UZASADNIENIE

wyroku z dnia 18 marca 2019 r.

Pozwem z dnia 13 listopada 2017 r. (data nadania, k. 29) powód Ośrodek (...) z siedzibą we W. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) kwoty 25.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi: od kwoty 12.500 zł od dnia 1 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty i od kwoty 12.500 zł od dnia 23 listopada 2016 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzi od pozwanego w/w kwoty tytułem wynagrodzenia z umowy o dzieło zawartej między stronami dnia 8 stycznia 2016 r. Powód wskazał, że mimo iż wykonał umowę zgodnie z jej treścią, pozwany nie uiścił ustalonego wynagrodzenia (pozew k.1-6).

Dnia 27 czerwca 2018 r. Referendarz Sądowy tutejszego Sądu wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. akt VI Nc 6846/17 (nakaz zapłaty, k. 53).

Pozwany wniósł sprzeciw od w/w nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, domagając się oddalenia powództwa w całości i zasądzenia od powoda kosztów procesu. Pozwany zakwestionował roszczenie powoda co do zasady i co do wysokości, gdyż – jak utrzymywał - umowa nie została w ogóle wykonana przez pozwanego. Dokument przewidziany w umowie nigdy nie powstał, ani nie został przedstawiony pozwanemu, a także zaprezentowany na konferencji. Wobec tego pozwany odstąpił od umowy, gdyż oczekiwanie na przedmiot umowy utraciło dla pozwanego cel. Dokument, na który powołuje się powód w pozwie, nie jest, w ocenie pozwanego, tym objętym umową, nosi inny tytuł, nie został stworzony jako dokument programowy partii politycznej, jest materiałem publicznym opatrzonym (...), a także nie doszło do przekazania praw autorskich z tego dokumentu na pozwanego. Na rzeczonej publikacji znajduje się nieprawdziwa informacja, że powstała ona dzięki finansowemu wsparciu (...) (sprzeciw od nakazu zapłaty k.57-60).

W piśmie procesowym z dnia 1 października 2018 r. powód zaznaczył, że program partii jest uchwalany przez Kongres (...) zgodnie ze statutem tej partii (art. 22 statutu), a powód nie jest uprawniony do tworzenia takiego programu, o czym pozwany wiedział. Pozwany mógł, po otrzymaniu od powoda zamówionego dokumentu, wpisać stosowne rozwiązania do swojego programu wyborczego. Już wcześniej powód stworzył na potrzeby pozwanego inne dokumenty, których postulaty pozwany włączył do swego programu na mocy uchwały Kongresu (...). Dokument stworzony przez powoda odpowiada zakresowi przewidzianemu w umowie zawartej z pozwanym, niezależnie od tytułu, jakim został opatrzony. Wcześniej pozwany nie kwestionował wykonania dzieła ( pismo procesowe powoda k. 80-83).

W piśmie procesowym z dnia 03 grudnia 2018 roku pozwany podtrzymał dotychczas zajmowane stanowisko w sprawie (pismo procesowe pozwanego, k. 115-117).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 8 stycznia 2016 r. Ośrodek (...) z siedzibą we W. (dalej zamiennie Ośrodek) i (...) w W. (dalej zamiennie S. (...), (...)) zawarli umowę o dzieło, której przedmiotem miało być przygotowanie przez Ośrodek założeń programowych dla S. (...) w obszarze społecznych i gospodarczych zadań państwa zgodnych z socjaldemokratyczną aksjologią. Zakres merytoryczny: stworzenie dokumentu programowego „Socjaldemokratyczne państwo sprawiedliwości społecznej” zawierającego opracowania eksperckie (analizy i rekomendacje); prezentacja głównych postulatów tego dokumentu podczas otwartej konferencji (§ 1 ust. 1). W § 2 strony ustaliły wynagrodzenie ryczałtowe w kwocie 25.000 zł płatne przelewem na konto wskazane w umowie w dwóch transzach: I – w wysokości 12.500 zł netto płatna po wydaniu dokumentu programowego do dnia 31 lipca 2016 r. i II - w wysokości 12.500 zł netto płatna 14 dni po wykonaniu całości dzieła.

Dowód: okoliczność bezsporna; umowa k. 12-13; zeznania świadka K. G., nagranie – k. 124; zeznania powoda – nagranie, k. 145.

Umowa z dnia 08 stycznia 2016 roku nie była pierwszą umową zawartą między stronami o podobnym charakterze. Wcześniej strony współpracowały na podobnych zasadach.

Dowód: zeznania powoda – nagranie, k. 145.

Ośrodek (...) w 2016 r. przygotował w formie publikacji papierowej dokument pt. „Sprawiedliwość społeczna jako warunek rozwoju. Analizy i rekomendacje do programu polskiej lewicy”. Został on wydrukowany i opatrzony numerem (...), a także informacją o tym, że został on wydany dzięki finansowemu wsparciu (...).

Dowód: okoliczność bezsporna; publikacja, k. 28; zeznania świadka R. B., nagranie – k. 124; zeznania świadka D. C., nagranie – k. 124; zeznania świadka K. G., nagranie – k. 124; zeznania świadka S. G. – nagranie, k. 124 zeznania powoda – nagranie, k. 145.

Dokument nie powstałby, gdyby nie zamówienie ze strony (...). Powstał on z myślą o zamawiającym. Do jego powstania została zebrana grupa ekspertów. Cała formuła była bardzo podobna do projektów, które Ośrodek realizował na rzecz (...) w roku 2009 i 2010. Postępowanie związane z jego stworzeniem odbywało się według tego samego schematu działań, który realizowano wcześniej.

Dowód: zeznania powoda – nagranie, k. 145.

Dnia 29 lipca 2016 r. dokument pt. „Socjaldemokratyczne państwo sprawiedliwości społecznej” został doręczony w formie elektronicznej S. (...), a dnia 1 sierpnia 2016 r. przesłano wersję papierową wraz z notą księgową na kwotę 12.500 zł nr (...). Ta ostatnia została doręczona dnia 5 sierpnia 2016 r.

Dowód: okoliczność bezsporna; korespondencja elektroniczna, k. 14; potwierdzenie nadania i odbioru, k. 15-17; nota księgowa, k. 17; zeznania świadka K. G., nagranie – k. 124, zeznania powoda – nagranie, k. 145.

Ośrodek nie otrzymał w związku z przesłanym dokumentem żadnej odpowiedzi od S. (...).

Dowód: zeznania powoda – nagranie, k. 145.

W dniu 29 września 2016 r. Ośrodek (...) skierował do zainteresowanych zaproszenie na prezentację dokumentu programowego pt. „Socjaldemokratyczne państwo sprawiedliwości społecznej” zawierającego opracowania eksperckie (analizy i rekomendacje) pt. „Sprawiedliwość społeczna jako warunek rozwoju. Analizy i rekomendacje do programu polskiej lewicy” w dniu 1 października 2016 r. w W.. Konferencja odbyła się.

Dowód: okoliczność bezsporna; korespondencja elektroniczna, k. 18-19; potwierdzenie nadania i odbioru, k. 20-21; zeznania świadka S. W., nagranie – k. 124; zeznania świadka R. B., nagranie – k. 124; zeznania świadka D. C., nagranie – k. 124; zeznania świadka K. G., nagranie – k. 124; zeznania powoda – nagranie, k. 145.

W związku z zawiadomieniem o organizowanej Konferencji oraz przeprowadzoną Konferencją (...) nie zajął stanowiska, w tym nie zgłosił krytycznych uwag.

Dowód: zeznania powoda – nagranie, k. 145.

Dnia 3 listopada 2016 r. wysłano do siedziby Zarządu (...) notę księgową nr (...) z dnia 31 października 2016 r.

Dowód: okoliczność bezsporna; nota nr 2/2016, k. 22; potwierdzenie nadania i odbioru noty nr 2/2016, k. 20-21; zeznania powoda – nagranie, k. 145.

W grudniu 2016 r. przewodniczący (...) W. C. zaproponował Ośrodkowi zmianę rozliczenia za wykonane dzieło z terminem płatności do dnia 31 stycznia 2017 r., na co nie wyrażono zgody.

Dowód: korespondencja sms, k. 102-104; zeznania powoda – nagranie, k. 145.

W lutym 2017 r. i kwietniu 2017 r. przekazano Ośrodkowi propozycję zawarcia aneksu do umowy z dnia 8 stycznia 2016 r., w którym m.in. rozszerzono przedmiot umowy oraz zmieniono postanowienia dotyczące wynagrodzenia.

Dowód: okoliczność bezsporna; korespondencja elektroniczna z załącznikami, k. 105-111; zeznania świadka S. G. – nagranie, k. 124; zeznania powoda – nagranie, k. 145.

Dnia 26 czerwca 2017 r. Ośrodek wysłał do (...) przedsądowe wezwanie do zapłaty kwoty 25.000 zł wraz z odsetkami w terminie do dnia 30 czerwca 2017 r.

Dowód: okoliczność bezsporna; wezwanie z dowodem nadania, k. 24-25.

(...) wystosował w lipcu 2017 r. do Ośrodka pismo – odstąpienie od umowy o dzieło przez zamawiającego zawartej dnia 8 stycznia 2016 r. z uwagi na niewykonanie na dzień 6 lipca 2017 r. dzieła i nieprzekazania go zamawiającemu.

Dowód: okoliczność bezsporna; oświadczenie o odstąpieniu, k. 26.

Zgodnie ze statutem S. (...) (art. 22 ust. 1 lit. a) Kongres (...) m. in. uchwala program partii.

Dowód: okoliczność bezsporna; statut (...), k. 84-101.

Do chwili obecnej (...) nie uiściło wynagrodzenia na podstawie umowy z dnia 8 stycznia 2016 r.

Dowód: okoliczność bezsporna; wydruk z konta, k. 27.

Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zgromadzony w sprawie a wyżej wskazany materiał dowodowy w postaci dowodów z dokumentów, zeznań świadków oraz zeznań strony powodowej. Dokumenty zgromadzone w aktach niniejszej sprawy stanowiły istotną podstawę ustaleń faktycznych. Żadna ze stron nie kwestionowała autentyczności i prawdziwości przedłożonych dokumentów ani wiarygodności informacji w nich zawartych. Sąd nie znalazł również podstaw do odmówienia im wiarygodności i mocy dowodowej, nie budziły one wątpliwości Sądu. W zakresie okoliczności bezspornych i przyznanych Sąd dokonał ustaleń na podstawie art. 229 i 230 k.p.c. Zgodnie z powyższymi przepisami nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane.

Zeznania przesłuchanych w sprawie świadków, tj. R. B., D. C., S. W., S. G. i K. G. Sąd uznał za wiarygodne w całości. Zeznania wskazanych świadków są logiczne, spójne ze sobą i konsekwentne, ponadto są spójne z zeznaniami strony powodowej oraz dowodami z dokumentów. Podkreślić w szczególności należy, że z zeznań świadka K. G., który podpisywał w imieniu (...) sporną umowę wynika w sposób nie budzący wątpliwości, że dzieło zostało wykonane. Świadek wskazał bowiem, że zamówiony dokument dotarł do partii, jak również odbyło się seminarium prezentujące publikację.
W ocenie świadka zamówiony dokument był dobrym dokumentem. Zeznania świadków nie były kwestionowane przez strony, a Sąd również nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania powoda, w imieniu którego złożył je M. S.. Zeznania te nie były kwestionowane przez pozwanego. Ponadto zeznania te były spójne z zeznaniami przesłuchanych w sprawie świadków.

Powód cofnął wniosek o przesłuchanie świadka K. D. (k. 143).

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powód Ośrodek (...) wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) kwoty 25.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie tytułem wynagrodzenia za wykonanie przedmiotu umowy z dnia 8 stycznia 2016 r. Pozwany kwestionował roszczenie powoda, wskazując, że dzieło objęte umową nie zostało nigdy wykonane, wobec czego powód nie może domagać się wynagrodzenia, a ponadto pozwany odstąpił od umowy.

Stosownie do treści art. 627 k.c. przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Zamawiający obowiązany jest odebrać dzieło, które przyjmujący zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem (art. 643 k.c.). Obowiązek odbioru dzieła powstaje wówczas, kiedy przyjmujący zamówienie wydaje dzieło wykonane zgodnie z treścią umowy. Tym samym, aby powstał obowiązek odbioru, dzieło musi być wykonane zgodnie z treścią łączącego strony zobowiązania, co oznacza, że dzieło musi posiadać odpowiednie właściwości, być kompletne i nie posiadać wad fizycznych ani prawnych. Wykonanie umowy o dzieło poprzez jego zaoferowanie zamawiającemu ma miejsce wtedy, gdy nastąpiło wykonanie dzieła oznaczonego w umowie w takiej postaci, iż dzieło to spełnia cechy zamówienia. Oznacza to taką jego postać, ilość i jakość, że może być wykorzystane do celów, jakie przyświecały zamawiającemu. W wypadku, gdy wykonanie lub wydanie dzieła nastąpiło niezgodnie z treścią stosunku prawnego umowy o dzieło, zamawiający nie ma obowiązku odbioru dzieła, co może skutkować zwłoką przyjmującego zamówienie z pełnymi jej konsekwencjami prawnymi. Jeżeli jednak zamawiający bezpodstawnie uchyla się od odbioru prawidłowo wykonanego i wydanego dzieła, popada w zwłokę dłużnika, odpowiada za przypadkową utratę lub uszkodzenie dzieła, a ponadto ma obowiązek zapłaty umówionego wynagrodzenia. Dopóki dzieło nie zostało ukończone, zamawiający może w każdej chwili od umowy odstąpić płacąc umówione wynagrodzenie. Jednakże w wypadku takim zamawiający może odliczyć to, co przyjmujący zamówienie oszczędził z powodu niewykonania dzieła (art. 644 k.c.). Prawo do odstąpienia od umowy na podstawie art. 644 zdanie pierwsze k.c. przysługuje zamawiającemu w każdym czasie aż do momentu ukończenia dzieła. Zamawiający realizuje wskazane prawo przez złożenie jednostronnego oświadczenia woli. Za nieukończone w rozumieniu tego przepisu należy traktować dzieło, które nie nadaje się do wydania i odbioru. W konsekwencji uprawnienie zamawiającego do odstąpienia od umowy wygasa z momentem zaoferowania mu przez przyjmującego zamówienie dzieła do odbioru jako ukończonego. W wypadku odstąpienia od umowy o dzieło na podstawie art. 644 k.c. zamawiający ma obowiązek dokonania jednoczesnej z odstąpieniem od umowy zapłaty określonego w tej umowie wynagrodzenia (tak np. SN w postanowieniu z dnia 14 października 1998 r., II CKN 5/98, OSN 1999, nr 3, poz. 62).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, w pierwszej kolejności należy wskazać, że bezspornym pozostał fakt zawarcia w dniu 8 stycznia 2016 r. umowy o dzieło, której przedmiotem miało być przygotowanie przez powoda założeń programowych dla pozwanego w obszarze społecznych i gospodarczych zadań państwa zgodnych z socjaldemokratyczną aksjologią. Zakres merytoryczny stanowiło stworzenie dokumentu programowego „Socjaldemokratyczne państwo sprawiedliwości społecznej” zawierającego opracowania eksperckie (analizy i rekomendacje) oraz prezentacja głównych postulatów tego dokumentu podczas otwartej konferencji (§ 1 ust. 1). W § 2 strony ustaliły wynagrodzenie ryczałtowe w kwocie 25.000 zł płatne przelewem na konto wskazane w umowie w dwóch transzach: I – w wysokości 12.500 zł netto płatna po wydaniu dokumentu programowego do dnia 31 lipca 2016 r. i II - w wysokości 12.500 zł netto płatna 14 dni po wykonaniu całości dzieła.

Spornym w sprawie pozostawało przede wszystkim to, czy powód wykonał przedmiot umowy zgodnie z zakresem wskazanym wyżej – jak utrzymywała strona powodowa, czy też nigdy dzieła nie wykonał zgodnie z treścią umowy, wobec czego pozwany nie był zobowiązany do zapłaty na jego rzecz umówionego wynagrodzenia i zasadnie odstąpił od umowy – jak wskazywał pozwany.

W ocenie Sądu, mając na uwadze całokształt zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, pozwany bezpodstawnie utrzymywał, iż dzieło o treści wskazanej w § 1 ust. 1 umowy nie zostało wykonane. Przede wszystkim nie ulega wątpliwości, a potwierdzają to zeznania świadków i powoda, że powód przygotował dokument pt. „Sprawiedliwość społeczna jako warunek rozwoju. Analizy i rekomendacje do programu polskiej lewicy”. Bez znaczenia w kontekście oceny tego, czy przygotowanie tego dokumentu stanowiło wykonanie dzieła zgodnie z umową, pozostaje fakt, że został on wydrukowany i opatrzony numerem (...), a także informacją o tym że został on wydany dzięki finansowemu wsparciu (...). Istotne jest bowiem, na co wskazywał powód w swych zeznaniach, że dokument ten powstał w celu wykonania umowy łączącej strony i wobec tego nie zostałby stworzony, gdyby do zawarcia przedmiotowej umowy z pozwanym nie doszło. Zdaniem Sądu dla ustalenia, czy doszło do wykonania umowy w zakresie przygotowania dokumentu programowego wskazanego w umowie, nie ma znaczenia również tytuł tego dokumentu. Bez wątpienia tytuł dokumentu wskazanego w umowie („Socjaldemokratyczne państwo sprawiedliwości społecznej”) odbiegał od ostatecznego tytułu sporządzonego dokumentu („Sprawiedliwość społeczna jako warunek rozwoju”). Jednakże należy podkreślić, że treść ostatecznego dokumentu zawierała, zgodnie z umową, opracowania eksperckie (analizy i rekomendacje) i założenia programowe dla pozwanego. Przygotowany dokument odpowiadał zatem zakresowi merytorycznemu wskazanemu w umowie z dnia 08 stycznia 2016 roku. Potwierdziły to w szczególności zeznania świadka K. G., który wskazywał, że przygotowane założenia chciał wpisać do programu (...), jednak po przegranych wyborach zmieniły się władze partii i świadek nie realizował już przedmiotowej umowy. Świadek przyznał także, iż w jego ocenie przygotowany przez powoda dokument był dobrym merytorycznie dokumentem. Zasadnie wskazywał również powód, że przedmiotu umowy nie mogło stanowić przygotowanie kompleksowego programu partii, albowiem – po pierwsze, takie założenie nie wynikało z treści samej umowy, a po drugie – powód nie zajmuje się taką działalnością, o czym pozwany wiedział. Podobnie jak uprzednio stworzone na potrzeby pozwanego dokumenty, tym razem również chodziło o przygotowanie ogólnych założeń, nie zaś programu partii politycznej. Ponadto, jeśli chodzi o sam program, to pozwany mógł włączyć postulaty z przygotowanego dokumentu do swojego programu, wówczas przygotowane założenia programowe stałyby się programem pozwanego. Podkreślić należy, że tylko sam pozwany (Kongres pozwanego) posiada uprawnienie do uchwalenia programu partii.

W ocenie Sądu nie ulega także wątpliwości, że powód wykonał drugą część dzieła, tj. dokonał prezentacji głównych postulatów tego dokumentu podczas otwartej konferencji.
Z zeznań świadków oraz powoda wynika, iż w dniu 29 września 2016 r. powód skierował do zainteresowanych zaproszenie na prezentację dokumentu programowego pt. „Socjaldemokratyczne państwo sprawiedliwości społecznej” zawierającego opracowania eksperckie (analizy i rekomendacje) pt. „Sprawiedliwość społeczna jako warunek rozwoju. Analizy i rekomendacje do programu polskiej lewicy” w dniu 1 października 2016 r. w W.. Konferencja tego dnia odbyła się i został zaprezentowany przygotowany dokument. Podkreślenia wymaga fakt, że pozwany otrzymał nie tylko przedmiotowy dokument, ale także zaproszenie na konferencję. Nie ma podstaw do uznania, że nie zapoznał się z jego treścią. Ponadto z zeznań świadków, w tym K. G., wynika, że pozwany wiedział o Konferencji. Mimo tego przez ponad pół roku od otrzymania dokumentu nie zgłaszał żadnych zastrzeżeń do niego, własnych uwag, gdyż w ogóle nie odpowiadał na korespondencję kierowaną przez powoda do niego. Nie zgłaszał również zastrzeżeń w związku z przesłaną notą księgową. Wątpliwości po jego stronie pojawiły się dopiero po wykonaniu dzieła w całości, gdy powód doręczył mu obie noty księgowe oraz w dalszej kolejności wezwanie do zapłaty. Dopiero wówczas pozwany złożył oświadczenie o odstąpieniu od umowy zawartej dnia 8 stycznia 2016 r. z uwagi na niewykonanie na dzień 6 lipca 2017 r. dzieła i nieprzekazania go pozwanemu. Bez znaczenia dla sprawy pozostaje omyłka w treści not księgowych wskazująca na datę zawarcia umowy „21 stycznia 2016 roku” bowiem z okoliczności wynika jednoznacznie, że obydwie noty dotyczą umowy o dzieło z dnia 8 stycznia 2016 roku. Przemawiają za tym przede wszystkim daty wystawienia i wysłania przedmiotowych not księgowych.

Podkreślić trzeba, że w związku z wykonaniem umowy zgodnie z jej treścią – czego pozwany wcześniej nie kwestionował – pozwany nie był już uprawniony do odstąpienia od umowy na podstawie art. 644 zdanie pierwsze k.c. Uprawnienie to przysługuje zamawiającemu w każdym czasie aż do momentu ukończenia dzieła. Nieukończone zaś jest dzieło, które nie nadaje się do wydania i odbioru. W niniejszej sprawie nie miało to natomiast miejsca, gdyż jak Sąd wyżej wskazał, powód zarówno przygotował dokument objęty umową jak i zorganizował ustaloną w umowie konferencję. W konsekwencji uprawnienie pozwanego do odstąpienia od umowy wygasło z momentem ukończenia dzieła.

Biorąc pod wagę okoliczności sprawy należy zwrócić uwagę, że zachowanie pozwanego związane ze złożeniem przedmiotowego oświadczenia o odstąpieniu od umowy stanowiło w ocenie Sądu przejaw nielojalności kontraktowej ze strony pozwanego. Pozwany bowiem nie kwestionował przed wykonaniem dzieła ani sposobu jego wykonania, ani realizacji pierwszego etapu dzieła, ani terminowości, ani nie podnosił żadnych zarzutów względem powoda. Nie zajął bowiem żadnego stanowiska. Dopiero po wykonaniu dzieła i wezwaniu go do zapłaty, po upływie kilku miesięcy od wykonania dzieła, złożył nieskuteczne oświadczenie o odstąpieniu od umowy. Uprzednio zaś podjął próbę negocjacji z powodem warunków odpłatności za wykonane dzieło i tym razem nie kwestionując faktu jego wykonania.

Wobec powyższego, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazywał jednoznacznie na to, że powód zasadnie dochodził od pozwanego zapłaty wynagrodzenia. Wysokość tego wynagrodzenia nie była sporna i wynikała z § 2 umowy. W tych okolicznościach Sąd zasądził na rzecz powoda od pozwanego całą dochodzoną kwotę.

Odsetki od należnej powodowi kwoty zostały zasądzone na podstawie art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Powód w niniejszej sprawie, domagał się zapłaty odsetek od kwoty 12.500 zł od dnia 1 sierpnia 2016 r. do dnia zapłaty i od kwoty 12.500 zł od dnia 23 listopada 2016 r. do dnia zapłaty, w związku z terminem zapłaty wynikającym z umowy. W § 2 umowy strony ustaliły wynagrodzenie płatne przelewem na konto wskazane w umowie w dwóch transzach: I – w wysokości 12.500 zł netto płatna po wydaniu dokumentu programowego do dnia 31 lipca 2016 r. i II - w wysokości 12.500 zł netto płatna 14 dni po wykonaniu całości dzieła. Nie ulega wątpliwości, że wydanie dokumentu programowego nastąpiło do dnia 31 lipca 2016 r. a następnie dzieło zostało wykonane w całości (Konferencja w dniu 01.10.2016 r.) i dnia 3 listopada 2016 r. powód nadał notę księgową za wykonanie drugiej części dzieła. W tych okolicznościach daty początkowe, od których powód dochodził odsetek znajdowały uzasadnienie w stanie faktycznym sprawy.

O kosztach postępowania sąd orzekł na podstawie zasady odpowiedzialności za wynik procesu wyrażonej w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powodowi jako stronie wygrywającej sprawę w całości przyznana została od pozwanego łączna kwota 4.122,00 zł. Na koszty te złożyły się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa - 17 zł (część IV załącznika do ustawy z dnia 16 listopada 2006 roku o opłacie skarbowej, tj. Dz. U. z 2018 r. poz. 1044 ze zm.), koszty zastępstwa procesowego – 3.600,00 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie, Dz.U.2015 r. poz. 1800 ze zm.).

Na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 300 ze zm.) w zw. z art. 98 k.c. Sąd nakazał pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – tutejszego Sądu kwotę 1.400 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych, w tym kwotę 1.250 zł opłaty od pozwu, od której uiszczenia powód był zwolniony (k. 52) oraz kwotę 150 zł tytułem kosztów stawiennictwa świadka na rozprawę dnia 18 grudnia 2018 r. (k. 129), przyznanych tymczasowo z sum Skarbu Państwa.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSR Barbara Syta-Latała

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE