace spawalnicze, w cyklu napraw blacharskich pojazdów samochodowych i maszyn używanych w Zakładach (...) w R.. Głównie były to naprawy pojazdów ciężarowych związane z naprawami uszkodzonych burt i nadwozi, ale także sporadycznie naprawy maszyn samojezdnych używanych w tym zakładzie. Praca odwołującego polegała na gazowym bądź elektrycznym wycinaniu uszkodzonych elementów, na obcinaniu i przygotowywaniu również przy użyciu urządzeń spawalniczych gazowych i elektrycznych nowych elementów do naprawy i ich wspawywaniu, ewentualnie po wycięciu dany element poddawany był procesowi naprawczemu polegającemu na tak zwanym klepaniu w trakcie, którego używane były również palniki spawalnicze, palniki gazowe, niezbędne do rozgrzania elementów w tym cyklu pracy. Odwołujący wykonywał tą pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, generalnie wykonując prace przy spawaniu.

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o zeznania świadka A. S. i wyjaśnienie odwołującego Z. P. złożone na rozprawie w dniu 12 grudnia 2018 roku, jak i w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach osobowych odwołującego Zakładów (...) w R..
W szczególności z uwagi na sprzeczność treści angażu znajdujących się w aktach osobowych z ustaleniami Sądu zwłaszcza, co do okresu, kiedy odwołujący zatrudniony był na stanowisku montera samochodowego należy wskazać, że w aktach osobowych znajdują się specyficzne dokumenty potwierdzające wykonywanie przez odwołującego pracy spawacza. Odwołujący pierwotnie zgodnie z umową o pracę w tym zakładzie został zatrudniony na stanowisku spawacza, a w kolejnych umowach bądź angażach stanowisko to było określane, jako blacharz spawacz i monter samochodowy, przy czym w dniu 30 sierpnia 1976 roku odwołujący złożył w zakładzie pracy podanie o zmianę angażu z montera samochodowego na blacharza spawacza karoseryjnego z uzasadnieniem, że w istocie taką pracę wykonuje, a angaż miał być chwilowy i był efektem pomyłki. Na tym podaniu z 30 sierpnia 1976 roku znajduje się adnotacja przełożonego, wskazująca, że odwołujący pracuje w charakterze spawacza, że jest zatrudniony od 14 sierpnia 1972 roku, jako spawacz, a od 1 czerwca 1975 roku, jako monter samochodowy, a od 1 czerwca 1976 roku blacharz nadwoziowy spawacz. W konsekwencji złożenia tego podania zostaje sporządzony nowy angaż od 1 września 1976 roku na stanowisku blacharz nadwoziowy i spawacz. Już choćby z tych adnotacji poczynionych w 1976 roku, to jest 4 lata po dacie zatrudnienia odwołującego wynika, że w istocie prace odwołującego były pracami spawalniczo-blacharskimi, mimo, że w pewnym momencie jego angaż został określony, jako monter samochodowy. Prac tego typu (montera samochodowego) w istocie nie wykonywał, ewentualnie, jeżeli wykonywał prace montera samochodowego, to w kategorii prac spawalniczo-blacharskich.

Sąd Okręgowy ustalił również, że w okresie od 3 marca 1980 roku
do 31 sierpnia 1981 roku, jest to okres 2 lat 5 miesięcy i 29 dni, odwołujący zatrudniony był w Gminnej Spółdzielni (...) w D.
w punkcie obsługi pojazdów, przy czym odwołujący również w tym zakładzie zatrudniony był na stanowisku spawacza-blacharza. Odwołujący wykonywał prace analogiczne jak w Zakładach (...) w R., były to prace związane z gazowym bądź elektrycznym wycinaniem uszkodzonych elementów, obcinaniem i przygotowaniem nowych elementów oraz wspawywaniem elementów w miejsce elementów uszkodzonych. Generalnie odwołujący również wykonywał prace związane z naprawą elementów uszkodzonych przy używaniu palników gazowych palników spawalniczych niezbędnych do rozgrzewania elementów na etapie ich naprawy-na etapie ich tak zwanego klepania. Odwołujący pracę tą wykonywał w pełnym wymiarze czasu pracy.

Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o zeznania świadka A. S. oraz wyjaśnienia odwołującego Z. P. złożone na rozprawie w dniu
12 grudnia 2018 roku, jak i w oparciu o treść świadectwa pracy z tego okresu zatrudnienia wskazującego na zatrudnienie odwołującego na stanowisku blacharza samochodowego.

Sąd Okręgowy ustalił także, że w okresie od 1 września 1992 roku
do 28 lutego 1993 roku, jest to okres 6 miesięcy, odwołujący zatrudniony był na stanowisku spawacza w Przedsiębiorstwie Handlowo-Usługowo-Produkcyjnym (...) w L.. Odwołujący pracował tam na stanowisku spawacza przy produkcji pieców centralnego ogrzewania. Odwołujący wykonywał prace spawalnicze w pełnym wymiarze czasu pracy, przy montażu elementów pieców centralnego ogrzewania.

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o wyjaśnienia odwołującego Z. P. złożone na rozprawie w dniu 12 grudnia 2018 roku, jak i w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach osobowych z Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowo-Produkcyjnego (...). W aktach tych znajduje się umowa o pracę wskazująca zatrudnienie odwołującego na stanowisku spawacza.

Sąd Okręgowy ustalił również, że w okresie od 4 października 1997 roku do 31 grudnia 2010 roku odwołujący zatrudniony był w Przedsiębiorstwie Przewozowym (...) spółka cywilna, a następnie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, przy czym okres tego zatrudnienia liczony do 31 grudnia 2008 roku, który jest tutaj datą graniczną wynosi 10 lat, 2 miesiące i 28 dni. Odwołujący zgodnie z angażami znajdującymi się w aktach osobowych:

-w okresie od 4 października 1997 roku do 30 września 1998 roku, jest to okres 11 miesięcy i 28 dni zatrudniony był na stanowisku blacharza,

-w okresie od 1 października 1998 roku do 30 listopada 2006 roku, jest to okres 8 lat i 2 miesięcy zgodnie z angażami zatrudniony był na stanowisku blacharza-spawacza, --w okresie od 1 grudnia 2006 roku do 31 grudnia 2010 roku, okres ten liczony do 31 grudnia 2008 roku, który jak wskazano jest datą graniczną wynosi 2 lata i 1 miesiąc, zatrudniony był na stanowisku spawacza.

Odwołujący we wszystkich tych okresach zatrudnienia, niezależnie od tego jak stanowiska te określane były w angażach czy jako blacharz, blacharz-spawacz bądź spawacz, wykonywał taką samą pracę, to jest pracę spawacza-blacharza przy naprawach pojazdów mechanicznych, przy naprawach autobusów będących na wyposażeniu Przedsiębiorstwa Przewozowego (...), jak i przy naprawach pojazdów głównie ciężarowych, naprawach zlecanych przez podmioty zewnętrzne. Odwołujący wykonywał tą pracę w pełnym wymiarze czasu pracy, jego praca nie różniła się niczym od pracy wykonywanej w Zakładach (...) w R. jak i w Gminnej Spółdzielni (...) w D.. Były to również prace związane z wycinaniem, obcinaniem i wspawywaniem elementów karoserii przy użyciu palników gazowych i elektrycznych jak i ich naprawach, które również wymagały używania palników gazowych.

Ustaleń powyższych, co do charakteru zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Przewozowym (...) Sąd dokonał w oparciu o zeznania świadka E. K. oraz wyjaśnienia odwołującego Z. P. złożonych na rozprawie w dniu 12 grudnia 2018 roku, jak i w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach osobowych odwołującego z tego przedsiębiorstwa.

Powyższe ustalenia dotyczące wszystkich okresów zatrudnienia Sąd, jak już wskazano opierał o zeznania świadków i wyjaśnienia odwołującego oraz w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach osobowych z Zakładów (...) w R., z Przedsiębiorstwa Handlowo-Usługowego Usługowo-Produkcyjnego (...) i z Przedsiębiorstwa Przewozowego (...) w C.. Z uwagi na fakt zgodności zeznań świadków z wyjaśnieniami odwołującego Sąd dał im wiarę, przy czym w części Sąd podważa treść dokumentów znajdujących się w aktach osobowych odwołującego, w szczególności Zakładów (...) w R. i z Przedsiębiorstwa Przewozowego (...), to jest w zakresie, w jakim nie odpowiadały one rzeczywistemu charakterowi pracy odwołującego. W odniesieniu do okresu zatrudnienia w Zakładach (...) w R., w szczególności należy uwzględnić wskazywane już uprzednio przez Sąd podanie odwołującego z 30 sierpnia 1976 roku z adnotacją przełożonych, co do rzeczywistego charakteru pracy odwołującego, jako pracy spawacza, a w przypadku Przedsiębiorstwa Przewozowego (...) należy zwrócić uwagę, że w praktyce odwołujący wykonywał cały czas tą samą pracę, a tylko różnie była ona określana w angażach także, jako praca spawacza. W konsekwencji w ocenie Sądu Okręgowego odwołujący we wszystkich tych okresach zatrudniony był przy pracach przy spawaniu i wycinaniu elektrycznym i gazowym. Odwołujący tym samym de facto wykonywał prace w warunkach szczególnych wymienione w wykazie A w dziale XIV w punkcie 12 stanowiącym załącznik do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dziennik Ustaw z 1983 roku, numer 8, pozycja 43 ze zmianami).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zgodnie z artykułem 2 punkt 5 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 roku
o emeryturach pomostowych (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2018 roku, pozycja 1924) przez rekompensatę rozumie się odszkodowanie za utratę możliwości nabycia prawa do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w szczególnych warunkach lub
o szczególnym charakterze dla osób, które nie nabędą prawa do emerytury pomostowej. Odwołujący niewątpliwie nie nabył prawa do wcześniejszej emerytury ani prawa do emerytury pomostowej. Została mu przyznana emerytura z tytułu osiągnięcia powszechnego wieku emerytalnego wynikającego z artykułu 24 ustawy
z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z artykułem 21 ustęp 1 ustawy o emeryturach pomostowych rekompensata przysługuje ubezpieczonemu, jeżeli ma okres pracy w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w rozumieniu przepisów ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wynoszący co najmniej 15 lat, przy czym zgodnie z artykułem 23 ustęp 1 tej ustawy ustalenie rekompensaty następuje na wniosek ubezpieczonego o emeryturę, a zgodnie z ustępem 2 tego przepisu rekompensata przyznawana jest w formie dodatku do kapitału początkowego, o którym mowa w przepisach artykułu 173 i artykułu 174 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Biorąc pod uwagę fakt, że zgodnie z ustalonym stanem faktycznym, a Sąd w tym zakresie dał w pełni wiarę zeznaniom świadków, wyjaśnieniom odwołującego, jak i po części dokumentom znajdującym się w aktach osobowych odwołującego, został wykazany okres ponad 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych.

Suma wskazanych okresów zatrudnienia w Zakładach (...) w R., pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 7 lat 6 miesięcy 18 dni, w Gminnej Spółdzielni (...) w D., Stacji Obsługi w U. w wymiarze 2 lat, 5 miesięcy 29 dni, w Przedsiębiorstwie Handlowo-Usługowo-Produkcyjnym (...) w L. w wymiarze 6 miesięcy, i w Przedsiębiorstwie Przewozowym (...) spółce cywilnej, następnie spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w wymiarze 10 lat, 2 miesięcy i 28 dni liczonych do 31 grudnia 2008 roku przekracza wymagane 15 lat pracy w warunkach szczególnych, a co zatem idzie zasadną w ocenie Sądu Okręgowego była zmiana zaskarżonej decyzji i ustalenie wysokości emerytury odwołującego od dnia 10 lutego 2018 roku, to jest od daty przyznania prawa do tej emerytury z uwzględnieniem rekompensaty przyznawanej z tytułu wykonywania pracy w warunkach szczególnych, we wskazanych we wcześniejszej części uzasadnienia okresach. Sąd miał tutaj na uwadze, że decyzja z 26 lutego 2018 roku przyznająca prawo do emerytury miała charakter zaliczkowy i już w ramach tej decyzji organ rentowy procedował w przedmiocie przyznania prawa do rekompensaty, co warunkuje prawo do przyznania prawa do ustalenia wysokości emerytury z uwzględnieniem rekompensaty od dnia przyznania prawa do emerytury zgodnie z artykułem 129 ustęp 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zgodnie z którym świadczenie wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Orzeczono na podstawie artykułu 47714 § 2 Kodeksu postępowania cywilnego oraz przepisów szczegółowo wskazanych w treści uzasadnienia.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE