Sygn. akt II K 939/18
Dnia 14 lutego 2019 roku
Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodnicząca – SSR Justyna Żbikowska
Protokolant – Robert Graff
po rozpoznaniu na posiedzeniu 14 lutego 2019 roku
sprawy (...)
ur. (...)
w (...)
syna (...) i (...)
oskarżonego o to, że:
w dniu 25 listopada 2018r w miejscowości (...), gm. (...), woj. (...) będąc stanie nietrzeźwości tj. 0,43 mg/l i 0,46 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, prowadził pojazd mechaniczny marki (...) o nr rejestracyjnym (...) w ruchu lądowym
to jest o czyn z art. 178a § 1 kk
- o r z e k a -
1. ustalając, że oskarżony (...) dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego znamiona występku z art. 178a § 1 kk oraz przyjmując, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość tego czynu nie są znaczne, a okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne przeciwko oskarżonemu warunkowo umarza na okres 2 ( dwóch ) lat próby;
2. na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 3 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 ( jednego ) roku;
3. na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 39 pkt 7 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 1500 (jeden tysiąc pięćset) złotych;
4. na podstawie art. 43 § 3 kk nakłada na oskarżonego obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów do organu wydającego dokument;
5. na podstawie art. 624 § 1 kpk zwalnia oskarżonego z kosztów postępowania przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.
Sygn. akt II K 939/18
W oparciu o dowody zgromadzone w toku postępowania sąd ustalił następujący stan faktyczny.
W dniu (...) roku w miejscowości (...) sierż. szt. (...) wraz z st. siez. (...) pełnili służbę w patrolu zmotoryzowanym. O godz. 10:10 w (...) (...) zatrzymali do kontroli drogowej pojazd (...) (...) o nr rej. (...), którym kierował oskarżony (...), z uwagi na brak zachowania prostoliniowego toru jazdy przez kierującego. W trakcie kontroli czuć było woń alkoholu od kierującego pojazdem. W związku z powyższym kierowcę (...) poddano badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem (...) nr (...) z wynikami:
I. 0,43 mg/l
II. 0,46 mg/l
alkoholu w wydychanym powietrzu.
O powyższych czynnościach poinformowano dyżurnego (...)w (...). Oskarżony podczas kontroli nie posiadał przy sobie wymaganego dokumentu prawa jazdy. Oświadczył, że posiada uprawnienia do kierowania pojazdami kategorii (...). Weryfikacja w systemie potwierdziła twierdzenia kierowcy, w związku w powyższym za popełnienie tego wykroczenia nałożono na niego mandat karny kredytowy w wysokości 50 zł.
Po sporządzeniu dokumentacji służbowej pojazd wraz z oskarżonym przekazano przybyłej na miejsce osobie wskazanej tj. (...).
Oskarżony (...) nie był dotychczas karany, także za wykroczenia drogowe.
Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dowody osobowe w postaci wyjaśnień oskarżonego (...) (k.13,36), zeznań świadka (...) (k. 14-15), a ponadto dokumenty w postaci notatki urzędowej (k.1), protokołu użycia urządzenia (...) (k.2), karty karnej (k.8), świadectwo wzorcowania (k.3), informacji o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego (k. 28).
Oskarżony (...) przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, przed sądem wskazał, że nie zdawał sobie sprawy, że po wypiciu niewielkiej ilości alkoholu taki będzie rezultat. Wskazał także, że ma nadzieję, że będzie to dla niego nauczka na przyszłość i wie, że musi ponieść karę za swoje głupie postępowanie.
Sąd zważył co następuje:
Sąd dał wiarę oskarżonemu co do jego przyznania się do winy, gdyż znajduje to pełne potwierdzenie w zeznaniach świadka (...). Świadek ten, funkcjonariusz policji, w ramach wykonywanych czynności służbowych dokonał kontroli drogowej pojazdu prowadzonego przez oskarżonego i wyraźnie zeznał, co potwierdziło następnie przeprowadzone badanie na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, że wyczuwalna była od oskarżonego woń alkoholu. W tym zatem zakresie wyjaśnienia oskarżonego zostały potwierdzone przez dowody obciążające, którym sąd dał wiarę. Sąd polegał na zeznaniach świadka (...) co do wszystkich istotnych okoliczności zdarzenia, który jako funkcjonariusz policji nie miał żadnego powodu do fałszywego kreowania rzeczywistości. Potwierdził, w sytuacji przyznania się oskarżonego do winy, bezsporny fakt kierowania przez niego samochodem w stanie nietrzeźwości, co zostało dodatkowo uwierzytelnione przeprowadzonym badaniem na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.
Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia pozostałych ujawnionych w sprawie dowodów nieosobowych nie była przedmiotem zarzutów stron, a także nie wzbudziła wątpliwości sądu. Zostały one sporządzone poprawnie, kompleksowo i w sposób zgodny ze standardami rzetelnego postępowania, z tych też względów sąd nie odmówił im wiarygodności.
W świetle powyższych dowodów i poczynionych na ich podstawie ustaleń sąd doszedł do przekonania, iż wina oskarżonego (...) została w pełni udowodniona.
Przystępując do oceny prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu sąd uznał, że zachowanie (...) zasadnie zostało zakwalifikowane z art. 178 a § 1 kk. Oskarżony w dniu (...) roku w miejscowości (...), pow. (...), woj. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości (0,43 mg/l i 0,46 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu) kierował w ruchu lądowym po drodze publicznej samochodem (...) nr rej. (...). Złamał tym samym powszechnie obowiązujący zakaz kierowania pojazdami w stanie nietrzeźwości, w tym wypadku kierując samochodem zachowaniem swoim wyczerpała znamiona występku stypizowanego w art. 178 a § 1 kk.
Wina oskarżonego (...) nie budzi w ocenie sądu żadnych wątpliwości, jednakże stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest na tyle znaczny, aby konieczne było stosowanie wobec oskarżonego represji karnej w postaci wyroku skazującego i wymierzenia kary. Naturalnie jazda samochodem w stanie nietrzeźwości winna być piętnowana, niemniej w okolicznościach sprawy niniejszej należy zwrócić uwagę na to, że (...) został zatrzymany do kontroli w związku z podejrzeniem kierowania pojazdem w stanie nietrzeźwości, jednak nie stworzył on realnego zagrożenia w ruchu drogowym, nie doszło do sytuacji bezpośrednio zagrażającej żadnemu dobru, co nie pozostaje bez znaczenia przy ocenie społecznej szkodliwość czynu.
Oskarżony jak wynika z karty karnej (k.8) dotychczas nie był karany, a także nie dopuścił się wykroczeń w ruchu drogowym. Czyn którego się dopuścił zagrożony jest karą grzywny, ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2.
Z tych względów sąd uznał, że zachodzą przesłanki by postępowanie karne wobec (...) na podstawie art. 66 § 1 kk warunkowo umorzyć, uwzględniając tym samym wniosek oskarżonego złożony w tym przedmiocie. Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim to, że oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia, a jego warunki osobiste pozwalają na przyjęcie co do niej pozytywnej prognozy kryminologicznej. Zdarzenie będące przedmiotem niniejszego postępowania było incydentem w dotychczasowym życiu oskarżonego, które w ocenie sądu nie może położyć się cieniem na jego dotychczasowej postawie, choćby na gruncie zawodowym. W ocenie sądu instytucja warunkowego umorzenia postępowania, ograniczona do określonej kategorii przestępstw wyznaczonej granicą grożącej kary, przewidziana została w przypadkach kiedy sprawca zbłądzi i jego, co należy szczególnie podkreślić, jednorazowa nierozwaga, nie powinna i nie może zaważyć na dalszym życiu. Instytucja ta winna także znajdować zastosowanie w sytuacjach, gdzie oskarżony wyraża szczerą skruchę i z poczynionych obserwacji wnioskować można, że sam fakt że doszło do postępowania sadowego jest nauczką, która zostanie zapamiętana i z której kierujący wyciągnie należyte wnioski.
Mając na uwadze wyżej przytoczone okoliczności sąd na podstawie art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne wobec (...) warunkowo umorzył na okres 2 lat próby, gdzie oskarżony udowodni w tym czasie swoją postawą czy decyzja sądu była słuszną.
Jednocześnie celem napiętnowania zachowania oskarżonego sąd orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 1 roku, orzekł również obowiązek uiszczenia świadczenia pieniężnego w wysokości 1500 złotych.
W związku z faktem, że w czasie popełnienia czynu zabronionego oskarżony nie posiadał przy sobie prawa jazdy i nie zostało ono mu zatrzymane, sad na podstawie art. 43 § 3 kk nałożył na (...) obowiązek zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów do właściwego organu.
Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego sąd uznał za zasadne zwolnienie (...) z kosztów postępowania, bowiem oskarżony zarabia ok. 1500 złotych, a więc jego sytuacja finansowa, biorąc pod uwagę także nałożenie na niego obowiązku uiszczenia świadczenia pieniężnego w kwocie 1500 złotych jest trudna.
Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku.