Sygn. akt IX U 522/18
Dnia 19 listopada 2018r.
Sąd Okręgowy___________________ w Gliwicach Wydział IX
Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku
w składzie:
|
Przewodniczący: |
SSO Barbara Kużdrzał-Kiermaszek |
|
Protokolant: |
Monika Holona |
przy udziale
po rozpoznaniu w dniu 5 listopada 2018r. w Rybniku
sprawy z odwołania J. S. (S.)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.
o wysokość emerytury
na skutek odwołania J. S.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.
z dnia 11 stycznia 2018r. Znak (...)
- zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje organ rentowy do przeliczenia podstawy wymiaru emerytury, przy uwzględnieniu, że w okresie od 1 października 1974r do 31 stycznia 1978r stawka dzienna miesięcznego zaszeregowania ubezpieczonego wynosiła 160,00zł (sto sześćdziesiąt zł 00/100).
Sędzia
Sygn. akt IX U 522/18
Decyzją z dnia 11.01.2018r znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił przeliczenia emerytury ubezpieczonego, z uwagi na fakt, że nie zostały ujawnione żadne nowe okoliczności mające wpływ na wysokość świadczenia.
Ubezpieczony J. S. złożył odwołanie od powyższej decyzji.
W uzasadnieniu podniósł, że wniosek o przeliczenie emerytury opiera się na uzasadnieniu wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 2 grudnia 2016r.
Sąd po przeprowadzeniu postępowania dowodowego ustalił co następuje:
Ubezpieczony J. S. w dniu (...)złożył wniosek o ponowne przeliczenie świadczenia przy przyjęciu zarobku ze świadectwa pracy za okres od 1.10.1974r do 31.01.1978r wg stawki 160zł.
Organ rentowy wykonując wyrok tut. Sądu z 31.08.2015r, w zakresie w jakim został utrzymany w mocy orzeczeniem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 2 grudnia 2016r przeliczył ubezpieczonemu emeryturę od 1.05.2013r. Do ustalenia emerytury oraz podstawy wymiaru przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia od 1971r – 2009, przy czym za lata 1971 – 1978 uwzględniono kwoty wskazane w wyrokach sądowych, tj. tut. Sądu Okręgowego z 31.08.2015r, utrzymane w mocy przez Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 2.12.2016r.
W tymże wyroku Sąd Apelacyjny uznał, że Sąd Okręgowy w zaskarżonym wyroku ustalił w spornych okresach wynagrodzenie za pracę ubezpieczonego, przyjmując te składniki na podstawie opinii biegłego S. K.. Pełnomocnik ubezpieczonego w apelacji domagał się dodania (podwyższenia tych kwot z uwagi na stawkę 160zł), o czym Sąd się nie wypowiedział, bowiem przyznając niższą niż żądaną stawkę nie oddalił odwołania w pozostałym zakresie. Tym samym apelacja jako złożona od nieistniejącej części wyroku została odrzucona.
Biegła S. K. dla potrzeb sprawy IX U 491/13 wydała opinię, w której ustaliła, że po utracie mocy protokołu dodatkowego nr 265/PU z 5.12.1968r w KWK (...) stawki osobistego zaszeregowania ustalone były od 1.02.1974r na podstawie tabeli B godzinowych i dniówkowych stawek płac zasadniczych – załącznik nr 1 do protokołu dodatkowego nr 342/PU. Od 1.02.1974r stawka wynosiła 148,00zł/dniówkę, od 1.10.1974r – stosowana była tabela „C” – dla VI kategorii zaszeregowania – 160zł/dn.
Ubezpieczony J. S. przedłożył świadectwo pracy z 31.01.1972r, z którego wynikało, że od 5.01.1972r do 31.01.1978r był zatrudniony w KWK (...) jako ślusarz pod ziemią, a w ostatnim czasie uzyskiwał wynagrodzenie wg kat. VI w wysokości 160zł. Przedłożył również świadectwo pracy swojego szwagra F. T. z 1.01.1978r, który również ma określoną stawkę w wysokości 160zł/dn. Ta stawka została uwzględniona F. T. przez biegłą, Sąd i organ rentowy na wysokość emerytury.
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie akt emerytalnych ubezpieczonego, oraz akt sądowych ubezpieczonego, akt tut. Sądu IX U 827/14 i sygn. IX U 491/13.
Sąd Okręgowy zważył:
Odwołanie jest uzasadnione.
Zgodnie z art. 114 ustawy z 17.12.1998r o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. nr 162 poz. 1118 ze zmianami …) – na którym to przepisie organ rentowy oparł decyzję odmowną:
- Prawo do świadczeń lub ich wysokości ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość.
Organ rentowy nie może powoływać się na wyżej cyt. przepis, ani tym bardziej na wyroki sądowe, skoro Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z 2.12.2016r wyraźnie stwierdził, że Sąd Okręgowy nie wypowiedział się w tej kwestii. Skoro tak to trudno uznać, że dowody przedstawione przez ubezpieczonego już były przedmiotem rozstrzygania.
Niewątpliwie możliwość wzruszania decyzji rentowych polega przede wszystkim na kwestionowaniu błędnie przyznanego przez organ rentowy prawa do świadczenia, jak i na ponowne ubieganie się o poprzednio nieprzyznane świadczenie.
Sąd dał wiarę ubezpieczonemu, że od 1.10.1974r do 31.01.1978r jego stawka dziennego zaszeregowania wynosi 160zł. Wynika to ze świadectwa pracy wystawionego przez pracodawcę, z przepisów płacowych opisanych jak wyżej, oraz z dowodów przeprowadzonych w tożsamej sprawie F. T.. Organ rentowy w piśmie procesowym z 20.7.2018r powołuje się na kartę obiegową, gdzie widnieje stawka 116zł. Sąd zauważa jednak, że stawka ta jest umieszczona w karcie obiegowej z 21.04.1972r, natomiast zupełnie gołosłowne jest twierdzenie, że stawka ta została utrzymana w dacie 17.04.1975r. Nie wiadomo, jakiej stawki dotyczy zapisek „płaca bez zmian”, zawarty w karcie obiegowej z 16.04.1975r, być może dotyczy to stawki dziennej 160zł otrzymanej przez ubezpieczonego.
Zdaniem Sądu stawka ta musiała wzrosnąć, skoro z paska wynagrodzeń za kwiecień 1974r wynika stawka 148zł za dniówkę.
Zresztą wskazują na to przepisy płacowe pracodawcy.
Mając te rozważania na względnie Sąd uznał, że istnieją podstawy do przeliczenia podstawy wymiaru emerytury i orzekł jak w sentencji, po myśli art. 477 14 § 2 kpc.
Sędzia: