UZASADNIENIE

Z. P. w dniu 15 listopada 2016r. złożył, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W., odwołanie od decyzji z dnia 6 października 2016r., znak: (...), odmawiającej prawa do wcześniejszej emerytury.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony podniósł, że Zakład Ubezpieczeń Społecznych błędnie ustalił, że jest członkiem OFE. Wskazał, że zgodnie z art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej podczas składania wniosku o emeryturę złożył w organie rentowym wniosek o przekazanie środków zgormadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym na dochody budżetu państwa. W ocenie ubezpieczonego nietrafne są również ustalenia organu rentowego dotyczące okresu pracy w warunkach szczególnych, ponieważ w (...) sp. z o.o. w likwidacji w latach 1973 - 1998 wykonywał pracę w szczególnych warunkach w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Próbował uzyskać dokumentację potwierdzającą ten fakt, jednak ani Syndyk Masy Upadłości, ani wskazana przez Syndyka spółka, w której posiadaniu miały znajdować się stosowne dokumenty, nie wydali zaświadczenia o pracy w warunkach szczególnych. Dodatkowo ubezpieczony wskazał, że również okres odbywania zasadniczej służby wojskowej od dnia 6 maja 1978r. do dnia 14 kwietnia 1980r. powinien być uwzględniony do okresu pracy w warunkach szczególnych uprawniającego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym, bowiem czas zasadniczej służby wojskowej odbytej w okresie obowiązywania art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U. Nr 44, poz. 220), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1974r., zalicza się - na warunkach wynikających z tego przepisu - do okresu pracy wymaganego do nabycia prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym (uchwała 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2013r., II UZP 6/13).

Podsumowując ubezpieczony wskazał, że ma ukończone 60 lat, złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, na dochody budżetu państwa, posiada wymagany ponad 25 letni staż pracy liczony na dzień wejścia w życie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. na dzień 1 stycznia 1999r., a także wykonywał pracę w warunkach szczególnych przez ponad 15 lat. Z uwagi na powyższe wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji, a także o zasądzenie od organu rentowego na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego ( odwołanie z dnia 10 listopada 2016r., k. 2-9 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477¹⁴ § 1 k.p.c.

Organ rentowy w uzasadnieniu odwołania podniósł, że ubezpieczony nie spełnia wymaganych warunków, bowiem przystąpił do OFE oraz nie spełnia przesłanki z art. 32 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, albowiem nie legitymuje się wymaganym 15-letnim stażem pracy w warunkach szczególnych lub w szczególnym charakterze, warunkującym prawo do świadczenia. Dla poparcia zaprezentowanego stanowiska pełnomocnik Zakładu zacytował § 2 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze, zgodnie z którym okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku. Powyższe okresy pracy stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach lub w świadectwie pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że nie uwzględnił do stażu pracy w warunkach szczególnych okresu zatrudnienia ubezpieczonego od dnia 15 maja 1980r. do dnia 5 grudnia 1980r., od dnia 6 grudnia 1980r. do dnia 30 czerwca 1983r. oraz od dnia 4 lipca 1983r. do dnia 29 lutego 1996r., ponieważ zeznania świadków, w świetle obowiązujących przepisów, nie są wystarczającym środkiem dowodowym w postępowaniu przed organem rentowym na udokumentowanie zatrudnienia w warunkach szczególnych. W związku z tym została wydana w dniu 6 października 2016r. decyzja odmawiająca prawa do wnioskowanego świadczenia. Następnie w wyniku ponownej analizy akt, organ rentowy decyzją z dnia 8 grudnia 2016r., która zmieniła wcześniejszą decyzję w zakresie uzasadnienia, ponownie odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury. Jako przyczynę wskazał jednak jedynie nieudokumentowanie wymaganego 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych, co wynikało z tego, że ubezpieczony złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa ( odpowiedź na odwołanie z dnia 30 grudnia 2016r., k. 20 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Z. P., ur. (...), zatrudniony był w (...) Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W., początkowo w okresie od dnia 1 września 1972r. do dnia 25 czerwca 1975r. jako uczeń, natomiast od dnia 26 czerwca 1975r. do dnia 29 lutego 1976r. jako referent do spraw zaopatrzenia ( świadectwo pracy, k. 3 tom I akt kapitałowych). Następnie w okresie od 1 marca 1976r. do 17 stycznia 1977r. pracował w Spółdzielni (...) w N. na stanowisku kierowcy ( świadectwo pracy, k. 4 tom I akt kapitałowych). Od dnia 1 lutego 1977r. do dnia 30 kwietnia 1978r. zatrudniony był w Jednostce Wojskowej (...) na stanowisku mechanika silników spalinowych ( świadectwo pracy, k. 4 tom I akt kapitałowych), natomiast w okresie od dnia 6 maja 1978r. do dnia 14 kwietnia 1980r. odbywał zasadniczą służbę wojskową ( zaświadczenie, k. tom I akt kapitałowych).

W dniu 13 maja 1980r. Z. P. złożył podanie o przyjęcie do pracy na stanowisku pomocnika maszynisty koparki w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W. (podanie, k. 1 akt osobowych). W dniu 15 maja 1980r. została zawarta z nim umowa o pracę na okres próbny do dnia 5 grudnia 1980r., w wymiarze pełnego etatu, na stanowisku pomocnika maszynisty z odbyciem praktyki w warsztacie, a następnie od 30 maja 1980r., na tych samych warunkach, umowa o pracę na czas nieokreślony (umowa o pracę na okres próbny, umowa o pracę na czas nieokreślony - akta osobowe).

W okresie od dnia 13 października 1980r. do dnia 4 grudnia 1980r. ubezpieczony odbywał kurs szkolenia maszynistów obsługi maszyn budowlanych kl. III i kl. II. Uprawienia te były niezbędne do podjęcia pracy na stanowisku operatora koparki ( umowa, akta osobowe). Po jego odbyciu, z dniem 6 grudnia 1980r. zakład pracy powierzył ubezpieczonemu obowiązki maszynisty koparki, które wykonywał do czasu rozwiązania umowy o pracę z dniem 30 czerwca 1983r. (pismo z 2 stycznia 1981r., k. 23 akt osobowych, karty wynagrodzeń, akta osobowe, świadectwo pracy z dnia 30 czerwca 1983r., akta osobowe).

Praca ubezpieczonego w ww. Przedsiębiorstwie, wykonywana od 6 grudnia 1980r. podlegała na obsłudze koparki jednonaczyniowej marki K., której łyżka o pojemności 0,6m³została przerobiona na chwytak o większej pojemności 1,20 m³(była to ta sama maszyna, jednak z innym osprzętem). Za pomocą chwytaka ubezpieczony rozładowywał dolomit, żwiry oraz pospółki z wagonów pociągowych. Nie obsługiwał innych maszyn i nie wykonywał innych prac. Przedsiębiorstwo posiadało 25 koparek K., które były przypisane do określonych pracowników. Ubezpieczony pracował w systemie zmianowym, po 12 godzin dziennie. Jego zmiennikiem był E. S..

Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w W., wystawiło ubezpieczonemu w dniu 30 czerwca 1983r. świadectwo pracy, w którym zaświadczyło, że Z. P. był zatrudniony w w/w zakładzie pracy w okresie od dnia 15 maja 1980r. do dnia 5 grudnia 1980r. na stanowisku pomocnika maszynisty, natomiast od dnia 6 grudnia 1980r. do dnia 30 czerwca 1983r. na stanowisku maszynisty koparki (świadectwo pracy z dnia 30 czerwca 1983r., akta osobowe). Z kolei w dniu 22 lutego 2017r. (...)Sp. z o.o. z siedzibą w W., na podstawie akt osobowych Z. P., wystawiło świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, w którym zaświadczyło, że ubezpieczony w okresie od dnia 6 grudnia 1980r. do dnia 30 czerwca 1983r. był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W., gdzie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych na stanowisku maszynisty koparek i ładowarek jednonaczyniowych i wielonaczyniowych, wymienionym w wykazie A dziale V poz. 3 pkt 1 wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983r. w sprawie prac w szczególnych warunkach w zakładach pracy podległych Ministrowi Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach ( świadectwo pracy w warunkach szczególnych, akta osobowe, zeznania ubezpieczonego, k. 92 a.s., zeznania świadka E. S., k. 90-91 a.s., zeznania świadka S. P., k. 91-92 a.s., zaświadczenie, k. 87 a.s.).

Z. P. w okresie od 4 lipca 1983r. do 29 lutego 1996r. zatrudniony był w (...) z siedzibą w W. na stanowisku kierowcy - operatora betonomieszarki, na którym otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 2,25 zł/godz. plus premię uznaniową do 40%. Firma posiadała 7 betoniarek, natomiast oddział, w którym pracował ubezpieczony posiadał jedną betoniarkę. Była to betoniarka marki J. o pojemności 6m ^{(

3)} i wadze powyżej 3.5 tony. Ubezpieczony był kierowcą tej betoniarki przez cały okres zatrudnienia i dowoził nią beton na budowy. Praca była wykonywana przez cały rok i polegała jedynie na realizowaniu ww. czynności. Z kolei naprawy sprzętu obsługiwanego przez Z. P., jeśli była potrzeba, przeprowadzane były w warsztacie (karty wynagrodzeń – akta osobowe, zeznania ubezpieczonego, k. 92 a.s., zeznania świadka P. J., k. 90 a.s.).

W dniu 19 lutego 1996r. Z. P. złożył podanie o przeniesienie na mocy porozumienia zakładów do (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. (...) z siedzibą w W. wystawiła ubezpieczonemu w dniu 29 lutego 1996r. świadectwo pracy, w którym zaświadczyła, że był zatrudniony w okresie od 4 lipca 1983r. do dnia 29 lutego 1996r. na stanowisku kierowcy - operatora betonomieszarki. Przedmiotowe świadectwo pracy nie zawierało adnotacji o wykonywanej przez ubezpieczonego pracy w szczególnych warunkach (podanie z 19 lutego 1996r., akta osobowe, świadectwo pracy, k. 7 akt kapitałowych, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 9-10, 11 akt kapitałowych, zeznania ubezpieczonego, k. 92 a.s., zeznania świadka P. J., k. 90 a.s.).

Na podstawie zawartego porozumienia zakładów pracy ubezpieczony od dnia 1 marca 1996r. podjął pracę w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., którą wykonywał do dnia 8 kwietnia 1997r. na stanowisku kierowcy-operatora betonomieszarki, realizując analogiczne czynności jak podczas zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy. W dniu 9 kwietnia 1997r. pracodawca wystawił ubezpieczonemu świadectwo pracy poświadczające, że w okresie od dnia 1 marca 1996r. do dnia 8 kwietnia 1997r. pracował w tymże zakładzie pracy na stanowisku kierowcy - operatora betonomieszarki. W dniu 23 marca 2009r. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wystawiła również świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach, w którym zaświadczyło, że ubezpieczony w okresie od dnia 1 marca 1996r. do dnia 8 kwietnia 1997r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, wymienione w wykazie A dziale VIII poz. 2 pkt 2 stanowiącym załącznik nr 1 do zarządzenia nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983r. w sprawie prac w szczególnych warunkach w zakładach pracy podległych Ministrowi Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach (świadectwo pracy, k. 8 akt kapitałowych, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu, k. 9-10, k. 11 akt kapitałowych, zeznania ubezpieczonego, k. 92 a.s., zeznania świadka P. J., k. 90 a.s.).

W okresie od 1 kwietnia 1997r. do roku 2012 ubezpieczony prowadził działalność gospodarczą ( zaświadczenie, k. 53 akt emerytalnych). W okresie od dnia 23 września 2011r. do dnia 5 października 2012r. pracował w (...) S.A. z siedzibą w B. na stanowisku kierowcy samochodowego ( świadectwo pracy, k. 55 a.s.). W okresie od dnia 19 października 2012r. do dnia 31 sierpnia 2014r. zatrudniony był w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 12 ton ( świadectwo pracy, k. 57 akt emerytalnych). Od dnia 26 września 2014r. do dnia 13 marca 2015r. wykonywał pracę na rzecz firmy (...) z siedzibą w Z. jako kierowca ( świadectwo pracy, k. 61 akt emerytalnych). Natomiast od dnia 20 marca 2015r. do dnia 6 listopada 2015r. był zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3.5 tony w (...) z siedzibą w L. ( świadectwo pracy, k. 65-67 akt emerytalnych).

W dniu 5 września 2016r. Z. P. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z wnioskiem o przyznanie emerytury. Do wniosku dołączył informację o okresach składkowych i nieskładkowych wraz z dokumentacją potwierdzającą te okresy (wniosek o emeryturę wraz z załącznikami k. 1-67 akt emerytalnych).

Organ rentowy po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego ustalił, że ubezpieczony nie spełnia warunku dotyczącego stażu pracy w szczególnych warunkach, a także jest członkiem OFE. Do okresów pracy w warunkach szczególnych organ rentowy nie zaliczył okresu zatrudnienia od dnia 15 maja 1980r. do dnia 5 grudnia 1980r., od dnia 6 grudnia 1980r. do dnia 30 czerwca 1983r. oraz od dnia 4 lipca 1983r. do dnia 29 lutego 1996r., ponieważ zeznania świadków nie są wymienione w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. jako środki dowodowe na udokumentowanie okresów pracy w warunkach szczególnych. Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaznaczył także, iż uznał za okres pracy w szczególnych warunkach okres zatrudnienia od dnia 1 marca 1996r. do dnia 8 kwietnia 1997r., tj. 1 rok, 1 miesiąc i 8 dni (decyzja z dnia 6 października 2016r., znak: (...), k. 69 akt emerytalnych).

Następnie w dniu 8 grudnia 2016r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych wydał kolejną decyzję, znak: (...), w której zmienił uzasadnienie decyzji z dnia 6 października 2016r. i ponownie odmówił wnioskodawcy prawa do świadczenia emerytalnego jedynie z powodu nieudokumentowania wymaganego 15-letniego okresu pracy w warunkach szczególnych ( decyzja z dnia 8 grudnia 2016r., k. 79 akt emerytalnych).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów zawartych w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych i osobowych, a także na podstawie wiarygodnych zeznań ubezpieczonego oraz świadków P. J., S. P. i E. S.. Zdaniem Sądu dokumenty, w zakresie w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Dokumenty te nie były przez strony kwestionowane w zakresie ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem wynikające z nich okoliczności należało uznać za mogące stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Zeznania świadków P. J., S. P. i E. S. Sąd również ocenił jako wiarygodne biorąc pod uwagę fakt, że świadkowie jako osoby niespokrewnione i niepowiązane z żadną ze stron, nie mieli interesu w składaniu zeznań nieodpowiadających rzeczywistości. Poza tym w sposób dokładny wyjaśnili na czym polegała praca Z. P. w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W. (świadkowie E. S. i S. P.) oraz w (...) z siedzibą w W. (świadek P. J.) we wskazanych powyżej okresach czasu. Zeznania te były także zgodne z twierdzeniami ubezpieczonego , który wskazał, że w okresie od dnia 6 grudnia 1980r. do dnia 30 czerwca 1983r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace maszynisty koparki, a w okresie od dnia 4 lipca 1983r. do dnia 28 lutego 1996r. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracował jako kierowca - operator betonomieszarki.

Zeznaniom odwołującego Sąd dał wiarę jako, że były spójne, logiczne, a także korespondowały z treścią dokumentów zgromadzonych w aktach osobowych

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie Z. P. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 6 października 2016r. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018r., poz. 138), zwanej dalej ustawą emerytalną, ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, tj. którzy spełniają łącznie następujące warunki:

1. legitymują się okresem zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż: 65 lat - dla mężczyzn i 60 dla kobiet;

2. mają okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 25 lat dla mężczyzn i 20 lat dla kobiet;

3. nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Aktem wykonawczym, do którego odsyła ww. ustawa jest rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 07 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983r. Nr 8, poz. 43 ze zm.), które w § 4 wskazuje, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A (stanowiącym załącznik do rozporządzenia) nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1. osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn;

2. ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z § 2 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Stwierdza je zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy. Świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach wystawione przez pracodawcę nie stanowi jednak dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 244 § 1 i 2 k.p.c., gdyż podmiot wydający to świadectwo nie jest organem państwowym, ani organem wykonującym zadania z zakresu administracji państwowej. Tylko dokumenty wystawione przez te organy stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Natomiast dokument wystawiony przez pracodawcę traktuje się w postępowaniu sądowym jako dokument prywatny w rozumieniu art. 245 k.p.c., który stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w tym dokumencie. Dokument taki podlega kontroli zarówno co do prawdziwości wskazanych w nim faktów, jak i co do prawidłowości podanej podstawy prawnej. Z cytowanego wyżej § 2 rozporządzenia nie wynika zresztą, aby stwierdzenie zakładu pracy w przedmiocie wykonywania przez pracownika pracy w warunkach szczególnych miało charakter wiążący i nie podlegało kontroli organów przyznających świadczenia uzależnione od wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Niemniej jednak zakwestionowanie takiego dokumentu czy jego brak nie wykluczają dokonania ustalenia zatrudnienia pracownika w warunkach szczególnych za pomocą innych środków dowodowych w toku postępowania sądowego.

W rozpatrywanej sprawie bezsporne jest, że Z. P. ukończył w dniu 2 października 2016r. wymagany wiek 60 lat, złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE na dochody budżetu państwa, jak również udowodnił wymaganą ilość okresów składkowych i nieskładkowych wynoszącą na dzień 1 stycznia 1999r. 25 lat. Przedmiotem sporu pozostawało więc tylko, czy według stanu na ww. datę legitymuje się 15 letnim okresem pracy w warunkach szczególnych. Organ rentowy jako takich nie uwzględnił okresu zatrudnienia od dnia 6 grudnia 1980r. do dnia 30 czerwca 1983r. w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W. na stanowisku maszynisty koparki oraz okresu zatrudnienia od dnia 4 lipca 1983r. do dnia 28 lutego 1996r. (...) w W. na stanowisku kierowcy - operatora betonomieszarki.

Zdaniem Sądu fakt wykonywania przez Z. P. pracy w szczególnych warunkach w ww. okresach znajduje potwierdzenie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Niewątpliwie przez znaczną część okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W., a dokładniej od 6 grudnia 1980r., ubezpieczony stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace maszynisty koparki jednonaczyniowej z zamontowanym chwytakiem o pojemności 1,2 m³. Jego praca polegała na kierowaniu ww. koparką w celu rozładowywania wagonów pociągowych z takich kruszyw jak dolomit, żwir oraz pospółka. Przy tym była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy ubezpieczonego, który nie realizował innych czynności poza opisanymi. Poza tym posiadał wszystkie niezbędne uprawnienia do takiej pracy. Według informacji zamieszczonej na drugiej stronie świadectwa pracy ukończył kurs maszynistów maszyn budowlanych na koparki kl. III i kl. II. Okoliczność tę potwierdza także znajdujące się w aktach sprawy pismo Instytutu (...) z dnia 6 listopada 2017r. stwierdzające nabycie przez Z. P. uprawnień do obsługi koparek jednonaczyniowych do 0,6 m³.

W okresie zatrudnienia w (...) z siedzibą w W. Z. P. realizował czynności polegające na prowadzeniu betonomieszarki, tzw. gruszki, za pomocą której dowoził beton na budowy. Betonomieszarka to maszyna zaliczana do samochodów ciężarowych specjalizowanych, do której prowadzenia wymagane było posiadanie prawa jazdy kategorii C. Według kopii prawa jazdy, dołączonego do akt sprawy, ubezpieczony posiadał takie uprawnienia od dnia 31 grudnia 1979r.

Fakt wykonywania ww. prac w warunkach szczególnych potwierdziła biegła sądowa z zakresu BHP M. M.. W opinii z dnia 15 stycznia 2018r. oraz w opinii uzupełniającej z dnia 6 lutego 2018r wskazała, że praca wykonywana w okresie od dnia 6 grudnia 1980r. do dnia 30 czerwca 1983r. na stanowisku maszynisty koparki spełnia wymogi określone w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Jest wymieniona w wykazie A dziale V „W budownictwie i przemyśle materiałów budowlanych”, w pozycji 3 „prace maszynistów ciężkich maszyn budowlanych i drogowych”. Również praca w drugim ze spornych okresów od dnia 4 lipca 1983r. do dnia 28 lutego 1996r. może być kwalifikowana tak samo, według ww. działu i pozycji, ewentualnie jako praca kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, o której mowa w Dziale VIII pod poz. 2 ( opinia biegłej sądowej M. M., k. 94-101 a.s., opinia uzupełniająca biegłej sądowej M. M., k. 119-120 a.s.).

Sąd podzielił wnioski wskazane w ww. opiniach biegłej sadowej jako logiczne, a także prawidłowo uzasadnione. Również strony ostatecznie opinii nie kwestionowały. W piśmie procesowym z dnia 13 lutego 2018r. ubezpieczony oświadczył, że nie wnosi uwag do opinii M. M. ( pismo procesowe, k. 127-128 a.s.). Takie samo stanowisko zajął i organ rentowy w piśmie procesowym z dnia 22 maja 2018r. ( pismo procesowe, k. 136-137 a.s.).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy zważył, że wskazane przez biegłego sądowego okresy zatrudnienia ubezpieczonego od dnia od dnia 6 grudnia 1980r. do dnia 30 czerwca 1983r. w Przedsiębiorstwie (...) z siedzibą w W. oraz od dnia 4 lipca 1983r. do dnia 28 lutego 1996r. (...) z siedzibą w W. podlegają zaliczeniu do stażu pracy wykonywanej w warunkach szczególnych. Łącznie z okresem zatrudnienia w warunkach szczególnych, który ZUS uwzględnił, stanowią ponad 15 lat. To z kolei oznacza, że ubezpieczony spełnia przesłanki z art. 184 ust. 1 ustawy emerytalnej do nabycia prawa do wcześniejszej emerytury. Na podstawie art. 477^{(

14)} § 2 k.p.c. Sąd zmienił więc zaskarżoną decyzję z dnia 6 października 2016r. w ten sposób, że przyznał Z. P. prawo do ww. świadczenia od dnia 2 października 2016r., tj. od dnia osiągnięcia wieku emerytalnego.

Ubezpieczony w toku postępowania wniósł o przyznanie odsetek ustawowych za okres od dnia złożenia wniosku o emeryturę, tj. od 5 września 2016r. do dnia zapłaty. W punkcie 2 wyroku Sąd przekazał wskazany wniosek do rozpoznania organowi rentowemu, gdyż jest to nowe żądanie, nie mogło stanowić przedmiotu rozstrzygnięcia i zgodnie z art. 477 ¹⁰§ 2 k.p.c. podlegało przekazaniu Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015r. poz. 1804), zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz ubezpieczonego kwotę 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE