Sygn. akt XI GC 1901/18
w postępowaniu uproszczonym
Pozwem złożonym w dniu 25 września 2018 roku (...) spółka akcyjna w S. wniosła o zasądzenie od K. G. kwoty 2148,20 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości 14% w skali roku od kwoty 1978,20 złotych od dnia wniesienia pozwu i kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwany za pośrednictwem serwisu faktura.pl, po przeprowadzeniu procesu weryfikacji, zaciągnął u powódki pożyczkę kwoty 1800 zł, której nie spłacił. W szczególności pozwany dokonał zwrotnego przelewu weryfikacyjnego kwoty 1 zł. Na dochodzoną kwotę składa się 1800 zł udzielonej pożyczki, 178,20 zł opłaty za udzielenie pożyczki oraz 170 zł kosztów monitów.
W dniu 5 października 2018 roku został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym od którego pozwany skutecznie wniósł sprzeciw. Zakwestionował on zawarcie umowy pożyczki, przyznał że złożył u powódki wniosek, ponieważ wstępnie był zainteresowany ofertą, ale nie wykonał przelewu weryfikacyjnego na wskazany przez powódkę rachunek. Wskazał, że nie otrzymał też nigdy od powódki żadnych środków, w szczególności kwoty 1800 zł, a numer rachunku na potwierdzeniu operacji nie jest jego numerem rachunku.
W reakcji na sprzeciw powódka złożyła wyciąg z rachunku pozwanego o numerze (...), z którego wynika że należy on do K. G. K. A., ul. (...), (...)-(...) S., na który m.in. wpływały kwoty za zastępstwo procesowe.
Pismem z dnia 16 stycznia 2019 roku pozwany zażądał oddalenia wniosku o przeprowadzenie dowodów z dokumentów załączonych do odpowiedzi na sprzeciw jako spóźnionych ewentualnie ich oddalenie z uwagi na ich nielegalny charakter i naruszenie zasad współżycia społecznego. W zakresie ww. wyciągu skupił się na eksponowaniu okoliczności że powódka ni ukryła jego wydatków na wyciągu i można z nich wywnioskować gdzie pozwany przebywał i jaki przychody wpływały na jego rachunek, a wszystkie operacje na nim widniejące są objęte tajemnicą zawodową. Podkreślił swoją obawę przed ujawnieniem wskazanych wyciągów ze względu na jawność rozprawy oraz możliwość zapoznania się z aktami przez wiele podmiotów, co dla pozwanego, bardzo chroniącego swoją prywatność jest przerażające i wywołujące u niego stany lękowe.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
W dniu 22 marca 2018 roku pozwany K. G., występujący jako przedsiębiorca – prowadzący Kancelarię adwokacką złożył u pozwanej droga elektroniczną wniosek (...) o udzielenie pożyczki w kwocie 1800 zł. Podał m.in. we wniosku numer swojego rachunku (...). Wcześniej już w dniu 19 marca 2018 roku podany numer konta został zweryfikowany jako należący do pozwanego zwrotnym przelewem kwoty 1 zł. Tego samego dnia 22 marca 2018 r. wniosek pozwanego został zaakceptowany i strony zawarły umowę pożyczki kwoty 1800 zł. Strony uzgodniły, że opłata za udzielenie finansowania wynosi 178,20 zł , całkowita kwota do spłaty wyniesie 1978,20 zł i ostanie ona spłacona w trzech miesięcznych ratach – 659,40 zł do dnia 29 kwietnia 2018 r., 659,40 zł do dnia 29 maja 2018 r. i 659,40 zł do dnia 29 czerwca 2018 roku. Zgodnie z umową brak spłaty dowolnej raty w terminie powoduje, że po upływie 14 dni od bezskutecznego upływu terminu spłaty, cała pozostała do spłaty kwota jest natychmiast wymagalna i B. M. może podjąć działania windykacyjne co do całej pozostałej do spłaty kwoty, wraz z odsetkami i kosztami. Nadto zgodnie z umową za opóźnienie w spłacie naliczane są odsetki karne w wysokości 14% w stosunku rocznym, jednak nie więcej niż odsetki maksymalne określone przez kodeks cywilny.
Dodatkowo strony uzgodniły w załączniku nr 1 do regulaminu udzielania finansowania użytkownikom serwisu faktura.pl że opłata za przedsądowe wezwanie do zapłaty wynosić będzie 170 zł.
W dniu 23 marca 2018 r. na rachunek pozwanego (...) powód przelał kwotę 1800 zł.
W dniu 21 maja 2018 r. wysłane zostało do pzowanego listem poleconym przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 2164,13 zł
Dowód:
umowa k. 8,
regulamin k. 9-10,
wniosek k. 11,
potwierdzenie operacji k. 12,
wezwania do zapłaty z dowodem nadania k. 12a-14,
wyciąg z rachunku k. 41-63,
potwierdzenie przelewu k. 64
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo okazało się uzasadnione.
Pozwany kwestionował zawarcie umowy pożyczki, a także okoliczność że rachunek nr (...) należy do niego oraz aby otrzymał od powódki jakiekolwiek pieniądze.
W świetle zgromadzonego materiału dowodowego Sąd uznał pozwanego za osobę skrajnie niewiarygodną, a jego twierdzenia dotyczące istoty sprawy za nieprawdziwe.
Na początku podkreślić należy obowiązywanie normy nakazującej stronom procesu przedstawianie prawdy. Zgodnie z art. 3 k.p.c. Strony i uczestnicy postępowania obowiązani są dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiać dowody.
Pozwany kwestionował, że zawarł umowę pożyczki, że konto (...) do niego nie należy i że żadnych pieniędzy od powódki nie otrzymał. W odpowiedzi na to powódka przedstawiła wyciąg z konta (...), z którego wynika, że należy ono do pozwanego. Pozwany z resztą temu nie zaprzeczył, a zarzucał sprzeczność posterowania powódki z zasadami współżycia społecznego. Zdaniem Sądu na zasady współżycia społecznego nie może powoływać się ten kto łamie nakaz postępowania zawarty w art. 3 k.p.c., a pozwany podaje nieprawdę twierdząc że pożyczki nie zawierał i pieniędzy nie otrzymał. Sprzeczne z zasadami współżycia społecznego jest też odmawianie zwrotu pożyczonych pieniędzy. A powódka wykazała, że już 19 marca 2018 roku został wykonany z rachunku pozwanego (...) przelew weryfikacyjny na kwotę 1 zł. Wykazała też, że przelała na wskazane konto w dniu 23 marca 2018 roku wnioskowaną kwotę pożyczki. Wszystko to doprowadziło Sąd do przekonania, że umowa pożyczki kwoty 1800 zł została zawarta. W umowie zawarto też uzgodnienie, że opłata za udzielenie finansowania wyniesie 178,20 zł oraz w złączniku nr 1 do regulaminu, że przedsądowe wezwanie do zapłaty (a takie zostało wysłane) wiąże się z opłatą 170 zł. Łącznie więc zasadnie dochodzi powódka zapłaty kwoty 2148,20 zł. Zgodnie z art. 720 § 1 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
Stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd ustalił na podstawie ww. dowodów z dokumentów. Wbrew zarzutom pozwanego nie było w sprawie, żadnej prekluzji dowodowej. Powódka nie ma obowiązku antycypowania każdej formy obrony pozwanego, w odpowiedzi na sprzeciw i wobec zobowiązania Sądu, zareagowała odpowiednią inicjatywą dowodową. Zwraca uwagę, że pozwany nie zareagował na wezwanie do zapłaty, zatem trudno było się spodziewać zarzutu, że konto (...) do niego nie należy. Sąd nie podziela zarzutu, że złożenie dowodu z wyciągu bankowego było „nielegalne”. Z punktu perspektywy norm proceduralnych żaden zakaz dowodowy nie został naruszony. Nie ma też miejsca w sprawie naruszenie tajemnicy adwokackiej, jako że pozwany nawet nie wskazuje w którym miejscu to naruszenie miałoby mieć miejsce. Pozwany także niekonsekwentnie eksponuje obawę przed ujawnieniem jego prywatności, ponieważ jednocześnie wniosku o odbycie posiedzenia przy drzwiach zamkniętych nie zgłosił.
W tym układzie zasądzono całą dochodzoną kwotę.
Powódka dochodził odsetek umownych w wysokości 14% w skali roku. Stopa ta wynika z umowy, przy czym ingerencja Sądu w to żądanie (i z tego wynika oddalenie powództwa w pozostałym zakresie), polegała na dodaniu zastrzeżenia wynikającego z umowy, że odsetki te nie mogą być większe niż odsetki maksymalne określone przez kodeks cywilny.
O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 2 k.p.c. Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na koszty te, zgodnie z treścią art. 98 § 2 k.p.c. składa się opłata od pozwu w kwocie 100 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika powódki wg stawki minimalnej w kwocie 900 zł (na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r. ) oraz 17 zł opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.
1. (...)
2. (...)
3. (...)
(...)