Sygn. akt V U 512/18
Dnia 13 lutego 2019 roku
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V w składzie następującym:
Przewodniczący: SSO Beata Łapińska
Protokolant: p.o. asyst. sędz. Magdalena Piejek
po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2019 roku w Piotrkowie Trybunalskim
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z wniosku J. A.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o podleganie ubezpieczeniom społecznym
w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 1 czerwca 2018 roku Nr (...)
postanawia:
1. umorzyć postępowanie w sprawie;
2. zasądzić od J. A. na rzecz Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. kwotę w wysokości 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.
Decyzją z dnia 1 czerwca 2018 roku nr (...) roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. stwierdził, że od dnia 17 lipca 2017 roku do 29 marca 2018 roku powódka J. A. nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniu emerytalnemu, rentowemu, wypadkowemu
i chorobowemu.
W odwołaniu z dnia 19 czerwca 2018 roku ubezpieczona odwołała się od ww. decyzji, twierdząc, że jest zatrudniona i nie zgłosiła do skarżonej decyzji żadnych merytorycznych uwag.
W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie
i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz rozpoznanie sprawy również pod nieobecność jego pełnomocnika
Sprawa została zarejestrowana pod sygn. akt V U 512/18.
W piśmie z dnia 28 grudnia 2018 roku ubezpieczona oświadczyła, że cofa odwołanie.
W piśmie procesowym z dnia 31 stycznia 2019 roku pełnomocnik organu rentowego oświadczył, że wyraża zgodę na cofnięcie odwołania i żąda zasądzenia kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.
Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 355 § 1 k.p.c. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych funkcję pozwu pełni odwołanie od decyzji.
Oświadczenie w przedmiocie cofnięcia odwołania podlega ocenie Sądu co do zgodności z prawem, zasadami współżycia społecznego oraz tego czy nie zmierza ono do obejścia prawa (art. 203 § 4 k.p.c.) i czy nie narusza słusznego interesu ubezpieczonego (art. 469 k.p.c.).
Biorąc pod uwagę, że wnioskodawczyni cofnęła odwołanie, organ rentowy wyraził na powyższe zgodę, a czynność ta jest prawnie dopuszczalna i nie narusza wskazanych wyżej przepisów, Sąd Okręgowy na podstawie art. 355 k.p.c. w związku z art. 203 § 4 k.p.c. i art. 469 k.p.c. orzekł jak w pkt 1 sentencji postanowienia.
W przedmiocie orzeczenia co do kosztów zastępstwa procesowego wskazać należy, że w postępowaniu procesowym sąd orzeka o zwrocie kosztów
w każdym orzeczeniu kończącym sprawę według jednej z następujących zasad: odpowiedzialności za wynik procesu, stosunkowego rozdzielenia kosztów, wzajemnego zniesienia kosztów, słuszności i zawinienia.
Wyjaśnienia wymaga, że strona wnosząca odwołanie do Sądu Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych w myśl art. 96 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 300) nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Jednakże podstawową zasada rządzącą kosztami postępowania w procesie cywilnym jest reguła, zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę ma obowiązek zwrotu przeciwnikowi poniesionych przez niego kosztów postępowania niezbędnych do celowej obrony jego praw (art. 98 § 1 k.p.c.). W myśl zaś art. 108 ustawy o kosztach sądowych zwolnienie od kosztów sądowych nie zwalnia strony od obowiązku zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi.
Fakt, że wnioskodawca jest zwolniony z mocy prawa od kosztów sądowych związanych z wniesieniem odwołania (za wyjątkiem opłat wskazanych w art. 35 i 36 ustawy) oraz zwolniony z wydatków (art. 98 ustawy o kosztach) skutkuje dla niego dobrodziejstwem prowadzenia procesu bez konieczności ponoszenia opłat
i wydatków. Zwolnienie to jednak nie uchyla odpowiedzialności za wynik sporu
w stosunku do przeciwnika procesowego. Oznacza to, że powyższe zwolnienie nie wystarcza by wyłączyć działanie ustanowionej w art. 98 § 1 k.p.c. reguły, że ten kto przegrał spór zwraca koszty procesu temu czyje racje zostały uznane za słuszne.
Art. 98 § 1 k.p.c. stanowi, iż strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata (radcy prawnego), koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony (art. 98 § 3 k.p.c.).
W wypadku umorzenia postępowania ustalenie strony wygrywającej
i przegrywającej uzależnione jest od przyczyny, która spowodowała potrzebę wydania tego rodzaju postanowienia. Według stanowiska doktryny, umorzenie postępowania stawia stronę powodową w roli strony przegrywającej spór, jeśli cofnęła pozew, zrzekając się niezaspokojonego roszczenia, albo jeśli cofnięcie pozwu nastąpiło wskutek niewywołanej przez strony zmiany stanu faktycznego, która doprowadziła do bezprzedmiotowości roszczenia. Tożsame zasady należy stosować na gruncie postępowania z zakresu ubezpieczeń społecznych, rozpatrując przyczyny cofnięcia odwołania przez wnioskodawcę.
Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w punkcie 2 sentencji postanowienia na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 28 września 2002 roku (Dz.U.2018r. poz. 265.
Z tych względów, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji postanowienia.