WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Sylwia Staniszewska
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Dorota Cichorz-Dąbrowska

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2019 r. w Szczytnie na rozprawie

sprawy z powództwa (...)Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego we W.

przeciwko K. Ś. (poprzednio B.)

o zapłatę

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 1978/18 upr.

UZASADNIENIE

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. wniósł o zasądzenie od pozwanej K. B. kwoty 3.870,36 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz orzeczenie o kosztach procesu.

W uzasadnieniu wskazano, że dochodzona wierzytelność powstałą w wyniku zawarcia przez pozwaną umowy pożyczki nr (...) w dniu 17.03.2015 r., z której warunków się nie wywiązała. W dniu 30.01.2018 r. (...) dokonała przelewu wierzytelności przysługującej mu od strony pozwanej, na rzecz powoda.

Pozwana nie złożyła odpowiedzi na pozew, nie stawiła się na termin rozprawy, nie ustosunkowała się do żądań pozwu.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 17.03.2015 r. pozwana zawarła z (...) S.A. umowę pożyczki. Zgodnie z umową otrzymał pożyczkę w kwocie 2.500 zł. Pożyczka miała być spłacana w 60 ratach tygodniowych w kwocie po 79,80 zł. (dowód: umowa k.36-37)

Powód (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty we W. i (...) z siedzibą w L. zawarli w dniu 30 stycznia 2018 roku umowę przelewu wierzytelności. Przedmiotem tej umowy była sprzedaż przez (...) z siedzibą w L. powodowi, wierzytelności z tytułu umów pożyczek udzielonych przez pierwotnego pożyczkodawcę, tj. (...) S.A. Na stronie 10 umowy w pkt. 2, ppkt.2.1 lit.t, (...) oświadczył, że wszelkie prawa i obowiązki związane z wierzytelnościami będącymi przedmiotem umowy sprzedaży wierzytelności podlegały wcześniejszej cesji przez pierwotnego wierzyciela na rzecz cedenta na podstawie umowy ramowej zawartej przez pierwotnego pożyczkodawcę z cedentem w dniu 18.07.2003 r. Potwierdzenie stanowi załącznik 8. Przedmiotem tej umowy była wierzytelności w stosunku do pozwanej wynikającej z umowy z dnia 17.03.2015 r. (dowód: umowa przelewu wierzytelności k. 10-23)

W dniu 29.11.2018 roku powód sporządził wyciąg z ksiąg rachunkowych, w którym stwierdził, że dnia 30.01.2018 roku nabył od (...) wierzytelność wobec pozwanej wynikającą z umowy pożyczki nr (...), a wysokość zobowiązania pozwanej według stanu na dzień wystawienia wyciągu wynosi łącznie 3.870,36 zł. (dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych k. 9)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z normą art. 339 k.p.c. jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym przypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przewidziane w art. 339 § 2 k.p.c. domniemanie prawdziwości twierdzeń powoda dotyczy wyłącznie strony faktycznej wyroku i nie obowiązuje w zakresie prawa materialnego. Domniemanie to zastępuje jedynie postępowanie dowodowe i to tylko wówczas gdy twierdzenia powoda nie budzą uzasadnionych wątpliwość. Wobec tego, że działanie z art. 339 § 2 k.p.c. nie rozciąga się na dziedzinę prawa materialnego, obowiązkiem sądu rozpoznającego sprawę w warunkach zaoczności jest rozważenie, czy w świetle przepisów prawa materialnego twierdzenia strony powodowej uzasadniają uwzględnienie żądania. (por. Wyrok SN z dnia 31.03.1999 r. (...) 176/97)

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty przedłożone przez stronę powodową. W świetle przedstawionych przez powoda dowodów jego twierdzenia o okolicznościach przytoczonych w pozwie budzą wątpliwości.

W warunkach niniejszej sprawy, jako niewątpliwy uznać należy fakt zawarcia przez powoda i (...) z siedzibą w L. w dniu 29 marca 2018 r. umowy przelewu wierzytelności. Powodowi nie udało się jednak wykazać i udowodnić, że na podstawie tej umowy nabył wierzytelność względem pozwanej w kwocie dochodzonej pozwem.

Umowa przelewu regulowana treścią art.509 k.c. jest umową na podstawie, której dotychczasowy wierzyciel (cedent) przenosi wierzytelność ze swojego majątku do majątku osoby trzeciej (cesjonariusza). Przedmiotem przelewu może być, co do zasady wierzytelność istniejąca, którą cedent może swobodnie rozporządzać. Wierzytelność, która ma stanowić przedmiot rozporządzenia, powinna być w dostateczny sposób oznaczona (zindywidualizowana). Dotyczy to, zatem oznaczenia stron tego stosunku, świadczenia, oraz przedmiotu świadczenia. Strony stosunku, świadczenie oraz przedmiot świadczenia muszą być oznaczone bądź przynajmniej możliwe do oznaczenia w momencie zawierania umowy przenoszącej wierzytelność. Jeżeli wierzytelność nie istnieje w dniu zawarcia umowy przelewu, to zobowiązanie do dokonania przelewu nie powstaje. Umowa taka jest wówczas umową o świadczenie niemożliwe. Umowa o świadczenie niemożliwe jest umową nieważną. (art.387 § 1 k.c.) (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 25.03.2014 r. IACa 885/13)

W ocenie Sądu powód nie przedłożył, żadnego wiarygodnego dokumentu, z którego wynikałoby, że (...) nabył od (...) S.A. wierzytelność w stosunku do pozwanej. Nie załączył umowy przelewu wierzytelności, z której wynikałoby w sposób niewątpliwy, że pierwotny wierzyciel sprzedał (...) wierzytelność w stosunku do pozwanej wynikającą z umowy z dnia 17.03.2015 r. Nie przedłożył żadnego dokumentu, który określał by, jakie wierzytelności powstałe w przyszłości były przedmiotem umowy ramowej zawartej przez (...) S.A. z (...) w dniu 18.07.2003 r.

Stosownie do art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że obowiązek wskazania dowodów obciąża przede wszystkim strony. Powyższy przepis wyrażą zasadę kontradyktoryjności postępowania sądowego, z którą wiąże się przerzucenie na strony procesowe odpowiedzialności za wynik procesu cywilnego. W procesie ciężar dowodu stanowi wymaganie dostarczenia sądowi dowodów potwierdzających przytoczone fakty. To strona ma obowiązek wyraźnego powołania konkretnego środka dowodowego.

Z powyższych przyczyn powództwo zostało oddalone.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...).

(...)