WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie :

Przewodniczący: SSO Ludmiła Tułaczko (spr.)

Sędziowie: SO Adam Bednarczyk

SR del. Izabela Kościarz - Depta

protokolant: p.o. protokolanta sądowego Zuzanna Poźniak

przy udziale prokuratora Józefa Gacka

po rozpoznaniu dnia 14 stycznia 2019 r. w Warszawie

sprawy M. M., syna J. i H., ur. (...)
w W.

oskarżonego z art. 279 § 1 kk, art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk, art. 279 § 1 kk w zb. z art. 275 § 1 kk w zb. z art. 278 § 5 kk w zw. z art. 11 § 2 kk, z art. 278 § 1 kk.

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Legionowie

z dnia 17 października 2017 r. sygn. akt II K 59/16

wyrok w zaskarżonej części wobec M. M. zmienia w ten sposób, że:

I.  uchyla rozstrzygnięcia z punktu IX o wymiarze kary łącznej pozbawienia wolności oraz punktu XXI o wynagrodzeniu obrońcy;

II.  uchyla zaskarżony wyrok w zakresie punktu VIII uznając na podstawie art. 4 § 1 k.k. iż czyn polegający na tym, że w dniu 18 września 2014r. w miejscowości L. gm. P. powiat (...), wspólnie i w porozumieniu z nieustalonymi osobami, dokonał kradzieży paliwa (...) o łącznej wartości 95,32 litrów, w ten sposób, że podjechał samochodem osobowym marki F. (...) nr rej. (...) pod dystrybutor, otworzył drzwi i nie wysiadając z pojazdu wychylił się i wziął pistolet od dystrybutora do środka pojazdu gdzie przed siedzeniem pasażera nalał paliwo do przygotowanego wcześniej pojemnika, a następnie podał pistolet siedzącemu z tyłu pasażerowi, w wyniku czego spowodował straty w wysokości 501,38 zł na szkodę (...) Sp.j. w O., co stanowi wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. w brzmieniu obowiązującym w dniu 1 stycznia 2018r. w związku z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 12 września 2017r. w sprawie wyznaczania minimalnego wynagrodzenia za pracę (Dz. U. z 2017 r. poz. 1747) i na podstawie art. 45 § 1 k.w. w zw. z art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. umarza postępowanie wobec M. M., kosztami postępowania w tej części obciążając Skarb Państwa;

III. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

IV. na podstawie art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę łączną
1 (jednego ) roku i 10 ( dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności,

V. zwalnia oskarżonego od uiszczenia kosztów sądowych w sprawie przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

SSO Adam Bednarczyk SSO Ludmiła Tułaczko SSR del. Izabela Kościarz - Depta

Sygn. akt VI Ka 322/18

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego M. M. nie jest zasadna a wskazany
w niej wniosek o uniewinnienie go od popełnienia czynu VIII polegającego na kradzieży paliwa nie zasługuje na uwzględnienie. Istotnie, brak jest bezpośrednich dowodów wskazujących na sprawstwo oskarżonego, co wskazuje skarżący
w apelacji. Jednak oskarżony M. M. przyznał się do popełnienia tego czynu na rozprawie przed sądem I instancji. To przyznanie znajduje potwierdzenie w dowodach w postaci umów wynajęcia samochodu marki F. (...) nr rej. (...) C. Z kolei treść umów wskazuje na to, że oskarżony dysponował wypożyczonym przez siebie samochodem marki F. (...) nr rej. (...) C w dacie kradzieży paliwa tj. w dniu 18 września 2014r. Zatrzymany został w momencie gdy ten samochód posiadał. Nie są przekonujące argumenty podane w apelacji, w której oskarżony odwołuje się do motywów, które skłoniły go do przyznania się do popełnienia tego czynu. Motyw ten, zdaniem skarżącego, stanowiła chęć uzyskania wyroku skazującego w trybie dobrowolnego poddania się karze z art. 335 § 1 k.p.k. Argumenty podane przez oskarżonego nie są przekonujące skoro wymierzona przez sąd I instancji w zaskarżonym wyroku kara pozbawienia wolności zgodna jest z propozycją prokuratora uzgodnią uprzednio z oskarżonym pomimo, że wyrok w tej sprawie nie zapadł w trybie konsensualnym. Z tych powodów zarzuty apelacji oskarżonego nie zasługują na uwzględnienie. Wyrok w zaskarżonej części należało jednak uchylić z innych przyczyn niż wskazane w apelacji oskarżonego. Na podstawie art. 440 k.p.k. sąd odwoławczy uchylił zaskarżony wyrok w punkcie VIII, uznając na podstawie art. 4 § 1 k.k. że czyn polegający na kradzieży paliwa, ze względu na wartość szkody w wysokości 501, 38 zł stanowi wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. w brzemieniu obowiązującym w dniu 1 stycznia 2018r.

W dacie wydania wyroku przez sąd I instancji obowiązywał art. 119 § 1 k.w. określający wartość wykroczenia w wysokość nieprzekraczającej ¼ minimalnego wynagrodzenia za pracę. Zgodnie z § 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 września 2016 r. w sprawie minimalnego wynagrodzenia za pracę w roku 2017 (Dz. U. z dnia 13 września 2016 r., poz. 1456) , od dnia 1 stycznia 2017 r. wysokość minimalnego wynagrodzenia obowiązywała w kwocie 2000 zł. Zatem, 1/4 tej kwoty to 500 zł.

Na mocy § 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 12 września 2017 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę oraz wysokości minimalnej stawki godzinowej w 2018r. od dnia 1 stycznia 2018r. minimalne wynagrodzenie za pracę wynosiło 2.100 zł. ( Dz.U.2017.1747) czyli ¼ tej kwoty to 525 zł. W 2018r. wartość szkody w przypadku wykroczenia nie mogła więc przekroczyć wskazanej kwoty 525 zł. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w wyroku z dnia 6 sierpnia 2015r. sygn. II KK 209/14 przy orzekaniu
w sprawach o czyny przeciwko mieniu, wobec których od dnia 9 listopada 2013 r. kryterium uznania takiego zachowania za przestępstwo lub wykroczenie stanowi określony w Kodeksie wykroczeń wskaźnik minimalnego wynagrodzenia za pracę, należy mieć na uwadze minimalne wynagrodzenie z daty orzekania w przedmiocie odpowiedzialności za taki czyn, a nie z daty jego popełnienia. Treść art. 119 § 1 k.w. uległa ponownej zmianie na mocy ustawy z dnia 31 października 2018r. o zmianie ustawy- Kodeks wykroczeń oraz niektórych innych ustaw ( Dz. U 2018.2077), która weszła w życie w dniu 15 listopada 2018r. Na mocy obecnie obowiązującej ustawy art. 119 §1 k.w. stanowi, że karze podlega kto kradnie lub przywłaszcza sobie rzecz cudzą ruchomą, jeżeli jej wartość nie przekracza 500 zł. W niniejszej sprawie należało zastosować art. 4 § 1 k.k. który nakazuje stosować ustawę względniejszą
w przypadku zmiany ustawy w okresie od daty popełnienia czynu do daty orzekania, przy czym czas orzekania to okres do wydania prawomocnego rozstrzygnięcia.
W wyroku z dnia 1 lipca 2004 r. sygn. akt II KO 1/04, Sąd Najwyższy stwierdził że: reguła zawarta w art. 4 § 1 k.k. nakazująca stosować ustawę względniejszą dla sprawcy niż ta, która obowiązuje w czasie orzekania, ma zastosowanie nie tylko do sytuacji, w której ustawa względniejsza obowiązywała w czasie popełnienia przypisanego sprawcy przestępstwa, ale także do sytuacji, w której w okresie pomiędzy chwilą popełnienia przestępstwa a chwilą orzekania obowiązywała, choćby przez krótki okres, taka ustawa względniejsza (przez pojęcie "ustawa" należy rozumieć cały stan prawny obowiązujący w czasie między popełnieniem czynu
a wyrokowaniem).LEX nr 121666, Prok.i Pr.-wkł. 2005/2/1.W konsekwencji powyższych rozważań należało uznać, jako względniejszy dla oskarżonego art. 119 § 1 k.w. obowiązujący w dniu 1 stycznia 2018r. bowiem w tym wypadku wartość wykroczenia została ustalona na kwotę nieprzekraczającą 525 zł. Szkoda powstała w wyniku popełnieniem czynu z punktu VIII zaskarżonego wyroku wynosiła 501,38 zł. czyli jest niższa niż ¼ minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2018r. Tak więc, stanowi wykroczenie z art. 119 § 1 k.w. w brzemieniu obowiązującym w dniu
1 stycznia 2018r. Czyn został popełniony w dniu 18 września 2014r. Zgodnie z art. 45 § 1 k.w. określającym termin przedawnienia wykroczeń należy uznać, że termin przedawniania już nastąpił i umorzyć postępowanie w niniejszej sprawie na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpsw. Zgodnie z art. 119 §2 pkt 1 kpsw w przypadku umorzenia koszty postępowania w tej części ponosi Skarb Państwa .

Wyrok w zaskarżonej części podlegał więc uchyleniu. Ponadto zaszła konieczność wymierzenia na nowo kary łącznej pozbawienia wolności z uwagi na umorzenie postępowania i uchylenie wyroku w części dotyczącej czynu VIII. Sąd odwoławczy wymierzył karę łączną w wysokości wskazanej w zaskarżonym wyroku gdyż tak orzeczona kara nie nosi cech rażącej niewspółmierności biorąc pod uwagę ilość popełnionych przestępstw kradzieży z włamaniem, wartość wyrządzonej szkody oraz uprzednią karalność oskarżonego M. M.. Sąd odwoławczy dokonują na nowo wymiaru kary łącznej stosował zasady wskazane w art. 53 § 1 i 2 k.k. Zwolnił także oskarżonego od uiszczenia kosztów postępowania odwoławczego w pozostałej części przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa, co znajduje uzasadnienie w treści art. 624 § 1 k.p.k. Uchylił także rozstrzygnięcie zawarte
w punkcie XXI wyroku gdyż z akt sprawy nie wynika, aby oskarżonego reprezentował obrońca z urzędu. W piśmie z dnia 27 marca 2017r. /k- 134/ znajduje się zapis, że adw. A. B. jest nadal obrońcą z wyboru oskarżonego. Mając powyższe na uwadze sąd orzekł jak w wyroku.

SSR(del ) Izabela Kościarz- Depta SSO Ludmiła Tułaczko SSO Adam Bednarczyk