UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 maja 2015 roku nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. ponownie ustalił K. L. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 maja 2014 roku do 30 kwietnia 2016 roku.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł K. L., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres co najmniej 5 lat. Nadto odwołujący wniósł o zasądzenie na jego rzecz od organu rentowego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że schorzenia na które cierpi,
w szczególności zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne całego kręgosłupa
z objawami zespołu szyjno-barkowego obustronnego oraz objawami lumbagii, otyłość patologiczna, zapalenie przewlekłe błony śluzowej żołądka z objawami refluksowego zapalenia przełyku, cukrzyca insulinoniezależna, zwyrodnienie przeciążeniowe stawów kolanowych i skokowych, dna moczanowa, nadciśnienie tętnicze, bezdechy nocne, nerwica uogólniona, krótkowzroczność oraz alergia na farby, lakiery i cement, uniemożliwiają mu wykonywanie jakiejkolwiek pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podnosząc że orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 8 maja 2015 roku ubezpieczony został uznany za częściowo niezdolnego do pracy na okres do dnia 30 kwietnia 2016 roku, przy czym niezdolność ta istniała na dzień 1 maja 2014 roku.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

K. L. urodził się w dniu (...), posiada wykształcenie wyższe z zakresu pedagogiki opiekuńczo-rehabilitacyjnej oraz kwalifikacje masażysty i do dnia 30 kwietnia 2014 roku był uprawniony do pobierania renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy, przyznanej mu wyrokiem Sądu Okręgowego
w C. z dnia 22 listopada 2013 roku, IV U 1094/12. W dniu 31 marca 2014 roku ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres czasu. Rozpoznając powyższy wniosek organ rentowy skierował wnioskodawcę na badanie przez lekarza orzecznika ZUS, który orzeczeniem z dnia 1 kwietnia 2015 roku stwierdził, że badany nie jest niezdolny do pracy. Od powyższego orzeczenia odwołujący wniósł sprzeciw, po rozpoznaniu którego komisja lekarska przy Oddziale ZUS w C. uznała go za częściowo niezdolnego do pracy do dnia 30 kwietnia 2016 roku, ze wskazaniem, że niezdolność do pracy istniała na dzień 1 czerwca 2014 roku.

(v. akta rentowe)

Orzeczeniem (...) Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności
w C. z dnia 3 września 2013 roku K. L. został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na okres do dnia 30 września 2015 roku, ze wskazaniem, że jego niepełnosprawność istnieje od sierpnia 2006 roku,
a ustalony stopień niepełnosprawności od marca 2011 roku.

Orzeczeniem (...)Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności
w C. z dnia 28 września 2015 roku K. L. został zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności na okres do dnia 30 września 2017 roku, ze wskazaniem, że jego niepełnosprawność istnieje od (...)roku życia,
a ustalony stopień niepełnosprawności od marca 2011 roku

(v. akta (...))

Obecnie u odwołującego rozpoznaje się chorobę refluksową przełyku
i zapalenie błony śluzowej żołądka, otyłość i zespół metaboliczny, cukrzycę typu
2, dnę moczanową, nadciśnienie tętnicze, dyskopatię wielopoziomową i chorobę zwyrodnieniową stawów kręgosłupa i dużych stawów oraz nerwicę depresyjną, które to schorzenia nie czynią go całkowicie ani częściowo niezdolnym do pracy
z przyczyn gastroenterologicznych. Dolegliwości gastryczne ubezpieczonego – zgaga, bóle brzucha oraz odbijanie wymagają prawidłowego specjalistycznego leczenia, ale nie ograniczaną zdolności do pracy badanego.

(v. opinia biegłego sądowego z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych dr n. med. K. J. (1) k. 19-21)

Z powyższą opinią nie zgodził się odwołujący, zarzucając że nie wyczerpuje ona wymogów stawianych opinii biegłego w postępowaniu cywilnym, albowiem nie zawiera uzasadnienia. Końcowy wniosek opinii biegłego nie wynika przy tym
z okoliczności przytoczonych w żadnej części tej opinii w sposób umożliwiający ustalenie poprawności tegoż wniosku. W związku z powyższym opinia ta nie czyni zadość dyspozycji art. 285 § 1 k.p.c., a w konsekwencji nie może stanowić dowodu. Jednocześnie ubezpieczony podniósł, że z uwagi na mnogość schorzeń, na które cierpi i możliwość ich wzajemnego oddziaływania na siebie, nie jest zasadne dopuszczanie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego z zakresu gastroenterologii
i chorób wewnętrznych, ale zasadne jest dopuszczenie dowodu z opinii biegłego do spraw medycyny pracy.

(v. pismo procesowe ubezpieczonego k. 83-84)

Biegły sądowy z zakresu diabetologii i chorób wewnętrznych rozpoznał
u odwołującego otyłość, stan po 2 operacjach bariatrycznych, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu 2, zespół bezdechu śródsennego, stan po operacji żylaków odbytu, przewlekłe zapalenie błony śluzowej przełyku, infekcję HP w wywiadzie, stan po urazie kręgosłupa piersiowego z niewielką deformacją trzonu kręgu Th9, zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa piersiowego, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo krzyżowego, stan po obustronnej meniscectomii kolana lewego w 1990 roku, dnę moczanową, chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych (G.) i uznał, że powyższe schorzenia nie czynią badanego całkowicie niezdolnym do pracy z przyczyn internistyczno-diabetologicznych przy uwzględnieniu posiadanego wykształcenia i kwalifikacji masażysty. W ocenie biegłego w stosunku do badania z dnia 2 sierpnia 2012 roku w stanie zdrowia ubezpieczonego nie doszło do takiego pogorszenia, które dawałoby podstawy do uznania całkowitej niezdolności do pracy. W sierpniu 2014 roku wykonano u odwołującego kolejny zabieg operacyjny – pętlowe wyłączenie żołądka, po którym to zabiegu doszło do dalszego ubytku masy ciała. Obecnie ubezpieczony waży 112 kg (BMI 34,5), a w 2012 roku ważył 123 kg. Od 2008 roku ubezpieczony jest leczony z powodu cukrzycy, obecnie insuliną w miejsce wcześniej pobieranych tabletek, która to jednak zmiana sposobu leczenia nie może być podstawą zmiany kryteriów rentowych i uznania całkowitej niezdolności do pracy. W prowadzonej samokontroli poziomów cukrów wartości stężeń glukozy są zwykle zawyżone, wahania glikemie (niedocukrzenia) reaktywne pozostają
w związku ze zmianą kinetyki przewodu pokarmowego, tempa wchłaniania substratów pokarmowych w wyniku zabiegów zmieniających pasaż treści pokarmowej. Nadciśnienie tętnicze rozpoznawane w czasie badania w 2012 roku istnieje nadal i nadal wymaga leczenia, jednak przebiega bez powikłań narządowych i nie ma wpływu na zmianę orzeczonej niezdolności do pracy.

(v. opinia biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych i diabetologii dr n. med. M. B. k. 92-93)

Do powyższej opinii strony nie wnosiły merytorycznych zastrzeżeń, a jedynie odwołujący podtrzymał wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy.

Biegli sądowi z zakresu neurologii oraz chirurgii urazowej i ortopedii rozpoznali u wnioskodawcy otyłość, zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne kręgosłupa piersiowego, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo krzyżowego bez czynnego zespołu korzeniowego, stan po urazie kręgosłupa piersiowego z niewielką deformacją trzonu kręgu Th9, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego, stan po obustronnej meniscectomii kolana lewego w 1990 roku, dnę moczanową, chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych, stan po 2 operacjach bariatrycznych, nadciśnienie tętnicze, cukrzycę typu 2, zespół bezdechu sennego, stan po operacji żylaków odbytu, przewlekle zapalenie błony śluzowej przełyku oraz infekcję HP
w wywiadzie, które to schorzenia nie czynią go jednak całkowicie niezdolnym do pracy z przyczyn neurologicznych i urazowo-ortopedycznych. Aktualnie badaniem fizykalnym zakres ruchomości stawowej kończyn dolnych odwołującego jest prawidłowy, nie stwierdza się deficytów masy ani siły mięśniowej. Wykonywane na przestrzeni lat badania radiologiczne kręgosłupa lędźwiowo krzyżowego zobrazowały zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne na tle przeciążeniowym – ostatnie badanie wykonane w sierpniu 2015 roku wykazało w porównaniu z badaniem poprzednim obraz zmian stacjonarny. Z kolei konsultacja neurochirurgiczna w kwietniu 2015 roku nie dała jednoznacznych wskazań do leczenia operacyjnego. Badaniem przedmiotowym nie stwierdza się u odwołującego zespołu korzeniowego i objawów ubytkowych, napięcie mięśni jest zachowane prawidłowo, bez zaników mięśniowych, a nieznaczne ograniczenie ruchomości kręgosłupa spowodowane jest nadmierną otyłością.

(v. opinia biegłych sądowych z zakresu neurologii K. J. (2) oraz chirurgii urazowej i ortopedii W. D. k. 111-112)

Do powyższej opinii strony nie wnosiły zastrzeżeń.

Biegły sądowy z zakresu chorób płuc i medycyny pracy rozpoznał
u odwołującego zespół metaboliczny zaburzeń gospodarki węglowodanowej (cukrzycę), lipidowej (olbrzymia otyłość) i białkowej (m.in. dna moczanowa); nadciśnienie tętnicze; chorobę zwyrodnieniowo-dyskopatyczną kręgosłupa średnio zaawansowaną; zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych; astmę oskrzelową
i obturacyjny bezdech senny wymagający leczenia protezą oddechową (cpap); stan obniżonego nastroju, objawy lękowo-depresyjne i stwierdził, że powyższe schorzenia nie czynią badanego całkowicie niezdolnym do pracy. W ocenie biegłego biorąc pod uwagę stopień wykształcenia odwołującego (wyższe pedagogiczne) nie jest on niezdolny do pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy. Jest on również częściowo tylko niezdolny do pracy w zawodzie masażysty. Odwołujący jest niezdolny do pracy fizycznej w zawodach budowlanych bezpośrednio na budowach, częściowo niezdolny do pracy w tej dziedzinie jako logistyk, pracownik biurowy, nadzorujący, kontrolujący i koordynujący. W niepełnym wymiarze czasu pracy ubezpieczony może – wykorzystując poziom posiadanego wykształcenia – pracować na stanowiskach pracy umysłowej.

(v. opinia biegłego sądowego z zakresu chorób płuc i medycyny pracy A. R. k. 134-135)

Z powyższą opinią nie zgodził się odwołujący, zarzucając że pominięto w niej szereg okoliczności mających wpływ na możność świadczenia przez niego pracy, tj., że przebył dwie operacie bariatryczne oraz operację żylaków odbytu, przebył uraz kręgosłupa z niewielką deformacją trzonu kręgu Th9 oraz cierpi na przewlekłe zapalenia błony śluzowej przełyku, które to schorzenia uniemożliwiają mu wykonywanie pracy wymagającej użycia siły fizycznej, w tym pracy siedzącej przez kilka godzin. Nadto ubezpieczony wskazał, że cierpi na krótkowzroczność wyłączającą możliwość świadczenia pracy w charakterze pracownika biurowego. Odwołujący zarzucił również, że biegły nie określił, czy jego niezdolność do pracy ma charakter trwały czy czasowy. Wskazując na powyższe zarzuty ubezpieczony wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodów w postaci: opinii uzupełniającej biegłego z zakresu medycyny pracy; zeznań świadka B. O., która leczy go od wielu lat; opinii prywatnej z dnia 10 lutego 2016 roku; zaświadczenia lekarskiego o stanie zdrowia z dnia 7 września 2015 roku; historii zdrowia i choroby; wyników TK kręgosłupa, na okoliczność rodzaju oraz liczby schorzeń na które cierpi oraz że jest całkowicie i trwale niezdolny do pracy.

(v. pismo procesowe ubezpieczonego wraz z załącznikami k. 155-178)

Biegły sądowy z zakresu chorób wewnętrznych, medycyny pracy, chorób zawodowych układu oddechowego, toksykologii alkoholu, orzecznictwa lekarskiego
i organizacji ochrony zdrowia dr n. med. R. S. (1) rozpoznał u odwołującego otyłość; stan po dwukrotnej operacji bariatrycznej – stan po radykalnej operacji rękawowej żołądka; cukrzycę typu 2 bez istotnych powikłań narządowych rozpoznawaną od 2003 roku; rozpoznawane od 2004 roku zapalenie prostaty; rozpoznawaną od 2004 roku wtórną impotencję; nadciśnienie tętnicze; zespół metaboliczny; chorobę refluksową przełyku; infekcję Helicobacter Pylori w wywiadzie; zapalenie błony śluzowej żołądka; chorobę wrzodową żołądka; stłuszczenie wątroby; dnę moczanową; wadę wzroku skorygowaną szkłami; zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne całego kręgosłupa; skoliozę Th/L; poziomie ustawienie kości krzyżowej w badaniu rtg; stan po złamaniu trzonów kręgów Th9 i Th10 z deformacją trzonu kręgu Th9 w badaniu obrazowym; zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych; stan po usunięciu obu łąkotek stawu kolanowego – obu lewego lub obu stawów; stan po usunięciu narośli stopy prawej w 2012 roku bez następstw; rozpoznany obturacyjny bezdech senny bez objawów zespołu Pickwicka; rozpoznawana w 2016 roku astma oskrzelowa została wykluczona na podstawie ujemnej próby – spirometrii po środku rozkurczowym; stan po operacji żylaków odbytu; rozpoznawaną nerwicę depresyjną lub depresję i lęk – bez udowodnionego leczenia psychiatrycznego ale z pozostawaniem w terapii psychologicznej. Odnosząc się do rozpoznanych u badanego schorzeń biegły wyjaśnił, co następuje:

- rozpoznawana otyłość jako taka nie powoduje istnienia niezdolności do pracy, albowiem nie powoduje istotnego ograniczenia jego sprawności. W wyniku zastosowanego leczenia operacyjnego doszło do istotnej poprawy pod postacią zmniejszenia masy ciała, a co za tym idzie operacje bariatryczne przyniosły efekt. Odwołujący musi pozostawać pod kontrolą specjalisty i stosować specjalną dietę
z ograniczeniami, jednak okoliczności te nie powodują niezdolności do jakiejkolwiek pracy;

- stan po dwukrotnej operacji bariatrycznej – stan po radykalnej operacji rękawowej żołądka oznacza sposób stosowanego z efektem ujawnionym wyżej leczenia,
a samo zastosowanie leczenia operacyjnego nie stanowi przesłanki dla orzekania
o niezdolności do pracy;

- cukrzyca tylu 2 wyrównana metabolicznie, powoduje niezdolność do wykonywania pracy w godzinach nocnych oraz do wykonywania pracy ciężkiej fizycznej. Jak wynika z dokumentacji medycznej cukrzyca spowodowała zmiany w naczyniach na dnie oka, ale nie spowodowała zmian narządowych, a stan opisywanych powikłań jest od lat 90-tych analogiczny – co wynika z zaświadczeń okulisty. Stan wzroku jest sprawny po niewielkiej korekcji okularowej, która wyrównuje ostrość wzroku, co wynika z dokumentacji okulisty. Stan narządu wzroku faktycznie nie ogranicza
w sposób znaczny zdolności odwołującego do pracy czy to magistra resocjalizacji (pedagogiki opiekuńczo-rehabilitacyjnej) czy masażysty, ale oczywiście może wymagać korekcji okularowej, co może powodować niezdolność do pracy na wysokości powyżej 3 metrów, co może ograniczać zdolność do pracy na budowach, za wyjątkiem sytuacji dobrania szkieł kontaktowych;

- rozpoznawane od 2004 roku zapalenie prostaty oraz wtórna impotencja nie mają jakiegokolwiek znaczenia orzeczniczego wobec odnoszenia się do zdolności do jakiejkolwiek pracy, czy w stosunku do orzekania o niepełnosprawności, albowiem nie powodowały i nie powodują zaburzeń mikcji, zatrzymania lub nietrzymania moczu i nie wymagały hospitalizacji w trybie nagłym z powodu w/w problemów;

- nadciśnienie tętnicze jest wyrównane po stosowanych lekach. Z zapisów dokumentacji wynikały zwyżki ciśnienia w warunkach domowych, ale nie były potwierdzane przez lekarza i nie wymagały intensyfikacji stosowanej terapii. Nie występowały przełomy nadciśnieniowe wymagające hospitalizacji w trybie nagłym, ani nie wymagały pomocy pogotowia w przypadku niespodziewanych zwyżek – ani pomocy na Izbach Przyjęć lub w Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych i nie stanowiły przeszkody w wykonywaniu zabiegów operacyjnych lub fizjoterapeutycznych. Brak jest dowodu, aby wysiłek fizyczny powodował zwyżki ciśnienia (nie wykonano próby wysiłkowej według protokołu Bruce’a), jak również, aby nadciśnienie spowodowało zmiany narządowe w mięśniu sercowym i/lub nerkach. Takie nadciśnienie nie ogranicza zdolność do jakiejkolwiek pracy;

- na rozpoznany zespół metaboliczny składa się cukrzyca, otyłość i nadciśnienie, które zostały opisane powyżej;

- choroba refluksowa przełyku, infekcja Helicobacter Pylori w wywiadzie, zapalenie błony śluzowej przełyku i choroba wrzodowa żołądka nie spowodowały zaburzeń czynności przewodu pokarmowego – ubezpieczony nie był i nie jest ani wyniszczony ani znamiennie wychudzony. Powyższe schorzenia jako takie nie powodują niezdolności do jakiejkolwiek pracy, jak również leki stosowane w ich przypadku nie ograniczają zdolności do jakiejkolwiek pracy;

- stłuszczenie wątroby bez zaburzeń czynności i niewydolności organu nie ogranicza zdolności do jakiejkolwiek pracy, nie wymaga i nie wymagało leczenia farmakologicznego z uwagi na brak objawów subiektywnych i obiektywnych. Winna być w takim przypadku stosowana dieta, co jednak samo w sobie nie powoduje niezdolności do jakiejkolwiek pracy;

- dna moczanowa była rozpoznawana jedynie zapewne na podstawie podwyższonego poziomu kwasu moczowego i nie powodowała sama z siebie jakichkolwiek objawów, a co za tym idzie nie powodowała ograniczenia sprawności. Schorzenie to powoduje konieczność stosowania leków obniżających poziom kwasu moczowego oraz stosownej diety polegającej między innymi na zakazie spożywania napojów alkoholowych oraz zakazie spożywania czekolady i zawierających ją wyrobów, z uwagi na możliwość wywołania napadu po ich spożyciu. Sama dieta „eliminacyjna” nie powoduje jednak niezdolności do jakiejkolwiek pracy;

- zmiany zwyrodnieniowo dyskopatyczne całego kręgosłupa nie ograniczają co prawda w sposób istotny sprawności badanego, ale jednocześnie stanowią przeciwwskazanie do wykonywania ciężkich prac fizycznych, w tym wymagających noszenia i przenoszenia ciężarów oraz pracy w pozycji wymuszonej. Schorzenie to powoduje niezdolność do wykonywania pracy w zawodzie masażysty – osoby prowadzącej terapię manualną – czyli pracy w zawodzie wykonywanym w większości czasu pracy przez odwołującego. Skolioza Th/L jest wadą wrodzoną, a objawy pod postacią bóli, okresowych ograniczeń sprawności związanych z bólami, mogą się nasilać przy wykonywaniu zawodu masażysty, szczególnie wobec istniejących zmian zwyrodnieniowo dyskopatycznych;

- poziome ustawienie kości krzyżowej w badaniu rtg jest zapewne wadą wrodzoną wniesioną do ubezpieczenia i jako takie nie ma znaczenia orzeczniczego, pomijając fakt, że jest to po prostu zmiana anatomiczna bez wpływu na struktury nerwowe;

- stan po złamaniu kręgów Th9 i Th10 z deformacją trzonu kręgu Th9 w badaniu obrazowym poza deformacją opisaną w badaniach obrazowych nie ogranicza
w jakikolwiek sposób sprawności układu uchu – nie powoduje faktycznie uścisku na korzenie nerwowe, a w badaniu fizykalnym brak jest odniesień czynnościowych;

- zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych oraz stan po usunięciu obu łąkotek lewego stawu kolanowego (obu lewego lub obu stawów) nie ograniczają ich sprawności, a co za tym idzie same z siebie nie mają jakiegokolwiek znaczenia orzeczniczego;

- stan po usunięciu narośli stopy prawej w 2012 roku nie powoduje jakichkolwiek następstw – a więc nie ma jakiegokolwiek znaczenia orzeczniczego – biorąc pod uwagę tak badanie jak i ujawnioną i opisaną dokumentację medyczną ubezpieczonego;

- obturacyjny bezdech senny bez objawów zespołu Pickwicka powoduje konieczność leczenia w nocy w trakcie snu i zapewne wspólnie z innymi schorzeniami, w tym cukrzycą, powoduje niezdolność (profilaktyczną) do wykonywania pracy nocnej fizycznej i umysłowej;

- rozpoznawana w 2016 roku a wykluczona po spirometrii astma oskrzelowa nie ogranicza zdolności ubezpieczonego do pracy. Choroba, której nie ma, nie powoduje bowiem niezdolności do pracy;

- stan po operacji żylaków odbytu nie ogranicza zdolności do czegokolwiek,
a operacja nie spowodowała jakichkolwiek następstw – stanowiła sposób leczenia
i spowodowała wyleczenie choroby. Choroba wyleczona nie powoduje zaś jakiejkolwiek niezdolności do pracy;

- nerwica depresyjna lub depresja i lęk bez udowodnionego leczenia psychiatrycznego ale z pozostawaniem w terapii psychologicznej nie stanowi zdaniem biegłego problemu orzeczniczego.

Reasumując biegły wskazał, że wszystkie ujawnione powyżej schorzenia łącznie oraz zastosowane i mogące zostać zastosowane względem nich leczenie, powodują znaczne ograniczenie zdolności odwołującego do pracy. Niewątpliwie nie jest on zdolny do wykonywania pracy masażysty, która jest de facto ciężką pracą fizyczną. W dalszej kolejności biegły wskazał, że praca w charakterze magistra pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej jest faktycznie pracą z przewagą pracy umysłowej, jednak może być wykonywana w różnych warunkach – w tym w porze nocnej, co jest przeciwskazane w przypadku cukrzycy. Nie jest to niewątpliwie praca fizyczna, a już na pewno nie praca ciężka i faktycznie ubezpieczony z ograniczeniami (istotnymi lub nie) jest do niej zdolny lub niezdolny, co zależy od cech stanowiska pracy zgodnej
z poziomem wykształcenia. Jednocześnie z racji posiadania wyższego wykształcenia odwołujący jest predysponowany do wykonywania pracy administracyjno-biurowej
i może wykonywać taką pracę w praktycznie każdej firmie, w tym organach administracji rządowej i samorządowej.

W konsekwencji powyższego K. L. nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Co do trwałości ustalonej niezdolności do pracy biegły wyjaśnił, że co do pracy
w charakterze masażysty utrata zdolności do jej wykonywania jest trwała, zaś jeśli brać pod uwagę pracę w zawodzie wymagającym kwalifikacji magistra pedagogiki opiekuńczo-wychowawczej brak jest podstaw do wskazywania, że odwołujący jest do niej niezdolny, oczywiście poza wskazanymi wyżej ograniczeniami.

(v. opinia biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych, medycyny pracy, chorób zawodowych układu oddechowego, toksykologii alkoholu, orzecznictwa lekarskiego
i organizacji ochrony zdrowia dr n. med. R. S. (1) k. 198-222)

Do powyższej opinii strony nie wniosły merytorycznych zastrzeżeń, a jedynie odwołujący wniósł o jej uzupełnienie, poprzez udzielenie przez biegłego odpowiedzi na pytania:

a. czy okoliczność, że dysponuje on wykształceniem z zakresu pedagogiki opiekuńczo-resocjalizacyjnej nie zaś pedagogiki opiekuńczo-rehabilitacyjnej ma wpływ na wyniki końcowe opinii biegłego;

b. czy jest on częściowo niezdolny do pracy, a jeśli tak, to czy niezdolność ta ma charakter trwały czy okresowy, a jeśli okresowy, to do kiedy będzie trwała;

c. czy w okresie pobytu w szpitalu oraz w szpitalu sanatoryjnym w drugiej połowie 2014 roku po drugiej operacji bariatrycznej był niezdolny do pracy,
a jeśli tak, to czy niezdolność ta miała charakter całkowitej czy częściowej niezdolności do pracy;

d. w jakim celu w dniu 9 maja 2016 roku zalecono mu przyjmowanie leku
w związku z ujawnionymi objawami astmy, skoro zgodnie z opinią biegłego nie cierpi on na astmę;

e. czy stan po operacji żylaków odbytu wpływa na jego zdolność do wykonywania pracy w pozycji siedzącej, w tym jako pracownika biurowego;

f. czy stosowana przez niego dieta związana z koniecznością spożywania posiłków z dużą częstotliwością w małych ilościach wpływa na jego zdolność do pracy.

(v. pismo procesowe odwołującego k. 249)

Biegli sądowi z zakresu psychiatrii i psychologii stwierdzili, że wykonane badania diagnostyczne nie potwierdzają występowania u odwołującego zaburzeń
o podłożu zmian organicznych. Potwierdzają natomiast występowanie zaburzeń
o charakterze depresyjnym o umiarkowanym nasileniu, które to jednak zaburzenia nie czynią go całkowicie niezdolnym do pracy z przyczyn psychiatrycznych.

(v. opinia biegłych sądowych z zakresu psychiatrii R. S. (2) i psychologii M. A. k. 250-253)

Powyższa opinia nie była kwestionowana przez strony procesu.

Na rozprawie w dniu 25 maja 2017 roku ubezpieczony sprecyzował odwołanie
w ten sposób, że wniósł o przyznanie mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1 maja 2014 roku do 31 stycznia 2015 roku,
a w pozostałym okresie prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe. Dodatkowo odwołujący wniósł o dopuszczenie dowodu ze złożonej dokumentacji medycznej na okoliczność ustalenia, że cierpi na astmę.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku poz. 887 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1. jest niezdolny do pracy;

2. ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3. niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 12 ust. 1 w/w ustawy, niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej
z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (art. 12 ust. 2), a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej
z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 3).

Po ostatecznym sprecyzowaniu odwołania przez ubezpieczonego na rozprawie w dniu 25 maja 2017 roku, spór w niniejszej sprawie sprowadza się do ustalenia, czy w okresie od 1 maja 2014 roku do 31 stycznia 2015 roku K. L. był całkowicie niezdolny do pracy (niesporna jest jego częściowa niezdolność do pracy w tym okresie) oraz czy ustalona zaskarżoną decyzją ZUS częściowa niezdolność do pracy ma charakter okresowy, tak jak to przyjął organ rentowy, czy trwały.

Oceniając stan zdrowia odwołującego Sąd Okręgowy oparł się na opiniach biegłych sądowych z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych dr n. med. K. J. (1), chorób wewnętrznych i diabetologii dr n. med. M. B., neurologii K. J. (2) oraz chirurgii urazowej i ortopedii W. D., chorób płuc
i medycyny pracy A. R., chorób wewnętrznych, medycyny pracy, chorób zawodowych układu oddechowego, toksykologii alkoholu, orzecznictwa lekarskiego
i organizacji ochrony zdrowia dr n. med. R. S. (1), psychiatrii R. S. (2) i psychologii M. A., zgodnie z którymi nie jest on całkowicie niezdolny do pracy, przy czym z przy czym w ogóle nie jest niezdolny do pracy z przyczyn gastroenterologicznych.

Powyższe opinie Sąd uznał za miarodajne, albowiem zostały one wydane przez biegłych sądowych specjalizacji właściwych dla schorzeń, na które cierpi ubezpieczony, legitymujących się wieloletnim doświadczeniem zawodowym
i orzeczniczym, z których trzech legitymuje się tytułem doktora nauk medycznych. Wydanie opinii każdorazowo poprzedzone zostało bezpośrednimi badaniami ubezpieczonego oraz szczegółową analizą dokumentacji medycznej z przebiegu jego dotychczasowego leczenia, w tym dokumentacji składanej przez niego w toku procesu. Opinie te uwzględniają także wiek odwołującego, jego wykształcenie
i przebieg dotychczasowego zatrudnienia.

Opinie biegłych z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych dr n. med. K. J. (1), chorób wewnętrznych i diabetologii dr n. med. M. B., neurologii K. J. (2) oraz chirurgii urazowej i ortopedii W. D. oraz chorób wewnętrznych, medycyny pracy, chorób zawodowych układu oddechowego, toksykologii alkoholu, orzecznictwa lekarskiego i organizacji ochrony zdrowia dr n. med. R. S. (1), nie były przy tym kwestionowane przez odwołującego pod względem merytorycznym, zaś zarzuty formalne wniesione przez niego pod adresem pierwszej z w/w opinii, jak również zarzuty merytoryczne wniesione przez niego pod adresem opinii biegłego chorób płuc i medycyny pracy A. R. były całkowicie bezzasadne.

Odnośnie zarzutu ubezpieczonego, że opinia biegłego sądowego z zakresu gastroenterologii i chorób wewnętrznych dr n. med. K. J. (1) nie spełnia wymogów stawianych opinii biegłego w postępowaniu cywilnym, albowiem nie zawiera uzasadnienia, a jej końcowy wniosek nie wynika z okoliczności przytoczonych w żadnej części tej opinii w sposób umożliwiający ustalenie poprawności tegoż wniosku i jako taka nie może ona stanowić dowodu w sprawie, należy wskazać, że faktycznie w opinii tej nie znalazła się wyodrębniona część zatytułowana „uzasadnienie”. Niemniej opinia ta równocześnie zawiera jednoznacznie sformułowany wniosek końcowy, który zdaniem Sądu Okręgowego znajduje podstawy w całokształcie tejże opinii. Nadto, co istotne opinia ta znalazła pełne potwierdzenie w opinii biegłego sądowego chorób wewnętrznych, medycyny pracy, chorób zawodowych układu oddechowego, toksykologii alkoholu, orzecznictwa lekarskiego i organizacji ochrony zdrowia dr n. med. R. S. (1), który odnosił się szczegółowo do wszystkich schorzeń ubezpieczonego, w tym schorzeń gastroenterologicznych, a której to opinii odwołujący nie stawiał żadnych merytorycznych zarzutów. W konsekwencji powyższego opinia biegłego gastroenterologa stanowi pełnowartościowy dowód w sprawie, a zarzuty stawiane jej przez odwołującego nie zasługiwały na uwzględnienie.

Podobnie nie zasługują na uwzględnienie zarzuty ubezpieczonego, że w swojej opinii biegły sądowy z zakresu chorób płuc i medycyny A. R. pominął szereg okoliczności mających wpływ na możność świadczenia przez niego pracy, tj. że przebył dwie operacie bariatryczne oraz operację żylaków odbytu, przebył uraz kręgosłupa z niewielką deformacją trzonu kręgu (...) oraz cierpi na przewlekłe zapalenia błony śluzowej przełyku, które to schorzenia uniemożliwiają mu wykonywanie pracy wymagającej użycia siły fizycznej, w tym pracy siedzącej przez kilka godzin oraz że nie określił, czy jego niezdolność do pracy ma charakter trwały czy czasowy. Jak wynika z treści opinii, biegły przed jej wydaniem zapoznał się
z całością dokumentacji medycznej odwołującego znajdującej się w aktach rentowych i aktach sprawy, a także przeprowadził jego kompleksowe badanie bezpośrednie oraz wsłuchał go na okoliczność zgłaszanych dolegliwości. Sam zaś fakt, że w części opinii znalazła się tylko część rozpoznanych schorzeń, świadczy jedynie o tym, że to te właśnie schorzenia biegły uznał za istotne orzeczniczo, a nie że innych schorzeń nie rozpoznał lub nie uwzględnił oceniając zdolność badanego do pracy. Świadczy o tym fakt, że we wstępnej części opinii biegły pisze
o kilkukrotnym doznaniu przez odwołującego urazów kręgosłupa oraz przebyciu przez niego 2 operacji bariatrycznych. Jednocześnie ponieważ biegły nie stwierdził
u odwołującego całkowitej niezdolności do pracy, to automatycznie nie wskazywał, czy ma ona charakter trwały czy okresowy.

Odnośnie pytań sformułowanych przez ubezpieczonego do niekwestionowanej przez niego opinii biegłego chorób wewnętrznych, medycyny pracy, chorób zawodowych układu oddechowego, toksykologii alkoholu, orzecznictwa lekarskiego i organizacji ochrony zdrowia dr n. med. R. S. (1) należy wskazać, że w istocie odpowiedzi na wszystkie te pytania znajdowały się już w sporządzonej przez tego biegłego opinii.

W szczególności oczywista jest odpowiedź na pytanie ubezpieczonego, czy okoliczność, że dysponuje on wykształceniem z zakresu pedagogiki opiekuńczo resocjalizacyjnej nie zaś pedagogiki opiekuńczo rehabilitacyjnej ma wpływ na wyniki końcowe opinii biegłego. Owszem na pierwszej stronie opinii biegły omyłkowo
(w ślad za błędnym w tym zakresie postanowieniem dowodowym z dnia 31 lipca 2015 roku) wskazał, że odwołujący ma wykształcenie wyższe z zakresu pedagogiki opiekuńczo rehabilitacyjnej, niemniej w dalszej części opinii zatytułowanej „analiza przypadku” (k. 41 opinii) prawidłowo już przyjmuje, że posiada on wykształcenie wyższe z zakresu resocjalizacji, czego wyraz dał następnie jeszcze kilkukrotnie
w dalszej części opinii. Tym samym biegły oceniał zdolność odwołującego do pracy przez pryzmat faktycznie posiadanych przez niego kwalifikacji zawodowych, co czyni przywołane powyżej pytanie K. L. bezprzedmiotowym. Nadto należy zauważyć, że w istocie poziom kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego ma znaczenie wyłącznie przy ustalaniu prawa do renty tytułu częściowej niezdolności do pracy, albowiem dla stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy konieczne jest ustalenie niezdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a więc zgodnej
z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych, jak i każdej innej dostępnej na powszechnym rynku pracy. W konsekwencji nawet przyjęcie przez biegłego innych kwalifikacji zawodowych odwołującego nie mogłoby mieć żadnego wpływu na ocenę, że nie jest całkowicie niezdolny do pracy.

Odnośnie polecenia biegłemu udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy odwołujący jest częściowo niezdolny do pracy, a jeśli tak, to czy niezdolność ta ma charakter trwały czy okresowy, a jeśli okresowy, to do kiedy będzie trwała, należy wskazać, że częściowa niezdolność ubezpieczonego do pracy jest niesporna i wynika wprost
z treści zaskarżonej decyzji ZUS z dnia 22 maja 2015 roku. Jednocześnie
w odwołaniu od tej decyzji ubezpieczony nie kwestionował okresu, na jaki została mu przyznana renta z tytułu częściowej niezdolności do pracy, a jedynie żądał przyznania mu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres co najmniej 5 lat. W konsekwencji w niniejszej sprawie istota sporu sprowadzała się do ustalenia, czy odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy, a jeśli tak, to w jakim okresie, a nie czy organ rentowy prawidłowo ustalił okres jego częściowej niezdolności do pracy. Formalna modyfikacja stanowiska w tym zakresie nastąpiła dopiero na rozprawie w dniu 25 maja 2017 roku, kiedy to ubezpieczony wniósł
o przyznanie mu prawa o renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe. Zdaniem Sądu, brak jest podstaw do zmiany zaskarżonej decyzji poprzez przyznanie odwołującemu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na stałe. Wprawdzie biegły R. S. (1) stwierdził, że ubezpieczony jest trwale niezdolny do pracy na stanowisku masażysty, ale jest to jedynie wycinek kwalifikacji ubezpieczonego. Podstawowe, wyuczone i najwyższe kwalifikacje ubezpieczonego, to kwalifikacje pedagoga, a w tym zakresie nie można mówić o trwałej niezdolności do pracy.

Na pytanie odwołującego, czy w okresie pobytu w szpitalu oraz w szpitalu sanatoryjnym w drugiej połowie 2014 roku po drugiej operacji bariatrycznej był on niezdolny do pracy, a jeśli tak, to czy niezdolność ta miała charakter całkowitej czy częściowej niezdolności do pracy, odpowiedź jest oczywista. Skoro organ rentowy uznał ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy w okresie od 1 maja 2014 roku do 30 kwietnia 2016 roku, a biegły tej oceny nie zakwestionował (nie uznał aby był on całkowicie niezdolny do pracy), to znaczy że potwierdził on jego częściową niezdolność do pracy w tym czasie.

Pytanie K. L., w jakim celu w dniu 9 maja 2016 roku zalecono mu przyjmowanie leku w związku z ujawnionymi objawami astmy, skoro zgodnie z opinią biegłego nie cierpi on na astmę, nie powinno być skierowane do biegłego, ale do lekarza zalecającego mu przyjmowanie leków na astmę.

Na pytania odwołującego, czy stan po operacji żylaków odbytu wpływa na jego zdolność do wykonywania pracy w pozycji siedzącej, w tym jako pracownika biurowego oraz czy stosowana przez niego dieta związana z koniecznością spożywania posiłków z dużą częstotliwością w małych ilościach wpływa na jego zdolność do pracy, biegły wprost odpowiedział w opinii – odpowiednio na karcie 46 (przedostatni akapit) oraz karcie 43 (czwarty akapit dotyczący otyłości i diety).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy na mocy art. 227 k.p.c. a contrario oddalił wnioski ubezpieczonego, o przesłuchanie go w charakterze strony, o przesłuchanie w charakterze świadka B. O. – lekarza leczącego go od wielu lat, o przeprowadzenie dowodu z dokumentu w postaci opinii prywatnej z dnia 10 lutego 2016 roku oraz o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy R. S. (1).

Po pierwsze, jak już powyżej wskazano zbędne było dopuszczenie dowodu
z uzupełniającej opinii biegłego R. S. (1), albowiem odpowiedzi na pytania, do których miał się w tej opinii odnieść, znajdowały się w opinii zasadniczej.

Po drugie, całkowicie nieprzydatny dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy jest dowód
z przesłuchania odwołującego w charakterze strony, który w istocie sprowadziłby się do przedstawienia przez niego własnej subiektywnej oceny swojego stanu zdrowia, która to ocena, nie może uzyskać pierwszeństwa przed opiniami sporządzonymi przez niezależnych biegłych sądowych, posiadających stosowne wykształcenie medyczne oraz doświadczenie zawodowe i orzecznicze.

Podobnie nie mogłyby pierwszeństwa przed tymi opiniami uzyskać dowody
z uzyskanej przez stronę odpłatnie opinii prywatnej oraz z zeznań lekarza od lat leczącego odwołującego. Zauważyć zresztą należy, że opinia prywatna, na którą powoływał się ubezpieczony była przedmiotem oceny biegłego R. S. (1), podobnie jak przedmiotem oceny wszystkich biegłych była dokumentacja medyczna sporządzana w toku leczenia przez leczącą odwołującego B. O..

Nie ma także decydującego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy fakt, że K. L. legitymuje się orzeczeniem o zaliczeniu go do osób
o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Nawet bowiem niepełnosprawność znacznego stopnia, nie jest tożsama z niezdolnością do pracy. Co prawda zgodnie
z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 roku o rehabilitacji zawodowej
i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2016 roku, poz. 2046 ze zm.), orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o:

1)całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2,
i niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych traktowane jest na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;

1a)niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;

2)całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;

3)częściowej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 3, oraz celowości przekwalifikowania, o którym mowa w art. 119 ust. 2 i 3 ustawy wymienionej w pkt 1, jest traktowane na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności,

jednakże nie ma żadnych przepisów, które przewidywałyby analogiczne zasady
w odwrotną stronę, tzn. że orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ma być traktowane na równi z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy, ustalonej na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy emerytalnej. Wiąże się to z różnymi w pewnym stopniu przesłankami orzeczenia o całkowitej niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów rentowych i orzeczenia
o niepełnosprawności w rozumieniu ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, trybem orzekania w tych sprawach oraz różnicami w zakresie celów, którym orzeczenia te mają służyć.

Nadto powyższa okoliczność była znana biegłym sądowym w dacie badania ubezpieczonego i została przez nich wzięta pod uwagę przy ocenie jego zdolności do pracy.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy, na mocy art. 477¹⁴ § 1 k.p.c. oraz przepisów powołanych w treści uzasadnienia, oddalił odwołanie K. L. jako bezzasadne.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE