UZASADNIENIE

(...) Bank S.A w W. w pozwie z dnia 22 czerwca 2018r., skierowanym przeciwko Z. B. wniósł o zasądzenie kwoty 131.200,54 zł z odsetkami oraz kosztami procesu z tytułu zwrotu przedmiotu kredytu.

(pozew k. 4 – 7)

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z dnia 9 lipca 2018r. w sprawie VI Nc- (...) przekazał sprawę do Sądu Okręgowego w Łodzi.

(postanowienie k. 9)

Sąd Okręgowy w Łodzi nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 21 września 2018r. w sprawie I Nc 469/18 uwzględnił powództwo.

(nakaz zapłaty k. 32)

Nakaz zapłaty został doręczony pozwanemu w dniu 10 października 2018r.

(potwierdzenie odbioru k. 36)

Pozwany w dniu 23 października 2018r. wniósł sprzeciw. Nie negując ani zasady odpowiedzialności, ani wysokości roszczenia, wniósł o rozłożenie na raty zasądzonej należności oraz zamieszczenie w wyroku zastrzeżenia prawa powoływania się w toku egzekucji na ograniczenie swojej odpowiedzialności w trybie art. 41 § 2 KRO.

(sprzeciw k. 37 – 38)

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Strony w dniu 25 kwietnia 2013r. zawarły umowę kredytu nr (...). Pozwany zobowiązał się zwrócić powodowi kwotę kredytu, tj. 87.318,01 zł z odsetkami i kosztami. Pozwany zaprzestał spłacać należności wynikające z umowy, w związku z czym powód wypowiedział umowę, a niespłacone należności zostały postawione w stan natychmiastowej wymagalności.

Zadłużenie pozwanego wobec powoda wynosiło na chwilę wniesienia pozwu 131.200,54 zł. (niesporne)

Żona powoda nie wyraziła zgody na zaciągnięcie przez męża zobowiązania w stosunku do powoda.

Powód pieniądze z kredytu przekazał koledze z zamiarem partycypowania w zyskach z działalności firmy, którą prowadził kolega. Kolega powoda utracił płynność finansową i powód nie zrealizował swoich planów i nie odzyskał zainwestowanych pieniędzy.

Powód ma stałą pracę i zarabia miesięcznie około 4000 zł netto. Gospodarstwo domowe prowadzi z żoną oraz dziećmi w wieku 9 i 13 lat. Żona powoda zarabia miesięcznie około 2.000 zł netto. Miesięczne koszty utrzymania mieszkania z mediami wynoszą około 1.000 zł. Pozwany spłaca zadłużenie wobec powoda w kwotach po 500 zł miesięcznie. Spłaca też inny kredyt – po 450 zł miesięcznie.

(zeznania świadka J. B. k. 62, zeznania pozwanego k. 62)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione i zasługuje na uwzględnienie w całości.

Zasada odpowiedzialności oraz jej zakres nie były sporne, zatem co do podstawy prawnej roszczenia pozwu skrótowo można wyjaśnić, że wynika ona z przepisu art. 69 ust. 1 Prawa bankowego oraz postanowień umownych łączących strony.

W tym stanie rzeczy, na podstawie powołanego przepisu oraz art. 359 § 1 i art. 481 § 1 KC Sąd orzekł jak w pkt. 1 sentencji wyroku.

Powód nie wykazał, że żona pozwanego wyraziła zgodę na zaciągnięcie przez męża zobowiązania wobec powoda, w związku z czym Sąd na podstawie art. 319 KPC oraz art. 41 § 2 KPC orzekł jak w pkt. 2 sentencji wyroku.

Zgodnie z art. 320 KPC, Sąd może w wyroku „w szczególnie uzasadnionych wypadkach” rozłożyć na raty zasądzone świadczenie.

Biorąc pod uwagę niesporną sytuację materialną i życiową pozwanego (okoliczności te Sąd uznał za przyznane w trybie art. 230 KPC) nie ma on żadnych realnych możliwości jednorazowego spełnienia świadczenia na rzecz powoda.

Jest to oczywiste i nie wymaga szerszego uzasadnienia, skoro powód nie wykazał, że pozwany ma majątek pozwalający na jednorazową spłatę zadłużenia.

Wobec powyższego w celu umożliwienia pozwanemu zapłaty długu oraz niepopadania w dalsze zadłużenie, Sąd rozłożył spłatę zasądzonej należności głównej na 65 miesięcznych rat z tym skutkiem, że wierzycielowi nie przysługują odsetki od ratalnych świadczeń za okres od daty wyrokowania do daty płatności poszczególnych rat.

Rozłożenie na raty zadłużenia na dłuższy okres Sąd uznał za społecznie nieuzasadnione w rozumieniu art. 5 KC i pozbawiłoby wierzyciela wartości ekonomicznej należnego mu świadczenia.

Biorąc pod uwagę trudną sytuację materialną pozwanego, obciążonego relatywnie wysokim zadłużeniem wobec powoda, Sąd na podstawie art. 102 KPC obciążył pozwanego jedynie częścią kosztów procesu należnych powodowi.

UZASADNIENIE

ZARZĄDZENIE